Τα έργα ζωγραφικής και τα γλυπτά είναι έργα τέχνης και αντικείμενο θαυμασμού για όλο τον κόσμο.  Το ίδιο ισχύει και για κάποια κορυφαία κτίρια στον πλανήτη.

Το Business Insider, σε μια προσπάθεια να αναδείξει την επανάσταση που έφεραν τέτοια “αριστουργήματα” στην αρχιτεκτονική, απευθύνθηκε σε αρχιτέκτονες. Τί τους ζήτησε; Να ψηφίσουν εκείνα που ίσως τους ενέπνευσαν να ακολουθήσουν το επάγγελμα αυτό, εκείνα που θεωρούν εκπληκτικά…

Την πρώτη θέση στις προτιμήσεις, κέρδισε ο Παρθενώνας!

Ο Παρθενώνας είναι ένας ναός χτισμένος προς τιμήν της Αθηνάς -προστάτιδας της πόλης της Αθήνας-. Υπήρξε το αποτέλεσμα της συνεργασίας σημαντικών αρχιτεκτόνων και γλυπτών στα μέσα του 5ου π.Χ. αιώνα. Η εποχή της κατασκευής του σπουδαίου αυτού μνημείου,  συνταυτίζεται με τα φιλόδοξα επεκτατικά σχέδια της Αθήνας και της πολιτικής κύρους που ακολούθησε κατά την περίοδο της αθηναϊκής ηγεμονίας.

Σύμφωνα με το Κέντρο για την παγκόσμια Κληρονομιά της ΟΥΝΕΣΚΟ, ο Παρθενώνας, ως τμήμα του ευρύτερου μνημειακού συμπλέγματος, από τις 11 Σεπτεμβρίου του 1987, συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των μνημείων της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς.

Δεν είναι όμως η τυπική πρόσθεση σε έναν κατάλογο εκείνη που κάνει τον Παρθενώνα τμήμα της πολιτισμικής κληρονομιάς, αλλά η πιο αξιόπιστη μαρτυρία ενός πολιτισμού που επηρέασε σημαντικά την ανάπτυξη του “δυτικού” κόσμου.

Eμάς, τους Έλληνες, κάθε διάκριση -όπως η συγκεκριμένη- μας κάνει υπερήφανους…

Είναι γεγονός ότι εύκολα ξεχνάμε πόσα πολλά οφείλουμε στο λαμπρό πνεύμα της αρχαίας Ελλάδας. Σε αυτό βασίζονται πολλά από τα πρώτα βήματα του κόσμου σε τομείς όπως η γλώσσα, η πολιτική, η παιδεία και οι επιστήμες, γι’ αυτό λοιπόν είναι σημαντικό έστω και περιστασιακά να κοιτάζουμε πίσω στο παρελθόν, στις ρίζες μας και να εκτιμούμε τις ιδέες που συνέβαλλαν στην πρόοδο με το πέρασμα των αιώνων.

Ας ρίξουμε μια ματιά στα 12 πολυτιμότερα δώρα που η αρχαία Ελλάδα έδωσε στον κόσμο και που εξακολουθούν να μας επηρεάζουν μέχρι και σήμερα.

Ήταν η πατρίδα του πρώτου αναγνωρισμένου ιστορικού της ανθρωπότητας

Η αποστολή του Ηροδότου, επίσης γνωστού ως ο «πατέρας της Ιστορίας», ήταν για να κατοχυρώσει ότι «τα ανθρώπινα επιτεύγματα θα καταφέρουν να γλιτώσουν από τη φθορά του χρόνου, αλλά και ότι οτιδήποτε σπουδαίο και εντυπωσιακό και όλη η δόξα αυτών των κατορθωμάτων που επηρέασαν τους Έλληνες και τους βαρβάρους εξίσου θα διατηρούνταν αναλλοίωτα στον χρόνο. Επιπλέον – το πιο σημαντικό – ήταν να εξηγήσει τις αιτίες που τους οδήγησαν στον πόλεμο». Ο Ηρόδοτος γεννήθηκε γύρω στο 484 π.Χ. στην Αλικαρνασσό και είχε εξοριστεί από την πατρίδα του από τον τύραννο Λύγδαμη. Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του ταξιδεύοντας και συλλέγοντας τις ιστορίες των άλλων ανθρώπων προτού επιστρέψει. Ήταν ένας από τους πρώτους συγγραφείς που όχι μόνο συνέλεγε ιστορίες από την αρχαία Ελλάδα, αλλά τις διατήρησε με σκοπό να τις διαβάσουν κι άλλοι.

Είναι η πατρίδα παγκοσμίου φήμης μαθηματικών

Τα πρώτα μαθηματικά θεωρήματα, όπως το θεώρημα του Θαλή και το θεώρημα τομής, προήλθαν από το έργο του Θαλή του Μιλήσιου, ο οποίος έχει αναγνωριστεί ως ο πρώτος από τους 7 σοφούς της αρχαίας Ελλάδας. Το θεώρημα του Θαλή, σύμφωνα με το οποίο κάθε εγγεγραμμένη γωνία που βαίνει σε ημικύκλιο είναι ορθή, βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε είδους γεωμετρίας στη σύγχρονη εποχή. Ύστερα από τον Θαλή, ο Πυθαγόρας ο Σάμιος εφηύρε τη λέξη «μαθηματικά», που σημαίνει «αυτό που μπορεί να μαθευτεί». Το Πυθαγόρειο θεώρημα πήρε το όνομά του από εκεί.

Αποτελεί το θεμέλιο της δυτικής φιλοσοφικής σκέψης

Ο Πυθαγόρας επίσης είναι δημιουργός της λέξης «φιλοσοφία», που σημαίνει «αγάπη για τη σοφία». Κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου, κορυφαίοι στοχαστές στην αρχαία Ελλάδα άρχισαν να ψάχνουν για την αιτία δημιουργίας του κόσμου πέρα από τη σφαίρα της μυθολογίας μέσω της λογικής και της εμπειρίας. Από τον Σωκράτη μέχρι τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, οι Έλληνες ανακάλυψαν ένα καινούριο πεδίο έρευνας και συζήτησης σχετικά με τον ρόλο της γνώσης, τις ικανότητες των ανθρώπινων αισθήσεων και τον τρόπο που ο άνθρωπος υπάρχει μέσα στον κόσμο. Κάθε ένα από αυτά τα στοιχεία είχαν άμεσο αντίκτυπο στη διαμόρφωση της δυτικής σκέψης όπως την γνωρίζουμε σήμερα.

Από εκεί προήλθε η αρχική έννοια της δημοκρατίας

Οι Αμερικανοί γνωρίζουν καλά την περίφημη περιγραφή της δημοκρατικής διακυβέρνησης από τον Αβραάμ Λίνκολν, «μια κυβέρνηση του λαού, από τον λαό και για τον λαό». Είναι λιγότερο γνωστό ότι η λέξη «δημοκρατία» έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα.

Η δημοκρατία, που ετυμολογικά σημαίνει «ισχύς του λαού», γεννήθηκε στην Αθήνα τον 7ο αιώνα π.Χ.. Αφού η ολιγαρχία εκμεταλλεύτηκε τους πολίτες της πόλης-κράτους και δημιούργησε οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, οι Αθηναίοι εμπνεύστηκαν την ιδέα από το επιτυχημένο, ημι-δημοκρατικό πρότυπο της Σπάρτης. Στράφηκαν λοιπόν στον νομοθέτη Σόλωνα, ο οποίος προσπάθησε να δώσει εξουσία στην πλειοψηφία του λαού χωρίς όμως να βάζει σε μειονεκτική θέση τους λίγους πλούσιους. Έδωσε σε κάθε Αθηναίο το δικαίωμα ψήφου και τη δυνατότητα να εκλέξει τους βουλευτές, να περάσει νόμους και να έχει άποψη για τις δικαστικές υποθέσεις.

Για πρώτη φορά υιοθετήθηκε στα δικαστήρια το σύστημα δίκης με ενόρκους

Στην Αθήνα γεννήθηκε επίσης το σύστημα δίκης με ενόρκους. Ενώ κάθε πολίτης μπορούσε να απαγγείλει κατηγορίες εναντίον κάποιου άλλου στο αρχαίο ελληνικό δικαστήριο, δεν είχε τη δυνατότητα να επιλέξει τους ενόρκους για τη δική του δίκη. Οι δίκες τους περιλάμβαναν πολύ περισσότερα άτομα απ’ όσα σήμερα. Μάλιστα, δεν ήταν ασυνήθιστο να χρησιμοποιούνται μέχρι και 500 πολίτες για οποιαδήποτε περίπτωση ή ακόμη και πάνω από 1.500 όταν η δίκη αφορούσε την καταδίκη σε θάνατο, την εξορία και την κατάσχεση περιουσίας. Κάθε απόφαση λαμβανόταν μέσω της πλειοψηφίας με σκοπό να είναι όσο το δυνατόν πιο λογική. Η παράδοση της ημερήσιας αμοιβής των ενόρκων προήλθε επίσης από την αρχαία Ελλάδα.

