 | Σήμερα | 94 |
 | Yesterday | 20 |
 | Αυτή την εβδομάδα | 139 |
 | Αυτό το μήνα | 267 |
 | Σύνολο | 5405553 |
Ειδωλολατρία - θαυματολαγνεία
Tα απομεινάρια του σώματος του Ιησού που υπάρχουν στον κόσμο μας
Τα ιερά κειμήλια της χριστιανοσύνης που συνδέονται με την ανθρώπινη υπόσταση του Θεανθρώπου
Ήδη από τους πρώτους αιώνες μ.Χ., τα άγια και όσια που αφορούσαν στη ζωή, τα πάθη και τον μαρτυρικό θάνατο του Ιησού περιβλήθηκαν με το πέπλο του σεβασμού, μένοντας εξέχοντα σύμβολα της χριστιανικής πίστης.
Άλλοτε αμφιλεγόμενα, άλλοτε κατάφωρα πλαστά και άλλοτε χωρίς να έχει εξεταστεί ποτέ η αυθεντικότητά τους, τα ιερά χριστολογικά κειμήλια, όπως αποκαλούνται συνήθως, έχουν τοποθετηθεί μέσα σε αεροστεγείς προθήκες ως υπόμνηση στο δράμα του Θεανθρώπου.
Τα περισσότερα κρύβουν πίσω τους ιστορίες της χριστιανοσύνης που παραείναι μαγευτικές για να μην ενδιαφέρουν τον πιστό, καθώς συνδέονται ευθέως με τις επίγειες περιπέτειες του Ιησού, κι έτσι η συναισθηματική και κυρίως η λατρευτική τους αξία παραμένει όποια κι αν είναι η επιστημονική ετυμηγορία.
Από το Άγιο Δισκοπότηρο και την Ιερά Λόγχη (του εκατόνταρχου Λογγίνου) μέχρι το Ακάνθινο Στεφάνι, τα Ιερά Καρφιά της Σταύρωσης και το Τίμιο Ξύλο, πολλά και διάφορα είναι τα κειμήλια που αφορούν στα Θεία Πάθη μεταφέροντας το μήνυμα του χριστιανισμού με χειροπιαστό τρόπο.
Πλάι σε αυτά υπάρχουν οι αχειροποίητες εικόνες, όπως η πολυτραγουδισμένη Αχειροποίητη Εικόνα της Έδεσσας, το Ιερό Μανδήλιο, η διαβόητη Σινδόνη του Τορίνο, η εξίσου θρυλική Σινδόνη του Οβιέδο, το Πέπλο της Βερόνικα, η ζώνη, τα σανδάλια και ο χιτώνας του Χριστού, ακόμα και τμήματα από τα σπάργανα του Θείου Βρέφους.
Εκκλησίες στα βάθη του ιστορικού χρόνου έχουν ισχυριστεί πως έχουν στην κατοχή τους ακόμα και το αλφαβητάριο του Ιησού, την ίδια ώρα που η Ιερά Μονή Αγίου Παύλου στο Άγιο Όρος διατείνεται πως φυλάσσει τα Τίμια Δώρα των Μάγων. Όσο για τη Βασιλική της Σάντα Μαρία Ματζόρε στη Ρώμη, εδώ ενυπάρχει τμήμα της Φάτνης του Χριστού, ενώ στην Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Αίγιο Αχαΐας φιλοξενούνται τα «Άχραντα Πάθη», τμήμα από τη χλαμύδα του Ιησού δηλαδή.
Όλα αυτά συνδέονται ευθέως με την επίγεια ζωή του Σωτήρα, καθώς πρόκειται για αντικείμενα που χρησιμοποιήθηκαν από τον ίδιο ή ήρθαν σε επαφή με το σώμα του. Όπως ξέρουμε από την Αγία Γραφή, ο Χριστός μετά την Ανάσταση πέρασε σαράντα μέρες στη Γη και κατόπιν αναλήφθηκε, ανέβηκε δηλαδή στον ουρανό. Η Ανάληψη του Θεανθρώπου αφορούσε στη σωματική του υπόσταση, κάτι που κάνει σπανιότατο το γεγονός να έχουν παραμείνει στη Γη υπολείμματα του σώματός του.
Και όσα έχουμε, είναι αναγκαστικά τμήματα του σώματός του πριν από την Ανάληψη. Κι έτσι διάφορες εκκλησίες σε επίσης διάφορες ιστορικές στιγμές έχουν ισχυριστεί ότι κατέχουν τμήματα από το πραγματικό σώμα του Ναζωραίου, αν και εδώ κάνει συχνά την εμφάνισή της η διάσταση των δογμάτων. Πράγματα που δέχονται δηλαδή οι ορθόδοξοι και όχι οι καθολικοί και το αντίστροφο.
Παρά τις δογματικές διαφοροποιήσεις ωστόσο, ο χριστιανισμός μίλησε κάποιες φορές για σωματικά κειμήλια του Θεανθρώπου, πραγματώνοντας τους μεσαιωνικούς πόθους του καιρού. Κάποιες φορές μάλιστα, το ιερό τμήμα του σώματος του Ιησού εμφανίστηκε ταυτοχρόνως περισσότερες από μία φορές, προκαλώντας αναταραχή και θεολογικές διαμάχες…
Το Άχραντο Αίμα του Ιησού
Ο θρησκευτικός θρύλος θέλει μετά την αποκαθήλωση του Ιησού από τον σταυρό, ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας να σκουπίζει το αίμα από το πρόσωπό του με ένα κομμάτι ύφασμα. Το ύφασμα φυλασσόταν στην Ιερουσαλήμ μέχρι τα χρόνια της Δεύτερης Σταυροφορίας, όταν ο λατίνος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ, Βαλδουίνος Γ’, το εμπιστεύτηκε στον γαμπρό του, κόμη της Φλάνδρας.
Επιστρέφοντας λοιπόν στη βελγική Μπριζ, ο κόμης τοποθέτησε το ιερό κειμήλιο στο παρεκκλήσι της Βασιλικής του Αγίου Αίματος, όπως έμεινε έκτοτε γνωστός ο ναός. Το ανεκτίμητο αυτό κειμήλιο φυλάσσεται σε περίτεχνη βυζαντινή φιάλη αρώματος, κατασκευασμένη στην Κωνσταντινούπολη κατά τον 11ο-12ο αιώνα, η οποία μάλιστα δεν έχει ανοιχτεί ποτέ.
Εκατομμύρια πιστοί συρρέουν κάθε χρόνο στη βελγική πόλη κατά την ημέρα της Αναλήψεως -σύμφωνα με το ρωμαιοκαθολικό τυπικό-, όπου γίνεται η λιτάνευση του Αγίου Αίματος του Χριστού (η πρώτη έλαβε χώρα ήδη από το 1303). Η σύγχρονη ιστορική έρευνα υποδεικνύει ωστόσο ότι το σεβαστό λείψανο προέρχεται από τη λεηλασία της Κωνσταντινούπολης που έγινε από τους Σταυροφόρους κατά την Τετάρτη Σταυροφορία το 1204.
