 | Σήμερα | 21 |
 | Yesterday | 20 |
 | Αυτή την εβδομάδα | 66 |
 | Αυτό το μήνα | 194 |
 | Σύνολο | 5405480 |
Θρησκειολογία
«Θα σε καλέσω σ’ έναν απλό περίπατο. Θα κάνουμε ένα πείραμα, που λένε οι φυσικοί. Για νά ‘χουμε αποτέλεσμα έμπεδο. Και η γνώση που θα κερδίσουμε νά ‘ναι σίγουρη.
Θα επιχειρήσουμε μια στατιστική έρευνα. Θα διατρέξουμε τη χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη. Από το χωριό Πυρσόγιαννη της Ηπείρου ως την επαρχία Βιάνου της Κρήτης. Από τη Νίψα και τις Σάππες της Θράκης ως το Παραλίμνι της Κύπρου, κι ως την άκρη το Ταίναρο.
Θα ρωτήσουμε νεοέλληνες απ’ όλες τις τάξεις και όλα τα επίπεδα. Γυναίκες και άντρες, γερόντους και παιδιά, αγράμματους και επιστήμονες, φτωχούς και πλούσιους, ακοινώνητους και αριστοκράτες, πουτάνες και καλόγριες, ξωχάρηδες και αστούς, φιλέρημους και χαροκόπους. Για νά ‘ναι το δείγμα μας ευρύ και πλήρες, που λένε οι γραφειοκράτες.
Όλα ετούτα τα αθώα και ανυποψίαστα πλήθη θα τα ρωτήσουμε δυό τρεις ερωτήσεις από το Ελληνικό, κι άλλες τόσες από το Εβραίικο.
Στο Ελληνικό λοιπόν. Να μας ειπούν τι γνωρίζουν για την αρχαία Ελλάδα. Ζητούμε μια γνώση σοβαρή και υποψιασμένη. Όχι φολκλόρ και γραφικότητες.
Γιατί γνώση της Ελλάδας είναι εκείνο που ξέρουμε να το ζούμε κιόλας. Όχι δηλαδή ο Ηρακλής μωρό έπνιξε τα φίδια· ότι ο Αρχιμήδης εχάραζε κύκλους στην άμμο· ούτε τᾶν ἢ ἐπί τᾶς, μέτρον ἂριστον, ο Μινώταυρος στην Κρήτη και το πιθάρι του Διογένη· ούτε αν ξέρουν πως η ψωλή του Δία εγίνηκε κεραυνός και χτύπησε τους σχιστούς λειμώνες της Ολυμπιάδας, για να γεννήσει στο Φίλιππο τον Αλέξανδρο .
Τέτοια γνώση της κλασικής Ελλάδας θά ‘τανε τουρισμός στην Τυνησία. Η φουστανέλα και το κόκκινο φέσι στη Μελβούρνη και στην Πέμπτη Λεωφόρο κατά τις εθνικές γιορτές. Θα ζητήσουμε γνώση ουσίας.
Να μας ειπούνε, δηλαδή, αν έχουνε ακουστά τα ονόματα Εμπεδοκλής, Αναξίμανδρος, Αριστόξενος ο Ταραντίνος, Διογένης Λαέρτιος, Αγελάδας, Λεύκιππος, Πυθαγόρας ο Ρηγίνος, Πυθέας, που στον καιρό μας αντίστοιχα σημαίνουν Αϊνστάιν, Δαρβίνος, Μπετόβεν, Έγελος, Μιχαήλ Άγγελος, Μαξ Πλανκ, Ροντέν, Κολόμβος.
Να μας μιλήσουν για κάποιους όρους σειράς και βάσης, όπως σφαίρος στον Εμπεδοκλή, κενό στο Δημόκριτο, εκπύρωση στον Ηράκλειτο, μηδέν στον Παρμενίδη, κατηγορία στον Αριστοτέλη, τόνος στους Στωικούς.
Να μας ειπούν οι κάθε λογής έλληνες επιστήμονες τι τους λέει η λέξη ψυχρᾷ φλογί στον Πίνδαρο, μεταβάλλον ἀναπαύεται στον Ηράκλειτο, δακρυόεν γελάσασα στον Όμηρο, χαλεπῶς μετεχείρισαν στο Θουκυδίδη.
Να μας ειπούνε, πόσοι φιλόλογοι, έξω από τα σχολικά κολυβογράμματα, έχουν διαβάσει στο πρωτότυπο τρεις διαλόγους του Πλάτωνα, δύο Νεμεόνικους του Πινδάρου, την Ωδή στην αρετή του Αριστοτέλη, έναν Ομηρικό Ύμνο. (Και αυτό δεν είναι ραψωδία).
Και για να μας πιάσει τεταρταίος και καλπάζουσα, να μας ειπεί ποιος γνωρίζει και διδάσκει από τους ειδικούς προφεσσόρους στα πανεπιστήμια ότι οι τρεις τραγικοί ποιητές μας στη βάση τους είναι φυσικοί επιστήμονες· ότι στη διάλεξή του για την αρετή ο Πλάτων έκαμε στους ακροατές του ένα μάθημα γεωμετρίας · ότι η Ακρόπολη των Αθηνών είναι δωρικό, και όχι ιωνικό καλλιτέχνημα· ότι η διδασκαλία τραγωδίας στο θέατρο ήταν κήρυγμα από άμβωνος· ότι η θρησκεία των ελλήνων ήταν αισθητική προσέγγιση των φυσικών φαινομένων.
Δε νομίζω, αναγνώστη μου, ότι σε όλα αυτά τα επίπεδα η έρευνά μας θα δώσει ποσοστά γνώσης και κατοχής σε βάθος του κλασικού κόσμου από τους νεοέλληνες που να υπερβαίνουν τους δύο στους χίλιους.
Τι φωνάζουμε τότε, και φουσκώνουμε, και χτυπάμε το κούτελο στο μάρμαρο ότι είμαστε έλληνες; Για το θεό δηλαδή. Παράκρουση και παραφροσύνη.
_________________________________
Από το Ελληνικό ερχόμαστε στό Εβραίικο. Ερωτάμε το ίδιο στατιστικό δείγμα, το ευρύ και το πλήρες, αν έχουν ακουστά τα ονόματα Μωυσής, Αβραάμ, Ησαΐας, Ηλίας με το άρμα, Νώε, Βαφτιστής, Εύα η πρωτόπλαστη, Ιώβ, ο Δαναήλ στο λάκκο, η Σάρα που γέννησε με εξωσωματική. Και όχι μόνο τα ονόματα, αλλά και τις πράξεις ή τις αξίες που εκφράζουν αυτά τα ονόματα.
Υπάρχει γριά στην επικράτεια που να μην τους ξεύρει τούτους τους εβραίους; Δεν υπάρχει ούτε γριά, ούτε ορνιθοκλόπος στις Σποράδες, ούτε κλεφτογιδάς στην Κρήτη. Εδώ τα ποσοστά αντιστρέφουνται. Στους χίλιους νεοέλληνες τα ναι γίνουνται ενιακόσια τόσα, και τα όχι δύο. Και δεν ξεύρουν μόνο τα ονόματα, αλλά είναι έτοιμοι να σου κάνουν αναλύσεις στην ουνιβερσιτά και στην ακαντέμια για τις ηθικές και άλλες αξίες που εκφράζει το κάθε όνομα.
Το ίδιο συμβαίνει και για φράσεις όπως Προς Κολασσαεῖς, Προς Κορινθίους, Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν. Εδώ μάλιστα μεγάλος αριθμός νεοελλήνων ξέρει απόξω ολόκληρα χωρία και περικοπές.
Το ίδιο συμβαίνει, αν τους ειπείς για τόπους όπως Ιορδάνης, Γαλιλαία, Γεσθημανή (sic), Όρος Σινά, Καπερναούμ, Τιβεριάς. Αν όμως τους ειπείς για Βάσσες ή Φιγαλία, για Αργινούσες ή Πλημμύριον, για Περίπατο ή Κήπο (περιπατητικοί, επικούρειοι), σου απαντούν, όπως ο Μακρυγιάννης. Όταν είδε το Σκούρτη και τους άλλους ναυάρχους στα όρη να οδηγούν σε μάχη τους στρατιώτες του Νικηταρά με ναυτικά παραγγέλματα:
- Τι όρτζα, πότζα, και γαμώ το καυλί του μας λέει ο κερατάς ;
Το ίδιο συμβαίνει, αν ζητήσεις να σου αναλύσουν την επί του Όρους Ομιλία, ή να σου τραβήξουνε διάλεξη περί νηστείας, περί προσευχής, περί του "Δεύτε οι ευλογημένοι...". Ο κάθε νεοέλληνας εδώ είναι πτυχιούχος και ειδήμονας. Είναι κληρονόμος και καθηγητής. Ξέρει να ταΐσει άχυρα το σκυλί του, και κόκαλα το γαϊδούρι του. Γνώση και πίστη και σοφία, που να ιδούν τα μάτια σου και να μην πιστεύει ο νους σου.
