 | Σήμερα | 14 |
 | Yesterday | 105 |
 | Αυτή την εβδομάδα | 164 |
 | Αυτό το μήνα | 292 |
 | Σύνολο | 5405578 |
Προτάσεις
| • Η μεταβολή στοιχείων θρησκεύματος (δηλαδή και η αφαίρεση) μπορεί να πραγματοποιηθεί και ηλεκτρονικά. |
| • Η υπεύθυνη δήλωση με το γνήσιο της υπογραφής (που θα έχει το σχετικό κείμενο μεταβολής θρησκευτικών πεποιθήσεων) μπορεί πλέον να εκδοθεί από τη σελίδα https://www.gov.gr. |
| • Έπειτα στέλνετε την υπεύθυνη δήλωση με email στο ληξιαρχείο του δήμου που είστε δηλωμένοι! |
| ΟΔΗΓΙΕΣ: Από την ιστοσελίδα [http://www.gov.gr/…">www.gov.gr](http://www.gov.gr/…) |
| στο δεξί μέρος της σελίδας λέει "Επίκαιρες αναζητήσεις" -> "Εκδοση εξουσιοδότησης" -> "Είσοδος στην υπηρεσία" -> "Δήλωση με ελεύθερο κείμενο" και εν συνεχεία κάθε χρήστης συνδέεται με τους κωδικούς του στο taxisnet. Συμπληρώνει τα προσωπικά του στοιχεία κανονικά, όπως θα τα συμπλήρωνε χειρόγραφα σε μία εκτυπωμένη υπεύθυνη δήλωση και στο τέλος το έγγραφο που εκδίδεται έχει την ηλεκτρονική υπογραφή του αιτούντος. |
| Δεν χρειάζεται καμία φυσική παρουσία σε ΚΕΠ, ούτε σε άλλη δημόσια υπηρεσία. |
| Το γνήσιο υπογραφής βεβαιώνεται ηλεκτρονικά. |
| ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΗΛΩΣΗΣ: Στην ηλεκτρονική υπεύθυνη δήλωση, εκτός από τα προσωπικά σας στοιχεία, στο πάνω μέρος στο πεδίο ΠΡΟΣ, θα γράψετε "ΛΗΞΙΑΡΧΕΙΟ ΔΗΜΟΥ Χ" , όπου Χ, ο δήμος στον οποίο ανήκει το ληξιαρχείου όπου ανήκεται. Στο τέλος της δήλωσης που συμπληρώνετε το ελεύθερο κείμενο, μπορείτε να κάνετε αντιγραφή επικόληση από το υπόδειγμα που υπάρχει και στην ιστοσελίδα της ένωσης αθέων και λέε "Δηλώνω ότι το θρήσκευμά μου μεταβλήθηκε και ως εκ τούτου επιθυμώ να διαγραφεί |
| η αναφορά στο θρήσκευμά μου από το ληξιαρχείο (Ν. 344/1976 περί ληξιαρχικών πράξεων) |
| και δεν επιθυμώ να αποκαλύψω τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις (απόφαση ΣτΕ 2281/2001). |
| Την δήλωση αυτή την κάνω με ελεύθερη τη βούληση και χωρίς την άσκηση οποιασδήποτε |
| ψυχολογικής ή άλλης πιέσεως (Γνωμ.Νομ.Συμβ. του κράτους 687/91)." |
| Η όλη διαδικασία παίρνει το πολύ 10 λεπτά. |
| Να ζητήσετε να σας στείλουν και αντίγραφο ληξιαρχικής πράξης προς επιβεβαίωση. |
| Μην εμπιστεύεστε τους ληξιάρχους. |
| Αν δεν το δείτε σε έγγραφο, δεν έχει γίνει. |
Δεν χρειάζεται να ντρέπεστε που είστε Έλληνας, ντρέπονται άλλοι για σας. Οι Έλληνες οι πρόγονοι σας !ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΔΙΚΑΙΑ ΠΡΑΤΤΟΥΝ. ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ!
Και επειδή είσαι ένοχος για την κατάντια σου μην προσπαθείς να δικαιολογείσαι.
Η Ομηλία μου για το Μακεδονικό στις 25/5/18 στο 4ήμερο διεθνές Συνέδριο της Θεσσαλονίκης: «Οδύσσεια της γνώσεως – Η τεκμηριωμένη αλήθεια για την Μακεδονία», υπό την αιγίδα του Υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης.
ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ/ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ/ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ (16/44)
Μακεδονία, προδοσία...
και εθνικοί θεματοφύλακες
Αγαπητοί φίλοι και σεβαστοί σύνεδροι...
Δεν θα σας κουράσω με επαναλήψεις για την ιστορική αλήθεια του μακεδονικού ζητήματος, μιας και ήδη τοποθετήθηκαν σπουδαίοι ομιλητές, και στο τετραήμερο αυτό διεθνές συνέδριο, θα ακολουθήσουν πολλοί ακόμα σοφοί αναλυτές, απ' τον διεθνή περίγυρο, που θα το εξαντλήσουν διεξοδικά.
Εγώ, θα σταθώ περισσότερο με σκεπτικισμό στο μέγα ζήτημα της βαριάς εθνικής μας παθητικότητας, και σε μια πιθανή απάντηση στην ερώτηση: τι ενδεχομένως πρέπει να πράξουμε, αντιδρώντας στις σοβαρότατες αυτές προκλήσεις.
Ομολογουμένως ζούμε σε θλιβερούς καιρούς.
Η Μακεδονία μας, με το ρεσιτάλ πολιτικής ανοησίας της εθνικής μας αντιπροσωπίας, κινδυνεύει να ακολουθήσει την τύχη της Κύπρου, που σχετικά πρόσφατα, η μισή έκτασή της χτυπήθηκε με βάρβαρη κατοχή.
Όλοι γνωρίζουν πλέον, ότι αν υπονομευθεί η Μακεδονία, θα ακολουθήσει η Θράκη, το ανατολικό Αιγαίο, θα αναφλέγουν οι αλυτρωτισμοί των συνοριακών γειτόνων και ο διαμελισμός της Ελλάδος θα καταλήξει μονόδρομος.
Για το πόσο κρίσιμη είναι σήμερα η κατάσταση...
Ο Γεώργιος Κασιμάτης ο γνωστός συνταγματολόγος ήταν κατηγορηματικός λέγοντας: «Στη χώρα (μας) έχει γίνει πραξικόπημα, με πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο και με εναλλαγές στην θέση του κατ' επίφαση πρωθυπουργού. Στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα και οι πραξικοπηματίες κυβερνούν, ενώ ταυτόχρονα μετέχουν σε σχέδιο ολικής απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησία». Ναι... Δεν τους αποκαλεί προδότες, αλλά το υπαινίσσεται ξεκάθαρα.
Ζούμε πράγματι σε καιρούς συγκομιδής τραγικών λαθών και παραλήψεων... όχι μόνο στο Μακεδονικό αλλά στο σύνολο των εθνικών μας θεμάτων.
Ερωτήσεις λοιπόν όπως «τι έφταιξε;», «τι δεν κάναμε σωστά;», «γιατί περνούν όλοι από πάνω μας με τόση ευκολία;» είναι θλιβερά επίκαιρες παρά ποτέ!
Θα ήθελα λοιπόν να κάνω κάποιες γενικότερες τοποθετήσεις σκεπτικισμού, σχετικά με τα πιθανά αίτια της θλιβερής κατάστασης μας, όχι μόνο σαν ιδιαίτερο έθνος, αλλά... γιατί όχι και σαν ανθρώπινο είδος γενικότερα.
Είναι γεγονός πλέον ιστορικά βεβαιωμένο, πως η ανθρωπότητα από τις πρωταρχικές καταγεγραμμένες καταβολές της, παλινδρομεί απελπιστικά και ακατάσχετα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Αλλεπάλληλα κύματα δυστυχίας χτυπούν αδιαλείπτως τους λαούς, χωρίς κανείς να μπορεί να δώσει ουσιαστικές ερμηνείες στις αιτίες της αθλιότητας που ανελέητα γκρεμίζει τα όνειρά μας για μια ευτυχέστερη ζωή.
Η ζωή μας ήταν είναι και παραμένει συγκρουσιακή!
Ένας ξεκάθαρος διαρκείς πόλεμος συμφερόντων, στον οποίο οι λαοί χάνουν συστηματικά, ξανά και ξανά όλα όσα κατά καιρούς φαίνεται με μόχθο να έχουν κερδίσει. Δυστυχώς, ο καβαλάρης της ιστορίας ήταν, είναι και παραμένει το ψεύδος και τα παράγωγά του.
Φαίνεται λοιπόν πως υπάρχουν δυο διαφορετικές φυλές σε αιώνια σύγκρουση. Αυτοί που παράγουν ψεύδη κι αυτοί που τα καταναλώνουν!
Ποιοι παράγουν ψεύδος; Κατά κανόνα αυτοί που μας εξουσιάζουν, για ίδιον όφελος. Και το ψεύδος, αγαπητοί φίλοι, έχει ένα τρομακτικό πλεονέκτημα. Είναι γλυκύτατο!... υποσχεσιακό... ελπιδοφόρο... καθησυχαστικό... και φαίνεται λυσιτελές...! Ναι φαίνεται πως θα λύσει όλα τα καυτά μας προβλήματα...
Το μόνο που αιώνες τώρα δεν αντιλαμβάνονται οι ταλαίπωροι λαοί, είναι πως τα προβλήματα υπόσχονται να τα λύσουν... οι ίδιοι που τα δημιούργησαν.
Μάλιστα... πολλές φορές λύνουν κάποια προβλήματα, αλλά μόνο για να δημιουργήσουν νέα. Και το φαύλο εμπόριο πωλήσεων, των ψευδο-ιαματικών αυτών "φαρμάκων" συνεχίζεται απ' αυτούς που ξέρουν να δημιουργούν "ασθένειες"!
"Ασθένειες" λοιπόν και "θεραπείες"... απ' την ίδια πηγή. Ασθενοποιός και θεραπευτής το ίδιο "άτομο"... ή ίδια παράταξη... αυτή των ανάλγητων εξουσιαστών.