Η παράδοση με το πανί που περιέχει το αίμα του Ιησού προέρχεται μάλιστα από απόκρυφο Ευαγγέλιο. Όσο για τη βυζαντινή φιάλη και το πολύτιμο περιεχόμενό της, από τη στιγμή που κατέφτασε στην Μπριζ, δεν έχει ανοιχτεί ποτέ. Αν πρόκειται πράγματι για αληθινό λείψανο του αίματος του Χριστού, τότε μιλάμε για κειμήλιο υψίστης σημασίας αλλά και μια μοναδική μαρτυρία για το μαρτυρικό πάθος του Ιησού.
Εκτός βέβαια από τη Βασιλική του Αγίου Αίματος του Βελγίου, αρκετές ακόμα εκκλησίες και μονές υποστηρίζουν ότι κατέχουν το Άγιο Αίμα του Ιησού. Η Εκκλησία Santa Maria Gloriosa dei Frari της Βενετίας ισχυρίζεται ότι έχει ένα από τα πιο διάσημα λείψανα της Βενετίας, το Άχραντο Αίμα του Ιησού Χριστού. Μέσα σε μια μεγάλη λειψανοθήκη ενός δωρικά διακοσμημένου μπαρόκ βωμού περιέχεται μικρή ποσότητα από το μύρο που σύμφωνα με την παράδοση μύρωσε η Μαρία η Μαγδαληνή το σώμα του Χριστού, μέσα στο οποίο είχαν ανακατευτεί μερικές σταγόνες από το αίμα του. Το Άγιο Αίμα του Χριστού κατέφτασε στην ενετική εκκλησία το 1480 από τον διοικητή του βενετσιάνικου στόλου, ο οποίος το δώρισε στους φραγκισκανούς μοναχούς.
Παραμένοντας στη Βενετία, στον Άγιο Μάρκο αυτή τη φορά, υπάρχει μια μικρή λειψανοθήκη ενσωματωμένη στη Σταυροθήκη του Τιμίου Ξύλου της Μαρίας της Αλανίας όπου, σύμφωνα με την επιγραφή που φέρει, αποθησαυρίζει λείψανο του Αχράντου Αίματος του Χριστού που έφερε μαζί του από την Κωνσταντινούπολη ο διαβόητος Δόγης της Βενετίας, Ενρίκο Ντάντολο, ο πρωτεργάτης της λατινικής κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης κατά την Τέταρτη Σταυροφορία.
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Δάνδολος σύλησε την Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης και επιστρέφοντας στη Βενετία έφερε στις βαλίτσες του τέσσερα σημαντικότατα λείψανα: το Άχραντο Αίμα του Χριστού, την Κάρα του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, το Χέρι του Αγίου Γεωργίου και τεμάχιο από το Τίμιο Ξύλο.
Μεταξύ των ευρωπαϊκών εκκλησιών που διατείνονται πως κατέχουν λείψανο του Άχραντου Αίματος του Χριστού είναι και το Αβαείο της γαλλικής Φεκάμπ, ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων στη Φεκάμπ της Νορμανδίας. Σύμφωνα με τις τοπικές παραδόσεις, τον Ιούλιο του 1171 ανακαλύφθηκαν στα ερείπια του αβαείου της Αγίας Τριάδος στο Φεκάμπ δύο μολύβδινα φιαλίδια με το Άγιο Αίμα του Ιησού. Το αβαείο παραμένει σπουδαίο προσκυνηματικό κέντρο του ρωμαιοκαθολικισμού.
Η Γαλλία διεκδικεί το αίμα του Θεανθρώπου σε άλλη μία εκκλησία. Αυτή τη φορά είναι το Neuvy-Saint-Sépulchre που έχει μια εκκλησία-αντίγραφο του Πανάγιου Τάφου της Ιερουσαλήμ -και Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO-, στην οποία υπάρχουν δύο σταγόνες από το Άχραντο Αίμα του Χριστού, οι οποίες συλλέχθηκαν κατά την ημέρα του πάθους του στον Γολγοθά.
Έχουν το σχήμα δύο πηγμένων δακρύων και επειδή δεν έχουν αναμειχθεί με νερό ή άλλες ουσίες, οι δυο σταγόνες θεωρούνται από τον ρωμαιοκαθολικισμό ως το πιο πολύτιμο χριστολογικό κειμήλιο του κόσμου.
Αλλά και η Ιερά Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους θρυλείται πως περιέχει σταγόνες από το Άχραντο Αίμα του Ιησού. Πλάι στο μεγάλο τμήμα του τιμίου ξύλου που φυλάσσεται στη Σταυροθήκη Τιμίου Ξύλου, περιγράφεται σε παλαιότερους καταλόγους πως μέσα στα φατνώματα της σταυροθήκης υπάρχουν λείψανα από τα μαλλιά αλλά και τα σπάργανα (φασκιές) του Χριστού, καθώς και το αίμα του…
Η Ιερή Ακροποσθία
Ένα από τα πολυτιμότερα κειμήλια του καθολικισμού που δεν δέχεται η ορθόδοξη παράδοση είναι η Ιερή Ακροποσθία (ή Ιερή Ακροβυστία), που αναφέρεται στην τελετή της περιτομής του Ιησού. Μέρος κάποτε του σώματος του Χριστού, η αξία της είναι αυταπόδεικτη ως ιερό κειμήλιο.
Όπως και όλα τα αγόρια των εβραίων, ο Ιησούς υποβλήθηκε σε περιτομή την όγδοη μέρα της ζωής του. Το γεγονός της περιτομής αναφέρεται ωστόσο μόνο στο Ευαγγέλιο του Λουκά, καθώς οι άλλοι τρεις Ευαγγελιστές (Ματθαίος, Μάρκος και Ιωάννης) δεν αποκαλύπτουν τίποτα σχετικά με την τελετή. Η παλαιότερη αναφορά στην Ιερή Ακροποσθία χρονολογείται από την εποχή του Καρλομάγνου, γύρω στο 800 μ.Χ. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ιερή Ακροποσθία παραδόθηκε στον Καρλομάγνο από έναν άγγελο, ο οποίος κατόπιν την εμπιστεύτηκε στον πάπα Λέοντα Γ’, όταν εκείνος έχρισε τον Καρλομάγνο αυτοκράτορα.
Έκτοτε βέβαια το ιερό κειμήλιο έχει αποτελέσει πηγή έριδας στον ρωμαιοκαθολικό κόσμο, καθώς περισσότερες από 21 εκκλησίες εμφανίζονταν κάποια στιγμή να το έχουν στην κατοχή τους. Όσο για την επίσημη Καθολική Εκκλησία, δήλωσε διά στόματος του Πάπα Κλήμη Ζ’ ότι μόνο μία είναι η αυθεντική. Και βέβαια, για να γίνει ακόμα πιο περίπλοκο το ζήτημα, οι σκευοθήκες που φυλάσσονταν οι Ιερές Ακροποσθίες κατά τον Μεσαίωνα έχουν σήμερα εξαφανιστεί.