Η μυθολογία της αποτέλεσε έναν τρόπο επιμόρφωσης και ψυχαγωγίας

Στο θέμα της συναρπαστικής αφήγησης, οι αρχαίοι Έλληνες ήταν πραγματικά ασυναγώνιστοι. Οι μυθολογία τους χρησίμευσε στο να μαθαίνουν οι άνθρωποι για τους θεούς, τους ήρωες, τη φύση καθώς και τον λόγο που η θρησκεία τους λειτουργούσε με τον συγκεκριμένο τρόπο. Οι αφηγήσεις τους χάραξαν την πορεία του κόσμου και προσέφεραν καινούριες περιπέτειες και αλήθειες για τη ζωή σε όποιον ήταν πρόθυμος να τις ακούσει. Από τον Αχιλλέα και τον Ποσειδώνα μέχρι τον Ηρακλή και την Αθηνά, αυτές οι ιστορίες διατήρησαν τα πιο ζωηρά κι ενδιαφέροντα στοιχεία της ελληνικής ιστορίας ζωντανά μέχρι και σήμερα.

Στην αρχαία Ελλάδα έχει τις ρίζες της η τέχνη του θεάτρου

Το αρχαίο ελληνικό θέατρο ξεκίνησε από τις γιορτές προς τιμήν του θεού Διονύσου και τελικά εξελίχθηκε σε μία ξεχωριστή τέχνη, από τη στιγμή που περισσότερα από ένα άτομα είχαν τη δυνατότητα να ανέβουν στη σκηνή σε κάποια δεδομένη στιγμή. Μετά την εκτέλεση της πρώτης ανάγνωσης δραματικής ποίησης πάνω στη σκηνή, ο Θέσπις αναγνωρίστηκε ως ο πρώτος Έλληνας ηθοποιός και θεμελιωτής της τραγωδίας. Το είδος της κωμωδίας εισήχθη λίγο μετά από τους Έλληνες και βασίστηκε κυρίως στη μίμηση. Ο Αριστοφάνης, για παράδειγμα, είναι πιο γνωστός για τη συγγραφή κωμικών έργων, από τα οποία τα 11 έχουν σωθεί μέχρι σήμερα. Το σατυρικό δράμα αφορά περιστατικά της μυθολογίας με διασκεδαστικές ανατροπές.

Διαβάστε ακόμη – Τα 147 δελφικά παραγγέλματα: Η ιερή κληρονομιά των αρχαίων Ελλήνων

Εκεί δημιουργήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες

Η μαγευτική πόλη της Ολυμπίας είναι η γενέτειρα μίας από τις μεγαλύτερες και παλαιότερες παγκόσμιες αθλητικές παραδόσεις. Περισσότερα από 3.000 χρόνια πριν, οι αρχαίοι Έλληνες άρχισαν να διοργανώνουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες κάθε 4 χρόνια προς τιμήν του θεού Δία. Αυτό συνεχίστηκε για σχεδόν 12 αιώνες μέχρι που ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε αυτό το τελετουργικό «παγανιστικής λατρείας» το 393 μ.Χ. Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξήχθησαν στην Αθήνα το 1896.

Εισήγαγε την καλαίσθητη αρχιτεκτονική

Με τη θρησκεία να κυριαρχεί στην αρχαία ελληνική κοινωνία, οι πολίτες έπρεπε να κατασκευάσουν ναούς που να αντανακλούν αυτή τους την αφοσίωση. Ο Παρθενώνας και το Ερέχθειο είναι δύο μόνο από τα πολλά εντυπωσιακά παραδείγματα της αρχαίας αρχιτεκτονικής γνώσης και πρακτικής που προκαλούν θαυμασμό ακόμα και σήμερα. Με περίτεχνες κολόνες και ωραία σχέδια, οι ναοί έχουν χτιστεί με ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο όλα τα στοιχεία συνδέονται μεταξύ τους. Η ακρίβεια και η δεξιότητα χάρη στις οποίες χτίστηκαν οι συγκεκριμένοι ναοί αποτέλεσαν την έμπνευση για τις μετέπειτα αρχιτεκτονικές ιδέες που μετατράπηκαν σε σημεία αναφοράς σε όλο τον σύγχρονο κόσμο.

Μοιράστηκε με όλο τον κόσμο μια εξαιρετική συλλογή από γλυπτά και κεραμικά αγγεία

Οι αρχαίοι Έλληνες είναι επίσης γνωστοί για τα επιτεύγματά τους στον τομέα της γλυπτικής. Χρησιμοποιώντας φυσικά υλικά όπως το μάρμαρο, ο ασβεστόλιθος και ο χαλκός, δημιούργησαν τις μορφές διαφόρων θεών και ηρώων, καθώς και αναπαραστάσεις σημαντικών ιστορικών γεγονότων και κυρίαρχα στοιχεία του πολιτισμού τους. Παρ’ όλο που η αγγειοπλαστική ανακαλύφθηκε κυρίως για καθημερινή χρήση και όχι για λόγους προβολής, πολλά βάζα, κανάτες και δοχεία ήταν διακοσμημένα με παρόμοιο θέμα ζωγραφικής και ήταν τόσο καλαίσθητα που μπορούσαν να εκτεθούν στις προθήκες των μουσείων.

Εξήγησε την έννοια της πραγματικής γαλήνης

Η συγγραφέας Arianna Huffington, στο τελευταίο βιβλίο της με τίτλο «Thrive: The Third Metric To Redefining Success And Creating A Life Of Well-being, Wisdom, And Wonder», γράφει τα εξής: «Από την κατάσταση της αταραξίας, όπως την ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες, μπορούμε να επιφέρουμε την αλλαγή πολύ πιο αποτελεσματικά». Τη λέξη χρησιμοποίησε για πρώτη φορά ο φιλόσοφος Επίκουρος στις διάσημες βασικές αρχές του. Πίστευε ότι για να επιτευχθεί μια κατάσταση εσωτερικής γαλήνης δεν πρέπει να προσπαθούμε να μεγιστοποιήσουμε την αίσθηση της ευχαρίστησης, αλλά αντιθέτως να εξαλείψουμε τις περιττές επιθυμίες. Οι απλές πτυχές της ζωής είναι εκείνες που μας κρατούν σε μια διαρκή κατάσταση γαλήνης.

Έδωσε την πιο ολοκληρωμένη και ουσιαστική λέξη για την έννοια της «ευτυχίας»

Η λέξη «ευδαιμονία», ένας όρος που εισήχθη από τον Αριστοτέλη στο έργο του «Ηθικά Νικομάχεια» και από ένα μέρος του αρχαίου ελληνικού συστήματος για την αρετή, είναι ένας απλούστερος τρόπος να εκφραστεί μια πραγματική, πλήρης αίσθηση της ευτυχίας που περιλαμβάνει κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μας. Αυτή η ηθική φιλοσοφία διερευνά τον τρόπο που οι σοφές αποφάσεις στη ζωή μπορούν να οδηγήσουν σε μια κατάσταση ευημερίας που ωφελεί όχι μόνο εμάς αλλά και τον κόσμο γύρω μας.

Η ευτυχία και το νόημά της γίνονται ένα και το αυτό καθώς προχωράμε στην καθημερινότητά μας, χρησιμοποιούμε την πρακτική σοφία μας, επιλύουμε όλες τις συγκρούσεις και τελικά φτάνουμε σε μια κατάσταση που αναγνωρίζεται ως καλή ζωή. Η ευδαιμονία είναι το ιδανικό το οποίο όλοι προσπαθούμε να επιτύχουμε.

Μαύρη ἡμέρα γιὰ τὸ ἐλεύθερο διαδίκτυο ἡ ἐχθεσινή. Ὑπερψηφίσθηκε ἡ ὁδηγία Copyright στὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο.
Τὸ τέλος τοῦ διαδικτύου, ὅπως τὸ ξέραμε δυστυχῶς ἔφθασε.

Τεράστιοι περιορισμοὶ στὴν ἐλευθερία τοῦ λόγου καὶ τῆς πληροφορίας. Τὸ ἴντερνετ μετατρέπεται σὲ τηλεόραση.
Ξεχάστε τὰ ἐκπαιδευτικὰ βίντεο ἐρασιτεχνῶν, τὰ χιουμοριστικὰ μαγειρέματα, τὰ ἐρασιτεχνικὰ ρεμὶξ καὶ γενικότερα τὴν δημιουργία.

Μόνο Χουντὴς καὶ Σακοράφα κατεψήφισαν τὴν ὁδηγία καὶ μπράβο τους.
Ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶχαν πάη γιὰ …κατούρημα.

(Περισσότερα γιὰ τὸ πόσοι καὶ ποιοὶ εὐρωβουλευτὲς  ἐδῶ).

Ἄνθρωποι χωρὶς στοιχειώδη γνώση ἐπάνω στὸ θέμα τοῦ διαδικτύου, καθόρισαν τὸ μέλλον τοῦ μέσῳ τοῦ Article 13.
Οἱ Ἕλληνες εὐρωβουλευτὲς ἦσαν ἄφαντοι, εἰδικὰ δὲ αὐτοὶ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, καὶ ὅσοι ἦταν παρόντες (χρυσαυγίτες καὶ Σπυράκη) ἐψήφισαν θετικά.
Ποῦ εἶναι οἱ λαλίστατοι εὐρωβουλευτὲς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἡ κα. Κούνεβα ὁ Κούλογλου καὶ ὁ Παπαδημούλης.
Κύριε Παπαδημούλη ἐγὼ ξέρω πὼς ἐὰν διαφωνῶ κάπου, τὸ καταψηφίζω.