Αν δεν αλλάξουμε λοιπόν αυτούς τους συσχετισμούς, όλα δείχνουν πως το σενάριο της απόλυτης υποτέλειας των λαών, με ότι αυτό συνεπάγεται, θα ολοκληρωθεί εγκλωβίζοντας οριστικά τους λαούς σε πανάθλιες φάρμες ζώων, για άλωση και φθορά.
Μα, (θα πει κάποιος), αυτοί, εδώ και αιώνες είναι πανίσχυροι, τι μπορούμε να κάνουμε εμείς ενάντιων τους; Υπάρχει κάτι που μπορεί να φοβούνται;
Ναι υπάρχει... οι πραγματικοί εξουσιαστές ουσιαστικά είναι λίγοι. Θυμηθείτε πως μόνο 16 οικογένειες ελέγχουν τον συνολικό πλούτο της Γης!
Υπάρχει λοιπόν μόνο ένα πράγμα που φοβούνται... είμαστε πολλοί... αναρίθμητοι... και φοβούνται μόνο την ένωσή μας! Γι αυτό μας διαιρούν και μας διχάζουν ακατάπαυστα... σε πολιτικούς, αθλητικούς, πολιτισμικούς, θεολογικούς, και άλλους αναρίθμητους σκληρούς, φανατισμένους αλλά πάντα μεμονωμένους πυρήνες.
Μέγιστος εχθρός τους η ομογνωμία μας!
Απ' την άλλη... πρέπει να αναγνωρίσουμε πως οι διαφοροποιήσεις είναι στη φύση του ανθρώπου... δεν μπορούμε όλοι μας να διαλέξουμε μια ποδοσφαιρική ομάδα, ούτε ένα πολιτικό κόμμα μια ιδεολογία... ή μια θρησκευτική ή πολιτισμική πρόταση!
Πως μπορεί λοιπόν αυτό το υποχρεωτικά πολύχρωμο λαϊκό πλίθος να ενωθεί;
Ε λοιπόν, για να ανατρέψουμε, έστω και την τελευταία στιγμή, την άθλια αυτή κατάντια, στον αφανιστικό λαβύρινθο που μας έχουν ρίξει, ανεξάρτητα απ' τις υπόλοιπες επιλογές μας, πρέπει να κάνουμε όλοι... ένα μόνο πράγματα, όχι κατ' ανάγκην να ενωθούμε χάνοντας την πολυαγαπημένη μας ιδιαιτερότητα... όχι να αποκτήσουμε βαθιά φρονιματική ομοιογένεια... (πράγμα άλλωστε ολοφάνερα αδύνατον)... αλλά... διατηρώντας όλες τις ιδιομορφίες μας, να χτίσουμε όλοι μαζί ένα ενιαίο συστηματικό τείχος δυσπιστίας και μεθοδικής ελεγκτικότητας, απέναντι στους πανούργους εξουσιαστές μας.
Για να γίνω πιο κατανοητός, θα σας θυμίσω ένα ρητό του σοφού προπάτορά μας Επίχαρμου: «Μέμνησο απιστείν...» ...( όποιος και να 'σαι ότι κι αν πρεσβεύεις... θυμήσου να δυσπιστείς...) ... και συνεχίζει (ο Λουκιανός) με κάτι εξαιρετικά διαφωτιστικό: «μὴ ραδίως πιστεύωντες, (μη βιάζεστε να πιστέψετε), ἀλλὰ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΣ ΑΚΟΥΟΝΤΕΣ, ΙΣΩΣ ΕΚΦΥΓΟΙΜΕΝ ΤΟΥΣ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥΣ».
Προσοχή λοιπόν... Η δυσπιστία μας πρέπει να μεταφραστεί σε δικαστική ακρόαση!
Τι είναι δίκη; «Δίκη είναι...η κρίσης, και η απόδοση ευθύνης αλλά και τιμωρίας, υπέρ τῶν ἰδίων και κοινών συμβολαίων».
Με τους άσπονδους φίλους μας τους εξουσιαστές, έχουμε πολλά τέτοια κοινά συμβόλαια. Ε λοιπόν η έγκριση και η τήρηση των συμβολαίων αυτών, πρέπει να περνά από δικαστική ακρόαση. Όποιος και να σαι ότι κι αν πρεσβεύεις... ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ... έλεγχε εμβριθώς και λεπτομερώς... σαν δικαστής... κάθε παράπτωμά τους.
Υπάρχουν κρισιμότατες στιγμές όπως αυτές του μακεδονικού ζητήματος, όπου ένα έθνος πρέπει να σταθεί απέναντι στους πανούργους διλημματοποιούς και να λάβει δύσκολες, επώδυνες και επικίνδυνες αποφάσεις. Πρέπει να δώσει απαντήσεις ζωής ή θανάτου, σε πραγματικά θανατηφόρες ερωτήσεις ... όπως κάποτε ο Οιδίποδας.
Σε αρχαίο αγγείο, υπάρχει μια μνημειώδης απεικόνιση, όπου ο αξεπέραστος αυτός καλλιτέχνης, παρουσιάζει τον Οιδίποδα προβληματισμένο να κάθεται σταυροπόδισε ένα βράχο, μπροστά στην επιβλητική φτερωτή Σφίγγα, που εξουσιαστικά υπερκείμενη βρίσκεται πάνω σε έναν ελληνικό κίονα, (που μεθερμηνευόμενο σημαίνει κατοχή εξουσία), και στοχαστικά ετοιμάζεται να απαντήσει στην θανατηφόρο ερώτηση της.
Το κοφτερό του ξίφος, είναι παρατημένο ανάμεσα στα πόδια του, γιατί η Σφίγγα δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από σπαθιά και δόρατα! Κι όμως... στην συνάντηση αυτή... ένας απ' τους δυο θα πεθάνει! Είναι μια πνευματική μονομαχία θανάτου, την οποία ο Οιδίποδας κερδίζει, μιας και απαντά σωστά στην αινιγματική ερώτηση της Σφίγγας.
Αυτός ο υπέροχος μύθος, μας διδάσκει, πως δεν υπάρχουν μόνο θανατηφόρα όπλα, αλλά παραδόξως και θανατηφόρες ερωτήσεις, όπου η μόνη μας διαφυγή είναι... οι ορθές απαντήσεις!
Ποια ή τι είναι αυτή η «Σφίγγα»;
Τα αρχαία λεξικά μας ενημερώνουν: «Σφίγξ: παρά το σφίγγω, δια τα εσφιγμένα και δυσνόητα λέγειν ρήματα».
Ναι, αυτό το σφίξιμο... αυτή τη Σφίγγα, που με τα πυκνά και δυσνόητα λόγια της, έχει γεμίσει την καθημερινότητά μας την έχουμε βιώσει.
Βέβαια, ο ίδιος μύθος μας πληροφορεί, πως άλλοι, πριν τον Οιδίποδα δεν είχαν την ίδια τύχη, αλλά πέθαναν δίνοντας λάθος απαντήσεις.
Μπορούμε άραγε όλοι εμείς, όση καλή θέληση και να έχουμε, όσο δύσπιστοι και δικαστικοί ακροατές και να γίνουμε απέναντι στα διλήμματα της εξουσίας, να γίνουμε πετυχημένοι αντίπαλοι της Σφίγγας; Προφανώς ΌΧΙ!
Ένας λαός με τέτοια υποχρεωτική πνευματική ποικιλία, θα μπορούσε ίσως αν προσπαθήσει να γίνει δύσπιστος και σε έναν καλό βαθμό δικαστικός ακροατής, άλλα χρειάζονται πλίθος γνώσεων, πραγματική σοφία και εξειδίκευση για να δώσει κάνειςτην σωστέςαπαντήσεις σε τόσες λεπτές και κρίσιμες εθνικές ερωτήσεις... Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν, αφού εμείς, και ο καθένας ξεχωριστά, δεν έχουμε την σοφία του Οιδίποδα;
Στο σημείο αυτό, εντείνετε παρακαλώ την προσοχή σας, γιατί ολοκληρώνεται η σκιαγράφηση της εισήγησης που επιχειρώ: Φαίνεται λοιπόν απολύτως αναγκαίο να χρησιμοποιήσουμε το δημοκρατικό μας δικαίωμα της ΑΥΤΟΘΈΣΜΙΣΗΣ και να συγκροτήσουμε εκ νέου και επειγόντως, εμείς, ο λαός, τον δικό μας "Οιδίποδα".
Υπάρχουν πολυτιμότατα αναξιοποίητα εθνικά κεφάλαια... άνθρωποι σοφοί θαρραλέοι και αποδεδειγμένα απολύτως εθνοφελείς, που θα μπορούσαν να γίνουν καθοδηγητές μας. Κάποιοι εξ αυτών μάλιστα, συμμετέχουν στο συνέδριο μας αυτό, και είναι ανάμεσα μας όπως ο σεβαστός σε όλους μας και εμβριθέστατος ιστορικός Σαράντος Καργάκος... που θα μας τιμήσει με την ομιλία του σε λίγο, αλλά καιο προαναφερθείς θαρραλέος σοφός συνταγματολόγος Γεώργιος Κασιμάτης, που θα μας τιμήσει μιλώντας στο τέλος του τετραήμερου αυτού συνεδρίου, και που θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι ένας εξ αυτών.
Αυτούς... και τόσους άλλους ανάλογου μεγέθους θαρραλέους σοφούς ανθρώπους... αφού τους ανακηρύξουμε επισήμως,ως ολοσέβαστους εθνικούς θεματοφύλακες, πρέπει να ζητούμε και να ακούμε προσεκτικά την γνώμη τους, πριν καταθέσουμε ομαδικά την δική μας απάντηση στην αποτρελαμένη Σφίγγα της εξουσίας.