Πέρα από την Ιερή Ακροποσθία της Ρώμης, η οποία θεωρούνταν η αυθεντική, διεκδικητές του σπουδαιότατου λειψάνου ήταν από τους Καθεδρικούς της γαλλικής πόλης Le Puy-en-Velay και της ισπανικής Σαντιάγο ντε Κομποστέλα μέχρι η πόλη της Αμβέρσας αλλά και εκκλησίες στην Μπεσανσόν, τη Μετς, τη Φεκάμπ και σε τουλάχιστον άλλες δέκα γαλλικές και μια χούφτα ιταλικές πόλεις.
Η Ιερή Ακροποσθία του ιταλικού χωριού Calcata (50 χιλιόμετρα βόρεια της Ρώμης) περιφερόταν μάλιστα στους δρόμους μέχρι το 1983, κατά τον εορτασμό της περιτομής του Ιησού την Πρωτοχρονιά κάθε έτους (Περιτομή του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, κατά την ορθόδοξη παράδοση, που εορτάζεται την ίδια μέρα). Το πατροπαράδοτο έθιμο έληξε απρόοπτα, όταν το ιερό κειμήλιο κλάπηκε…
Ο Ιερός Ομφάλιος Λώρος του Ιησού
Τμήμα από τον ομφάλιο λώρο του Θείου Βρέφους φυλάσσεται στη Βασιλική του Αγίου Ιωάννη του Λατερανού, τον Καθεδρικό Ναό της Ρώμης δηλαδή όπου εδρεύει ως επίσκοπος ο ίδιος ο Πάπας. Το δεύτερο σωματικό λείψανο του Χριστού που δεν εμφανίζεται στην ορθόδοξη παράδοση είναι το τμήμα του λώρου που απέμεινε μετά τη γέννησή του, κάτι που τίμησε η Λατινική Δύση όσο λίγα.
Η ιστορία του λειψάνου του ομφάλιου λώρου είναι βέβαια πιο περίπλοκη από αυτό, καθώς στα τέλη του 11ου αιώνα-αρχές 12ου εμφανίζονταν δύο τμήματά του, ένα στο περίφημo Volto Santo της ιταλικής Λούκα και ένα δεύτερο στο Παλάτι του Λατερανού, δίπλα στην Ιερή Ακροποσθία. Ένα τρίτο αναφέρθηκε το 1382 σε μια λειψανοθήκη από ελεφαντόδοντο στο βενεδικτίνικο Αβαείο του γαλλικού Κλινί (πλάι ξανά σε λείψανο ακροβυστίας). Ένα τέταρτο έκανε και πάλι την εμφάνισή του στη Γαλλία, χάθηκε ωστόσο και πλέον έχουμε μόνο τη λειψανοθήκη του στο Εθνικό Μουσείο του Μεσαίωνα στο Παρίσι.
Κάποια στιγμή, ένας πλήρης κατάλογος με τα λείψανα του ομφάλιου λώρου του Ιησού αριθμούσε 15 τέτοια απομεινάρια, αν και αργότερα ο αριθμός ανέβηκε κι άλλο. Τα περισσότερα συνδέονταν με τον Καρλομάγνο και τις αυτοκρατορικές του περιπέτειες…
Τα μαλλιά του Ιησού
Στην περίτεχνη και βυζαντινή Σταυροθήκη του Τιμίου Ξύλου που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους, μέσα στα φατνώματα με τα λείψανα, αναφερόταν σε αρκετούς καταλόγους ότι υπήρχαν, πέρα από τα τεμάχια του Τιμίου Ξύλου και λείψανα από τα Ιερά Μαλλιά αλλά και τα Σπάργανα του Χριστού.
Σε βιβλίο που εκδόθηκε το 1870 στο Παρίσι από τον Charles Rohault de Fleury («Υπόμνημα περί των οργάνων του Πάθους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού») γινόταν ρητή αναφορά στα μαλλιά του Ιησού, όπως και σε συγγράμματα άλλων περιηγητών στην αθωνική πολιτεία.
Αλλά και ο Βασίλι Γκριγκόροβιτς Μπάρσκι στα ταξίδια του στο Άγιον Όρος (1725-1726 και 1744-1745) περιγράφει ρητά το λείψανο των μαλλιών του Ιησού αλλά και τις φασκιές του νεογέννητου Ιησού.
Τα Μαλλιά και τα Σπάργανα του Ιησού, αλλά και το Άχραντο Αίμα του, φυλάσσονταν μέχρι το 1204 στην Κωνσταντινούπολη (στο βυζαντινό αυτοκρατορικό παρεκκλήσι, την εκκλησία της Θεοτόκου του Φάρου), όταν και χάθηκαν…
ΠΗΓΗ: newsbeast.g
«Θαύματα και άθλιο ελπιδεμπόριο». Του Μ. Καλόπουλου
Στο όνομα της θρησκείας μπορούν να συμβούν τα μεγαλύτερα αίσχη, χωρίς να ντρέπεται κανένας! Μπορείτε να φανταστείτε την στιγμή που κόβουν τον άγιο σε κομμάτια; Βέβαια, υποθέτω πως ακόμα και τέτοιες ανατριχιαστικές στιγμές, απόλυτου θρησκευτικού θρίλερ, μπορούν οι άγιοι πατέρες να τις αγιοποιούν με τα κατάλληλα κηρύγματα, θυμιάματα και ψαλμωδίες!
Άλλωστε, ποια άλλη καλύτερη απόδειξη του σημερινού θρησκευτικού εκβαρβαρισμού των Ελλήνων, χρειάζεται να δει κανείς, όταν καθώς γράφω αυτές τις σκέψεις, βρίσκεται σε εξέλιξη, γιγαντιαίων διαστάσεων λαϊκό προσκύνημα στον Ναό του "μυροβλύτη"* Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης;
Για πολλές ημέρες τώρα, μια λαοθάλασσα προσκυνητές, κυρίως παθόντες, (έγινε επίσημα λόγος για 2,5 εκατομμύρια πιστούς[1]), αναζητούν την θαυματουργό ίαση, από την εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισας, που εκτίθεται για προσκύνημα, μαζί με το λεγόμενο τίμιο ξύλο!
Παράλληλα, την ίδια ακριβώς περίοδο, το Άγιον Όρος, έχει στείλει στην Αθήνα, αντίγραφο (!) της αθωνικής θαυματουργής εικόνας της Παναγίας με το εμπορικότατο όνομα, Γοργοεπήκοη... και πλήθη λαού, προσκυνούν το θαυματουργό... αντίγραφο της!