Τέτοιας λογής αποτέλεσμα θα μας δώσει η στατιστική έρευνα στον πληθυσμό της χώρας αναφορικά με την απόδραση του Ελληνικού, και την επίδραση του Εβραίικου. Στην επιφάνεια και στον τύπο και στο όνομα είμαστε έλληνες. Στα βυθό όμως και στην ουσία και στην ύλη είμαστε εβραίοι.
Και μη μας παραπλανά το απλοϊκό δικηγοριλίκι, που κανοναρχούν ιεροκήρυκες και ιερολόγοι, ότι τάχατες άλλο εβραίοι κι άλλο χριστιανοί. Άλλο ορθόδοξοι κι άλλο ρωμαιοκαθολικοί. Ο ισχυρισμός αυτός είναι δόλιο σόφισμα, και αφέλεια ξεχειλωμένη.
Όσοι λένε τούτη την παλαβομάρα, είναι σα να λένε: Άλλο εταίρα κι άλλο πουτάνα. Μα σε σεμνεία δουλεύουνε και οι δύο. Άλλο δρομέας κι άλλο δισκοβόλος. Μα αθλητές είναι και οι δύο. Άλλο λέμφωμα, άλλο λευχαιμία, κι άλλο νεοπλασία του λάρυγγα. Μα καρκίνοι είναι όλοι τους. Και κακά σπυριά, που σκοτώσανε Καβάφη και Φρόυντ.
Οι νεοέλληνες εκρατήσαμε το σχήμα μόνο από τους έλληνες, Η μάζα όμως, το m που λένε οι φυσικοί, είναι καθαρά εβραίικη. Και ο χώρος, το spatium ή s που λένε οι φυσικοί, μέσα στον οποίο συντελέστηκε η αφελλήνιση των ελλήνων είναι το χριστιανικό βυζάντιο. Και ο χρόνος, ο tempus ή το t που λένε οι φυσικοί, που στη διάρκειά του συντελέστηκε ο εξεβραϊσμός των ελλήνων είναι από τον καιρό του Θεοδόσιου μέχρι σήμερα.
Ο Θεοδόσιος εγκρέμιισε τους ναούς, έσπασε τα αγάλματα, έκλεισε τα στάδια, τα θέατρα, τα ελληνικά σχολεία. Όλες τις πηγές που ποτίζανε την ελληνική αντίληψη ζωής. Γι' αυτό τον εβαφτίσανε Μέγας. Όπως εβαφτίσανε Μέγας και τον προαγωγό του, με τη διπλή σημασία η λέξη, τον Κωνσταντίνο. Τον καίσαρα που έσφαξε τη γυναίκα του και το γιό του. Και τους εβάφτισαν Μέγας, εκείνοι που εβάφτισαν Μέγας και τους Αθανάσιους, τους Βασίλειους, και όσους τέτοιους. Όλοι τους γκρεμιστάδες, παραχαράκτες, αλάριχοι, βάνδαλοι της ελληνικής ιδέας.
Η άλλη φωνή, που λέει ότι τίποτα δεν εσήμαιναν ετούτες οι φρικαλεότητες των χριστιανών κατά των ελλήνων, για όσους δεν εξεφτίσανε σε εβραιοέλληνες αλλά έμειναν ελληνοέλληνες, έρχεται από πολύ μακρυά και την ακούνε λίγοι:
"Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των,
γιατί τους διώξαμεν απ’ τους ναούς των,
διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί."
Καβάφης ειν' αυτός, αναγνώστη μου, δεν είναι σαράφης. Ούτε Βούδας και Κούδας. Και το ποίημα λέγεται Ιωνικόν. Δε λέγεται Χερουβικόν.»
Δημήτρης Λιαντίνης
Πρόκειται για ένα απόσπασμα από το βιβλίο του «Ελληνική Μυθολογία» με τίτλο «Το κοροϊδιλίκι των θρησκειών».
Aπ τους σπουδαιότερους Ελληνες δημοσιογράφους, θεατρικούς συγγραφείς, σεναριογράφους και σκηνοθέτες ήταν ο Νίκος Τσιφόρος.
Ο Τσιφόρος ήταν πολυγραφότατος ενώ τα σενάριά του που έγιναν ταινίες έχουν μείνει στην ιστορία.
Ενα εκπληκτικό κείμενο, όμως, για τις θρησκείες ξεχωρίζει.
Πρόκειται για ένα απόσπασμα από το βιβλίο του «Ελληνική Μυθολογία» με τίτλο «Το κοροϊδιλίκι των θρησκειών». Γράφει συγκεκριμένα:
Το κοροϊδιλίκι των ανθρώπων, πάνω στο οποίο βασίζεται κάθε θρησκεία, είναι πανομοιότυπο από την πρώτη μέρα μέχρι σήμερα. Σε φωνάζει.
– Άνθρωπε, σου λέει, εσύ είσαι το κέντρο της γης, έτσι;
Και συ είσαι το κέντρο της γης. Μάλιστα. Από σένα ξεκινάει το βλέμμα και φτάνει μέχρι απάνω στα ακίνητα παγωμένα αστέρια, από σένα ξεκινάει η ακοή, που πιάνει το τραγούδι των φύλλων και τη μουσική τού Τσαϊκόφσκυ, από σένα ξεκινάνε οι πόθοι, ο φόβος τού αύριο, τα γενετήσια ένστικτα, η απληστία, το μίσος να καταστρέψεις, η λαχτάρα να δημιουργήσεις, ο αγώνας να διατηρηθείς, όλα από σένα, κι εδώ μέσα στο στήθος σου, δεξιότερα από την καρδιά, νιώθεις ένα τόσο δα πραματάκι, που είναι κάποιο πουλάκι από άνεμο και το λένε ψυχή, να θέλεις και να μη θέλεις, το πιστεύεις στο τέλος, ότι εσύ είσαι το κέντρο της δημιουργίας του Σύμπαντος και την ψωνίζεις, ότι είσαι σπουδαίος και μέγας, και το σκέφτεσαι μέσα σε κείνο το μυστήριο ραντάρ που λέγεται «υποσυνείδητο».
– Ναι, ρε, εγώ είμαι. Μάλιστα, εγώ. Βεβαίως. Πώς; Τι;
Σου ΄δωσε το χρυσό χάπι η θρησκεία, η όποια θρησκεία και να ΄ναι και γελάει μέσα της και σου κάνει απ΄ όξω της:
– Τα βλέπεις, ρε μπαγάσικο;
* * *
Και ξαφνικά, εκεί που είσαι καταυχαριστημένος γιατί έγινες κέντρο, σου ρίχνει ένα φάσκελο:
– Να, κόπανε.
Απορείς, το λοιπόν. «Παρακαλώ, πώς φασκελώνετε ένα κέντρον της δημιουργίας; Να έχετε και ανατροφή».
Η θρησκεία ξεκαρδίζεται αναιδέστατα μέσα στα μούτρα σου.
– Θα πεθάνεις, ρε κόπανε.
Εδώ σου κόβονται τα ποδάρια. Κιτρινίζεις.
– Ορίστε;
– Θα πεθάνεις, ρε.
Κακιά η κουβέντα, να φας τη γλώσσα σου και κουνήσου από τη θέση σου, έλα όμως που ‘ναι κι αλήθεια…
– Μάλιστα, θα πεθάνεις, λέει η θρησκεία, και τα λουλούδια θ΄ ανθίζουνε την άνοιξη και θα κυλάνε ασημόνερα τα ρυάκια και θα γυρίζουνε τα ντονέρια να σπάνε μύτες και θα φοράνε τα κορίτσια λιλά φορέματα. Όλα θα είναι όμορφα, φωτεινές ρεκλάμες, αυτοκίνητα, πικνίκια, πεταλούδες που χορεύουνε γύρω από το φως.