Οι εξουσίες μας έχουν τρελάνει στα ψέματα! Το θέατρο του παραλόγου δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερους εκφραστές, από τις κυβερνήσεις μας. Ότι μας έχουν δώσει είναι κούφιο. Ακόμα και εκείνα τα λαϊκά συμβόλαια που εξακολουθούν να έχουν κάποιο νόημα, απλά παραβιάζονται ατιμωρητί.
Το ίδιο το Σύνταγμα, ο υποθετικός αυτός έστω και ελλειμματικός θεματοφύλακα της εύρυθμης εθνικής μας τάξης, έγινε ατιμωρητί κουρελόχαρτο. Αποκαλώ το σύνταγμα μας ελλειμματικό θεματοφύλακα γιατί υπάρχει ολόκληρο βιβλίο με τίτλο: «Αντισυνταγματικαί διατάξεις του Συντάγματος» του Αναστασίου Ζολώτας! Θεσ/νίκη, εκδ. Ερωδιός, 2006.
Εσχάτως με το μακεδονικό έχουν εντελώς αποθρασυνθεί, γνωρίζοντας ότι δεν έχουν απολύτως τίποτα να φοβηθούν από έναν απελπιστικά άοπλο και ζαλισμένο λαό!
Μας θέλουν αδρανείς και ηλίθιους κι εμείς το δεχθήκαμε. Κύριοι οι εξουσίες μας κοροϊδεύουν. Μας δίνουν άφθονα δικαιώματα αλλά καμιά δυνατότητα εξάσκησης αυτών των δικαιωμάτων.
Πάρτε παράδειγμα το περίφημο ακροτελεύτιο άρθρο 120 του Συντάγματος, που ορίζει πως: «Η τήρηση τους συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων».
Ναι κύριοι, δεν υπάρχει αμφιβολία μας κοροϊδεύουν... ποιον πατριωτισμό των Ελλήνων;
Πότε διδάχθηκε ο Έλληνας τι είναι πατριωτισμός;
Η λαϊκή παιδεία, δηλαδή η σημερινή θρησκεία των Ελλήνων... υμνεί μονίμως την ουράνια Ιερουσαλήμ! Στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας πνέει σφοδρός άνεμος διεθνισμού και πολυπολιτισμού. Στη μέση και κατώτερη εκπαίδευση, η έννοια της πατρίδας και οι πατριωτικές εκδηλώσεις είναι υπό διωγμών.
Το ίδιο το Σύνταγμα... δεν ορίζει πουθενά (ως όφειλε), την έννοια του πατριωτισμού, και δεν προβλέπει τίποτε για την φιλοπατρίαστην εκπαίδευση οποιουδήποτε δημοσίου λειτουργού ή φύλακα της Πατρίδας: Στο ελληνικό Σύνταγμα η λέξη «πατριωτισμός», αναφέρεται μια και μοναδική φορά... στο γνωστό άρθρο 120, μόνο και μόνο για να φόρτωση στον ανύπαρκτο αυτόν θεσμικά πατριωτισμό των Ελλήνων, το βαρύτατο καθήκον της διασφάλισης του Συντάγματος!
Και η κραυγαλέα ερώτηση είναι: ΓΙΑΤΊ;
Γιατί η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται σε μένα... σε σένα... στον οποιονδήποτε τυχαίο πατριώτη, που πρέπει μόνος και ανίσχυρος, να κάνει τι; Να βγει στις πλατείες και να κόψει τις φλέβες του, χωρίς ασφαλώς να πετύχει απολύτως τίποτε;
Γιατί η τήρηση του Συντάγματος δεν επαφίεται σε έναν πανίσχυρο θεσμό ειδικά διαμορφωμένο, πατριωτικά εκπαιδευμένο και άρτια επανδρωμένο (όπως πχ. σε ένα ειδικό πανίσχυρο σώμα στρατού Συνταγματοφυλάκων), που να μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανακόψει δυναμικά τις παραβιάσεις του Συντάγματος, από οποιαδήποτε παρανοϊκή κυβέρνηση και να ορίσει νέες εκλογές; Ακούσατε ποτέ κάτι ανάλογο; Ούτε και θα ακούσετε ποτέ. Διότι τους αφήνουμε και κάνουν ότι θέλουν, χωρίς να παρεμβαίνουμε ποτέ! Πρέπει να μπει ένα τέλος στην τρέλα της απόλυτης διαχείρισης του έθνους επί τετραετία, χωρίς καμία δυνατότητα δημοκρατικής λαϊκής παρέμβασης. Απέναντι σ' αυτή την τη Σφίγγα λοιπόν, χρειαζόμαστε έναν... τον εθνικό μας Οιδίποδα. Ένα ιερατείο σοφών!
Θυμηθείτε πως κάθε φορά που οι εθνικές μας απαντήσεις στις κρίσιμες ερωτήσεις της Σφίγγας ήταν ανεπαρκείς, κάποιο κομμάτι του έθνους μας πέθαινε!
Θυμηθείτε πως χάθηκαν: ο ελληνισμός της Παλαιστίνης, Ιωνίας, Αλεξάνδρειας, Πόντου, Μεγάλης Ελλάδος, Κύπρου… αλλά και μαζί τους ιδέες, ιδανικά, πολιτισμός, επιστήμες, και πολυτιμότατα προγονικά σεβάσματα..!
Όλες αυτές οι τραγωδίες απλά αγνοήθηκαν! Κανένα "ιερατείο" σοφών (όπως εδώ και χρόνια το αποκαλώ εγώ στα βιβλία μου), δεν δημιουργήθηκε, για να απαντά σωστά στις μελλοντικές θανατηφόρες ερωτήσεις της Σφίγγας! Τώρα δυστυχώς είναι η σειρά του μακεδονικού ελληνισμού… αλλά... ο εθνικός μας "Οιδίποδας", αυτοί οι ιεροί θεματοφύλακες του ελληνισμού δεν φαίνονται πουθενά…!
Και δυστυχώς μας κυβερνούν άνθρωποι που απαξιώνουν και περιφρονούν επιδεικτικά την ξεκάθαρη αντίρρηση των Ελλήνων στους χειρισμούς του μακεδονικού ζητήματος. Δυο γιγαντιαία συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα δεν τους είπαν απολύτως τίποτε... κι ας ήταν το βροντερότερο λαϊκό δημοψήφισμα.
Υποτεθείτε πως οι κυβερνήσεις είναι η εκτελεστική εξουσία της λαϊκής θέλησης. Λοιπόν; Ουδέν ψευδέστερον πλέον. Αν είχαν τον παραμικρό σεβασμό στην γνώμη του λάου μας, θα μπορούσαν να την έχουν σε χρόνο μηδέν. Σήμερα με την γενικευμένη κατοχή των κινητών τηλεφώνων και με ελάχιστες επιπλέον διευθετήσεις ταυτοποιήσεων, η γνώμη του λάου θα μπορούσε να εκφρασθεί σε όλα τα καυτά εθνικά θέματα, χωρίς κανέναν κόστος, αδιάβλητα, και σε ελάχιστο χρόνο. Ακούσατε πότε κάτι σ' αυτή την κατεύθυνση;
Είναι απλό... δεν θέλουν τη γνώμη μας γιατί απλούστατα δεν εκπροσωπούν εμάς... υπηρετούν γνώμες και εντολές αλλότριες.
Κι αυτό δεν το λέω μόνο εγώ, το λένε με καυστικότερους τρόπους όλοι οι εχέφρονες άνθρωποι της χώρας: ο γνωστός για τις δημόσιες τοποθετήσεις του Καθηγητής φιλοσοφίας Χρήστος Γιανναράς έγραψε πρόσφατα: «Η κυβέρνηση (μας) δεν κυβερνάει, απλώς διεκπεραιώνει τις αποφάσεις των αλλότριων εντολέων, καρυκευμένες με ολίγη σάλτσα "διαπραγματεύσεων", για να συντηρείται το κουκλοθέατρο της τάχα δημοκρατίας. Το κράτος (μας) επιτροπεύεται πανομοιότυπα με τον τρόπο που θα το έκανε ένας (οποιοσδήποτε) ξένος στρατός κατοχής». Ναι... Δεν τους αποκαλεί προδότες αλλά το υπαινίσσεται ξεκάθαρα.
Μάλιστα τώρα με την παράλογη και παράνομη αθρόα διανομή όχι υπηκοότητας αλλά ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ παρακαλώ, δημιουργούν υβριδικούς πολίτες και πλαστό εκλογικό σώμα που θα νομιμοποιεί την αντεθνική τους δράση, και θα γίνουν ισχυρό διαχρονικό δεκανίκι, των πλέον περίεργων μελλοντικών διαμελιστικών τους προθέσεων.
Δεν θα έπρεπε να ανεχόμαστε από κανέναν, πόσο μάλλον στον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης να μας αποκαλεί απληροφόρητους, υστερικούς, σαχλούς, χαζούς και αμόρφωτους, επειδή δεν θέλουμε να παραχωρήσουμε το όνομα της Μακεδονίας σε μια νεοσύστατη χώρα, της οποίας οι κάτοικοι δεν μπορούν να διαβάσουν ούτεκαν την λέξει ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στην γλώσσα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Φίλοι μου... αγαπητοί συνέλληνες, είμαστε άοπλοι σε έναν λυσσαλέο ντροπιαστικό πόλεμο οριστικού εθνικού αφανισμού. Κάτι πρέπει να βάλουμε στο χέρι μας. Είναι προτιμότερο να πεθάνουμε με μια πέτρα στο χέρι κι ας μην προλάβουμε να την ρίξουμε... απ' το να κοιτούμε άπραγοι τον ατιμωτικό μας αφανισμό!
Ζούμε στον δικό τους Λαβύρινθο και είμαστε αποσδήποτε καταδικαζμένοι. Το πρόβλημα μας δεν είναι ο Μινώταυρος, αυτός με κάποιον τρόπο μπορεί να εξοντωθεί... άλλα εμείς ακόμα και τότε, θα εξακολουθούμε να γυροφέρνουμε μέχρις εξαντλήσεως και θανάτου στα αδιέξοδα μονοπάτια του, αν δεν βρεθεί κάποιος να βάλει στο χέρι μας το σωτήριο νήμα της Αριάδνης.