Για λίγες μάλιστα ημέρες, αντάμωσαν και οι δυο θαυματουργές εικόνες στην ίδια πόλη, την πάλαι ποτέ πόλη των φιλοσόφων, την Αθήνα! Σκεφθείτε λίγο την απελπιστική παράνοια του πράγματος! Αν κάποιος ευσεβής χριστιανός των Αθηνών, ήθελε την περίοδο αυτή να προσκυνήσει πραγματικά μια θαυματουργή Παναγία, με ποια κριτήρια θα διάλεγε μια απ' τις δυο εικόνες;! Αν ήθελε βέβαια να λέγεται πραγματικά ευσεβής... δεν θα έπρεπε να επισκεφτεί και τις δυο;
Μήπως λοιπόν γίνεται ολοφάνερη η ειδωλολατρία του πράγματος; Πως γίνεται να μην ενοχλείται κανείς, βλέποντας την μια Παναγία (την Ιεροσολυμίτισα) να κάνει αντίπραξη στον εαυτό της... δηλαδή στην Γοργοεπήκοη έκδοσή της; Ο πιστός δηλαδή, έπρεπε περίπου να δεχθεί, πως όση θεραπεία, παρηγοριά ή λατρεία, δεν μπόρεσε να αποσπάσει ή να αποδώσει στην μια Παναγία, θα μπορέσει να την συμπληρώσει στο αντίγραφο της! Παρ’ όλα αυτά δεν έπρεπε και να το παρακάνει, γιατί υπήρχε και η Παναγία που έχει όλο τον χρόνο σπίτι του... δεν έπρεπε να αφήσει υπόλοιπο λατρείας και γι’ αυτήν;
Βέβαια, αν το καλοσκεφτείς... μια και η αθωνική Παναγία, εξακολουθεί να είναι θαυματουργός, ακόμα και σαν αντίγραφο[2]... μας δίδεται η θαυμάσια ιδέα, να στείλουμε φωτοτυπίες της συγκεκριμένης εικόνας, στα νοσοκομεία και στα σπίτια των παθόντων, ώστε να έχουμε και κατ’ οίκον θαύματα!
Το λαϊκό προσκύνημα με τις ατέλειωτες ώρες αναμονής, είναι για τις ελαφρότερες παθήσεις, μια υποφερτή παρένθεση ελπίδας, για τους βαριά πάσχοντες όμως, η ίδια αυτή ελπίδα, λόγω δυσκολιών μετακίνησης, μεταβάλλεται σε βασανιστικό μαρτύριο ανεκπλήρωτης προσδοκίας. Εθεάθησαν άλλωστε και παθόντες, που μεταφέρθηκαν με το κρεβάτι του πόνου στον τόπο του προσκυνήματος! Παρ’ όλα αυτά το θαύμα, δεν τους έκανε την χάρη!
Το αποκορύφωμα δε και η περίτρανη απόδειξη της απόλυτης ειδωλολατρίας ήταν, πως ακόμα και μετά την απομάκρυνση της εικόνας, οι άδολοι πιστοί, (το γεγονός μαγνητοσκοπήθηκε και έγινε θέμα στα δελτία ειδήσεων, εξακολουθούσαν με δάκρια στα μάτια να προσκυνούν την ξύλινη βάση (από νοβοπάν) όπου είχε τοποθετηθεί η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας! Καταφιλούσαν μάλιστα με την ίδια ακριβώς κατάνυξη, το κόκκινο πανί πάνω στο οποίο είχαν ακουμπήσει την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας!
Βλέποντας το πάθος στην αναζήτησης της θεραπείας δια της λατρείας,εύκολα μπορούσες να υποθέσεις, πως αν κάποιοι είχαν τα περιθώρια, να ανακηρύξουν ιερό και προσκυνηματικο, το δάπεδο όπου στήθηκε η πολυλατρεμένη εικόνα! Υποθέτω δε πως έτσι θα είχαν και πολλά περιθώρια δημιουργίας ενός νέου προσκυνηματικού τόπου, όπου δεν θα αργούσαν να εμφανιστούν και τα σχετικά θαύματα! Τελικά δεν υπάρχει όριο στην θρησκευτική μας υποτέλεια; Δεν είναι πια ολοφάνερο, ότι κάποιοι κατάφεραν να καλλιεργούν και να εμπορεύονται στο έπακρον τα θρησκευτικά μας πάθη;
Κάτι μας συμβαίνει λοιπόν και εύκολα η αόριστη θεοσέβεια, μετατρέπεται σε θρησκοληψία και ο ενθουσιασμός της πίστης δημιουργεί θρησκευτικούς ήρωες (αγίους) και μεταφυσικούς μεσάζοντες, κι ολο αυτό ριζώνει μεσα μας και μεταβάλλεται σε ανεξέλεγκτο θεολογικό τζόγο!
Οι συμπαθείς παθόντες, σε ολόκληρο τον κόσμο, σκεπτόμενοι απλοϊκά. Υποθέτουν πως δεν έχουν τίποτε να χάσουν, ποντάροντας με πίστη σε μια ανέφικτη ελπίδα! Δεν αντιλαμβάνονται όμως, ότι έτσι ακριβώς χάνουν τα πάντα, καθιστώντας πανίσχυρους τους ανά τον κόσμο απατεώνες κατηχητές, θεολόγους και ιεράρχες, διαιωνίζοντας τους μηχανισμούς της πνευματικής τους υποτέλειας! Με τόση μαζική ευπιστία, με εξασφαλισμένα προνόμια, κέρδη και τιμές, τα ανά τον κόσμο ιερατεία, έχουν κάθε λόγο να συνεχίζουν να ξεναγούν τους πιστούς, στους φανταστικούς κήπους με τις αναρίθμητες "θεϊκές" υποσχέσεις.
Αιώνες πριν, οι Βαβυλώνιοι, τους οποίους τελικώς αντιγράψαμε τελείως, δημιουργούσαν προσκυνηματικές ουρές, για να ακουμπήσουν το απλωμένο χέρι του αναστημένου θεού Μαρδούκ! Οι προσευχές που βρέθηκαν σε πήλινες πινακίδες και κοσμούν τα μουσεία της Ασσυριολογικής αρχαιολογίας γράφουν:
«Κύριε Μαρδούκ, σοφότατε, περήφανε... αναζητώ την μεγαλειότητά σου, δέξου την ανύψωση του χεριού μου, άκουσε την δέηση μου. Φιλεύσπλαχνε Μαρδούκ... είθε να φτάσω μέχρι τα βαθιά γηρατειά και να χορτάσω τους απογόνους μου... είθε να μην έχω εχθρούς και να μη βρεθεί κανείς να με φοβίσει. Κύριε μου Μαρδούκ, πανίσχυρε, υψηλότατε... Με τον μεγαλειότατο σου λόγο που δεν αλλάζει ποτέ, είθε... είθε… είθε…» PetraEisele «Βαβυλώνα, η μεγάλη πόρνη» σελ.40.
Πραγματικά αμέτρητες πρέπει να ήταν ανέκαθεν, οι περιπτώσεις των ανθρώπων, που απελπισμένοι, με τον ίδιο θεολογικό τζόγο κατά νου, αναζητούσαν πάσης φύσεως θεραπείες από τις εικόνες και τα αγάλματα "οποιωνδήποτε θεών", καταθέτοντας τον μικρό ή μεγάλο οβολό τους στο μόνο απλωμένο χέρι των πανέξυπνων εμπόρων της ουρανοκατέβατης ελπίδας: «το (θαυματουργό) άγαλμα του (θεού) Μαρδούκ, έκανε περισσότερο από μια φορές το ταξίδι ανάμεσα στην Ασσυρία και την Αίγυπτο. Ο Τουσράτα, ο βασιλιάς των Μιταννών, έστειλε στην Αίγυπτο στον φίλο του και άρρωστο Φαραώ, το θαυματουργό άγαλμα της (βρεφοκρατούσας[3]) Ιστάρ της Νινευή».PetraEisele «Βαβυλώνα η μεγάλη πόρνη» σελ.240.