Διάλος τον πατέρα του! Για σκέψου! Πάλι θα υπάρχουνε αυτά και συ τίποτα, θα σ΄ έχουνε χώσει στη γη, κει πέρα σε κάνα αχάριστο νεκροταφείο, στην αρχή θα ΄ρχεται η στοργή να σ΄ ανάψει κάνα παλιοκάντηλο και να σου πούνε τρισάγιο, μετά θα σε ξεχάσουνε, και οι κοντινές σου στοργές θ΄ αρχίσουνε να χαμογελάνε δειλά για να το φτάσουνε αργότερα στο μπασαδούρικο χάχανο, τίποτις κοπρόσκυλα μπορεί να κατουράνε τον τάφο σου, και πιομετά, σε δυο γενεές, κανένας δεν θα σε μελετάει -ποιος μελετάει τον προπάππο του;- και δεν θα μείνεις, βλάκα μου, ούτε καν «σποδός αναμνήσεων» στον κόσμο.
Τώρα σε μαγγώνουνε οι κρυάδες.
– Ωχού! Ρε, τι πάθαμε.
* * *
Εδώ σε περιμένει η θρησκεία. Να σε ρίξει, μέσα στη στέρνα με την απελπισία και τώρα σου δίνει το χέρι.
– Έλα.
– Τι;
– Έλα, ρε κορόιδο, δεν θα πεθάνεις, δεν σ΄ αφήνω εγώ.
– Σοβαρά;
Και σ΄ ανοίγει μια πόρτα και σε μπάζει ο Χριστιανός σ΄ έναν παράδεισο γαλαζοπεριβολάτον, και ο Μουσουλμάνος σ΄ έναν παράδεισο μελοπιλαφάτο, και ο Ινδουιστής σε μια νιρβάνα τής απόλυτης γαλήνης, και το κάθε κέρατο τον έχει φτιάξει τον παράδεισο με δικό του σκηνογράφο και τον ρεκλαμάρει πια σαν τουριστικό γραφείο «Βιζιτέ λε Καναρί», τέτοια ωραία πράματα.
Εσένα δεν σου πάει, κύριε, να χαθείς εσύ και να γίνεις χώμα και, σύμφωνα με το νόμο τής αφθαρσίας τής ύλης, να γυρισουνε τα υλικά σου στη γη, «πωλούνται παλαιά υλικά εκ κατεδαφίσεως», και η ψυχή σου να ενωθεί και πάλι μέσα στο μεγάλο ρευστό τού Σύμπαντος και να χαρμανιάσει με δαύτο και να χάσει το εγώ της. Γιατί θάνατος τούτο θα πει: «Να χάσεις το εγώ σου». Και επειδή θέλεις να υπάρχεις μέσα σε όλα τούτα που ξέρεις ότι υπάρχουνε, το δίνεις το ξερό σου.
– Αμάν, βγάλε με και ό,τι θέλεις.
Σε κέρδισε η θρησκεία τώρα που είσαι ζωντανός, γιατί πεθαμένο σ΄ έχει δια βίου. Κι από δω και πέρα, σε κουμαντάρει όπως τη συμφέρει αυτήνε. Άμα είναι ζόρικα, δεν έχει μονάχα λουλουδοπερίβολα. Έχει και κλιβάνους. Σε χώνει μέσα και γκιουβετσιάζεις εις τους αιώνας των αιώνων. Και σε τρομάζει:
– Πρόσεχε τώρα. που είσαι ζωντανός κι είναι καιρός να κάνεις κείνα που λέω γω, αλλιώς σε βλέπω με σκορδάκι στο φούρνο.
Κι άμα σου βαστάει, κάνε κι αλλιώς.
* * *
Αυτό είναι. Κάποιος είπε: «Η θρησκεία είναι μια εταιρία, που εκδίδει μετοχές επί ανύπαρκτων μεταλλείων». Δεν θυμάμαι ποιός το είπε, αλλά θαρρώ πως το είπα εγώ. Και κανένας δεν παίρνει μερίσματα από τούτες τις μετοχές, αλλά μόνο το διοικητικό συμβούλιο τούτης τής εταιρίας τρώει καλά. Κι αυτό θαρρώ πως το είπα πάλι εγώ και είμαι κολασμένος, το ξέρω
Ποιος ήταν ο Νίκος Τσιφόρος
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1909. Δύο χρόνια αργότερα η οικογένεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Από τα έντεκά του χρόνια ο Νίκος Τσιφόρος άρχισε να ασχολείται μανιωδώς με το γράψιμο, ενώ την πρώτη του επιθεώρηση την έγραψε το 1928 για ένα θερινό θέατρο στη Φρεαττύδα. Η πρώτη του αυτή προσπάθεια απέτυχε αλλά ο Νίκος δεν απογοητεύτηκε. Αφού πήρε το πτυχίο της Νομικής, εργάστηκε για δυο χρόνια στο Ελεγκτικό Συνέδριο και στη συνέχεια παραιτήθηκε για να μπαρκάρει στα καράβια. Ως το 1939 άλλαζε συνέχεια επάγγελμα, αλλά συνέχιζε να γράφει δημοσιεύοντας κείμενά του σε διάφορα έντυπα. Η πρώτη μεγάλη του επιτυχία ήρθε το 1944 όταν ο θίασος του Δημήτρη Χορν και της Μαίρης Αρώνη αποφάσισε να ανεβάσει στο θέατρο Ακροπόλ το θεατρικό έργο του Τσιφόρου «Η πινακοθήκη των ηλιθίων». Τέσσερα χρόνια αργότερα, την περίοδο 1948-49 έκανε και την πρώτη του ταινία, η οποία προβλήθηκε με τον τίτλο «Τελευταία αποστολή», σε σενάριο και σκηνοθεσία δική του.
Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες (Προοδευτικός Φιλελεύθερος, Βήμα, Ελεύθερος Κόσμος) και περιοδικά (Τραστ, Ρομάντσο, Ταχυδρόμος, Πάνθεον), ενώ έγραψε πάνω από 40 θεατρικά έργα και περισσότερα από 80 σενάρια. Κάποια αυτά τα έγραψε μόνος του και άλλα σε συνεργασία, κυρίως με τον Πολύβιο Βασιλειάδη, με τον οποίο δημιούργησαν ένα από τα πιο σημαντικά δίδυμα θεατρικών συγγραφέων.
Ο Τσιφόρος πέθανε στις 6 Αυγούστου 1970.
Μ. Καλόπουλος: ΕΔΩ ΒΛΕΠΕ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΟ ΜΟΥ: Βιβλική Αναχρονολόγηση: Πότε έζησε ο Αβραάμ... ο Μωυσής; Ο Αδάμ και η Εύα; Πότε συμβαίνουν όλα αυτά; Του Μ. Καλόπουλου http://greatlie.com/index.php/xristianismos/palaia-diathiki/2604-anaxronologisi-pote-ezisan-o-avraam-kai-o-moysis-pote-symvainoun-ola-afta-tou-m-kalopoulou?lang=el
Ένας αέναος πόλεμος με χιλιάδες μάχες που έχει κοστίσει στην ανθρωπότητα εκατομμύρια νεκρούς.
Στο βίντεο που ακολουθεί μέσα σε ένα λεπτό και 53 δεύτερα καταγράφεται η διαχρονική πάλη, η επέκταση, η συρρίκνωση και το σημερινό στάτους.
Τι είναι η θρησκεία;; το πρώτο εργαλείο χειραγώγησης από αρχαιοτάτων χρόνων έως σήμερα…
Η επιβολή περιορισμένης άποψης για την ζωή έχει δημιουργήσει ψυχική φυλακή για κυριολεκτικά δισεκατομμύρια ανθρώπους για πάνω από 2.000 χρόνια. Όλες οι μεγάλες παγκόσμιες θρησκείες, Ινδουισμός, Χριστιανισμός, Ιουδαϊσμός και το Ισλάμ, ήρθαν ακριβώς από την ίδια περιοχή!! της Μέσης Ανατολή
Αυτές οι θρησκείες έχουν σχεδιαστεί για να φυλακίσουν το μυαλό και τα συναισθήματα τυλιγμένα με το φόβο και την ενοχή. με βάση του σωτήρα θεού όπως ο Ιησούς ή ο Μωάμεθ, και μόνο με την πίστη σε αυτούς τους «Θεούς» θα σωθούν . Αυτό ακριβώς έλεγαν οι ιερείς των Βαβυλωνίων , όταν το σύστημα ελέγχου με την θρησκεία διαμορφώνεται στη Βαβυλώνα.