πηγὴ

Ἐσεῖς δὲν πατήσατε κἂν στὴν ψηφοφορία. Βγήκατε μόνο νὰ δικαιολογηθεῖτε, μὲ ἀστείους (!!!) ἰσχυρισμοὺς γιὰ τὴν ἀπουσία σας. 

πηγὴ

Εἶσθε ὅλοι ἀνεκδιήγητοι.

πηγὴ

Αὐτὰ εἶναι τὰ ὀνόματα τῶν εὐρωβουλευτῶν μας, καὶ ἡ στάση τοὺς σχετικὰ μὲ τὴν ψήφιση τοῦ Article 13.

πηγὴ

To ποσοστὸ τῆς χώρας μας στὴν ψηφοφορία. Τὸ πόσο ἔπαιξε καταλυτικὸ ρόλο, εἶναι πασιφανές.

πηγὴ

Στὴν Γερμανία 150.000 διαδηλωτὲς ξεχύθησαν στοὺς δρόμους, σὲ δεκάδες συγκεντρώσεις τὸ Σαββατοκύριακο, σὲ μία προσπάθεια νὰ πείσουν τοὺς νομοθέτες νὰ καταργήσουν τὸ πιὸ ἀμφιλεγόμενο στοιχεῖο τῆς ὁδηγίας, τὸ ὁποῖο ἐπιδιώκει νὰ ἐπιβάλῃ αὐστηρότερες ἀπαιτήσεις στὶς τεχνολογικὲς πλατφόρμες. Η wikipedia, ἐπὶ μία ἑβδομάδα, «κατέβασε» προσωρινὰ τὶς ἰστοσελίδες της στὴν Γερμανία, τὴν Δανία, τὴν Σλοβακία καὶ τὴν Τσεχία, σὲ ἔνδειξη διαμαρτυρίας γιὰ τὶς προγραμματισμένες ἀλλαγές.

Ἐν τῷ μεταξὺ στὰ ἑλληνικὰ ΜΜΕ δὲν ἔχουν πάρει μυρωδιὰ γιὰ τὰ τεκταινόμενα. Στὴν Ἑλλάδα ἁπλᾶ βρέχει.

Λογοκρισία καὶ μὲ τὸν νόμο, ἡ ἀρχὴ τῆς δικτατορίας τοῦ διαδικτύου.

Μόργκαν Χρῆστος

"Η μεγαλύτερη νίκη θα είναι όταν επανέλθει η αρχαία Ελληνική απόδοση της γλώσσας μας ως επίσημη και στις μέρες μας...Τότε θα μπορούμε να μιλήσουμε ότι έχει ξεκινήσει η επάνοδος και μια νέα χρυσή εποχή για τον Ελληνισμό." (Κίνημα ευημερίας και ανάπτυξης - Ελληνική Κοσμοκρατορία σε όλους τους τομείς).

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα...(βιβλίο Γκίνες). Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια. (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)

Η Ελληνική και η Κινέζικη, είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και...στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφο-ελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική. (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο. Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον. 

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το«πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ - διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε. Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.

Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι' αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες. Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα = γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη, δικό του σπίτι. Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή = φωνή + θέω = τρέχω. Ο "Αστήρ" είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη...Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά - σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει ως ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».

Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε. Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά .. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία...!!!

Το "άγαλμα" ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση (= γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία. Η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι "άσχημο". Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε το γιατί. Για σκεφτείτε το λίγο....Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, "statua" από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις...«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων. 

Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ. Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος : «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική». 

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα : «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής. Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου...«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ' εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες». Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της. Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

πηγη: ellhnikhkosmokratoria

Αποκεφαλισμός της Μνήμης και του Πνεύματος στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας – ΟΜΙΛΙΑ του Μιχάλη Καλόπουλου: ΕΔΩ: 

https://www.youtube.com/watch?v=oiTkbwkqZac&list=PLJzU6iaWC0AK5fKbb5XQrUMXCH9J6upeS&index=1&t=735s&ab_channel=%CE%A6%CF%81%CF%85%CE%BA%CF%84%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82%CE%A4%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BB%CE%B9

«ΥΠΑΤΙΑ ΚΑΙ Η οδύσσεια της γνώσεως»

To πρόγραμμα της εκδήλωσης:           

Ωράριο: 10:30 - 12:30 / 13:00 - 15:00 / 16:30 - 18:30 / 19:00 - 21:30

1η ΣΥΝΕΔΡΙΑ 10:30 - 12:30

Καλλιτεχνική παρέμβαση (2’) Εύα Αποστολάτου

Αλέξανδρος Χάχαλης (συνθέτης, πρόεδρος Οργανωτικής Επιτροπής)

Γεώργιος Καμίνης (Δήμαρχος Αθηνών) Χαιρετισμός (βίντεο)

Ευάγγελος Στόγιος (Πρόεδρος ΣΑΦΕΜ) Χαιρετισμός

Ειρήνη Λεριού (Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου –Αρθρογράφος) (10’)

H θέση της γυναίκας στην Αρχαία Ελλάδα. Η περίπτωση της Υπατίας.

Καλλιτεχνική παρέμβαση (3) Μάρω Κουρή,

Ελισάβετ Σπαθάρη (αρχαιολόγος, επίτιμη διευθ. ΥΠΠΟΤ) pp (15’)

Υπατία: η Οδύσσεια της Γνώσης της!

Ποτίτσα Γρηγοράκου (καθηγήτρια, ιστορικός Ελληνιστικού Πολιτισμού Ανατολής) (20)

ΥΠΑΤΙΑ η Αλεξανδρινή, Φιλόσοφος και ''μητέρα'' των Μαθηματικών

Καλλιτεχνική παρέμβαση (3’) Δαρεία Κορνέα,

Στέφανος Βογαζιανός Ρόυ (αντιπρόεδρος ΟΥΝΕΣΚΟ)

Παρέμβαση επί του θέματος του Συνεδρίου (7-8’)

Γεώργιος Κοντογιώργης , (συγγραφέας, καθηγητής, τέως Πρύτανις Παντείου)(20’)

Γνώση και Πολιτισμός: η διαλεκτική τής προόδου και της οπισθοδρόμησης

Καλλιτεχνική παρέμβαση (3) Βαλντερέντο Ντε Ολιβέιρα (Βραζιλία)

ΔΙΑΛΛΕΙΜΑ

2^η ΣΥΝΕΔΡΙΑ 13:00 - 15:00

Καλλιτεχνική παρέμβαση (3’) Άγγελος

Θεόδωρος Μαλλιάς (Δρ. Ψυχολογίας, πρόεδρος του Συλλόγου Καλών Τεχνών «Κωστής Παλαμάς»)

Συντονισμός

Στράτος Θεοδοσίου (καθ. Αστροφυσικής, πρόεδρος Ένωσης Ελλήνων Φυσικών) (20’) pp,

Υπατία, η συμπαντική φιλόσοφος

Ξενοφών Μουσάς (αστρονόμος, καθ. Φυσικής διαστήματος ΕΚΠΑ, μέσω skype) (15’)

Ο ρόλος των κομητών στην γέννηση της Αστροφυσικής και Φιλοσοφίας

Καλλιτεχνική παρέμβαση (3’) Βασίλειος Αράπης,

Δημήτρης Νανόπουλος, φυσικός, (πρόεδρος Ακαδημίας Αθηνών) pp,

Μοντέρνα Κοσμογονία

Δημήτρης Νανόπουλος / Ρίτσαρντ Ντώκινς

Συζήτηση δύο κορυφαίων επιστημόνων επί του κυρίως θέματος

Καλλιτεχνική παρέμβαση (3) Αικατερίνα Σαβτσένκο (Ρωσία)

ΔΙΑΛΛΕΙΜΑ ΓΕΥΜΑΤΟΣ

3^η ΣΥΝΕΔΡΙΑ 16:30 - 18:30

Καλλιτεχνική παρέμβαση (5’) Αλίκη Μαρκαντωνάτου Σοφία Ανδριανού

Βίκυ Μπαφατάκη (αρχαιολόγος, δημοσιογράφος)

Συντονισμός

Μπέτανυ Χιούζ (ιστορικός, συγγραφέας, μέσω skype, Ην. Βασίλειο (5’)

Χαιρετισμός και προβολή μέρους του ντοκυμαντέρ της

«Alexandria The Greatest City». (36’)

Καλλιτεχνική παρέμβαση (3’) Μιχάλης Μηναριτζόγλου,

Γιώργος Λεκάκης (λαογράφος, συγγραφέας, δημ/φος) (20’)

Χαμένα αρχαία βιβλία για τη Μακεδονία

Καλλιτεχνική παρέμβαση (3’) Πάρις Κατσίβελος

Μαρία Τζάνη (ομότιμος καθ. Παν/μίου Αθηνών, φιλόλογος, ιστορικός, παιδαγωγός) (20’)

Η Οδύσσεια της Επιστήμης

Μιχάλης Καλόπουλος (πρόεδρος Σκεπτικιστών Ελλάδος, συγγραφέας) (20’)

Αποκεφαλισμός της Μνήμης και του Πνεύματος στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας

Καλλιτεχνική παρέμβαση (5’) Αλέξανδρος Χάχαλης,

Όλγα Παππά

Αρίσταρχος Μαρτ Ράουκας (καθ. Φιλοσοφίας, ντοκυμ/ίστας, μέσω skype, Εστονία) (15 ́)

Η Φυσιογνωμία της Αλήθειας

Καλλιτεχνική παρέμβαση (2’) Τίτα Μπονάτσου, Αναστασία Ζάννη

ΔΙΑΛΛΕΙΜΑ

4^η ΣΥΝΕΔΡΙΑ 19:00 - 21:30

Καλλιτεχνική παρέμβαση (3’) Πάρις Κατσίβελος

Αλέξανδρος Χάχαλης (συνθέτης, πρόεδρος Οργανωτικής Επιτροπής)

Συντονισμός

Άντζελα Γκερέκου, (τέως υπουργός Τουρισμού & υφυπουργός Πολιτι

σμού) Χαιρετισμός

Σπύρος Μερκούρης (επίτ. πρόεδρος δικτύου Πολιτιστικών Πρωτευουσών Ευρώπης) (15’)

Η Οδύσσεια της Γνώσης εμπειρία Ζωής!