Περί δε των δήθεν θαυμάτων ιάσεως, στα οποία πλήθη Ελλήνων δυστυχώς πιστεύουν, θέτουμε τις εξής απλές ερωτήσεις: Γνωρίζουν άραγε οι πιστοί, ότι συμμετέχουν σε μια διαχρονική, πανομοιότυπη προσκυνηματική σχιζοφρένεια, παγκόσμιων διαστάσεων;[4]
Γνωρίζουν ότι αμέτρητα παρόμοια μαζικά προσκυνήματα θεραπείας, με υψηλότερα μάλιστα ποσοστά "θαυματουργικών" ιάσεων, λειτουργούν ετησίως, σε ολόκληρη την γη και σε όλες σχεδόν τις θρησκείες του κόσμου;[5] Αν ο αληθινός θεός, τηςσυγκεκριμένης αληθινής θρησκείας, είναι ο μόνος που κάνει τα όποια αυτά θαύματα, τότε γιατί πανομοιότυπα τα συναντάμε σε όλες τις θρησκείες της γης;
Σκέφτηκαν ποτέ ποιός μπορεί να είναι ο λόγος που τα οποιαδήποτε θρησκευτικά θαύματα (ιάσεων ή άλλα), έχουν μεγαλύτερη συχνότητα σε λαούς φτωχούς, απαίδευτους και δεισιδαίμονες;
Σκέφτηκαν ποτέ, πως και μόνο με την απλή παραδοχή, ότι η συγκεκριμένη εικόνα και όχι οποιαδήποτε άλλη κάνει θαύματα, γίνονται απολύτως θύματα ειδωλολατρίας; Το επιβεβαιώνει και ο Μητροπολίτης Ιωάννινων Θεόκλητος: «Όταν ο πιστός ταυτίζεται με μια εικόνα, αυτόείναι ειδωλολατρία». Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» 9/12/2002.
Γιατί όταν την ιδιά ελπίδα θαυμάτων, την εμπορεύονται εξωεκκλησιαστικοί, τους ονομάζουν αγύρτες και απατεώνες... αφού και εκεί οι άνθρωποι βεβαιώνουν με πείσμα παρόμοια θαύματα;
Γιατί ποτέ δεν συμβαίνει κάποιο θαύμα, πέρα από κάθε προσδοκία και αμφισβήτηση, π.χ. η ξαφνική η γενναιόδωρη θεραπεία ολόκληρης της προσκυνηματικής ομήγυρης;
Γνωρίζουν οι ταλαιπωρημένοι αυτοί άνθρωποι, ότι μέσα στα πλαίσια απλής στατιστικής, σε ένα τέτοιο μέγα πλήθος ανθρώπων, (που οι περισσότεροι άλλωστε, βρίσκονται υπό φαρμακευτική αγωγή), είναι εντελώς φυσικό και αναμενόμενο, ένα μικρό ποσοστό παθόντων, να βρεθεί ξαφνικά σε φάση θεαματικής ανάρρωσης;
Γνωρίζουμε πόσοι ασθενείς αναρρώνουν καθημερινώς θεαματικά και αναπάντεχα, στα ανά τον κόσμο θεραπευτικά ιδρύματα της ιπποκρατικής ιατρικής; Γνωρίζουν ότι στατιστικά ένας στους δέκα καρκινοπαθείς αναρρώνει ανεξήγητα;
Μήπως, ο Ασκληπιός, ο Ιπποκράτης, ο Γαληνός, και οι συνεχιστές τους, (π.χ. Παπανικολάου), εξακολουθούν να είναι οι πλέον άξιοι αναγνώρισης και τιμών, με χιλιάδες καθημερινά, πιστοποιημένα "θαύματα" ανάρρωσης και διάσωσης... χωρίς μάλιστα να διακρίνουν τους πάσχοντες σε πιστούς και απίστους;
Πίσω από τα επιτεύγματα της ιατρικής δεν κρύβονται ήρωες του πνευματικού μόχθου και της έρευνας; Η κάθε λύση υγείας, φαρμακολογική ή χειρουργική, που σήμερα απολαμβάνουμε σαν αυτονόητα δώρα, συχνά κρύβει πίσω της μια οδύσσεια αναζητήσεων και ανθρωπιάς, μια σωτήρια προσφορά ανώνυμη και κυρίως χιλιοεπαναλήψιμη, που συνεχίζει να ευεργετεί ανθρώπους και μετά τον θάνατο του ερευνητή, όλα δώρα και πραγματικά θαύματα ανιδιοτελούς αγάπης... χωρίς προϋποθέσεις και δακρύβρεχτα πιστοποιητικά πίστης!
Σκεφτήκατε ποτέ, ότι σε μια τέτοια πολυπληθή προσκυνηματική μετακίνηση παθόντων, είναι στατιστικά αναμενόμενο, περισσότερα να είναι τα θύματα επιδεινώσεων, ή και θανάτων ακόμα, απ' τις ταλαιπωρίες της μετάβασης και της απαράδεκτης αναμονής, παρά των θαυματουργικών ιάσεων; Αλήθεια, πόσοι, λόγω προσκυνηματικής ταλαιπωρίας, φεύγουν σε φορεία απ' τον προσκυνηματικό τόπο... χωρίς ποτέ να μάθουμε την επιδείνωση ή και τη δυσάρεστη κατάληξή τους;
Με πολύ συγκίνηση, θυμάμαι την μάνα εκείνη που με τα μάτια πλημμυρισμένα από δάκρυα, περίμενε έξη ώρες για να προσκυνήσει την θαυματουργό εικόνα, με την παράκληση να γίνει καλά το τετραπληγικό κοριτσάκι της! Ο πόνος και η συνολική κόπωση αυτής της γυναίκας, ήταν τόσο φανερή, που σου γεννιόταν αυτόματα η σκέψη, ότι στον απάνθρωπο αυτό συναισθηματικό προσκυνηματικό μαραθώνιο, η περίπτωση να "χάσουμε" και την μάννα, που φροντίζει το λαβωμένο βλαστάρι της, δεν θα ήταν διόλου απίθανη!