Εκείνοι που αρνούνται να πιστέψουν σε αυτή την δογματική ανοησία είναι καταδικασμένοι να ανατροφοδοτήσουν τις φωτιές της κόλασης για όλη την αιωνιότητα. Παραδόξως, δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων έχουν πιστέψει σε αυτή την εξαπάτηση για χιλιάδες χρόνια, και συνεχίζουν να το κάνουν. Αυτό είναι καλό, αν θέλουν να σώσουν το μυαλό τους και τις ζωές τους, αλλά πολλοί επιμένουν ότι όλοι οι άλλοι πρέπει να κάνουν το ίδιο και αυτό δεν είναι σωστό.
Σήμερα η θρησκεία ελέγχει τα μυαλά και περιορίζει τη σκέψη, κάθε θρησκεία είναι μέρος αυτής της συνωμοσίας ουδεμιά εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους. Τρομερό ε;; όλοι εσείς που έχετε τον αληθινό θεό σας ακριβώς το ίδιο νομίζουν και όλοι οι άλλοι σε άλλες θρησκείες!
το ακόμα πιο τραγικό στην υπόθεση είναι ότι ο καθένας πιστεύει την θρησκεία που του έμαθαν.
με λίγα λογία ένας που πιστεύει στον Μωάμεθ και τον Αλλάχ είναι ο ίδιος που αν είχε γεννηθεί στην Ελλάδα θα ήταν θανατικός χριστιανός! και το αντίστροφο,,,,
και το κορυφαίο; όλοι έχουν έναν θεο !! αφού δέχεσαι το υπέρτατο ον ,τότε πρέπει να δεχτείς όλους τους θεούς , ακόμα και τους αρχαίους που όμως δεν έκαναν κόμμα, θρησκεία, αυτό το παράλογο έως ηλίθιο κατασκεύασμα έχει αντίκρισμα και σε αυτούς που θεωρούνται μορφωμένοι,
ένας υπέροχος κόσμος! χαζομάρας στο πλανήτη Γη, αναρωτιέμαι ποσο γελοίο θα φαίνεται στα μάτια ενός εξωγήινου! ααα ναι ξέχασα δεν υπάρχουν σε ένα γαλαξία τρις εκατομμυρίων ήλιων και πλανητών ! μόνο σε ένα γαλαξία όλα αυτά μην το ξεχνάμε! είναι ο άνθρωπος μόνο που δουλεύει μόνο 50% του εγκεφάλου!
Πηγή:
mhnpetaslefta.blogspot.com
Αποχαιρετισμός στη θρησκευτική πίστη
της Λίνας Μ., ετών 29, ιδιωτική υπάλληλος
Την ιστορία την γράφουμε μαζί
της Λίνας Μ., ετών 29, ιδιωτική υπάλληλος
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ
Είμαι η Λίνα και γεννήθηκα σ' ένα νησί που αγκαλιάζεται από το βαθύ μπλε της θάλασσας.
Το χωριό μου μικρό κι η οικογένειά μου απλή και βαθιά θρησκευόμενη, με τα μέλη του ευρύτερου κύκλου της να συμπεριλαμβάνουν ιερείς μα και θεοφοβούμενους ανθρώπους. Το ντύσιμο, η διατροφή, η συμπεριφορά και ο τρόπος σκέψης μας, ήταν επιβεβλημένο να συνάδουν με την άγραφη πηγή δικαίου της κοινωνίας μας. Άνθρωποι μεγαλωμένοι με χριστιανικές διδαχές και βαρύ καημό στο τι θα πει ο κόσμος.
Διάβαζα τη Βίβλο από μικρή και πήγαινα με την οικογένειά μου στην εκκλησία, μα δεν καταλάβαινα τίποτα επί της ουσίας. Μου άρεσε όμως. Οι ψαλμοί, η κατανυκτική ατμόσφαιρα, η ευλάβεια των πιστών, η μυρωδιά κι όλα όσα βιώνει ένα παιδί με τις δικές του αισθήσεις και τα δικά του μάτια, μού γέννησαν την ψευδαίσθηση ότι αυτός είναι ο κόσμος μου κι εδώ ανήκω. Έτσι, μεγαλώνοντας, τρύπωνε όλο και πιο βαθιά στο μυαλό μου, η επιθυμία ν' απαρνηθώ τα εγκόσμια και να γίνω καλόγρια. Ήμουν ανέκαθεν ένα ντροπαλό, μοναχικό παιδί και σαν έφηβη έβρισκα διέξοδο σ' ένα ημερολόγιο όπου κι έγραφα πολύ συχνά.
Είχα ακούσει πολλές φορές τους γονείς μου να λένε στους άλλους πως είμαι αλαφροΐσκιωτη και γρήγορα να συμπληρώνουν πως θέλω να μονάσω. Σαν να τους είχε βρει μια θεομηνία, αλλά τελικά θα κατάφερναν να εισπράξουν μια γερή κρατική επιδότηση. Κι εγώ ένιωθα τόση υπερηφάνεια που κάτι από εμένα τους έκανε να νιώθουν χαρά. Μα λίγο πριν να κλείσω τα 17, χρειάστηκε να προχωρήσω μόνη αφού τους έχασα και τους δύο σε τροχαίο ατύχημα. Ό, τι μου απέμεινε ήταν ο Πνευματικός μου, μέλος κι ο ίδιος της οικογενείας μας και άνθρωπος που δεν γέλασε ποτέ του. Δεν τον θυμάμαι ούτε καν χαμογελαστό. Μέσα στο γκρι χρώμα της μονότονης φωνής του, κατάφερνε να με υπνωτίζει αν και ποτέ δεν με κοίταξε στα μάτια. Το βλέμμα του δεν σταθεροποιήθηκε ποτέ σ' εμένα, ταξίδευε πάντα προς τα πάνω και προς το άπειρο. Αυτή η μικρή λεπτομέρεια ήταν πολύ ενοχλητική παρόλο που έδινε την εντύπωση πως τα λόγια του προέρχονταν από την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.
Πέρασαν δέκα χρόνια χωρίς τους γονείς μου. Ήρθα στην Αθήνα και βρήκα δουλειά μα όλη μου η ζωή ήταν πάντα υπό την αυστηρή επίβλεψη του ευρύτερου κύκλου της οικογενείας. Φιλοξενήθηκα από θείους και θείες που δεν παρέλειπαν ποτέ να μου υπενθυμίζουν τον μεγαλειώδη στόχο μου. Να γίνω καλόγρια.
Το σώμα μου που είχε πια διαμορφωθεί, γινόταν πρόβλημα χωρίς ουσιαστική λύση, αφού προκαλούνταν εντάσεις και προστριβές στους χώρους όπου διέμενα φιλοξενούμενη. Χρειάστηκε να κρύβω το στήθος μου με διάφορες πατέντες, όλες τις εποχές του χρόνου, για να μην είναι ορατό και προκλητικό. Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να μπορέσω να συγκεντρώσω κάποια χρήματα και να νοικιάσω ένα σπίτι για να μείνω μόνη. Ωστόσο και πάλι κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του θείου που έμενε ένα τετράγωνο μακριά. Ο θείος, εκτός του ότι ήταν ψάλτης στην ενορία ήταν μισογύνης και αλκοολικός. Με έκανε να νιώθω πως φταίω για όσα κακά του συμβαίνουν, επειδή όλο και ανέβαλα την ένταξή μου στη μοναστική ζωή. Όμως ήμουν γεμάτη αναπάντητα ερωτήματα με ένα βασικό. Αν αξίζει η ζωή που ζω. Γιατί ο Θεός πήρε τους γονείς μου κοντά του; Αν τους αγαπούσε πιο πολύ από εμένα, τότε κάπου είμαι αμαρτωλή και δεν έχω δικαίωμα στην αγάπη Του. Αλλά που όμως; Τι κάνω λάθος; Μήπως με τιμωρεί επειδή δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν κοιτούν στα μάτια; Ή αν δεν είναι έτσι και τελικά με αγαπάει, είναι αυτό εκδήλωση αγάπης από έναν Θεό προς το δημιούργημά του; Είμαι άξια να βρεθώ κοντά Του και με ποιόν τρόπο; Ζώντας ή πεθαίνοντας; Oι γυναικείες μου ορμές, κατασπαράσσονταν από εγκράτεια με την αποχή από την αυτοϊκανοποίηση. Το ότι σε κάθε τι που κάνω ο Κύριος είναι παρών ήταν η μοναδική μου βεβαιότητα. Δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης ανάμεσα σε αμαρτίες, μικρές ή μεγάλες, χάνεις τη Βασιλεία των Ουρανών. Έτσι, έφτασα 27, με κουρελιασμένη αυτοπεποίθηση, μ' ένα κορμί που έλιωνε μέσα στην κόλαση του ανεκπλήρωτου, αναζητώντας τον Παράδεισο. Στόχος, να είμαι τέλεια. Χαμένη μέσα σε προτάσεις για ενάρετη ζωή, προσευχή, συχνή επικοινωνία με τον Πνευματικό μου και συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας για άντληση δύναμης.