Ένας καθοδηγητικός θεσμός λοιπόν με δικούς μας ανθρώπους γενικής αποδοχής και υπεράνω κάθε υποψίας... μια δική μας "Αριάδνη", ένας δικός μας "Οιδίποδας" ένας δικός μας επίσημος ιερότατος θεσμός εθνικών θεματοφυλάκων... τώρα είναι αναγκαίος παρά ποτέ.
Έχοντας καθήκον να διαφυλάξουμε μια ιερή Πατρίδα, ας το τολμήσουμε, ενθυμούμενοι τα ιεράπρογονικά μας λόγια: «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων, τιμιώτερόν εστίν πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσι». Plato Phil. Crito 51.b,1.
Ας πούμε, μιας και μας δίνεται έξτρα χρόνος, και λίγα λόγια για τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου όπως υπόσχεται ο τίτλος της ομιλίας μου. Όποιος βέβαια ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερες λεπτομέρειεςγια την μελέτη μου αυτή, μπορεί να βρει ολόκληρη την ενδιαφέρουσα αυτή εκδοχή, για την δολοφονία του Μεγάλου αυτού Μακεδόνα στο διαδίκτυο με τον τίτλο: Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΟΝΤΆΡΙ ΑΝΤΆΜΩΣΑΝ ΣΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΊΑ ή ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΚΔΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
ΤΕΛΟΣ
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (Του Μ. Καλόπουλου - Απαγγελία: Ιοκάστη Κυρίτση)
Χρόνε μου, μην βαρυγκωμάς,
για μένα τάχα πως με χτύπησαν οι πόνοι.
Γιατί εγώ, Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, έχω μέλλον, κι αντέχω,
κι ας φαίνεται πως όλοι τους, μ' αφήσαν τώρα μόνη.
Μόνη μου ήμουν κι άλλοτε,
μα σε δόξα τρανή μου βγήκε,
όταν ο ΜΈΓΑΣ γιος μου ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΣ,
στα πέρατα της γης, την δύναμη του βρήκε.
Λαούς, έθνη, και φυλές εφώτισε,
κι όλοι τους το γνωρίζουνε, στη γη που κατοικούνε
πως Μ Η Τ E Ρ Α ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟY,
έγινε και γι' ΑΥΤΟΥΣ... η μάνα μου Ελλάδα!
Ε λ λ ά δ α είμαι λοιπόν εγώ,
π ι ό τ ε ρ ο απ' τον καθένα.
Kαι απειλές δε δέχομαι,
και ούτε τις φοβάμαι.
Κι ας ήρθαν δύσκολοι καιροί,
εμείς, θ' αντισταθούμε.
Όσα τυχών ξεχάσαμε,
πίσω θα ξαναρθούνε...
ξανά, την δόξα μας, εμείς, οι Έ λ λ η ν ε ς,
Ο Λ Ο Ι Μ Α Ζ Ι ΘΑ ΞΑΝΑΒΡΟΥΜΕ...!!!
ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ: ΙΟΚΑΣΤΗ ΚΥΡΙΤΣΗ
Τι είναι ο θεσμός του «Παρατηρητή της Γειτονιάς» που έσωσε τα δύο 11χρονα Ελληνόπουλα από τον απαγωγέα τους
Το αίσιο τέλος στην υπόθεση απαγωγής των δύο 11χρονων Ελληνόπουλων, στην Κύπρο, είχε έναν «αφανή» πρωταγωνιστή: τον «Παρατηρητή της Γειτονιάς».
Πρόκειται για έναν θεσμό που άρχισε να εφαρμόζεται από το 2011 στη Μεγαλόνησο και, σύμφωνα με τη στατιστική, έχει αποφέρει ήδη σημαντικά αποτελέσματα, με περιορισμό των εγκλημάτων σε ποσοστό τουλάχιστον 30%.
Τι ακριβώς, όμως, είναι ο θεσμός του «Παρατηρητή της Γειτονιάς»;
Με δυο λόγια, οι πολίτες εντάσσονται στον θεσμό οικειοθελώς και σε περιπτώσεις εγκλημάτων όπως το χθεσινό η αστυνομία τούς στέλνει μηνύματα sms, ενημερώνοντάς τους σχετικά με το εκάστοτε περιστατικό. Στη συνέχεια, ο πολίτης, αν θεωρεί ότι κάτι έχει υποπέσει στην αντίληψή του που να ταιριάζει με όσα περιγράφει η Αστυνομία, επικοινωνεί με τις Αρχές παρέχοντας λεπτομέρειες.
Έτσι έγινε και χθες. Ο βασικός μάρτυρας ενημερώθηκε για τα στοιχεία της υπόθεσης μέσω του αδελφού του, που έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα «Παρατηρητής της Γειτονιάς», αντιλήφθηκε ότι πρόκειται για κάποιον που ήξερε και αμέσως κάλεσε την Αστυνομία, δίνοντας όσα στοιχεία γνώριζε για την υπόθεση. Στη συνέχεια, δύο αστυνομικοί μετέβησαν στο σπίτι που τους είχε υποδειχθεί και έδωσαν τέλος σε αυτή την απαγωγή-θρίλερ, που κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελισσόταν αν δεν υπήρχε αυτή η σημαντική μαρτυρία του Παρατηρητή.
Όπως παραδέχθηκε, μάλιστα, ο δήμαρχος Λάρνακας, Ανδρέας Βύρας, η ενεργοποίηση του θεσμού υπήρξε καθοριστική γιατί οι μάρτυρες αντιλήφθηκαν περί τίνος πρόκειται όταν διάβασαν τη σχετική περιγραφή. Ο κ. Βύρας είπε ότι η Λάρνακα αριθμεί περισσότερους από 1.000 Παρατηρητές της Γειτονιάς και προανήγγειλε την απονομή τιμής στα δύο αδέλφια που συνέδραμαν με τις μαρτυρίες τους στον εντοπισμό των δύο μαθητών και στη σύλληψη του 35χρονου απαγωγέα.
«Ο θεσμός του "Παρατηρητή της Γειτονιάς" εφαρμόζεται από το 2011 και αποτελεί μια σύγχρονη στρατηγική πρόληψης του εγκλήματος, η οποία εφαρμόζεται με τη συνεργασία μεταξύ της Αστυνομίας, των Αρχών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των πολιτών, οι οποίοι συμμετέχουν ενεργά ως Παρατηρητές της Γειτονιάς», αναφέρει για τον θεσμό η Αστυνομία Κύπρου.
Και συνεχίζει: «Το πρόγραμμα "Παρατηρητής της Γειτονιάς" εφαρμόζεται για πρόληψη του εγκλήματος και αύξηση της ασφάλειας σε Δήμους και Κοινότητες. Στηρίζεται στην άμεση συνεργασία της Αστυνομίας με τους ίδιους τους πολίτες, οι οποίοι έχουν ενεργό ρόλο στην εφαρμογή του. Προστατεύει το κοινό από τη δράση εγκληματικών στοιχείων, υποβοηθά στη δραστική μείωση των κλοπών, των διαρρήξεων, της καταστροφής περιουσιών, της διακίνησης παράνομων ουσιών.
Στην Κύπρο, ενώ αρχικά κατά το 2013 στον θεσμό του "Παρατηρητή της Γειτονιάς" λάμβαναν μέρος 13.000 εθελοντές, στη συνέχεια η συμμετοχή των συμπολιτών μας στο θεσμό αυξήθηκε ραγδαία και μέχρι στιγμής ο θεσμός καταγράφει 93.000 εθελοντές Παρατηρητές της Γειτονιάς. Αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής που αναπτύχθηκε μεταξύ των Αρχών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των Πολιτών και της Αστυνομίας, είναι η επίτευξη υψηλών επιπέδων ασφάλειας στη χώρα μας, αφού σύμφωνα με ανεξάρτητες έρευνες και στατιστικές, έχει επιτευχθεί μείωση στο έγκλημα σε ποσοστό της τάξης του 30%».
Αναλυτικά:
Ο θεσμός του Παρατηρητή της Γειτονιάς αποτελεί μια σύγχρονη στρατηγική Πρόληψης του Εγκλήματος, η οποία εφαρμόζεται με τη συνεργασία της Αστυνομίας, των αρχών τοπικής αυτοδιοίκησης και των πολιτών. Στόχος του θεσμού είναι η ευαισθητοποίηση των πολιτών και η ενεργός συμμετοχή τους στην πρόληψη του εγκλήματος με απώτερο στόχο τη μείωση της εγκληματικότητας, την αύξηση του επιπέδου ασφάλειας στις γειτονιές των δήμων και κοινοτήτων και γενικότερα τη βελτίωση της ποιότητας ζωής.
Στο πλαίσιο εφαρμογής του Θεσμού η Αστυνομία σάς:
• Ενημερώνει για τα εγκλήματα που γίνονται στην περιοχή σας ή που μπορεί να σας επηρεάσουν με οποιονδήποτε τρόπο.
• Συμβουλεύει αναφορικά με τεχνικές πρόληψης του εγκλήματος, όπως:
1. Πώς να κάνετε τα σπίτια και την περιουσία σας λιγότερο ελκυστικά στους εγκληματίες.
2. Πώς να είστε σε εγρήγορση για ύποπτες/ εγκληματικές δραστηριότητες.
• Συμβουλεύει να μην θέτετε σε κίνδυνο τη ζωή σας και να αφήνετε την ευθύνη για καταδίωξη και σύλληψη των εγκληματιών εκεί όπου ανήκει, δηλαδή στην Αστυνομία.
• Προτρέπει να παρατηρείτε και ενημερώνετε την Αστυνομία για ασυνήθιστες/ύποπτες/εγκληματικές δραστηριότητες που γίνονται στις περιοχές που κατοικείτε/ εργάζεστε/ διακινείστε.