Μαρκ Μπόσλοου (φυσικός, μέσω skype, ΗΠΑ) απόγευμα (15’)

Η Οδύσσεια της Αγνοίας: Αντι-Επιστήμη στις ΗΠΑ

Διονύσιος Σιμόπουλος (αστρονόμος, επίτ. Πρόεδρος Ευγενιδείου Πλανηταρίου)

Ο Άνθρωπος και το Σύμπαν (20΄)

Ντέιβιντ Άϊκερ (αρχισυντάκτης περιοδικού astronomy, μέσω skype, ΗΠΑ) (15’)

Η Έκρηξη της Αστρονομικής Γνώσεως

Ρίτσαρντ Ντώκινς (εξελικτικός βιολόγος, συγγραφέας, Ην. Βασίλειο) pp,

Η Οδύσσεια της Γνώσεως του «Εγωιστικού Γονιδίου»

Συναυλία «Οδύσσεια της Γνώσεως / Υπατία 1600»

Αλέξανδρος Χάχαλης, Τζένη Δριβάλα, Αγάπη Παπαμήτσου, Τζίνα Φωτεινοπούλου, Αναστασία Ζάννη, Θοδωρής Μπιράκος, Νίκος Τουλιάτος. Κώστας Γιαλίνης, Όλγα Παππά

Κλείσιμο του Συνεδρίου

Richard Dawkins και Δημήτρης Νανόπουλος στο συνέδριο της Υπατίας!

Αθήνα, 25η Απριλίου 2015
1ο Διεθνές Συνέδριο: αφιερωμένο στην φιλόσοφο Υπατία

για τα 1600 χρόνια από τον βίαιο θάνατό της.

           «Η οδύσσεια της γνώσεως»

Θέμα: Η Οδύσσεια της Γνώσεως / Υπατία η Αλεξανδρινή - 1600 από τον θάνατό της
Προσωπικότητες παγκόσμιας ακτινοβολίας των επιστημών και των τεχνών, θα παρουσιάσουν τις θέσεις τους στην ιστορική διαδρομή και επιδίωξη του Ανθρώπου για πρόοδο και Πολιτισμό, ενίοτε μέχρις αυτοθυσίας:
Richard Dawkins (εξελικτικός βιολόγος, συγγραφέας, Ην. Βασίλειο)
Δημήτρης Νανόπουλος, φυσικός, (πρόεδρος Ακαδημίας Αθηνών)
Διονύσιος Σιμόπουλος (αστρονόμος, επίτ. Πρόεδρος Ευγενιδείου Πλανηταρίου)
Άντζελα Γκερέκου, (αρχιτέκτων, ηθοποιός, πολιτικός)
Στράτος Θεοδοσίου (αστρονόμος)
Γεώργιος Κοντογιώργης, (συγγραφέας, καθηγητής, τέως Πρύτανις Παντείου)
Έλση Σπαθάρη, (αρχαιολόγος, επίτιμη διευθ. ΥΠΠΟΤ)
Μιχάλης Καλόπουλος (Πρόεδρος Σκεπτικιστών Ελλάδος, συγγραφέας)
Γιώργος Λεκάκης (λαογράφος, συγγραφέας, δημ/φος)
Δημήτρης Βαρβαρήγος (συγγραφέας - Υπατία η Αλεξανδρινή)
Μαρία Τζάνη (καθηγήτρια ΕΚΠΑ)
Ξενοφών Μουσάς (αστρονόμος, μέσω skype)
Βίκυ Μπαφατάκη (αρχαιολόγος, συντονίστρια)
Garik Israelian (αστροφυσικός, μέσω kype, Κανάριοι Νήσοι/Ισπανία)
David Eicher (αρχισυντάκτης περιοδικού astronomy, μέσω skype, ΗΠΑ)
Mark Boslough (φυσικός, μέσω skype, ΗΠΑ)
Mart Raukas (καθ. Φιλοσοφίας, ντοκυμ/ίστας, δημ/φος, μέσω skype, Εστονία)
Bettany Hughes (ιστορικός, συγγραφέας, μέσω skype, Ην. Βασίλειο), προβολή αποσπασμάτων του ντοκυμαντέρ της
«Alexandria The Greatest City».
Το Συνέδριο θα χαιρετίσουν: ο Δήμαρχος των Αθηναίων κος Γεώργιος Καμίνης
και ο κος Σπύρος Μερκούρης, θα αναμεταδοθεί δε ζωντανά στο διαδίκτυο και θα είναι δίγλωσσο,
Ελληνικά και Αγγλικά.
Καλλιτεχνικές παρεμβάσεις (ποίηση, χορός, μουσική, εικαστικά), θα λαμβάνουν χώρα
καθ’όλη την διάρκεια της ημέρας:

Εύα Αποστολάτου, Ekaterina Savtchenko (Ρωσία), Δαρεία Κορνέα, Άγγελος, Βασίλειος Αράπης, Μιχάλης Μηναριτζόγλου (εικαστικοί)

Μάρω Κουρή, Τίτα Μπονάτσου (φωτογραφία) Μαρία – Υπατία Γερολυμάτου (χορός) Αλίκη Μαρκαντωνάτου (αρχαία λύρα, ωδή),

Σοφία Ανδριανού (ωδή)

Μετά το πέρας των ομιλιών ο κος Αλέξανδρος Χάχαλης θα παρουσιάσει έργο αφιερωμένο στη μεγάλη φιλόσοφο και τον Αέναον Αγώνα προς την Γνώση, με διακεκριμένους καλλιτέχνας: Τζένη Δριβάλα, Αγάπη Παπαμήτσου, Τζίνα Φωτεινοπούλου (υψίφωνοι),

Θοδωρής Μπιράκος (βαρύτονος, τρομπέτα), Alex Foster (σαξοφωνίστας, ΗΠΑ), Κώστας Γιαλίνης, Όλγα Παππά, (απαγγελία).

Το ολοήμερο συνέδριο τελεί υπό την Αιγίδα του Δήμου Αθηναίων

Σάββατο 25 Απριλίου στο Αμφιθέατρο "Αθήνα 9.84" στην Τεχνόπολη

του Δήμου Αθηναίων, είσοδος ελεύθερη με επίδειξη ταυτότητας.
Το συνέδριο τελεί υπό την Αιγίδα του Δήμου Αθηναίων

Ωράριο: 10:30-12:30 / 13:00-15:00 / 16:30-18:30 / 19:00-21:00

Επικοινωνία: Τηλ:+306972602300 (Βίκυ Παπαϊωάννου)

Εμπνευστής και διοργανωτής του συνέδριου, ο μουσικοσυνθέτης Αλέξανδρος Χάχαλης

Αθήνα, 25η Απριλίου 2015
1ο Διεθνές Συνέδριο: αφιερωμένο στην φιλόσοφο Υπατία

για τα 1600 χρόνια από τον βίαιο θάνατό της.