Ποιας δύναμης;
Ήταν άνοιξη κι έσερνα τη σωματική και ψυχική μου δοκιμασία σε κάθε βήμα. Σε κάθε ανάσα. Φοβήθηκα πως παρανοώ, πως καταρρέω. Θα χρειαζόταν άμεσα ν' αρχίσω ν' απαντώ στα ερωτήματα που είχαν κάνει κατάληψη στο συνειδητό και στο υποσυνείδητό μου. Έπρεπε πάση θυσία να κατανοήσω τον λόγο της απώλειας των αγαπημένων μου γονιών και ν' απενοχοποιήσω τον Θεό μου για να μ' αγκαλιάσει. Η πολύ προσεκτική επιλογή των συναναστροφών, με είχε καταδικάσει στη μοναξιά. Αποφάσισα να κάνω μια μακριά διαδρομή στο παρελθόν, διαβάζοντας τις σημειώσεις που όλα αυτά τα χρόνια κρατούσα, μήπως κι ανακαλύψω την πηγή των δεινών μου. Διάβαζα για μέρες, για εβδομάδες...
Άχρωμες λέξεις, συναισθήματα χωρίς μουσική, εικόνες χωρίς φως. Κι εγώ, πιο δειλή κι απ' τον λαγό, να περιφέρομαι στον αντίλαλο των χρόνων μου, με φόβο μεγαλύτερο απ' την ευλάβεια. Μια βιαστικά γραμμένη και υπογραμμισμένη σημείωση, τράβηξε την προσοχή μου. «εάν κανείς έρχεται προς εμέ, δια να γίνη οπαδός μου, και δεν απαρνήται τον πατέρα του και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, εφ' όσον αυτοί του είναι πρόσκομμα εις την νέαν ζωήν του, ακόμη δε δεν απαρνήται και την ζωήν του, όταν η ανάγκη επιβάλη να την θυσιάση, αυτός δεν ημπορεί να είναι μαθητής μου». Είναι από το Ευαγγέλιο του Λουκά (14:26) και φαινόταν σαν μια εκκρεμότητα που έπρεπε να τακτοποιήσω.
Στην δουλειά, άκουγα τους συναδέλφους να μιλούν για τις δυνατότητες που σου παρέχει το ίντερνετ, η αστείρευτη αυτή πηγή επικοινωνίας και πληροφοριών για κάθε ερώτημα. Σκέφτηκα πως μέσα σε αυτόν τον ψηφιακό κόσμο, ίσως καταφέρω να βρω πληροφορίες κι απαντήσεις αφού τόσο καιρό και παρά το ότι μέσα μου παλεύω, δεν μπορώ να δεχτώ αναπόδεικτες εικασίες. Η ευκαιρία δόθηκε άμεσα κι αγόρασα έναν υπολογιστή δεύτερο χέρι από κάποιον που τον άλλαξε για έναν πιο σύγχρονο. Μετά από λίγο διάστημα ήμουν έτοιμη για πλοήγηση στο διαδίκτυο.
Οι αρχικές επαφές περιορίστηκαν στον κύκλο των γνωστών, οικογένεια, ιερείς, μονές κι οτιδήποτε σχετικό με τη θρησκεία. Οι οικείες θάλασσες, με προσάραζαν σε γνωστά λιμάνια μα το περιοδικό φως του φάρου τους, το είχα μετρήσει εδώ και χρόνια. Τότε σκέφτηκα να στρίψω το τιμόνι γι' αλλού. Ανάποδα, με στροφή 180 μοιρών. Πληκτρολόγησα στη μηχανή αναζήτησης "άθεοι" και μου έδωσε είκοσι και πάνω αποτελέσματα. Κάποιες ομάδες ξεχώριζαν από τον αριθμό των μελών τους κι ήταν εντυπωσιακό το πόσοι σατανισμένοι υπάρχουν τριγύρω. Έκανα το σταυρό μου και μπήκα να διαβάσω. Σε κάποια από τις ομάδες, σταμάτησα περισσότερο, δεν χρειαζόταν να είμαι μέλος για να την παρακολουθήσω. Μια ομάδα ανοιχτή που δημιουργήθηκε και επιβλέπεται από διαχειριστές που είναι μέλη της «Ένωσης Αθέων», και συστήνεται ως ελεύθερο κανάλι επικοινωνίας των απανταχού Ελλήνων αθέων και αγνωστικιστών στο facebook. Οι απόψεις της «Ένωσης Αθέων» εκφράζονται αποκλειστικά από τα επίσημα όργανά της, όπως προκύπτει από το καταστατικό και τη συνέλευση των μελών της, ωστόσο ο καθένας έχει την ευθύνη του λόγου και των απόψεών του. Κι έτσι, σε αυτή την ομάδα, έμεινα ώρες, μέρες πολλές να διαβάζω.
Ήταν φθινόπωρο όταν ένιωσα την ανάγκη για επικοινωνία με τα μέλη, ήθελα να θέσω τα δικά μου ερωτήματα και να πάρω άμεσες απαντήσεις που με αφορούν. Από κάπου έπρεπε ν' αρχίσω κι έκανα ανάρτηση ένα θέμα που αναφερόταν στη θρησκεία, θέτοντας ένα γενικό ερώτημα.
-Αν δεν υπάρχει Θεός πως γίνεται τόσα εκατομμύρια κόσμος να μην μπορεί να διακρίνει την αλήθεια; Πρόκειται για μαζική παράνοια ή κάτι άλλο που μου διαφεύγει; Όλοι αυτοί οι απλοί άνθρωποι που διηγήθηκαν ιστορίες για τους Αγίους με οράματα και θαύματα από προσωπικές τους εμπειρίες βρίσκονταν σε ομαδική παράκρουση ή ήταν και είναι όλοι ψεύτες;
Πήρα πολλές και εκτεταμένες απαντήσεις, που μου έδωσαν τροφή για σκέψη. Παραθέτω μερικές από αυτές στο τέλος του κειμένου (*).
Το αποτέλεσμα της ανάρτησής μου ήταν να λάβω μηνύματα από γνωστούς, φίλους και μέλη της οικογενείας, αρχικά μέσω του προφίλ μου και κατόπιν τηλεφωνικά και δια ζώσης. Από το πρώτο κιόλας μήνυμα, ένιωσα το αίμα μου να παγώνει, αισθάνθηκα φόβο και την απόρριψη να κραδαίνει δρεπάνι στο αύριο.
«Γεια σου Λίνα, πήρα το θάρρος να σου γράψω, διότι είδα ένα σχόλιο σου σ' ένα γκρουπ με άθεους! Δεν είμαι κάποιος, αλλά θα σε συμβουλεύσω εάν μου το επιτρέπεις, να μην ψάχνεις απαντήσεις σε λάθος ανθρώπους, και προπάντων μην κάνεις λάθος ερωτήσεις. Υπάρχουν, δόξα Τον Θεό, αρκετοί καλοί πνευματικοί. Εκεί θα βρεις πολλές απαντήσεις! Επίσης, ένα 2ημερο ή 3ημερο σε μία Μονή, θα ήταν αρκετό για να βρεις αυτό που ψάχνεις! Φιλικά.»