Ο ρόλος του Παρατηρητή της Γειτονιάς
Εσείς οι Παρατηρητές της Γειτονιάς είστε τα μάτια και τα αυτιά της Αστυνομίας η οποία είναι αδύνατο να βρίσκεται παντού ανά πάσα στιγμή. Επομένως, προτρέπεστε να είσαστε σε εγρήγορση και ετοιμότητα να δράσετε στο πλαίσιο του ρόλου που έχετε αναλάβει.
Συνεργαστείτε με τους γείτονες σας, με άλλους συμπολίτες σας και με την Αστυνομία, για τη δική σας ασφάλεια, την ασφάλεια της οικογένειας και της περιουσίας σας, καθώς και του χώρου που κατοικείτε και εργάζεστε.
Ο ρόλος του Συντονιστή των Παρατηρητών της Γειτονιάς
Ο Συντονιστής είναι ο σύνδεσμος μεταξύ της Αστυνομίας και των Παρατηρητών της Γειτονιάς και έχει μεταξύ άλλων, τις ακόλουθες ευθύνες:
– Οργάνωση συναντήσεων των Παρατηρητών της Γειτονιάς
– Συχνή επαφή με την Αστυνομία/ Αστυνομικό της Γειτονιάς
– Προώθηση δράσεων ενδυνάμωσης του Προγράμματος
– Προσέλκυση νέων Παρατηρητών της Γειτονιάς
Πώς να επικοινωνείτε με την Αστυνομία
Εάν έχετε την εντύπωση ότι διαπράττεται ένα έγκλημα, βλέπετε ή ακούτε οτιδήποτε το ύποπτο, τηλεφωνήστε στο 199. Ακόμη και αν έχετε κάνει λάθος εκτίμηση, εκείνο που έχει σημασία είναι να ενημερώσετε την Αστυνομία.
Ποια ενημέρωση χρειάζεται η Αστυνομία
Περιγραφή ενός ύποπτου οχήματος:
– Αυτοκίνητο/ φορτηγό/ λεωφορείο κλπ
– Μάρκα
– Χρώμα
– Αριθμό εγγραφής
– Άλλες λεπτομέρειες, κάποια ζημιά, κλπ
– Κατεύθυνση, κ.λπ.
Περιγραφή ενός ύποπτου προσώπου:
– Άνδρας / γυναίκα
– Σχήμα και χαρακτηριστικά προσώπου
– Χρώμα δέρματος
– Σημάδια, ουλές, τατουάζ, κ.λπ.
– Ύψος και σωματική διάπλαση
– Σχήμα και χρώμα ματιών
– Ηλικία
– Χρώμα, μέγεθος και τύπος μαλλιών
– Ενδυμασία: χρώματα κ.λπ.
– Εθνικότητα
– Γλώσσα κ.λπ.
Κόνραντ Λόρεντς: Τα 8 θανάσιμα αμαρτήματα του πολιτισμού μας
Ηταν διδάκτωρ της ιατρικής και της φιλοσοφίας, βιολόγος, ηθολόγος και ψυχολόγος, ιδρυτής του κλάδου της συγκριτικής συμπεριφοράς και νομπελίστας στοχαστής. Στο βιβλίο του o Κόνραντ Λόρεντς αναφέρει τις οκτώ αιτίες που, κατά τη γνώμη του, οδηγούν αναπόδραστα στο τέλος του ανθρώπου.
Το βιβλίο Τα 8 θανάσιμα αμαρτήματα του πολιτισμού μας κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Θυμάρι.
1) Ο υπερπληθυσμός
Ο Λόρεντς δεν εστιάζει στο πληθυσμιακό πρόβλημα κάποιων χωρών (Κίνα, Ινδία κλπ), αλλά το αντιμετωπίζει ως παγκόσμιο φαινόμενο το οποίο έχει διαστρεβλώσει την ανθρώπινη συμπεριφορά εν γένει.
Η πιο καταστροφική έκφανση αυτού του προβλήματος είναι η υπέρμετρη αστικοποίηση.
Ο συνωστισμός στις πόλεις και η αστική ανωνυμία που τον συνοδεύει «όχι μόνο οδηγεί έμμεσα σε απάνθρωπες πράξεις, που προκαλούνται από την εξάντληση και την προοδευτική εξαφάνιση των επαφών, αλλά αποτελεί την άμεση αιτία μιας ολόκληρης επιθετικής συμπεριφοράς.»
Καθημερινά στις πόλεις συναντάμε τόσους πολλούς ανθρώπους, βλέπουμε τόσα πολλά πρόσωπα, που καταλήγουμε να μη δίνουμε σημασία σε κανέναν. Τις περισσότερες φορές είναι μόνο ένα εμπόδιο που στέκεται μπροστά μας στην τράπεζα, στο σούπερ-μάρκετ, στο λεωφορείο.
Στο οικοδομικό τετράγωνο όπου είναι το σπίτι σας μπορεί να ζουν χίλιοι άνθρωποι. Σκεφτείτε πόσους γνωρίζετε από αυτούς και σε πόσους λέτε έστω μια καλημέρα. Αντίθετα σε ένα χωριό χιλίων κατοίκων όλοι γνωρίζονται –ακόμα και αν δεν συμπαθιούνται ιδιαίτερα. Και σίγουρα υπάρχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να σας βοηθήσει ο συγχωριανός σας παρά κάποιος που ζει στην παρακάτω πολυκατοικία.
Κι αν κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ζωή στην πόλη είναι ό,τι καλύτερο, θα πρέπει να μας εξηγήσουν γιατί όποιος «ανεβαίνει» στην κοινωνική κλίμακα μετακομίζει προς λιγότερο πυκνοκατοικημένες περιοχές.
Αν κλείσεις εκατό ποντίκια σε ένα κλουβί για δέκα αυτά θα αρχίσουν να αλληλοεξοντώνονται, ακόμα κι αν έχουν τροφή.
2) Η ερήμωση του περιβάλλοντος
Εδώ ο Λορεντς κάνει μια γρήγορη αναφορά στην οικολογία και στην εξάρτηση του ανθρώπου από τη γήινη σφαίρα. Όμως ασχολείται περισσότερο με την ερήμωση της ψυχής του ανθρώπου, απόρροια της απομάκρυνσης του από τη φύση. Παρομοιάζει τις πόλεις με κακοήθεις όγκους, οι οποίοι αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα.
«Ο άνθρωπος», γράφει, «από τη φυλογένεση του δεν είναι κατασκευασμένος όπως ο τερμίτης ή το μυρμήγκι, ώστε να μπορεί να ανέχεται τη μετατροπή του σε στοιχείο ανώνυμο και απόλυτα εναλλάξιμο, ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλα, απολύτως ομοιόμορφστα ελληνικά από τις εκδόσεις Θυμάρια, άτομα.»στα ελληνικά από τις εκδόσεις Θυμάρι
Ο άνθρωπος των πόλεων αλλοτριώνεται γιατί ζει σε ένα περιβάλλον στο οποίο είναι αποκομμένος από τη φύση.
«Η ομορφιά της φύσης είναι αναγκαία για την πνευματική και ηθική υγεία του ανθρώπινου όντος.»
Δεν είναι τυχαίο ότι με την πρώτη ευκαιρία «εκδράμουμε στας εξοχάς», όπου αναπνέουμε για λίγο με όλη τη δύναμη των πνευμόνων μας, αγαλλιάζοντας στη θέαση του τοπίου, πριν επιστρέψουμε στη μιζέρια των σύγχρονων ανθρωποτροφείων, των διαμερισμάτων, και στην ασχήμια της ζωής μας, έτσι όπως την έχουμε αποδεχτεί.
3) Ο πυρετός του ανταγωνισμού
«Το πιο ηλίθιο προϊόν της ειδικής εσωτερικής επιλογής είναι ο ρυθμός της εργασίας του σύγχρονου ανθρώπου», ξεκινάει το κεφάλαιο αυτό ο Λόρεντς.
Η συντριπτική πλειονότητα των σύγχρονών μας δεν αποδίδει πια σημασία σε τίποτα παρά μόνο στη επιτυχία, και κάθε μέσο κατάλληλο γι' αυτό φαίνεται, εσφαλμένα, σαν να αποτελεί μια αυθύπαρκτη αξία.
Το άγχος μήπως μας ξεπεράσουν οι άλλοι, το άγχος μήπως δεν καταφέρουμε να αποκτήσουμε όλα όσα «μπορούμε» να αποκτήσουμε, το άγχος μήπως αποτύχουμε, συμβάλλει στην αποστέρηση του ανθρώπου από τις βαθύτερες ιδιότητες του. Μία από αυτές είναι η σκέψη (ο στοχασμός, θα έλεγα διορθώνοντας τον μεταφραστή του βιβλίου).
Οι άνθρωποι υποφέρουν από νευρική και ψυχική υπερένταση, που τους επιβάλλει ο ανταγωνισμός με τους ομοίους του. Η καθημερινότητα είναι τόσο τρομακτική, τόσο ανταγωνιστική, που δεν υπάρχει χρόνος για περισυλλογή.
«Ακόμα κι αν δεχτούμε», έγραφε προφητικά ο Λόρεντς το 1973, «με αδικαιολόγητη αισιοδοξία, ότι ο πληθυσμός της Γης δε θα συνεχίσει να αυξάνεται με τον ρυθμό που γνωρίζουμε σήμερα, θα πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι ο οικονομικός ανταγωνισμός της ανθρωπότητας με τον εαυτό της θα αρκέσει για να τον οδηγήσει στον αφανισμό.»
4) Αισθητηριακή εντροπία
Το καταναλωτικό μοντέλο ζωής, έτσι όπως έχει επικρατήσει να αποκαλούμε τη συμπεριφορά του homo consumer, προωθεί την άμεση ικανοποίηση όλων των αναγκών, με έμφαση στις πλασματικές ανάγκες.
Η ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία έχει μετουσιωθεί σε «ανάγκη» για το τελευταίο μοντέλο κινητού τηλεφώνου και την απαιτούμενη τηλεφωνική σύνδεση, με την οποία μπορείς να «μιλάς συνέχεια».