           «Η οδύσσεια της γνώσεως»

Θέμα: Η Οδύσσεια της Γνώσεως / Υπατία η Αλεξανδρινή - 1600 από τον θάνατό της
Προσωπικότητες παγκόσμιας ακτινοβολίας των επιστημών και των τεχνών, θα παρουσιάσουν τις θέσεις τους στην ιστορική διαδρομή και επιδίωξη του Ανθρώπου για πρόοδο και Πολιτισμό, ενίοτε μέχρις αυτοθυσίας:
Richard Dawkins (εξελικτικός βιολόγος, συγγραφέας, Ην. Βασίλειο)
Δημήτρης Νανόπουλος, φυσικός, (πρόεδρος Ακαδημίας Αθηνών)
Διονύσιος Σιμόπουλος (αστρονόμος, επίτ. Πρόεδρος Ευγενιδείου Πλανηταρίου)
Άντζελα Γκερέκου, (αρχιτέκτων, ηθοποιός, πολιτικός)
Στράτος Θεοδοσίου (αστρονόμος)
Γεώργιος Κοντογιώργης, (συγγραφέας, καθηγητής, τέως Πρύτανις Παντείου)
Έλση Σπαθάρη, (αρχαιολόγος, επίτιμη διευθ. ΥΠΠΟΤ)
Μιχάλης Καλόπουλος (Πρόεδρος Σκεπτικιστών Ελλάδος, συγγραφέας)
Γιώργος Λεκάκης (λαογράφος, συγγραφέας, δημ/φος)
Δημήτρης Βαρβαρήγος (συγγραφέας - Υπατία η Αλεξανδρινή)
Μαρία Τζάνη (καθηγήτρια ΕΚΠΑ)
Ξενοφών Μουσάς (αστρονόμος, μέσω skype)
Βίκυ Μπαφατάκη (αρχαιολόγος, συντονίστρια)
Garik Israelian (αστροφυσικός, μέσω kype, Κανάριοι Νήσοι/Ισπανία)
David Eicher (αρχισυντάκτης περιοδικού astronomy, μέσω skype, ΗΠΑ)
Mark Boslough (φυσικός, μέσω skype, ΗΠΑ)
Mart Raukas (καθ. Φιλοσοφίας, ντοκυμ/ίστας, δημ/φος, μέσω skype, Εστονία)
Bettany Hughes (ιστορικός, συγγραφέας, μέσω skype, Ην. Βασίλειο), προβολή αποσπασμάτων του ντοκυμαντέρ της
«Alexandria The Greatest City».
Το Συνέδριο θα χαιρετίσουν: ο Δήμαρχος των Αθηναίων κος Γεώργιος Καμίνης
και ο κος Σπύρος Μερκούρης, θα αναμεταδοθεί δε ζωντανά στο διαδίκτυο και θα είναι δίγλωσσο,
Ελληνικά και Αγγλικά.
Καλλιτεχνικές παρεμβάσεις (ποίηση, χορός, μουσική, εικαστικά), θα λαμβάνουν χώρα
καθ’όλη την διάρκεια της ημέρας:

Εύα Αποστολάτου, Ekaterina Savtchenko (Ρωσία), Δαρεία Κορνέα, Άγγελος, Βασίλειος Αράπης, Μιχάλης Μηναριτζόγλου (εικαστικοί)

Μάρω Κουρή, Τίτα Μπονάτσου (φωτογραφία) Μαρία – Υπατία Γερολυμάτου (χορός) Αλίκη Μαρκαντωνάτου (αρχαία λύρα, ωδή),

Σοφία Ανδριανού (ωδή)

Μετά το πέρας των ομιλιών ο κος Αλέξανδρος Χάχαλης θα παρουσιάσει έργο αφιερωμένο στη μεγάλη φιλόσοφο και τον Αέναον Αγώνα προς την Γνώση, με διακεκριμένους καλλιτέχνας: Τζένη Δριβάλα, Αγάπη Παπαμήτσου, Τζίνα Φωτεινοπούλου (υψίφωνοι),

Θοδωρής Μπιράκος (βαρύτονος, τρομπέτα), Alex Foster (σαξοφωνίστας, ΗΠΑ), Κώστας Γιαλίνης, Όλγα Παππά, (απαγγελία).

Το ολοήμερο συνέδριο τελεί υπό την Αιγίδα του Δήμου Αθηναίων

Σάββατο 25 Απριλίου στο Αμφιθέατρο "Αθήνα 9.84" στην Τεχνόπολη

του Δήμου Αθηναίων, είσοδος ελεύθερη με επίδειξη ταυτότητας.
Το συνέδριο τελεί υπό την Αιγίδα του Δήμου Αθηναίων

Ωράριο: 10:30-12:30 / 13:00-15:00 / 16:30-18:30 / 19:00-21:00

Επικοινωνία: Τηλ:+306972602300 (Βίκυ Παπαϊωάννου)

Εμπνευστής και διοργανωτής του συνέδριου, ο μουσικοσυνθέτης Αλέξανδρος Χάχαλης

Υπατία: ως προστάτης γραμμάτων και τεχνών – στη θέση των τριών ιεραρχών

Ομιλία του Μ. Καλόπουλου στο κατάμεστο Ξενοδοχίο Ηλέκτρα Παλλάς στις 30/1/09

Ομιλία του Μ. Καλόπουλου στο κατάμεστο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης 30/1/10

Αγαπητοί μου φίλοι, πολλοί είναι οι σοφοί που μας βεβαιώνουν… πως το πολυτιμότατο αγαθό της νοημοσύνης μας, μετριέται με το βάρος των ερωτήσεών και την ευστοχία των αναθεωρητικών μας αμφισβητήσεών.

Η οδυνηρή αλήθεια αυτής της δήλωσης, αποδεικνύεται καθημερινά απ’ τη συρρίκνωση της πατρίδος μας, σε αγαθά, αξίες και ιδανικά, που είναι διαρκής και σήμερα παρά ποτέ δεδομένη, απ’ την ανυπόφορη γενικευμένη διαφθορά, και την υλική και πολιτισμική μας υποβάθμιση, που συνεχίζεται σε έναν διαχρονικό πλέον κατήφορο… παρά τις αντίθετες προσπάθειες, πολλών εξ ημών.

Όλα όμως τα ανθρώπινα δεινά, έχουν αιτία και αφετηρία.

Συχνά οι λάθος επιλογές μας και η αναθεωρητική μας απραξία, είναι και η συνηθέστερη αιτία των παθών μας. Και επειδή αγαπητοί μου φίλοι, σήμερα ως γνωστόν το πανελλήνιο γιορτάζει τους τρεις μεγάλους προστάτες των γραμμάτων. Ιωάννη Χρυσόστομου, Μέγα Βασίλειου και Γρηγόριου Νανζιανζινού… σήμερα λοιπόν κι εμείς, θα κάνουμε μια τέτοια αναθεωρητική προσπάθεια, θέτοντας μια βασική ερώτηση: Είναι πράγματι ο Ι.Χ. προστάτης των τεχνών και των ελληνικών γραμμάτων;

Υπενθυμίζουμε βέβαια, ότι η γιορτή αυτή καθιερώθηκε μεσούντος του μεσαίωνα, δηλαδή περί τα τέλη του 11ου αιώνα! Ακριβώς τότε, που η περί γραμμάτων αίσθηση, ήταν στην χειρότερη έκπτωσή της. Τότε που Μαθηματικά, Ιατρική, Αστρονομία, και γενικότερα οι επιστήμες υπέφεραν απ’ τους διωγμούς του σκληρότερου θρησκευτικού φανατισμού.

Βέβαια η πραγματική ονομασία της εορτής τότε ήταν: «Γιορτή των γραμμάτων της ελληνοχριστιανικής παιδείας».

Υπάρχει λοιπόν μια παρεξήγηση… μια ιστορική καπηλεία θα έλεγα… οι άνθρωποι αυτοί, δεν ήταν ποτέ προστάτες γενικώς των τεχνών και γραμμάτων, όπως εμείς τα εννοούμε σήμερα. Μεγάλοι ίσως αγωνιστές κατήχησης και προώθησης των θεολογικών τους ιδεών και συμφερόντων ΝΑΙ…. Αλλά οπωσδήποτε όχι, προστάτες της ευρύτερης παιδείας… πολύ δε λιγότερο των ελληνικών ιαματικών τεχνών και αρετών.

Το γιατί αναφέρω τις τέχνες δίπλα στα γράμματα… νομίζω πως είναι στον καθένα σας φανερό. Τα γράμματα είναι οι σπόροι του πνεύματος. Όταν βλαστίσουν παράγουν καρπούς, και αυτοί οι καρποί του πνεύματος είναι οι τέχνες. Οι πάσης φύσεως ιαματικές τέχνες, που οδηγούν στην ανάτασης "ψυχών" και σωμάτων, αλλά και στην σημαντική αφετηρία, της ευρύτερης κοινωνικής ανόρθωσης.

Τα γράμματα λοιπόν δεν είναι αυθύπαρκτες, στείρες, ξεκομμένες έννοιες… αλλά οδηγούν κάπου, έχουν μια εντελέχεια, παράγουν «κάτι»… και σίγουρα αυτό το «κάτι», δεν μπορεί να είναι μόνο κατήχηση και καθοδήγηση προς την επουράνια (ψυχική) σωτηρία!

Οι γνώσεις που τα ελληνικά γράμματα παρέχουν, σχετίζονται κυρίως με τις επίγειες ανάγκες και τα προβλήματά μας. Είναι η δύναμη που προάγει τις πάσης φύσεως επιδεξιότητές μας, για την κοινωνική ανύψωση και την αντιμετώπιση των βασανιστικών ελλείψεων μας.

Τι παρήγαγαν λοιπόν σ’ αυτή την κατεύθυνση, οι τρεις μεγάλοι προστάτες των γραμμάτων, εκτός από έναν απέραντο θεολογικό λόγο; Πόσες τέχνες προήχθησαν από τους τρεις αυτούς υποτιθέμενους φωστήρες;

Τελικά: Ήταν πραγματικά προστάτης των γραμμάτων ο Ιωάννης Χρυσόστομος;

Για να διαπιστώσουμε λοιπόν αν δικαίως, ή εσφαλμένα ονομάζεται «προστάτης των Ελληνικών γραμμάτων». Ας δούμε λίγα πράγματα, για το ποιος ήταν ο Ιωάννης Χρυσόστομος, ο σημαντικότερος αυτής της υποτιθεμένης τριάδας, και ποια η πραγματική του σχέση με τις ελληνικές τέχνες και τα γράμματα.