Και επιτέλους, πόσοι από τα υποτιθέμενα 2,5 (;) εκατομμύρια προσκυνητών θεραπεύτηκαν; Ένας, δυο, πέντε, δέκα; Στο συγκεκριμένο προσκυνηματικό ντελίριο της Θεσσαλονίκης, αναφέρθηκαν μόνο δυο, πραγματικά ανάξιες αναφοράς περιπτώσεις δήθεν θαυματουργικής θεραπείας. Αλλά ακόμα και αν είναι έτσι, αναρωτιέται κανείς, τι σημαίνει αυτό, ότι μόνο ένας, ή δυο άνθρωποι, είχαν την αναγκαία πίστη, ανάμεσα σε εκατομμύρια προσκυνητές; Και οι άλλοι τι είχαν; Γιατί έκατσαν όρθιοι στην ουρά ώρες ατέλειωτες;
Γιατί μπήκαν στον απίστευτο αυτό κόπο και τον κίνδυνο της μετακίνησης, αν δεν είχαν καθόλου πίστη; Γιατί να σέρνεται, να κυλιέται κανείς στο χώμα και στην άσφαλτο, να περπατά γονατιστός στο καλντερίμι χιλιόμετρα ολόκληρα, κλαίγοντας σαν τον χειρότερο επαίτη... αν δε έχει πίστη; Και επιτέλους, αν όλο αυτό το κλάμα και ο σπαραξικάρδιος οδυρμός που είδαμε στις τηλεοράσεις, συχνά από κατασυντριμμένες και αφανισμένες από τον πόνο μανούλες, που οδύρονται για τα κατάκοιτα παιδιά τους, δεν φτάνει για να συγκινήσει τον βιβλικό "θεό", θελει πολύ για να καταλαβεις, ότι αυτός ο "θεός", ή ανύπαρκτος είναι, ή ελεεινά σκληρόκαρδος και ανάξιος μια τέτοιας σπαραξικάρδιας λατρείας;
Τι είδους πίστη χρειάζεται επιτέλους κανείς, για να κερδίσει μια θέση στα θαύματα του βιβλικού θεού; Και γιατί παραμένει ανεκπλήρωτο το περίφημο ψεύδος, πως: «αν έχει κάποιος πίστη (μικρή) σαν κόκκο σιναπιού θα μετακινεί όρη»; Όλοι αυτοί με τις χρόνιες παθήσεις και τα τρομακτικά ψυχικά και σωματικά τους βάσανα, που έχουν κάθε λόγο να καλλιεργήσουν και να υπεραναπτύξουν την πίστη τους, γιατί δεν κατάφεραν να συλλέξουν ούτε έναν τέτοιο μικρούλη κόκκο πίστης;
Μανούλες που χρόνια ολόκληρα, λιώνουν στο πόδι, για την υγεία των μικρών κατάκοιτων παιδιών τους, γιατί δεν κατάφεραν να ξεχωρίσουν, σαν ιδιαίτερη κατηγόρια πιστών, με τα περισσότερα θαύματα πίστης στο ενεργητικό τους; Γιατί, οι κατηχητές, οι ιερείς οι θεολόγοι, κάποια τέλος πάντων ξεχωριστή κατηγόρια αφοσιωμένων χριστιανών, γιατί δεν διαθέτουν αναλογικά ακλόνητη υγεία, ή τουλάχιστον ανεξήγητη μακροζωία ή ανοσία;
Γιατί οι καλόγεροι και οι παπάδες, τρέχουν στις καλύτερες κλινικές της χώρας, αντί να διεκδικούν μεγαλύτερα ποσοστά θαυμάτων υγείας; Γιατί όλοι αυτοί, οι καλοπροαίρετοι αν θέλετε επαγγελματίες της πίστης, που σίγουρα πέρασαν πολλές φορές μπροστά από θαυματουργές εικόνες, δεν έχουν να επιδείξουν, ένα ιδιαίτερο ποσοστό συμμετοχής, στα θαύματα της θεραπείας;
Τι είδους πίστη είναι αυτή λοιπόν, που μια ολόκληρη ζωή την υπηρετείς, λιώνεις από παρακλήσεις, φόβο, λατρεία, υποταγή, αυταπάρνηση, αφοσίωση, χρόνια υπομένεις και παρακαλάς και με συντριμμένη την ψυχή από το βάρος της προσδοκίας, μπαίνεις στην προσκυνηματική ουρά... αλλά δεν είσαι ακόμα ικανός να ανταμειφθείς με ένα μικρό θαύμα υγείας; Τι σόι "κόκκος" πίστης είναι αυτός; Και τι είδους ευρηματικότατη πίστη είναι αυτή, που ελάχιστοι μπορούν να επωφεληθούν απ' αυτήν, με θαύμα υγείας, αλλά... εκατομμύρια ξεσηκώνονται και την αναζητούν, ακριβώς γι' αυτό;
Τελικά, όλη αυτή η θεολογική εκμετάλλευση και η τρισάθλια ελπιδεμπορία, δεν θα έπρεπε να είναι νομικά κολάσιμη; Δεν θα έπρεπε σε όλους μας να θυμίζει ψυχολογικό δόλωμα; Μάλιστα "δόλωμα" τέτοιας εξαιρετικής απόδοσης, που μετέβαλε παγκοσμίως τους ανθρώπους σε "ψαράκια" και τους θηρευτές τους, (τα θρησκευτικά ιερατεία) σε κολοσσιαίες αλιευτικές εταιρίες, ή σε επαγγελματίες «αλιείς ανθρώπων»[6] όπως εύστοχα είπε "κάποιος"!
Μήπως πρέπει επιτέλους να σκεφτούμε και να υποψιαστούμε τα αυτονόητα; Να δούμε πως το συνηθέστερο ψυχολογικό δόλωμα, στα κοινωνικο-ιστορικά άγκιστρα των λαών, υπήρξαν ακριβώς αυτές οι υποσχέσεις υγείας, ευημερίας και εν τέλη μακροζωίας και αιωνίας επιβίωσης; Να δούμε την απλή ιστορική αλήθεια, ότι κάποιοι πίσω απ' την βιτρίνα της θρησκείας, παγιδεύουν ψυχές στα αόρατα θεολογικά δίχτυα και εμπορεύονται τις θεολογικές και λοιπές ανάγκες μας... για να έχουν αυτοί την εκλεκτότερη μερίδα της ζωής, εις βάρος όλων ημών των ιχθυόμυαλων!
Δεν παραπέμπει η πνευματική αυτή παγίδα, σε πνευματικό τζόγο, όπου πολλοί ελπίζουν (ποντάρουν στα δώρα της πίστης) αλλά ελάχιστοι κερδίζουν; Μήπως θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε, πως ο μόνος που σταθερά κερδίζει, είναι ο κρουπιέρης ελπιδοποιός;
* Για τον ψευδομυροβλύτη άγιο Δημήτριο, σε σχετική τηλεοπτική εκπομπή (ΑΝΤ1 -17/7/2008), o ομότιμος καθηγητής θεολογικής πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Νίκος Ζαχαρόπουλος παρουσία μου και δημοσίως ομολόγησε πως: «Με αγωγό στέλνουν το μύρο στον δήθεν μυροβλύτη Αγ. Δημήτριο της Θεσσαλονίκης»! Βλέπε εδώ το σχετικό video: https://www.youtube.com/watch?v=gJwYS45FtDw
[1] Η θρησκευτική ψευδολογία είναι επίμονο παθολογικό ιερατικό σύνδρομο και αποδεικνύεται με τον εξής απλό μαθηματικό τρόπο: αν υποθέσουμε ότι και κάθε προσκυνητής (μετά από έξη ώρες στην τυραννία της αναμονής), χρειαζόταν μόνο 10 δευτερόλεπτα για να προσκυνήσει, τότε τα 2,5 εκατομμύρια των προσκυνητών θα χρειαζόταν περίπου 280 μέρες (24ωρα) για να περάσουν μπροστά απ' την εικόνα και όχι μόνο 40 μέρες που συνολικά παρέμεινε η εικόνα στον ναό της Θεσσαλονίκης. Με τα ίδια μαθηματικά δεδομένα, στις σαράντα αυτές ημέρες (16ωρα) δεν πέρασαν περισσότεροι από 250.000 προσκυνητές! Ο δεκαπλασιασμός του αριθμού των προσκυνητών εξυπηρετεί θαυμάσια τον πόλεμο των εντυπώσεων, στον οποίο δυστυχώς ποτέ δεν είχε αξιόλογους και κυρίως διαχρονικά παρόντες αντιπάλους η θρησκεία.