«Θα έπρεπε να ντρέπεσαι με τους άθεους κουμουνιστές που έμπλεξες. Γνώριζα τους γονείς σου που ήταν ηθικοί και τίμιοι άνθρωποι. Μάτωσαν για να σε μεγαλώσουν μέσα στη φτώχια τους και ιδού τι φόρο τιμής τους αποτείνεις. Γι' αυτό τους πήρε ο Θεός κοντά του νωρίς. Για να μην δουν τα σημερινά σου χάλια. Καλύτερα νεκροί!»
Οι γονείς μου πέθαναν 10 χρόνια πριν, για να μην δουν τα σημερινά μου χάλια! Είμαι ένοχη, είμαι δαιμονισμένη, είμαι το μίασμα της κοινωνίας, το λάθος της οικογένειας, ο ηθικός αυτουργός στα δεινά των αγαπημένων μου. Τι ντροπή! Που να κρυφτώ να μην με βλέπει άνθρωπος; Μήπως να εξαφανιστώ δια παντός; Ο θάνατος φαντάζει λύτρωση.
Ο θείος μου ενημερώθηκε άμεσα και θύμωσε πολύ. Εξοργίστηκε και μ' επισκέφθηκε σε έξαλλη κατάσταση. Μύριζε αλκοόλ, φώναζε και πετούσε σάλια στο πρόσωπο μου μαζί με όλες τις ευθύνες. Το δαχτυλίδι του, άφησε το αποτύπωμά του στο μάγουλό μου για καιρό. Το σημάδι του, ο σταυρός, ήταν σημάδι που αποδόθηκε σε αιτίες θεϊκές. Για μένα ήταν μια γερή, ανάποδη σφαλιάρα.
Προσπάθησα πολύ να συνεχίσω ανεπηρέαστα τις καθημερινές μου υποχρεώσεις και σταμάτησα ν' ασχολούμαι (φανερά) με την ομάδα των άθεων. Είχα αποκτήσει καινούργιους φίλους που έδειχναν διάθεση να βοηθήσουν την κουρελιασμένη μου ψυχολογία. Όμως δεν υπάρχει κανένας ευγενικός ή γλυκός τρόπος να πεις σε κάποιον ότι σπατάλησε τη ζωή του. Έτσι, με παραπομπές στη Βίβλο, με βίντεο από ομιλίες, με προτάσεις για βιβλία αλλά κι εκφράζοντας την προσωπική τους άποψη, πάλευαν με τους δράκους των ενοχών μου, επιδιώκοντας ο χρόνος που μου χαρίζουν να δίνει τροφή για σκέψη. Μέσα από την έρευνα και τη γνώση, κάποιες φορές μαλακώνει η καρδιά και η συνείδηση. Χρειαζόταν όμως να μάθω καλύτερα σε τι πιστεύω και τι ιδέα έχει ο Θεός μου για μένα.
«…Γενικά όμως είναι ένα σκουλήκι (η γυναίκα) που σέρνεται, η κόρη του ψεύδους, ο εχθρός της ειρήνης. Ο κατάλογος των αμαρτημάτων και των αδυναμιών της είναι ατελείωτος. Είναι ελαφρόμυαλη, φλύαρη και ακόλαστη. Πάνω απ’ όλα είναι παθιασμένη με την πολυτέλεια και τις δαπάνες. Φορτώνεται με κοσμήματα, πουδράρει το πρόσωπό της, βάφει τα μάγουλά της με κοκκινάδια, βάζει μυρωδικά στα ρούχα της, και έτσι γίνεται θανάσιμη παγίδα για τον εκμαυλισμό των νέων μέσω όλων των αισθήσεων. Όσος και αν είναι ο πλούτος, δεν επαρκεί για να ικανοποιήσει την γυναικεία επιθυμία. Μέρα και νύχτα η γυναίκα δεν σκέφτεται τίποτε άλλο παρά το χρυσάφι και τα πολύτιμα πετράδια, τα υφάσματα και τα κεντήματα, τις κρέμες και τα αρώματα. Αν δεν υπήρχε η σεξουαλική επιθυμία, κανένας άντρας με τα σωστά του δεν θα ήθελε να μοιράζεται το σπίτι του με μια γυναίκα και να υφίσταται τις επακόλουθες ζημιές, παρά τις οικιακές εργασίες που εκτελεί. Γι’ αυτό το λόγο ο Θεός, γνωρίζοντας την ελεεινή της φύση, την προίκισε με το όπλο της σεξουαλικότητας…» Ιωάννης Χρυσόστομος-Προς τους έχοντας Παρθένους Συνεισάκτους.
Οι μέρες γλιστρούσαν κι έφευγαν σαν άμμο μέσα απ' τα χέρια μου, οι ώρες της μέρας δεν μου έφταναν πια. Οι πληροφορίες εναλλάσσονταν η μια μετά την άλλη, αλλάζοντάς με. Ένιωθα ευάλωτη και πονούσα παντού. Προσπάθησα να κρατήσω επαφή με την ομάδα και να συζητώ τα μηνύματα συμμόρφωσης που συνέχιζα να λαμβάνω. Γινόμουν πιο ανθρώπινη. Μαθαίνοντας για την ανυπαρξία του Θεού, η δική μου ύπαρξη αποκτούσε νόημα. Χαρούμενη μέσα στην ασημαντότητα μου, ελεύθερη από αμαρτίες που δεν έπραξα ποτέ και που κουβάλησα άθελά μου, πιστά όλα αυτά τα χρόνια.
Λίνα, το μυαλό του ανθρώπου ψάχνει να βρει αυτόματα εξηγήσεις σε τυχαία φαινόμενα για να αισθάνεται ασφάλεια. Κι αν δεν ξέρεις ότι ο άνεμος και τα βαρομετρικά κάνουν την κακοκαιρία, φαντάζεσαι θεούς, έγραψε ο διαδικτυακός μου φίλος. Μην επιτρέπεις σε κανέναν να εκμεταλλεύεται τυχαία γεγονότα και να σου γεμίζει το μυαλό σκατά. Κερδίζουν από αυτό λεφτά, κεράκια, εικονίτσες, λαδάκια, τάματα. Χρησιμοποιούν ότι σε πονάει περισσότερο. Σου στρίβουν το μαχαίρι στη πληγή για να γυρίσεις πίσω.
Καλησπέρα Λίνα, μου φαίνεται έχεις λίγο ανήσυχο πνεύμα! Καλό αυτό! Αλλά είσαι σ' ένα σταυροδρόμι του μυαλού σου, που ό, τι και να σου πω εγώ ή κάποιος πνευματικός, δεν θα πιστέψεις. Αν πάλι πιστέψεις θα είναι με αμφιβολίες! Η επιχειρηματολογία είναι το πιο εύκολο πράγμα στον πλανήτη γη! Όλοι μπορούν να πείσουν, γι' αυτό και είμαστε διχασμένοι σαν άνθρωποι! Ίσως είναι σκληρό αυτό που θα πω, και σε καμιά περίπτωση δεν αφορά εσένα, αλλά πολλοί άνθρωποι είναι σαν τις μαριονέτες πλέον, με τόση πληροφόρηση, τόση προπαγάνδα, παγκοσμιοποίηση, διαφθορά, αδικία, έλλειψη παιδείας, φτώχεια, κτλ είναι πολύ λογικό να είναι ευάλωτοι και ευκολόπιστοι, σε όλες τις σειρήνες του κακού! Άδειασε όποια σκέψη έχεις, ηρέμησε και βάλε την λογική σου να λειτουργήσει θετικά! Πήγαινε σ' ένα μοναστήρι και ζήσε για 3-4 μέρες σαν μοναχή! Χωρίς να κάνεις ερωτήσεις! Έχεις έναν άγγελο στ' αριστερά σου, θα σε οδηγήσει αυτός! Δεν ξέρω τι δυνατότητες έχεις οικονομικές, αλλά καλό θα ήταν να πας σ' ένα μοναστήρι στο εξωτερικό. Εάν θέλεις, μπορώ να σου προτείνω, είτε κοντά στην Αθήνα είτε εκτός Ελλάδος! Αν και θα προτιμούσα εκτός για εσένα! Μη διστάσεις για τυχόν ερωτήσεις.
Δες τι κάνει ο συνομιλητής σου Λίνα. Αρχικά κάνει επίκληση στη λογική, «Βάλε την λογική σου να λειτουργήσει θετικά». Στην επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους συχνά προσπαθούμε να μεταδώσουμε πληροφορίες, να ερμηνεύσουμε ένα φαινόμενο/γεγονός, να αναλύσουμε μια έννοια, να υποστηρίξουμε μια άποψη και τελικά, ορισμένες φορές, να πείσουμε το δέκτη ότι οι απόψεις μας είναι οι σωστές, ώστε να τις υιοθετήσει ή και να ενεργήσει σύμφωνα με αυτές.