Θα ήταν πράγματι πολύ διαφωτιστικό, αν ρίχναμε μια ματιά στις θέσεις του Ιωάννη Χρυσοστόμου, απέναντι στον ελληνισμό, που παγκοσμίως υμνείται ως ο κατ’ εξοχήν προμηθεϊκός πολιτισμός, απ’ οπού πραγματικά ξεκίνησα όλες οι τέχνες και τα πάσης φύσεως γράμματα.

Ο Ιωάννης Χρυσόστομος γεννήθηκε το 349 και πέθανε το 407 μ.Χ. Δηλαδή πέθανε 16 ολόκληρα χρόνια μετά την καταστροφή της αλεξανδρινής βιβλιοθήκης που χρονικά τοποθετείται στο 391 μ.Χ.

Προσέξτε την σκληρή ανθελληνική του στάση, όπως προκύπτει απ’ την δική του δήλωση: «Αν στα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) κοιτάξεις, θα δεις, τέφρα και σκόνη και υγιές ουδέν, αλλά τάφος ανοιχτός ο λάρυγγάς τους, (των Ελλήνων φιλοσόφων!) τα πάντα δε γεμάτα ακαθαρσίας και έμπυου! Πάντα τα διδάγματα τους βρίθουν σκωλήκων... Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, από των φιλοσόφων λαβόντες... Γι αυτό κι εμείς δεν παραιτούμεθα της κατ’ αυτών μάχης» Ι. Χ. Αρχιεπ. Κωνσ/λεως: (344-407 μ.Χ.) Εις άγιο Ιωάννη τον ευαγγελιστή (ομιλία ξσ΄ 59.369.12 -370.11

Πρωτοφανής και εκπληκτικά αποκαλυπτικός είναι επίσης και ο φιλοβαρβαρικός ανθελληνισμός του Ι. Χρυσοστόμου: «Όσο πιο βάρβαρο φαίνεται ένα έθνος, και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα δικά μας... (τα χριστιανικά δηλαδή!) Έτσι ο (πιστός) βάρβαρος, (με την βοήθεια του χριστιανισμού) την οικου­μένη ολάκερη κατέκτησε... και ενώ στους Ελλήνες τα πάντα σβήνουν και αφανίζονται, στου (πιστού βαρβάρου ) όλα κάθε μέρα λαμπρότερα γίνονται»Ι. Χρ. Εις Ιωάννην 59.31.33.

Ο Ι. Χρυσόστομος όμως δεν σταμάτησε σε φιλο-βαρβαρικούς επαίνους και ανθελληνικούς αφορισμούς, αλλά… ΜΕ ακραίες ΕΜΠΡΗΣΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ… ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕ ΑΦΑΝΙΣΤΙΚΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ !

Γράφει ο Ι. Χρυσόστομος, αναφερόμενος στο ιστορικό της αλεξανδρινής βιβλιοθήκης: «Ιστορίαν θα σας διηγηθώ παλαιάν. Ο Έλληνας Πτολεμαίος (Β΄) ο Φιλάδελφος, πανταχόθεν μάζευε βιβλία. Έμαθε δε ότι και παρά Ιουδαίων υπάρχουν βιβλία που περί θεού φιλοσοφούν (αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη), ... αυτά μετέφρασε και τα εφύλαξε εις το ιερόν του Σεράπιδος, και μέχρι τώρα, (επί 700 χρόνια) εκεί τα (άγια ) βιβλία των προφητών βρίσκονται».

Συνεχίζει όμως και αναρωτιέται: «Τι όμως, άγιος είναι ο ναός του Σεράπιδος δια τα βιβλία; (αναφέρεται ξανά στην Παλαιά Διαθήκη) Μη γένοιτο! Αλλ’ εκείνα μεν (τα ιουδαϊκά αυτά βιβλία) έχουν την δική τους αγιότητα, στον τόπο όμως (στο Σεράπειο δηλαδή) δεν την μεταδίδουν... αλλά δαίμονες οικούσι τον τόπον... μάλλον δε και αυτών (των Ελλήνων!) όντων δαιμόνων... και παρ’ αυτών (των Ελλήνων) στέκει εκει βωμός απάτης αόρατος, εις τον οποίον ψυχάς ανθρώπων θυσιάζουσι... κατάλαβε λοιπόν και φανέρωσε (διέδωσε!) ότι δαίμονες κατοικούν εκεί!» Ι. Χ..λογοι κατά ιουδαιων 48.851.38 έως 852.35

Δαίμονες λοιπόν τα βιβλία της Αλεξανδρινής βιβλιοθήκης κατά τον "σοφό" ιεράρχη… και ψυχοθυσιαστήρια οι βιβλιοθήκες των Ελλήνων!!!

Σάλπισμα καταστροφής των βιβλιων και των γραμμάτων… απ’ τον υποτιθέμενο προστάτη των γραμμάτων! Αυτό ήταν και το τελικό σάλπισμα επίθεσης κατά της αλεξανδρινής βιβλιοθήκης.

ΝΑΙ… ο Ι.Χ. ήταν ένας "φίλος" των ΒΙΒΛΙΩΝ αλλά μάλλον ένας εξαιρετικά άσπονδος φίλος! Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν αυτός θεωρείται φίλος των βιβλίων… τότε πως θα ήταν άραγε ένας πραγματικός εχθρός;

Υπενθυμίζω δε, ότι υπάρχει πληθώρα αντίστοιχων εμπρηστικών και αφοριστικών ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ δηλώσεων για: Θέατρα, στάδια, αγορές, βουλευτήρια, ασκληπιεία, μουσεία, άλση, και σχολές…

Βιβλιοθήκη Αλεξανδρείας

Με τέτοιους "προστάτες" γραμμάτων δεν είναι νομίζω καθόλου παράξενο, που ασίγαστες καταστροφικές καταιγίδες αφανισμού, ξέσπασαν πάνω απ’ την κοιτίδα των γραμμάτων την ταλαίπωρη Ελλάδα με τους: Μ. Κωνσταντίνο, Θεοδόσιο, Ιουστινιανό, Ιουστίνο, Αλάριχο, Αββά Φουρμόντ… και τόσους άλλους να πρωτοστατούν.

Ο Ι. Χρυσόστομος μάλιστα, καυχόταν οτι: «για την παντελή κατεδάφιση κάθε τι ελληνικού, που επέμεινε όρθιο, μίσθωνε συνεργία ολόκληρα, όχι από χρήματα του κράτους, αλλά από ευσεβείς γυναίκες που προθύμως προσέφεραν για την κατεδάφιση των υπολοίπων ελληνικών ναών» Θεοδώρητου εκκλησιαστικη ιστορια - επιστολη δαμασου (Τομ. 5^ος329/8-330/8) Που σημειωτέων οι περισσότεροι είχαν μετατραπεί ήδη σε δημοσιά κτήρια ή βιβλιοθήκες!

Τυφλωμένος από καύχηση και υπερηφάνεια ο Εβραίος στην καταγωγή επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Ι. Χρυσόστομοςγράφει: «Ο δε πανταχού της γης εκταθείς Ελληνισμός και τας απάντων ανθρώπων ψυχάς κατασχών, ούτως ύστερον μετά την τοσαύτην ισχύν και την επίδοσιν, υπό της του Χριστού (χριστιανικού ιερατείου) κατελύθη δυνάμεως». Κατά Ελλήνων 15. «Και ενώ πάντα τα των Ελλήνων σβήνουν και αφανίζονται, τούτου (του χριστιανικού ιερατείου) καθ’ έκαστη λαμπρότερα γίνονται» Ι. Χρυσόστομος Εις Ιωάννην 59.31.33

Ας επιστρέψουμε όμως στην μεγάλη Βιβλιοθήκη, που κατεδαφίστηκε το 391, δηλαδή 16 χρόνια πριν από τον θάνατο του Ι. Χρυσοστόμου και τις αφοριστικές-εμπρηστικές του δηλώσεις!

Μπορούμε άραγε να ρίξουμε μια ματιά στο περιεχόμενο της βιβλιοθήκης που με τις προτροπές (του Επισκόπου Κωνσταντινουπόλεως) Ι. Χρυσοστόμου, ο Επίσκοπος Αλεξάνδρειας Θεόφιλος κατέστρεψε; Ναι, μπορούμε να το επιχειρήσουμε ρίχνοντας μια φευγαλέα ματιά στους τίτλους των βιβλίων που χαθήκαν… από τον κατάλογο που συνέταξε 700 χρόνια πριν την καταστροφή της, ο βιβλιοθηκάριος Καλλίμαχος και που μόνο με τους τίτλους των βιβλίων, γέμισε 120 τόμους!