[2] Η γελοία αυτή περίπτωση του θαυματουργικού αντιγράφου, θυμίζει εξαιρετικά, μια ανάλογη παρωδία στην Αγγλία, όπου κάποιος Βασιλιάς, για να αποδείξει την ευπιστία των υπηκόων του, διέδωσε, ότι διαθέτει θεραπευτικό χάρισμα. Χιλιάδες λαού συνωστιζόταν υπομονετικά στην ουρά, για να δοκιμάσουν το θεραπευτικό άγγιγμα των βασιλικών χεριών. Όταν κάποια στιγμή ο Βασιλιάς βαρέθηκε το θέατρο της θεραπείας, ανέθεσε το άγγιγμα των χιλιάδων ασθενών, σε κάποιον... αυλικό! Παρόλο που κανένας δεν αναφέρει θεραπείες απ' την γελοία αυτή λαοπροσκύνηση, το έθιμο συνεχίστηκε και μετά τον θάνατο του βασιλέα και του αυλικού του, από τους διαδόχους του θρόνου, επί τρεις περίπου αιώνες! CarlSagan «Στοιχειωμένος κόσμος» εκδ. Έσοπτρον, σελ 253.
[3] Μια επιγραφή που βρέθηκε στην Καρχηδόνα την αποκαλεί «μητέρα του Pene-Baal». Δρανδάκης «Αστάρτη»
[4] Η προσκυνηματική παράκρουση που κατέλαβε τους καθολικούς στην Πόλη Λούρδη των Άνω Πυρηναίων, αποτελεί υπόδειγμα εκμετάλλευσης της βιομηχανίας θαυμάτων. Εκατομμύρια άνθρωποι συρρέουν κατ' έτος για να προσκυνήσουν όχι το άγαλμα της Παναγίας, αλλά την προσωποποίηση της «άσπιλης σύλληψης»! Τι ακριβώς είναι αυτό, μόνο ένα κοριτσάκι δεκατριών ετών το ξέρει που την είδε λέει το 1858 σε ένα σπήλαιο, 18 φορές! Πολυάριθμα "φιλανθρωπικά" ιδρύματα και μια τεράστια βιομηχανία εκκλησιαστικών ειδών ήταν το αποτέλεσμα.
[5] Είναι γνωστό, ότι στην Μέκκα, κάθε χρόνο ποδοπατούνται δεκάδες πιστοί μωαμεθανοί, στο μαζικό ετήσιο προσκύνημα. Στις Ινδίες, κατά εκατομμύρια συρρέουν οι πιστοί για να πλυθούν στα μολυσμένα αλλά "ιαματικά" νερά του ιερού Γάγγη. Στις Φιλιππίνες, το θείον βρέφος Ιησούς, (με την μορφή μικρής θαυματουργής κούκλας) θεραπεύει κατά χιλιάδες τους πιστούς, που το ακουμπούν στα παθημένα μέλη τους κλπ κλπ. Οι δε Πεντηκοστιανοί, παγκοσμίως βιώνουν καθημερινά τέτοια "θαύματα"! Αυτά τα αρχαία «ιαματικά πανηγύρια», δεν έχουν καμία σχέση με το λατρευόμενο πρόσωπο ή αντικείμενο. Δημιουργούνται μόνο απ' την απέλπιδα αναζήτηση, του μέγιστου αγαθού της υγείας!
[6] Ο κεντρικός ήρωας της Καινής Διαθήκης λέει με νόημα: «θέλω σας κάμει αλιείς ανθρώπων». Ματθαίος 4.19. Η δε Παλαιά Διαθήκη μας εξηγεί ακριβώς τι εννοούσε: «γιατί εσύ Γιαχβέ, (Αυτός είναι ο πατέρας του Ιησού), κάνεις τους ανθρώπους σαν τα ψάρια της θάλασσας, που τα συλλαμβάνουν με αγκίστρι, τα σέρνουν με τα δίχτυα και τα συγκεντρώνουν στην σαγήνη τους. Γι' αυτό (οι θηρευτές τους), θυσιάζουν στα δίχτυα τους και καίνε θυμίαμα στην σαγήνη τους. Διότι η μερίδα τους (των ψαράδων-αλιευτών-ιερέων) είναι παχιά και το φαγητό τους εκλεκτό». Αβακούμ 1.14-16. Σαγήνη: «εκ του έσω άγειν, γίνεται εσ/αγήνη ή σαγήνη». Etymolog. Gudianum
«Σε πείραμα που χρηματοδοτήθηκε από το ίδρυμα Templeton, για να εξεταστεί πειραματικά η υπόθεση ότι η προσευχή υπέρ νοσούντων βελτιώνει την υγεία τους, τα αποτελέσματα ήταν σαφέστατα: Δεν υπήρχε οποιαδήποτε διαφορά ανάμεσα στους ασθενείς, για τους οποίους κάποιοι προσεύχονταν και τους ασθενείς για τους οποίους δεν γίνονταν προσευχές»! Περιοδικό American Heart Journal Απριλίου 2006,
Το μεγάλο πείραμα της προσευχής
Μια διασκεδαστική -αν και επίσης αξιοθρήνητη- μελέτη περιπτώσεων σχετικά με τα θαύματα, είναι το μεγάλο πείραμα της προσευχής: άραγε η προσευχή υπέρ των ασθενών βοηθά στην ανάρρωσή τους; Είναι πολύ συνηθισμένο να αναπέμπονται ευχές για την ίαση των αρρώστων, είτε κατ' ιδίαν είτε σε επίσημους τόπους λατρείας.
Ο εξάδελφος του Δαρβίνου, ο Francis Galton, υπήρξε ο πρώτος που ανέλυσε επιστημονικά την περίπτωση να φέρνει αποτέλεσμα η προσευχή υπέρ κάποιου προσώπου. Πρόσεξε ότι κάθε Κυριακή προσευχόταν ολόκληρο το εκκλησίασμα δημοσίως σε πολλές εκκλησίες της Βρετανίας για την καλή υγεία της βασιλικής οικογένειας. Δεν θα έπρεπε λοιπόν να έχουν τα μέλη της βασιλικής οικογένειας εξαιρετική ευεξία, συγκρινόμενα με εμάς τους υπολοίπους, αφού για λογαριασμό μας προσεύχονταν μόνο οι πιο αγαπημένοι μας άνθρωποι;
Ο Galton το εξέτασε και δεν βρήκε στατιστικές διαφορές. Η πρόθεσή του μπορεί να ήταν βέβαια σατιρική, όπως και τότε που προσευχόταν πάνω σε τυχαία επιλεγμένες εκτάσεις εδάφους για να δει αν τα φυτά θα μεγάλωναν γρηγορότερα - αλλά δεν μεγάλωναν!