Επίκληση στην αυθεντία, γνωρίζει μέχρι και που κάθεται ο άγγελος. Επίκληση στο ήθος του πομπού. Για να είναι αποτελεσματική η πειθώ, είναι απαραίτητο να κερδίσει ο πομπός με το λόγο του την εμπιστοσύνη του δέκτη. Οφείλει, δηλαδή, να παρουσιάσει τις ποιότητες εκείνες που θα δημιουργήσουν στο δέκτη την αίσθηση πως ο πομπός είναι αξιόπιστος και ειλικρινής. Παρουσίαση προσωπικών επιτευγμάτων, απόψεων, χαρακτηριστικών, ιδιοτήτων, που προβάλλουν την αξία και το ήθος του πομπού, ώστε να επιτευχθεί η ζητούμενη αυτοπροβολή «Εάν θέλεις, μπορώ να σου προτείνω, είτε κοντά στην Αθήνα είτε εκτός Ελλάδος! Αν και θα προτιμούσα εκτός για εσένα! Μη διστάσεις για τυχόν ερωτήσεις.»
Μάθε ακόμα πως η επίκληση της προσβολής, είναι η τελευταία σανίδα σωτηρίας των ανθρώπων της πίστης, όταν δεν έχουν άλλα λογικά επιχειρήματα.
Ξύπνα!
Ήταν Νοέμβρης και αποφάσισα ν' αποχαιρετίσω τη θρησκευτική πίστη αναρτώντας το παρακάτω κείμενο στην ομάδα. Είχα βρει τις απαντήσεις μου. Ένιωθα ελεύθερη και ήθελα να το μοιραστώ. Η ελευθερία ωστόσο είναι στιγμές και βρίσκεται σε πολύ απλά πράγματα κι έτσι αν κι ήμουν χαρούμενη κι απαλλαγμένη από δογματικές αλυσίδες, ήταν μόνο η αφετηρία στον στίβο των καταστάσεων και των συναισθημάτων που ακολούθησαν.
Ευχαριστώ την ομάδα Έλληνες Άθεοι και Αγνωστικιστές / Greek Atheists and Agnostics που έριξε γροθιά στον βαθύ ύπνο μου, που μου έδειξε σε τι πίστευα και κατάλαβα πως όλα τα θαύματα και οι χριστιανικές ιστορίες είναι σχεδιασμένα για να προκαλούν ενοχές σε όποιον έχει αμφιβολίες.
Δεν ντρέπομαι που είμαι γυναίκα και σταμάτησα να καταπιέζω τις φυσικές μου ορμές για να έχω μια θέση στη μοναστική ζωή.
Συγχώρεσα τους γονείς μου γιατί κατάλαβα ότι τα ψέματα που άθελά τους μου δίδαξαν, κάποιοι άλλοι, γενιές και γενιές πίσω, τους τα έβαλαν στο κεφάλι. Δεν τους πήρε κανένας Θεός κοντά του επειδή ήταν κακοί ή καλοί άνθρωποι. Ήταν ένα τυχαίο γεγονός.
Το παραμύθι με τα μαγικά μήλα και τα φίδια που μιλάνε, δεν ταιριάζει πια στη νοημοσύνη μου.
Ευχαριστώ τους φίλους και τις φίλες μου που με υπομονή κι ευγένεια έστυψαν το μυαλό τους για να γεμίσουν το δικό μου και που μου έδωσαν να καταλάβω πως δεν υπάρχει τίποτα πιο μεγαλειώδες από το να μπορείς να κάνεις καλό χωρίς Θεό. Συνοδοιπόροι στα πρώτα μου βήματα και άνθρωποι με υψηλό δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης αλλά και τόσοι άλλοι που ταρακούνησαν την ύπαρξή μου και την βολεμένη ηθική μου.
Ένα τσουνάμι από πληροφορίες πλημμύρισε την υπνωτισμένη μου φιγούρα κι όλες ήταν καλοδεχούμενες! Πέρασα ώρες να βλέπω βίντεο, να διαβάζω την Βίβλο για σκεπτικιστές, να ερευνώ πληροφορίες που έπαιρνα από τα σχόλιά σας. Ένιωσα δίψα για μάθηση και πείνα για έρευνα. Ξενύχτησα, έκλαψα, γέλασα, ζάλισα και κάποιους παραπάνω και σήμερα μπορώ να πω με βεβαιότητα πως γνωρίζω για τον χαμένο μου χρόνο αλλά δεν θα διαθέσω περισσότερο. Με την ολοκαίνουργια θεώρηση των πραγμάτων που απέκτησα, έγινα εθελόντρια σ' ένα σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και προσφέρω ώρες κι αγάπη στους συνανθρώπους μου που έχουν ανάγκη.
Αγόρασα κάποια από τα βιβλία που μου προτείνατε και θα κάτσω να τα διαβάσω, αφιερώνω περισσότερο χρόνο στο σκύλο μου και πάμε μακρινές βόλτες μαζί. Τέλος, δεν έκανε στροφή μαζί με το μυαλό και η ζωή μου 180 μοίρες. Έχω ν' αντιμετωπίσω και να λύσω πολλά θέματα ακόμα, όπως η διαφοροποίηση των πεποιθήσεων μου σε σχέση με τον ευρύτερο οικογενειακό κύκλο που απαρτίζεται και από ιερείς. Είναι δύσκολα. Αλλά όχι ακατόρθωτα. Σας στέλνω φιλικούς χαιρετισμούς!
Αγόρασα κάποια από τα βιβλία που μου προτείνατε και θα κάτσω να τα διαβάσω, αφιερώνω περισσότερο χρόνο στο σκύλο μου και πάμε μακρινές βόλτες μαζί. Τέλος, δεν έκανε στροφή μαζί με το μυαλό και η ζωή μου 180 μοίρες. Έχω ν' αντιμετωπίσω και να λύσω πολλά θέματα ακόμα, όπως η διαφοροποίηση των πεποιθήσεων μου σε σχέση με τον ευρύτερο οικογενειακό κύκλο που απαρτίζεται και από ιερείς. Είναι δύσκολα. Αλλά όχι ακατόρθωτα. Σας στέλνω φιλικούς χαιρετισμούς!
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ
Το επόμενο διάστημα που ακολούθησε, συνέχισα να διαβάζω εμπλουτίζοντας τον καινούργιο μου κόσμο ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να βρω ισορροπίες με τον οικογενειακό μου κύκλο. Πέρασε ο καιρός και ήρθαν τα Χριστούγεννα. Θέλησα να επιστρέψω στο βαθύ μπλε που μεγάλωσα, να δω φίλους και συγγενείς, όπως συνήθιζα τα τελευταία χρόνια. Τα νέα είχαν φτάσει στο μικρό χωριό μου και ο τρόπος που με αντιμετώπισαν με γονάτισε για μια ακόμα φορά. Γύρισα στο καταφύγιό μου, στην ομάδα των ανθρώπων που είχα ελπίδες πως κάποιος θα είχε νιώσει σαν εμένα. Ίσως να βρισκόταν μια καλή ιδέα να διαχειριστώ την κατάσταση. Ή έστω, δύο λόγια παρηγοριάς που είχα τόση ανάγκη, καθώς βίωνα και πάλι εγκατάλειψη.