Ο άνθρωπος πρέπει να έχει (έτσι τον έχουν πείσει) άμεσα ότι θέλει να έχει (ό,τι τον έχουν πείσει ότι θέλει να έχει). Αν του στερήσεις αυτό το «δικαίωμα» αισθάνεται μειονεκτικός.
«Προκαλείται έτσι μια ανυπόμονη απαίτηση για άμεση ικανοποίηση κάθε επιθυμίας. Η λαχτάρα αυτή ευνοείται από μια κοινωνία, όπου οι παραγωγοί σπρώχνουν το κοινό προς την κατανάλωση. Και είναι εκπληκτική η διαπίστωση ότι οι καταναλωτές δεν αντιλαμβάνονται μέχρι ποιο βαθμό έγιναν σκλάβοι των ευκολιών πληρωμής του συστήματος της εξόφλησης με δόσεις.»
Την ίδια στιγμή η υπερπληθώρα ερεθισμάτων και πιθανών στόχων τον οδηγεί στην αποχαύνωση. Ο καταιγισμός πληροφοριών από την τηλεόραση και το διαδίκτυο προσφέρει πολύ λιγότερα από την ανάγνωση ενός βιβλίου. Η δυνατότητα να αποθηκεύσεις στο σκληρό σου δίσκο όλη τη δισκογραφία του αγαπημένου σου καλλιτέχνη δεν σου εξασφαλίζει και το χρόνο για να την ακούσεις.
Ο ίδιος ο άνθρωπος δεν παράγει τίποτα με τα χέρια του (πολλές φορές ούτε το φαγητό του), παρά μόνο χρήματα για να αγοράσει όσα «χρειάζεται». Και με αυτά τα αντικείμενα το συναισθηματικό δέσιμο είναι μηδενικό, αφού με την πρώτη ευκαιρία θα τα πετάξει για να αγοράσει κάτι καινούριο. «Κατασκευάστε προϊόντα που να είναι ήδη παλιά», είναι το σύνθημα των εταιριών τεχνολογίας.
Μπορείτε να δείτε με πόσο περισσότερη ευχαρίστηση ένας άνθρωπος θα φορέσει το κασκόλ που έπλεξε μόνος του (και ας μην είναι τόσο ευπαρουσίαστο όσο το εργοστασιακό) ή θα φάει την ντομάτα που καλλιέργησε στον κήπο του. Ο κόπος που χρειάζεται για να παραχθεί ένα αντικείμενο είναι ευθέως ανάλογος της ευχαρίστησης που νιώθει ο παραγωγός.
Την ίδια στιγμή πασχίζουμε να εκμηδενίσουμε κάθε δυσάρεστο συναίσθημα, όχι καταπολεμώντας την αιτία του, αλλά φυγοπονώντας. Δεν είναι μόνο τα αντικαταθλιπτικά που πλέον είναι πιο συνήθη από τα αντιπυρετικά. Μια ολόκληρη βιομηχανία ευεξίας έχει στηθεί στη γρήγορη και χωρίς κόπο απώθηση κάθε δυσάρεστης σκέψης
5) Ο γενετικός μαρασμός
Αυτό είναι από τα πιο δύσκολα κεφάλαια του βιβλίου, αλλά θα προσπαθήσω να αποδώσω το νόημα του όσο καλύτερα μπορώ –σε τόσο λίγες γραμμές.
Στα περισσότερα ζώα, και ειδικά στα πρωτεύοντα, υπάρχει ένας μηχανισμός προστασίας του είδους. Τα αρσενικά, για παράδειγμα, θα διεκδικήσουν το δικαίωμα τους στην αναπαραγωγή, αλλά δε θα σκοτώσουν τον αντίζηλο ούτε θα βιάσουν το θηλυκό.
Για να εξασφαλίσει μεγαλύτερο μερίδιο τροφής, ένας χιμπαντζής, συχνά καταφεύγει στην απάτη. Όμως ποτέ δε θα κρατήσει όλη την τροφή για τον εαυτό του, καταδικάζοντας έτσι τα αδύναμα μέλη της ομάδας σε θάνατο από ασιτία.
Τα πρωτεύοντα γνωρίζουν ότι η επιβίωση τους βασίζεται στη συνοχή της ομάδας, έτσι δεν ξεπερνάνε τα όρια –σκοτώνοντας ένα άλλο μέλος της.
Στους ανθρώπους αυτός ο μηχανισμός επιβίωσης και αυτοσυντήρησης έχει ατροφήσει ή μάλλον έχει υπερκεραστεί εξαιτίας της εφευρετικότητας του. Η νοημοσύνη του τον κάνει να συμπεριφέρεται πιο ηλίθια από τους λιγότερο νοήμονες «συγγενείς» του.
Είναι πολύ πιο εύκολο να σκοτώσεις κάποιον εξ' αποστάσεως παρά με τα χέρια σου. Οι δολοφονίες με στραγγαλισμό είναι εκατομμύρια φορές πιο σπάνιες από τις δολοφονίες με όπλο. Πόσο μάλλον όταν εξοντώνεις τον άλλον οικονομικά, όχι μόνο χωρίς να τον αγγίζεις, αλλά χωρίς να τον γνωρίζεις.
Κάποιοι θα πουν ότι πάντα ο άνθρωπος ήταν λύκος για το συνάνθρωπο του, όμως δεν είναι λύση να αποδεχόμαστε την εγκληματική συμπεριφορά ως ιστορική αναγκαιότητα.
6) Η ρήξη με την παράδοση
Εδώ κάποιοι, ιδιαίτερα οι νεότεροι, θα παραξενευτούν. Έχουμε ταυτίσει την παράδοση με τη συντηρητικότητα, και θεωρούμε ότι κάθετι καινοτόμο/επαναστατικό πρέπει να είναι απαλλαγμένο από τις «παλιές ιδέες».
Αυτό είναι λάθος. Ο μόνος τρόπος για να «ξεκινήσουμε από την αρχή» είναι να επιστρέψουμε στα σπήλαια και να προσπαθούμε να ανάψουμε φωτιά τρίβοντας ξύλα. Δεν μπορούμε να δούμε παραπέρα αν δεν πατήσουμε στους ώμους γιγάντων.
Ο Λόρεντς, παρότι επιστήμονας, πιστεύει ότι τα μη ορθολογικά πολιτισμικά αποθέματα γνώσεων πρέπει να διατηρηθούν και να μελετηθούν.
«Όποιος αρνείται συστηματικά κάθε αξία της σοφίας των παλαιότερων και κάθε έννοια της παράδοσης, υποπίπτει στο σοβαρό σφάλμα να πιστέψει ότι η επιστήμη είναι ικανή να δημιουργήσει από το μηδέν, και μόνο με τη λογική, έναν πλήρη πολιτισμό, με όλα όσα περιλαμβάνει.»
Ως ζώα και ως άνθρωποι είμαστε προϊόντα της φυσικής εξέλιξης και της πολιτιστικής εξέλιξης. Μέρος της πολιτιστικής συνέχειας είναι η γλώσσα κάθε λαού και οι ιδιωματισμοί, τα ήθη και τα έθιμα, οι παραδόσεις, η θρησκεία (ακόμα κι αν είσαι άθρησκος), η ιστορία, οι μύθοι, η μαγειρική, η μουσική, οι δεισιδαιμονίες και οι ενδυμασίες.
Διαγράφοντας το παρελθόν χάνουμε την ουσία του παρόντος, αφού ένας άνθρωπος χωρίς ρίζες δεν είναι τίποτα άλλο από έρμαιο των εκάστοτε εξωτερικών πιέσεων και καταστάσεων.
Η ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση, όπου όλοι οι άνθρωποι αναπαράγουν μοντέλα συμπεριφοράς νεόδμητα, τα οποία δεν έχουν καμία αναφορά και καμία σχέση με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε λαού, δεν δημιουργεί «πολίτες του κόσμου», αλλά ομοιόμορφα –και εύκολα στο χειρισμό- όντα.
Αυτή η ομοιομορφία, η έλλειψη ποικιλότητας και προσωπικότητας, ταιριάζει φυλογενετικά στα μυρμήγκια, αλλά όχι στους ανθρώπους.
7) Η υποταγή στο δόγμα
Ο άνθρωπος, δυστυχώς, έχει έμφυτη ροπή στο δογματισμό.
Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους:
Πρώτον, γιατί είναι πιο εύκολο να αποδεχτείς άκριτα τις προκατασκευασμένες ιδέες παρά να τις αξιολογήσεις. Το να ζητωκραυγάζεις και να καταδικάζεις απαιτεί μικρότερη νοητική προσπάθεια από το να σκέφτεσαι.
Δεύτερον, γιατί οι άνθρωποι –όπως όλα τα ζώα- έχουμε ανάγκη να ανήκουμε σε ομάδες.
Ο άνθρωπος, μετά από χιλιάδες χρόνια θρησκευτικής κατήχησης, πιστεύει ότι κατέχει –μόνος αυτός ανάμεσα στα υπόλοιπα ζώα- δύο ειδικά, αποκλειστικά ανθρώπινα, χαρακτηριστικά: Ψυχή και ελευθερία επιλογής.
Το πρώτο, η ψυχή, είναι θέμα πίστης και δεν μπορούμε να το αμφισβητήσουμε. Όσοι νομίζουν ότι μπορούν να αποδείξουν την ύπαρξη ή την έλλειψη θεού με τη λογική δεν έχουν καταλάβει τίποτα για τη φύση του ανθρώπου –πόσο μάλλον για τη φύση του θεού.
Το δεύτερο, η ελευθερία επιλογής, είναι ένα από τα δυσκολότερα φιλοσοφικά-θεολογικά-επιστημονικά ζητήματα: Οι αποφάσεις μας και οι πεποιθήσεις μας διαμορφώνουν τις καταστάσεις ή μήπως οι καταστάσεις μας διαμορφώνουν;
Συνήθως η αποδοχή της «γραμμής» ενός δόγματος έρχεται μετά την είσοδο σε αυτό, αν και υπάρχουν κάποια στοιχεία που μας προδιαθέτουν να αποδεχτούμε ένα δόγμα και όχι το αντίθετο ή κάποιο παρόμοιο.