Πιο πρόσφατα, ο φυσικός Russell Stannard (ένας από τους τρεις γνωστότερους θρήσκους επιστήμονες της Βρετανίας...) συμμετείχε σε μια πρωτοβουλία που χρηματοδοτήθηκε (φυσικά) από το ίδρυμα Templeton, για να εξεταστεί πειραματικά η υπόθεση ότι η προσευχή υπέρ νοσούντων βελτιώνει την υγεία τους (H.Benson et al.: «Study of the therapeutic effects of intercessory prayer (STEP) in cardiac bypass patients», American Heart Journal, 151.4, pp. 934-942, 2006).
Για να διεξαχθούν σωστά τέτοιου είδους πειράματα, πρέπει να είναι αυτά «διπλά-τυφλά», όπως λέγονται στη Στατιστική Επιστήμη - και αυτή η προϋπόθεση τηρήθηκε αυστηρά. Οι ασθενείς τοποθετήθηκαν, με αυστηρώς τυχαία δειγματοληψία, είτε στην πειραματική ομάδα (για την οποία απευθύνονταν προσευχές), είτε στην ομάδα ελέγχου (για την οποία δεν απευθύνονταν προσευχές).
Ούτε οι ασθενείς, αλλά ούτε και οι γιατροί τους ή εκείνοι που τους φρόντιζαν, ούτε οι πειραμαστιστές επιτρεπόταν να γνωρίζουν για ποιους από τους ασθενείς απευθύνονταν στο θεό προσευχές και ποιοι ανήκαν στην ομάδα ελέγχου.
Όσοι απηύθυναν τις «πειραματικές προσευχές» έπρεπε βέβαια να γνωρίζουν το όνομα του ανθρώπου, για τον οποίο προσεύχονταν - αλλιώς, πώς θα ήξεραν για ποιον ακριβώς προσεύχονται; Δόθηκε όμως μεγάλη προσοχή να γνωρίζουν μόνο το όνομα και το πρώτο γράμμα του επωνύμου του αντίστοιχου ασθενούς. Καθώς φαίνεται, αυτό αρκούσε για να βοηθήσει το θεό να εντοπίζει το σωστό κρεβάτι στο νοσοκομείο.
Και μόνο η ιδέα της διεξαγωγής τέτοιων πειραμάτων αξίζει μια γενναία δόση χλευασμού - και πράγματι η μελέτη γελοιοποιήθηκε δεόντως. [...] Αγνοώντας θαρραλέα τους χλευασμούς, η ερευνητική ομάδα επέμεινε στο έργο της, ξοδεύοντας 2,4 εκατομμ. δολάρια του Ιδρύματος Templeton με επικεφαλής τον Δρ. Herbert Benson, έναν καρδιολόγο από το Ιατρικό Ινστιτούτο Mind Body Medical Institute που βρίσκεται κοντά στη Βοστόνη (Η Templeton Foundation είναι ιδιωτικό φιλανθρωπικό ίδρυμα που υποστηρίζει τους Δημιουργιστές και χρηματοδοτεί έρευνες, οι οποίες όμως, κατά κανόνα, αποδεικνύουν το αντίθετο από αυτό που ισχυρίζονται και πιστεύουν...).
Νωρίτερα, ένα δελτίο τύπου από το Ίδρυμα Templeton είχε αναφέρει ότι ο Δρ. Benson πίστευε ότι «αρχίζουν να συγκεντρώνονται αποδεικτικά στοιχεία για την αποτελεσματικότητα της διαμεσολαβητικής προσευχής σε κλινικό περιβάλλον». Ασφαλώς λοιπόν, η έρευνα βρισκόταν στα κατάλληλα χέρια και δεν υπήρχε κίνδυνος να πληγεί από διαταραχές σκεπτικιστών!
Ο Δρ. Benson και η ομάδα του παρακολούθησαν συνολικά 1.802 ασθενείς σε έξι (6) νοσοκομεία και όλοι υποβλήθηκαν σε επέμβαση bypass. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: Για τους ασθενείς της Ομάδας 1, κάποιοι πιστοί απηύθυναν προσευχές στο θεό, αλλά οι ασθενείς δεν το γνώριζαν. Για την Ομάδα 2 δεν προσευχόταν κανείς και οι ασθενείς επίσης δεν το γνώριζαν. Οι ασθενείς της Ομάδας 3 γνώριζαν ότι κάποιοι προσεύχονταν υπέρ της ανάρρωσή τους.
Με τη σύγκριση των Ομάδων 1 και 2 εξετάζεται η αποτελεσματικότητα της διαμεσολαβητικής προσευχής. Με την εξέταση της συμπληρωματικής Ομάδας 3 εξετάζεται, αν προκύπτουν κάποιες ψυχοσωματικές επιδράσεις που μπορεί να προκαλεί στον ασθενή η γνώση ότι κάποιοι καλοπροαίρετοι προσεύχονταν για λογαριασμό του.
Τις προσευχές απηύθυναν οι πιστοί τριών εκκλησιών, από τη Μινεσότα, τη Μασαχουσέτη και το Μιζούρι. Όλες οι εκκλησίες βρίσκονται μακριά από τα νοσοκομεία και οι πιστοί που απηύθυναν τις προσευχές γνώριζαν, όπως προαναφέρθηκε, μόνο το μικρό όνομα και το πρώτο γράμμα του επωνύμου τους ασθενούς, για τον οποίο προσεύχονταν.
Επειδή δε η σωστή πειραματική πρακτική επιβάλλει να εξισώνονται οι συνθήκες όσο το δυνατόν περισσότερο, δόθηκε στους πιστούς η οδηγία να επαναλαμβάνουν στις δεήσεις τους τη φράση: «Για μια επιτυχή επέμβαση με ταχεία ανάρρωση, χωρίς επιπλοκές!»
Τα αποτελέσματα που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό American Heart Journal του Απριλίου 2006, ήταν σαφέστατα: Δεν υπήρχε οποιαδήποτε διαφορά ανάμεσα στους ασθενείς, για τους οποίους κάποιοι προσεύχονταν και τους ασθενείς για τους οποίους δεν γίνονταν προσευχές! Τι μεγάλη έκπληξη!
Υπήρχε όμως μια διαφορά ανάμεσα στους ασθενείς που ήξεραν ότι κάποιοι προσεύχονταν γι' αυτούς και εκείνους που δεν γνώριζαν οτιδήποτε σχετικό: Όσοι γνώριζαν ότι κάποιοι προσεύχονταν για χάρη τους, παρουσίασαν πολύ περισσότερες επιλοκές απ' ότι οι ασθενείς που αγνοούσαν το θέμα. Άραγε ο θεός προκάλεσε μερικές επιπλοκές για να δείξει την αποδοκιμασία του γι' αυτό το θεοπάλαβο εγχείρημα; Πιθανότερο φαίνεται, οι ασθενείς που ήταν ενήμεροι για τις προσευχές υπέρ της ταχείας ανάρρωσής τους, απέκτησαν, λόγω αυτής της επίγνωσης, μεγαλύτερο στρες! Οι ερευνητές το χαρακτήρισαν «άγχος για την επίδοσή τους...»
http://sfrang.blogspot.gr/2011/05/blog-post_08.html
http://www.lifo.gr/team/apopseis/57571