Διαβάζουμε μικρό ενδεικτικό αποσπάσιμα:

περι φυσεωσ παιδων και αγωγησ - περι αρετησ και φιλαδελφειασ - περι δεισιδαιμονιασ - περι ΠΡΑΟΤΗΤΟΣ - πολυπραγμοσυνησ - γοΝΕΩΝ & εγγονων φολοστοργιασ - περι καλουσ και τροπων -

περι αρχαιασ ιατρικησ – περι Επιληψίας - περι φυσεωσ και ανθρωπου - περι ανατομιΑς ΚΑΙ εγχειρησεων - περι φαρμακων - οστων - φλεβων - αρτηριων - ανατομιασ νευρων –

περι μητρασ ανατομια - κινησεωσ μυων - διαιτησ - αναπνοησ - ευεξιασ –

μελαινησ χολησ - περι διαγνωσεωσ σφυγμων - πυρετων - δυσπνοιασ - συμπτωματων – τρομου - ριγουσ και σπασμων - περι μαρασμου - περι των παρα φυση ογκων

περι συνθεσεωσ φαρμακων - αντιδοτων - οξεων νοσηματων - γονοριασ – περι ανατομιας ανθρωπινων μοριων –

περι καταγματων - επιδεσμων - νεφρικων παθησεων - επιδημιων - περι διανοιασ - περι διαγνωσεωσ και θεραπειασ ψυχικων παθησεων - περι μεγαλομανιας -

περι αυτοματοποιητικησ - περι διοπτρασ - περι μετρων - ηλεκτρου - περι συνθεσεωσ ονοματων - περι ψυχησ - ουρανου - χρωματων - περι ζωων γενεσεωσ - περι φυτων ιστοριασ - περι ενυπνιων.

περι νεοτητοσ γηρατοσ ζωησ και θανατου - περι μακροβιοτητοσ και βραχυβιοτητοσ - περι μνημησ - κοσμου - αισθησεων - περι ευσεβειασ - περι ονοματοποιιασ - περι ορθογραφιασ - αστεϊσμου - ειρωνειασ - σαρκασμου - περι αποδειξεωσ και επιχειρηματων.

Αυτό τον Ναό τον Βιβλίων κατάστρεψε με τις εμπρηστικές του δηλώσεις ο Ι. Χρυσόστομος… ο υποτιθέμενος προστάτης των γραμμάτων!

Και ερωτώ: O άνθρωπος αυτός, που τόλμησε να αποκαλέσει την φιλοσοφία: μητέρα πάντων των κακών"… Ο φανατικός αυτός διώκτης της Ελλάδος και των βιβλίων της… είναι άξιος να ονομαστεί προστάτης των ελληνικών γραμμάτων;

Ο ιστορικός θρήνος της απώλειας, της ιερής αυτής βιβλιοθήκης είναι απερίγραπτος! Δεν χάθηκαν όμως μόνο βιβλία εκεί… αλλά και άγνωστος αριθμός τεχνολογικών εκθεμάτων… που κοσμούσαν τις αίθουσές του!

Ο χριστιανός Σουΐδας με τις πληροφορίες που διέσωσε, μας επιτρέπει να ρίξουμε μια ματιά σε ένα απ’ τα εκπληκτικά αυτά έκθεμα της βιβλιοθήκης γράφοντας: «Μαγνήτης καλείται ο λίθος (εκείνος που) έχει την φυσική δύναμη να έλκει προς εαυτόν του τον σίδηρον. Εις δε την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου εν το Σεράπειο, (αξιοθαύμαστο υπήρχε έκθεμα). Ξόανον κατασκεύασαν εκ χαλκού και εις την κεφαλήν σίδηρον ένδοθεν έθεσαν, τον δε λίθον αυτόν (τον μαγνήτη) στις υποδοχές άνωθεν της στέγης έθεσαν. Το δε (ξόανον) υπό της φυσικής αυτής δύναμης (του μαγνητισμού) ελκόμενο του λίθου, μετέωρον εκρέματο, δια πολλήν μηχανήν και τέχνην! Εκρατείτο δε μετέωρον, αναμέσον ορόφης και εδάφους, θαυμαζόμενον και μη παντελώς κατασπόμενον» Σουΐδας «Μαγνήτης»

Μόνο τα τελευταία χρόνια η μαγνητική ανύψωση είναι γεγονός και η μαγνητοπροωθητική (Magler=MagneticLevitation) βρίσκει εφαρμογή στους ηλεκτρομαγνητικούς συρμούς Αμερικής και Ιαπωνίας.

Αυτούς τους επιτηδείους και εξαιρετικά μορφωμένους Έλληνες, ονόμαζαν οι φανατισμένοι χριστιανοί αγραμμάτους και παγανιστές, δηλαδή χωριάτες. Και φυσικά… τρομερούς ειδωλολάτρες!

Απ’ τον Θεοδώρητο έχουμε την τραγική πληροφορία, πού συμπληρώνει την εικόνα: «Ο (Επίσκοπος) Θεόφιλος, όχι μόνο εκ βάθρων ανέσπασε των ειδώλων τεμένη, αλλά και όλα τα μηχανήματα της απάτηςεκ χαλκού και ξύλων... (που υπήρχαν εκεί)»

Τα επιτεύγματα της πανέξυπνης ελληνικής τεχνολογίας, τα αριστουργηματικά δηλαδή εκθέματα και τεχνουργήματα του πρώτου αυτού ιερού πανεπιστημιακού μουσείου, ο επίσκοπος Αλεξάνδρειας Θεόφιλος, όχι μόνο τα κατέστρεψε, αλλά και τα παρουσίασε σαν κατασκευάσματα πλάνης, μόνο για ιερατικούς εντυπωσιασμούς και απάτες!

Όσο για το επίπεδο της ελληνικής τεχνολογίας, αρκεί να υπενθυμίσω ότι ο μηχανισμός των Αντικυθήρων, εξέπληξε ολόκληρη την ανθρωπότητα, αν και ήταν 400 τουλάχιστον χρόνων παλαιότερος! Φαντασθείτε τι χάθηκε μέσα σ’ αυτό το διασημότερο, πληρέστερο και αρχαιότερο μουσείο της ανθρωπότητας στο οποίο συνεισέφερε και η τεχνολόγος Υπατία!

«Ο Εδουάρδος Γίββων (1737-1794) στην εποχή του διαφωτισμού αποδίδοντας την καταστροφή της βιβλιοθήκης στον τρομερό επίσκοπο Θεόφιλο, τον καταστροφέα του Σεράπειου, τον χαρακτήριζε «αιώνιο εχθρό της ειρήνης και της αρετής, άνθρωπο ιταμό και κακό που βρώμιζε τα χέρια του άλλοτε με αίμα και άλλοτε με χρυσάφι»Λουτσιάνο Κανφόρα η χαμενη βιβλιοθηκη σελ. 122.

Ας θυμηθούμε και την καταστροφή της βιβλιοθήκης!

«Ο δε ναός... παμμεγέθης ήτο … με κίονες πολυτιμότατους και με μάρμαρα ένδοθεν και έξωθεν εξερετικά λαμπρώς κεκαλλωπισμένος... οι δε τοίχοι του ενδοτάτου ναού, από χρυσό και άργυρο ήταν επενδεδυμένοι». Γ. Μοναχός χρονικησ ιστοριασ 584.10.

Αυτόν το Ναό της γνώσης και των βιβλίων… το μεγαλύτερο πνευματικό κέντρο της αρχαιότητας, ηλικίας 700 ετών, που μόρφωσε ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο… κατάστρεψε με πελεκιοφόρους ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλος… υπακούοντας στο κάλεσμα του επισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Ι. Χρυσοστόμου….

Πως μπορούμε λοιπόν, αυτόν, τον καταστροφέα της ακρόπολης του ελληνικού πολιτισμού… τον διώκτη της μόρφωσης και της επιστήμης… εμείς να τον αποκαλούμε άγιο και προστάτη των γραμμάτων;

H περιγραφή της καταστροφής βιβλιοθήκης

Την περιγραφή της βάρβαρης καταστροφής διέσωσε ο Ευνάπιος που γραφεί σχετικά: «Στην Αλεξάνδρεια... του Σεράπειου πάντα τα οικοδομήματα όπως στους ποιητικούς μύθους των Γιγάντων έγιναν... Θεοδοσίου δε βασιλεύοντος και (επισκόπου) Θεοφίλου πρωτοστατούντος... τα αναθήματα του Σεραπείου (οι χριστιανοί) κατελυμένοντο, και όχι μόνο χωρίς μάχη ενίκησαν, αλλα τους ανδριάντες και τα αναθήματα κατέκλεπτον... του δε Σεραπείου μόνο το έδαφος δεν απέσπασαν κι’ αυτό δια το βάρος των λίθων, επειδή (οι λίθοι της θεμελίου δόμησης) ήταν αμετακίνητοι. Οι πολεμικότατοι δε αυτοί φιλοχρήματοι, την ασέβεια αυτή εις έπαινον τους καταλόγιζαν.

Έπειτα… εισέβαλαν οι καλούμενοι μοναχοί, άνθρωποι μεν (μόνο) κατά το είδος, ο δε βίος αυτών συώδης (καπρικός, γουρουνώδης) και εμφανώς πάσχοντες, μύρια έπρατταν κακά και ανείπωτα, αλλά αυτά ευσέβειαν ενόμιζαν...

Και συμπληρώνει θρηνώντας: τότε πας άνθρωπος (μελανή) φορών εσθήτα (ράσα) τυραννικήν είχεν εξουσίαν και δημοσίως να ασχημονεί ημπορούσε… Ναι… σε τόση "αρετή" άλλαξε (η νέα θρησκεία) τον άνθρωπο...» Ευνάπιος (346-414 μ.Χ.) βιοι φιλοσοφων και σοφιστων 6.11

Η δολοφονία της Υπατίας

Αυτή είναι η εποχή της Υπατίας (370-415 μ.Χ.) δολοφονήθηκε 45 ετών και ήταν 21 περίπου ετών, όταν κατέστρεψαν την βιβλιοθήκη. Όμως συνέχισε να διδάσκει δημοσίως, εν μέσω χριστιανικής τρομοκρατίας, για 28 ακόμα χρόνια!