Ένας έφηβος, για παράδειγμα, θα ενταχτεί σε μια ναζιστική οργάνωση για λόγους που δεν σχετίζονται με τη ναζιστική ιδεολογία, ίσως επειδή του αρέσουν τα μαύρα ρούχα και η παραφιλολογία της βίας ή επειδή θέλει να έρθει σε αντίθεση με τους γονείς του. Μέσα στην ομάδα θα ενστερνιστεί το δόγμα και θα αρχίσει να σκέφτεται, να μιλάει, να συμπεριφέρεται όπως οι αυθεντίες, τα πρότυπα της ομάδας.
Αυτό ισχύει για κάθε κομματική οργάνωση, θρησκευτική ομάδα ή επιστημονική κοινότητα. Ο κομμουνιστής θα χρησιμοποιεί τους όρους του διαλεκτικού υλισμού, ο Μάρτυρας του Ιεχωβά θα μοιράζει φυλλάδια και ο ψυχίατρος θα χλευάζει τους ψυχολόγους.
Όλοι πιστεύουν ότι πράττουν ελεύθερα, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η «ελευθερία» τους είναι δογματική.
Το υπέρτατο παγκόσμιο δόγμα όμως, έτσι όπως δεν έχει ξανασυμβεί στην ανθρωπότητα, είναι η πεποίθηση ότι ο μόνος ορθολογικός τρόπος συμπεριφοράς είναι αυτός που συνδέεται με το ανταγωνιστικό/καταναλωτικό πρότυπο, που αναφέραμε προηγουμένως.
Όποιος άνθρωπος θα αντιταχτεί ή θα προσπαθήσει να μην απορροφηθεί από το σύγχρονο τρόπο ζωής θεωρείται γραφικός ή άρρωστος ή επικίνδυνος.
8) Τα πυρηνικά όπλα
Σε αυτό το «αμάρτημα» ο Λόρεντς αφιερώνει μία μόλις σελίδα!
«Η απειλή αυτή», γράφει, «είναι ευκολότερο να αποτραπεί. Φτάνει να μην κατασκευάσουμε (τη βόμβα) ή να μην την ρίξουμε. Αν λάβουμε όμως υπόψη την απίστευτη συλλογική βλακεία της ανθρωπότητας, τότε καταλαβαίνουμε ότι ακόμα κι αυτό είναι αρκετά δύσκολο για να το πετύχουμε».
Ποιός είναι
Ο Κόνραντ Λόρεντς (Konrad Lorenz) (1903-1989) ήταν Αυστριακός ζωολόγος, ηθολόγος και ορνιθολόγος που γεννήθηκε στην Βιέννη και έκανε σημαντκές μελέτες σχετικά με την συμπεριφορά των ζώων.
Πραγματοποίησε έναν μεγάλο αριθμό πειραμάτων και παρατηρήσεων για το ένστικτο και την ικανότητα μάθησής τους, καθώς και την ερωτροπία, την αναπαραγωγή και την φροντίδα των μικρών. Η θεωρία, όμως που τον έκανε διάσημο ήταν εκείνη της εγχάραξης (imprinting), δηλαδή η διαδικασία που διενεργείται μόλις λίγες ώρες μετά την γέννηση, και μέσω της οποίας ένας νεοσσός νιώθει ενστικτωδώς την έλξη προς την μητέρα του ή το άτομο που θα δει πρώτα μπροστά του.
Επιπλέον, μελέτησε την επιθετικότητα ως μέσο που βοηθά στην επιβίωση των ειδών του ζωικού βασιλείου. Το πιο γνωστό του βιβλίο είναι το: « Μιλούσα με τα θηρία, τα ψάρια και τα πουλιά », τίτλος εμπνευσμένος από τον μύθο σύμφωνα με τον οποίο ο βασιλιάς Σολομώντας, με την βοήθεια ενός δαχτυλιδιού, μιλούσε με τα ζώα.
Ο Λόρεντς υποστήριζε πως μπορούσε να τους μιλήσει χωρίς να χρειάζεται το δαχτυλίδι. Το 1973, μοιράστηκε με τους συναδέλφους του, Καρλ φον Φρις και Νικολάας Τίνμπεργκεν, το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής ή Φυσιολογίας.
Το 1973, τη χρονιά που πήρε το νόμπελ ιατρικής και φυσιολογίας, εξέδωσε ένα διαφορετικό βιβλίο με τίτλο: «Τα 8 θανάσιμα αμαρτήματα του πολιτισμού μας». Σε αυτό αναφέρει τις οκτώ αιτίες που, κατά τη γνώμη του, οδηγούν αναπόδραστα στο τέλος του ανθρώπου. Το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Θυμάρι. Aπό την wikipedia
Ο νομπελίστα στοχαστής
Αυτό είναι το ερευνητικό Ινστιτούτο στην Αυστρία που φέρει το όνομά του
Οι ανιχνεύσιμες διαφορές ψυχισμού στα δύο φύλα. Του Μ. Καλόπουλου
Σ’ αυτή την σκληρή κυνηγετική περίοδο, σμιλεύτηκαν πολλά από τα σύγχρονα πνευματικά μας χαρακτηριστικά… η διαφορά ευφυΐας μεταξύ ανδρών, καθώς και η εγκεφαλική διαφοροποίηση ανδρών και γυναικών, όπου η χρόνια διαφορά ρόλων, έδωσε μια ευδιάκριτη διαφοροποίηση πνευματικότητας.
Συχνά μη έχοντας κάτι καλύτερο να πω, για την ολοφάνερη διαφορετική πνευματική συγκρότηση ανδρών και γυναικών, λέω πως τα δύο αυτά όντα, άνδρας και γυναίκα ανέπτυξαν δύο εντελώς διαφορετικούς τύπους νοημοσύνης, εξωτερικού και εσωτερικού χώρου αντιστοίχως. Θα προσπαθήσω δε, εντελώς περιληπτικά και πρόχειρα, να αφήσω πίσω μου αυτή την δυσδιάκριτη αίσθηση, που δυστυχώς δεν βλέπω πουθενά γραμμένη.
Μ’ αυτή την ομολογουμένως αδέξια προσέγγισή μου, θέλω να πω, πως είναι εκείνες οι πανάρχαιες συνθήκες των διαφορετικών απαιτήσεων στους ρόλους ανδρών και γυναικών, που διαχώρισαν αισθητά τις αντιδράσεις και την πνευματική συγκρότηση των δύο φύλων. Στην πολυχιλιετή κατοίκηση σε σπήλαια ή νομαδικούς συνοικισμούς συμβίωσης, οι διαφορετικοί ρόλοι των δύο φύλων, υπήρξαν καθοριστικοί, για τον μέχρι σήμερα ομολογουμένως διαφορετικό ψυχισμό τους.
Ο γυναικείος ψυχισμός, καθηλωμένος από τον τεράστιο όγκο των απαιτήσεων της μητρότητας, απέκτησε δικά του ιδιαίτερα αισθητήρια και ικανότητες, κυρίως διαχείρισης απαιτήσεων "εσωτερικού χώρου". Ο όρος (λόγω έλλειψης καλύτερου) μπορεί να είναι πρόχειρος και εξαιρετικά αδόκιμος, αλλά θέλει να τονίσει την χρόνια επίδραση στον ψυχισμό ενός άτομου, που σε περιορισμένο χώρο, αντιμετωπίζει καταστάσεις υψηλών απαιτήσεων, όπως η αρμονική συγκατοίκηση, η εξασφάλιση συντρόφου, αλλά και η γέννηση και η ανατροφή παιδιών.
Ως τροφός, ανέπτυξε μηχανισμούς προστασίας των παιδιών της και εξ αυτού οι γυναίκες μέχρι σήμερα διαθέτουν πολλαπλάσια ικανότητα γεύσης και όσφρησης απ’ την αντίστοιχη των ανδρών.
Οι συνεχείς διεκδικήσεις του αναγκαίου ιδιαίτερου δικού της χώρου, από τα υπόλοιπα θηλυκά μέλη της φυλής, την έκαναν αυτό που συχνά είναι και σήμερα, φίλερις, φιλύποπτη και διεκδικητική προς τις υπόλοιπες θηλυκές του ίδιου χώρου. Ιδιότητες άκρως απαραίτητες για την επιβίωση και της δικής της οικογένειας, στα ασφαλή όρια της φυλής.
Η ζωτική εξάρτησή της απ’ τον σύντροφό της, αρσενικό προμηθευτή τροφής, την οδήγησαν επίσης στη συχνή ανίχνευση της συναισθηματικής αντοχής του συντρόφου της. Μια τέχνη που ζει μέσα της ακόμα, δώρο εκείνης της περιόδου και που μόνο μια γυναίκα μπορεί να κατέχει σ’ αυτόν το βαθμό!
Κυρίως οι ανάγκες επιβίωσης των παιδιών της, την προίκισαν μ’ ένα ολόκληρο οπλοστάσιο εξασφάλισης προσοχής, αλλά και έντεχνης ανίχνευσης του βαθμού αφοσίωσης του αρσενικού συντρόφου της! Ανέπτυξε περίτεχνα συναισθηματικά τεχνάσματα και διαμόρφωσε όχι μόνο το ατελείωτο οπλοστάσιο της ιδιαίτερης παιχνιδιάρικης αυταρέσκειάς της, ως αντικείμενο προσοχής του αρσενικού, αλλά και τον ευρηματικό επιθετικό συναισθηματισμό της, που σαν ξαφνικό τεστ αντοχής, πρέπει να υποστεί σε ανύποπτο χρόνο ο αρσενικός, για να της δώσει το καθησυχαστικό μήνυμα του βαθμού της αφοσίωσής του, σ’ αυτήν και τα παιδιά της. Αν ο σύντροφος δεν την ακολουθήσει πρόθυμα και με υπομονή, στους δαιδαλώδεις δρόμους της συναισθηματικής της περιπλάνησης, αυτό θα είναι ένα σοβαρό σήμα κίνδυνου εγκατάλειψης, γι’ αυτήν και τα μελλοντικά πολύτιμα παιδιά της.