Τι ήταν η Υπατία; Τι δεν ήταν καλύτερα! Μαθηματικός, γεωμέτρης, ανεξίθρησκη φιλόσοφος, όμορφη γυναίκα, δασκάλα, τεχνολόγος και δημόσια εκλαϊκευτής των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών! Λέγεται μάλιστα, ότι δική της και του πατερά της Θέωνα είναι η τελική επιμέλεια της Ευκλείδειας γεωμετρίας… που διδάσκεται μέχρι σήμερα παγκοσμίως!

Η περιγραφή της βιαιότατης εκτέλεσής της είναι συγκλονιστική:

«Συνέβη δε ο επίσκοπος επί των αιρέσεων Κύριλλος, να περάσει (αστυνομεύοντας δηλαδή εντελώς τυχαία!) έξω από τον οίκο της Υπατίας, όπου συνωστιζόμενους είδε στις εξώθυρες άνδρες και γυναίκες, ανθρώπους πολλούς, που άλλοι έφευγαν, άλλοι έρχοντο, και άλλοι έστεκαν εκεί. Ερώτησε λοιπόν (ο Κύριλλος) τι είναι όλο αυτό το πλήθος και γιατι όλος αυτός ο θόρυβος στην συγκεκριμένη οικία.. Κάποιος του εξήγησε ότι μέσα αγορεύει η φιλόσοφος Υπατία και δική της είναι η οικία.

»Μαθαίνοντας αυτά (ο άγιος) δαγκώθηκε η ψυχή του, ώστε τον φόνο αυτής ταχέως επιβουλεύετο, τον ανοσιότατον μάλιστα φόνο, που κατά την συνήθεια (του αγίου!) προήλθε από πολλούς μαζί θηριώδεις επιτιθέμενους ανθρώπους, ανθρώπους φαύλους που ούτε θεών ούτε ανθρώπων φόβο είχαν, και ξέκαναν έτσι την φιλόσοφο»Σουΐδας (ύψιλον 166)

Ο Σωκράτης ο Σχολαστικός, μας διέσωσε τις φρικιαστικές λεπτομέρειες από το συμβόλαιο θανάτου του φθονερού Κύριλλου κατά της Υπατίας: «Συμφωνήσαντες δε οι άνδρες (το πόσο "άνδρες" ήταν θα το δείτε σε λίγο) με ένθερμο φρόνημα, (δηλαδή φανατικούς) στους οποίους ηγείτο κάποιος Πέτρος ο αναγνώστης (ο Πρωτοπρεσβύτερος του Θεόφιλου… Βλέπε Φώτιος Λεξικογρ. Bibl 96.81b.20) και παραμόνευαν την επιστρέφουσα στον οίκο της Υπατία. Όρμησαν, την έβγαλαν έξω από το δίφρο (μεταφορικό μέσον την εποχής) την έσυραν μέχρι την εκκλησία, της εξέδυσαν την εσθήτα (ενδεικτικό ένδυμα διδασκάλου) και με όστρακα και θεια μανία την κατέκοψαν, την κατέσπασαν, (τις τσάκισαν δηλαδή τα μέλη!) και στην συνέχεια συνεργαζόμενοι αφού την καταδιαμέλισαν, κατέκαψαν τα μέλη της μέχρι καταναλώσεως. Αυτό όλο το έγκλημα μεγάλη κατακραυγή ξεσήκωσε κατά του Κυρίλλου και της αλεξανδρινής Εκκλησίας...

Αυτά δε συνέβησαν το τέταρτο έτος της επισκοπής Κυρίλλου και το έκτο του ("μεγάλου") Θεοδοσίου, τον μήνα Μάρτιο διαρκούντων των νηστειών»!!! Σωκράτους Σχολαστικού εκκλησιαστικη ιστορια - περι υπατιασ τησ φιλοσοφου 7.15

Ευτυχώς που νήστευαν οι άνθρωποι και δεν έτρωγαν και κρέας… αλλιώς ίσως να την έτρωγαν και ζωντανή ή καλοψημένη!

Αυτή είναι εν ολίγοις η τραγική σύγκριση μεταξύ Ι. Χρυσόστομου και Υπατίας!

Απ’ τη μια, ο ασίγαστος διώκτης των ελληνικών τεχνών και γραμμάτων Ι.Χ και απ’ την άλλη η σεμνή δημιουργός και υπηρέτης των γραμμάτων και τεχνών αλλά και τραγική μάρτυρας υπέρ αυτών ΥΠΑΤΙΑ!

Είναι λοιπόν δυνατόν να μη προβληματιστούμε;

Είναι δυνατόν να μην αποπειραθούμε μια θαρραλέα αναθεώρηση;

Είναι όλο αυτό το ανθελληνικό μένος του Ι.Χ. άξιο επαίνων και τιμών;

Ποσό ακόμα πρέπει να περιμένουμε πριν αποτολμήσουμε μια θαρραλέα διαμαρτυρία;

Και για να μη νομίζετε πως οι υπόλοιποι φωστήρες της τριάδος διαφέρουν, θα σας αναφέρω μόνο ενδεικτικά όσο έλεγε περί των Ελλήνων ο Μέγας Βασίλειος.

«Μη δειλιάζετε από των ξύλων και των δαυλών τούτων των καπνιζόντων. Προσταγή, (σας δίνω!!) μη δειλιάζετε από των Ελληνικών πιθανολογημάτων... τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες που καπνίζουν… καταμελανώνουν και βρωμίζουν όσους τα πιάνουν, και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Βασίλειος Καισαρείας (αρχιεπίσκοπος 330-379 μ.Χ.) εισ τον προφητην ησαΐαν προοιμιον 7.196.3

Αιώνες τώρα, και ενώ η γνώση έχει περισσέψει, και ο τελευταίος ανάμεσά μας μπορεί να ενημερωθεί για την ακραία αυτή διαστροφή της ιστορίας, εμείς συνεχίζουμε να ονομάζουμε «προστάτη των γραμμάτων» έναν λάβρο εχθρό της ελληνικής γραμματείας και δεδηλωμένο ανθέλληνα όπως είναι ο Ι. Χρυσόστομος και να αρνούμεθα τις αντίστοιχες τιμές στην εκλεκτότερη εκπρόσωπο του πολιτισμού των γραμμάτων και τεχνών… την ηρωίδα Υπατία!

Με καθυστέρηση λοιπόν αιώνων …

σήμερα στις 30 Ιανουαρίου 2009:

Στο όνομα της γνώσης και της ιστορικής αλήθειας, των ένδοξων ελληνικών γραμμάτων και τεχνών… Εμείς οι απλοί εραστές της ιστορίας… κυρήτουμε έκπτωτο τον Ι. Χρυσόστομο από το τιμητικό βάθρο του προστάτη των ελληνικών γραμμάτων, και στην θέση του μετά πολλών τιμών και επαίνων, τοποθετούμε την ηρωίδα τεχνών και γραμμάτων ΥΠΑΤΙΑ… ζητώντας από την ελληνική πολιτεία να πράξει τα δέοντα.

Καλούμε δε όλους τους πνευματικούς ανθρώπους της χώρας μας και την εκπαιδευτική κοινότητα να μας ακολουθήσουν.

Μ. Καλόπουλος

«Κι αν ακόμη φονεύσει κάποιος κατά το θέλημα του Θεού, ο φόνος αυτός είναι από κάθε φιλανθρωπία καλύτερος, ενώ αν κάποιος από λύπη δείξει ευσπλαχνία και φιλανθρωπία, παρά το θέλημα του Θεού, θα μπορούσε η φειδώ αυτή να αποβεί πιο μιαρή από οιοδήποτε φόνο»!Ιωάννης Χρυσόστομος "Κατά Ιουδαίων" Λόγος Δ΄ σελ. 195, ή ΤLG: Adversus Judaeos 48.873.8-18

Work #021 48.873.8 to Work #021 48.873.18

Τὸ μὲν γὰρ κατὰ γνώμην τοῦ Θεοῦ γινόμενον,

κἂν φαῦλον εἶναι δοκῇ, πάντων ἐστὶν ἄριστον· τὸ

δὲ παρὰ γνώμην καὶ μὴ δοκοῦν ἐκείνῳ, κἂν ἄριστον

εἶναι νομίζηται, πάντων ἐστὶ φαυλότατον καὶ πα-

ρανομώτατον. Κἂν φονεύσῃ τις κατὰ γνώμην τοῦ

Θεοῦ, φιλανθρωπίας ἁπάσης βελτίων ἐστὶν ὁ φόνος·

τὸ δοκοῦν ἐκείνῳ, φόνου παντὸς ἀνοσιωτέρα γένοιτ'

ἂν ἡ φειδώ. Οὐ γὰρ ἡ φύσις τῶν πραγμάτων, ἀλλ'

αἱ τοῦ Θεοῦ ψῆφοι καλὰ καὶ φαῦλα εἶναι τὰ αὐτὰ

ποιοῦσι.