Υποθέτουμε λοιπόν, πως οι αναρίθμητες συναισθηματικές εξάρσεις των σημερινών γυναικών, έχουν γεννηθεί τότε, (απόρροια όλων εκείνων των ατελείωτων χιλιετηρίδων), που στόχο και σκοπό τους είχαν την διαρκή επιβεβαίωση της αφοσίωσης του αρσενικού. Πριν φύγει εκείνος για το πολυήμερο κυνήγι του, εκείνη έπρεπε να βρει τρόπο, να του αποσπάσει σοβαρά δείγματα του βαθμού της αφοσίωσής του, για να είναι σίγουρη πως θα τον δει να επιστρέφει ξανά και δεν θα την αφήσει ξεκρέμαστη σε μια σπηλιά να πεθάνει απ’ την πείνα. Έτσι εξασκήθηκε στο να εφευρίσκει οποιαδήποτε αφορμή συναισθηματικού τεστ, που θα την διαβεβαίωνε για τον ασφαλή βαθμό αφοσίωσης του αρσενικού!
Οι άνδρες απορούν ακόμα, που τα λογικά τους επιχειρήματα δεν έχουν ανταπόκριση στην αρχή μιας συζήτησης, αλλά μόνο πολλές βασανιστικές ώρες μετά. Τα ίδια τα επιχειρήματα και οι διαβεβαιώσεις σας, έχουν αποτέλεσμα μετά από πολύωρες επαναλήψεις, γιατί η διαφορετική αυτή ανθρώπινη "φυλή" (σχήμα λόγου χάριν έμφασης) που λέγεται γυναίκα… δεν προσέχει τι λέτε, αλλά πόσην ώρα είστε διαθέσιμος να τα λέτε! Θέλει να δοκιμάσει την υπομονή σας και όχι την λογική σας. Το δεύτερο, είναι πολύ καλύτερο κριτήριο αντοχής μιας σχέσης από το πρώτο!
Απ’ την άλλη, ο άνδρας ανέπτυξε αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε (ελλείψει καλύτερου όρου) νοημοσύνη εξωτερικού χώρου! Εξ αυτού και η επιβεβαιωμένη, αισθητά καλύτερη αίσθηση προσανατολισμού των ανδρών!
Οι αρχαίοι αυτοί κυνηγοί, ένωσαν τις δυνάμεις τους, σχηματίζοντας τις πρώτες οργανωμένες ομάδες "μάχης", καταστρώνοντας σχέδια για το πώς θα καταβάλλουν ευκολότερα και χωρίς απώλειες, τα πανίσχυρα εκείνα ζώα, που θα εξασφάλιζαν την διατροφή και την επιβίωση της φυλής.
Ο σύντροφος στο κυνήγι, ήταν ο άλλος τους εαυτός. Αυτό που σήμερα παρεξηγημένα ονομάζουμε υπερβολική φιλία μεταξύ ανδρών, (ειδικά στην εφηβεία), γεννήθηκε τότε, σαν αναγκαιότητα επιβίωσης στο κυνήγι, που τότε θύμιζε πόλεμο! Η επιβίωση του διπλανού σου, σήμαινε και τη δική σου επιβίωση!
Σύντομοι, σαφέστατοι κώδικες συνεννόησης αναπτύχτηκαν μεταξύ τους. Ψίθυροι, γρυλισμοί ή απλά επιφωνήματα, έπρεπε να έχουν ακριβώς το ίδιο νόημα για όλους. Εδώ τα συναισθηματικά τεστ δεν έχουν νόημα, η απόλυτη υπακοή σε κώδικες ήταν το ζητούμενο. Κυβερνήτης της επιβίωσης η ξεκάθαρη συνεννόηση!
Έτσι, ενώ ο άνδρας αναγκάστηκε να δημιουργήσει μια ξεκάθαρη αντιστοιχία λόγων και έργων, ικανή να αξιοποιήσει την συνολική ομάδα, που θα του εξασφάλιζε την επιβίωση από ένα φονικό αντίπαλο, η γυναίκα ανέπτυξε και χρησιμοποίησε όλα τα εφόδιά της για την δημιουργία δεσμών, αλλά και ανίχνευσης αδυναμιών του τροφοδότη άνδρα.
Το παιχνίδι της θηρευτικής πανουργίας, ήταν λοιπόν αναγκαίο και για τους δύο. Στον άνδρα για την δημιουργία διατροφικών ευκαιριών και στη γυναίκα, για την δημιουργία οικογενειακής ισορροπίας.
Αν όλα αυτά αληθεύουν, τότε είναι εξηγήσιμο γιατί τα δύο διαφορετικά αυτά φύλα (άνδρας και γυναίκα) σήμερα, δεν μπορούν να υποθέσουν και να αποδεχθούν τα κληρονομημένα αυτά χαρακτηριστικά, που δικαιολογημένα τους διαφοροποιούν. Αντί να αναγνωρίσουν ως λειτουργικά υπαρκτές τις θεμελιώδεις αυτές διαφορές, που η ίδια η φυσική εξέλιξη σμίλεψε μέσα τους, προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν κοινό κώδικα συνεννοήσεων, που δυστυχώς δεν υποστηρίζεται από την κληρονομική αυτή διαφοροποίηση εκατοντάδων χιλιετιών και τις οποίες φυσικά, δεν μπόρεσαν να απαλείψουν οι τελευταίες ελάχιστες χιλιετίες.
Ο άνδρας παραπονιέται για την λογική "ανεπάρκεια" της γυναίκας και η γυναίκα για την έλλειψη συναισθηματικής αντοχής του ανδρός και την υπερβολική προσκόλλησή του στην φιλία. Αμφότεροι αγνοούν, πως τα δύο αυτά φύλα, απ’ την ίδια την μητέρα φύση, είναι σε τεράστιο βαθμό εντελώς διαφορετικά προικισμένα για τον ξεχωριστό τους ρόλο, που οι αμέτρητες χιλιετίες χάραξαν βαθιά στον ψυχισμό τους.
Αν αυτή η καθοριστική διαφορά ήταν γνωστή, τότε πολλά απ’ τα μυστήρια των σχέσεων θα ήταν λυμένα, με τον άνδρα να παραχωρεί ευχαρίστως και με υπομονή, όλες εκείνες τις συχνά υπερβολικές συναισθηματικές διαβεβαιώσεις και την γυναίκα να κατανοεί την σκληρή, συχνά απλοϊκή και ζωώδη λογική του κυνηγού, που ζει ακόμα μέσα στον άνδρα.
Ο άνδρας λοιπόν που γνωρίζει την προέλευση της ασυνήθιστης βουλιμίας της γυναίκας για συναισθηματική κάλυψη, θα την προσφέρει αφειδώς και μάλιστα με θεατρική υπερβολή, γιατί καταλαβαίνει ότι μπροστά του έχει έναν γιγάντιο μηχανισμό μιας αρχαίας πολυμήχανης μητέρας! Ένα εξαιρετικά περίπλοκο ον, που νιώθει μητέρα πολύ πριν αποκτήσει παιδιά και που τις υπερβολικές μητρικές επιφυλάξεις και τις όποιες αντιδράσεις της, σμίλεψαν οι χιλιετίες και όχι μόνο οι πρόσφατες, επιφανειακές πολιτισμικές επιταγές του παρόντος. Δεν έχει λοιπόν και πολύ άδικο ο Όμηρος, όταν βάζει τα λόγια αυτά στο στόμα του σκοτωμένου απ’ την γυναίκα του, Αγαμέμνονα: «Γι αυτό κι εσύ… να μη φανερώνεις, (στη γυναίκα σου) κάθε γνώμη που έχεις στο μυαλό σου, παρά άλλα να της λες κι άλλα όμως να της κρύβεις». Οδύσσεια Λ. 441.
Αντιστοίχως, η γυναίκα που γνωρίζει ότι ο άνδρας είναι φορέας μιας φυσικής ορμής, που του κληροδότησαν οι ατελείωτες γενεές των κυνηγών που κουβαλάει μέσα του, θα έδειχνε κατανόηση στις υπερβολικές ανδρικές φιλίες, αλλά και ευφυή ευελιξία, όταν το άγριο επιθετικό ζώο, βγαίνει από μέσα του ακυβέρνητο. Αντί όμως αυτής της κατανόησης, που θέλει όπως είναι φυσικό, να είμαστε ακόμα η συνισταμένη των πανάρχαιων ψυχικών μας κληροδοτημάτων, υπάρχει η αφελής τάση, να επιδιώκουμε το ένα φύλο να περάσει τους δικούς του αποκλειστικούς κώδικες στο άλλο. Μια εξομοίωση, που συχνά καταστρέφει το ένα από τα δύο φύλα ή οδηγεί στην οριστική αποτυχία και τον αναπόφευκτο χωρισμό.
Σήμερα δυστυχώς, η επίμονη προσπάθεια πλήρους εξίσωσης των δύο φύλων, παραγνωρίζοντας αυτά τα ψυχικά κληροδοτήματα των χιλιετιών, παρασύρει τα ζευγάρια σε μια καταδικασμένη εμμονή εξίσωσης, που παραγνωρίζοντας τον πανάρχαιο διαφορετικό και γονιδιακά κληροδοτημένο ψυχισμό τους, τα οδηγεί σε εσφαλμένη κατανόηση, αδημονία και συχνά σε αποτυχία και δυστυχία.
Όλα αυτά που προαναφέραμε, δεν ισχύουν μόνο για τον άνδρα και τη γυναίκα, αλλά δείχνουν και τους φυσικούς μηχανισμούς διαφοροποίησης λαών, φυλών και εθνών, που παρέμειναν προσκολλημένοι στον ρόλο του αδυσώπητου κυνηγού, για πολλές περισσότερες χιλιετίες!
Μ. Καλόπουλος
Από το βιβλίο του: «Η ιστορία της νοημοσύνης Μήτις – Αθηνά και οδυσσειακό πνεύμα»