Αν κάτι μου λείπει από τον διαδικτυακό κόσμο, είναι η ομάδα, ο εύστοχος σχολιασμός, το έξυπνο χιούμορ αλλά και το ανιδιοτελές ενδιαφέρον που εισέπραξα από αρκετούς. Όλα αυτά αλλά και πολλά περισσότερα, με φέρνουν πάλι εδώ, μετά από καιρό, για να ζητήσω την γνώμη σας σε ό, τι αφορά ένα πρόβλημα που χρειάζεται ν' αντιμετωπίσω. Τα νέα των επιλογών μου έφτασαν από νωρίς στο χωριό και σχολιάστηκαν με μίσος και θυμό. Δεν έδωσα σημασία γνωρίζοντας πως δεν γίνεται να βγω αλώβητη από αυτή την ιστορία μα πριν λίγες μέρες θέλησα να οργανώσω το ταξίδι μου για τα Χριστούγεννα στα πάτρια εδάφη. Η θεία μου που μίλησα στο τηλέφωνο, μου μήνυσε να μην διανοηθώ να πατήσω το πόδι μου εκεί, αρχικά επειδή ντρέπεται για μένα αλλά κι επειδή ο παπάς μας θα με αφορίσει. Δεν μ' ενοχλούν οι απειλές. Η προσωπικότητά μου δεν εξαρτάται από κανενός την άποψη. Ξέρω ποια είμαι, τι κάνω, πως νιώθω. Όμως το να μην ξαναδώ τον τόπο που έζησαν κι αγαπήθηκαν οι γονείς μου, τα μέρη που έζησα κι εγώ μέχρι κάποια χρόνια πριν, φίλους που απέκτησα με την πάροδο του χρόνου, είναι αλήθεια θλιβερό. Δεν με πειράζει ο μοναχικός δρόμος της αθεΐας μου. Με πληγώνει όμως το γεγονός της ρατσιστικής συμπεριφοράς και το απαγορευτικό που τέθηκε από ένα σύνολο ανθρώπων που ποτέ δεν έβλαψα ή πρόσβαλα. Τι μπορώ να κάνω αλήθεια; Ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο σας κι εύχομαι σε όλους αγάπη. Δεν ξέρεις ποτέ ποιον μπορεί ν' αδικείς έστω και άθελά σου.
Αν θυμάμαι καλά, πριν λίγο καιρό σε καλωσορίσαμε στην ομάδα καθώς, όπως όλοι μας κάποια στιγμή στη ζωή μας, αμφισβητούσες πράγματα και είχες ζητήσει τις απόψεις μας και προτάσεις για βιβλία προς μελέτη. Πραγματικά, κρίνοντας από την τωρινή σου ανάρτηση, πιστεύω πως χρειάζεται αρκετά δυνατό πνεύμα και χαρακτήρα για να ξεφύγεις από το περιβάλλον που μεγάλωσες και να καταλήξεις, όπως και οι περισσότεροι εδώ μέσα, ότι δεν πιστεύεις σε θεό. Έχω να σου πω πως θα είναι δύσκολο να σε αποδεχθούν πολλοί, καθώς ο φόβος για το υπερφυσικό είναι βαθιά ριζωμένος στον άνθρωπο. Αλλά η συμβουλή μου είναι να μην αφήσεις τις δυσκολίες να σε αποτρέψουν από το να σκέφτεσαι λογικά και να αμφισβητείς τα πάντα. Ακόμα και στις δυσκολίες. Αν αποφασίσεις να πας, κράτα όπλο σου τη λογική και την ανεκτικότητα και στόχο τη συνεννόηση. Οι άλλοι βάζουν το δόγμα πάνω απ όλα και αδιαφορούν για όλα τα υπόλοιπα. Η προσωπική μου εμπειρία σε διάλογο με θρησκόληπτα άτομα είναι ότι ακούγονται τόσες ανοησίες με ρυθμό πολυβόλου, που δε σου δίνεται χρόνος να τις αντικρούσεις. Ένας διάλογος προϋποθέτει ότι δίνεται χρόνος στον κάθε συνομιλητή να μιλήσει επί ίσοις όροις χρόνου για ν' απαντήσει σε αυτά που του λέγονται. Κάτι τέτοιο δε γίνεται σεβαστό όταν μιλάμε με άτομα που δε ξέρουν καν τι είναι ο διάλογος, αλλά μόνο το κήρυγμα. Προσωπική μου εμπειρία σε «συζήτηση» με ψάλτη, το μόνο που πρόλαβα να πω είναι «αυτά που λέτε είναι εντελώς ανυπόστατα» κι αυτό επειδή μιλούσα γρήγορα. Τώρα που διαφωνείς με τις χριστιανικές φαντασιώσεις, θα δεις επιτέλους με καθαρή ματιά ότι το χριστιανικό «αγαπάτε αλλήλους» σημαίνει ξεφτιλίστε κι επιτεθείτε σε οποιονδήποτε δεν συμφωνήσει μαζί μας. Θα σου έλεγα να μην πας αν δεν είσαι ικανή ν' αντέξεις τον εκφοβισμό. Στο τέλος θα φύγεις με τεράστια πίκρα, θα το μετανιώσεις και θα έχεις περάσει πολύ άσχημα. Ενώ εκείνοι θα θεωρούν ότι έκαναν το καθήκον τους. Ωστόσο η αγάπη δεν είναι μόνο το μονοδιάστατο εκείνο αγαθό που περιγράφεται στην χριστιανική θέαση. Μην παραβλέπεις το γεγονός ότι για εκείνους, η όλη κατάσταση αποτελεί σοκ. Ο χρόνος θα δώσει την ευκαιρία να ανατείλει η χρυσή τομή μεταξύ αγάπης και σεβασμού-κατανόησης. Είμαι βέβαιος, πως θα βρεις τους δρόμους.
Αν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το καλό από το κακό, καμία θρησκεία δεν μπορεί να στο δείξει.
Η καινούργια χρονιά με βρήκε παρέα με τους φίλους στο διαδίκτυο. Δεν ήθελα να συναντήσω κανέναν, δεν ένιωθα την ανάγκη να συμμετάσχω σε καμία γιορτή, καμία κοινωνική εκδήλωση. Για το μόνο που ήμουν σίγουρη ήταν η αίσθηση πως μόλις αποφυλακίστηκα και δεν ήξερα προς τα που να πάω και τι να κάνω. Μοναδική παρουσία μέσα στην απουσία της, ο διαδικτυακός μου φίλος να βρίσκεται πάντα εκεί, καλωσορίζοντάς με όταν έδινα σημεία ζωής. Είχα αρχίσει να νιώθω πολύ τρυφερά για κείνον. Ήταν ο δικός μου άνθρωπος, Κάποιες φορές αναρωτιόμουν πως θα ένιωθε αν μάθαινε πόσο γρήγορα χτυπάει η καρδιά μου στη σκέψη του, αν θα μπορούσε κι αυτό να το εξηγήσει με λογικά επιχειρήματα, αν φανταζόταν πόσο σημαντικός γίνεται για μένα. Ίσως να γελούσε με την καρδιά του, ίσως να μην μου έγραφε ποτέ ξανά.
Ήμουν ένας αρχάριος ακροβάτης που προσπαθεί να υπερπηδήσει το κενό από κόσμο σε κόσμο χωρίς δίχτυ προστασίας. Μετακόμισα μακριά από τον θείο ενώ την εκδοχή να επισκεφτώ τα πάτρια εδάφη, την είχα διαγράψει για τα καλά από τα σχέδιά μου. Ήμουν ήδη 28 κι ακόμα παρθένα. Τότε, γνώρισα κάποιον που μου άρεσε. Μετά από ένα μήνα κι αφού είχα δεχτεί με ευχαρίστηση τις εκδηλώσεις ενδιαφέροντος του, έφτασε η στιγμή της αλήθειας. Του μίλησα για την ανιδεότητά μου στο σεξ και του εξήγησα περιληπτικά πως ήταν η ζωή μου μέχρι πρόσφατα. Έπειτα του μίλησα για την αλλαγή στον τρόπο σκέψης και για την πορεία μου στην αθεΐα.
Έκπληκτος με την κατάσταση, προσφέρθηκε να μου δείξει τις ερωτικές απολαύσεις, όμως θα έπρεπε να ξανασκεφτώ και – καλύτερα– ν' αναθεωρήσω όλες αυτές τις σατανικές απόψεις που ενστερνίστηκα. Δεν προσπάθησα ν' αντικρούσω τα επιχειρήματά του ή να τον πείσω, το θεώρησα μάταιο. Δεν μπορούσα άλλωστε. Είμαι άνθρωπος που φοβάται τη φασαρία και προτίμησα να φύγω, με το πρόσχημα ότι δεν νιώθω ακόμα έτοιμη για σχέση. Τους επόμενους δύο μήνες άρχισε να με πολιορκεί πεισματικά και πολλές φορές άχαρα. Νομίζω πως γύρευε απεγνωσμένα να είναι ο «πρώτος». Ο θυμός του όμως για τη στάση μου απέναντι στα θέματα της πίστης και του Θεού, ήταν τροχοπέδη κι ο κύριος λόγος για να ξεφουσκώσει το όποιο συναίσθημα . Κι εγώ, μεταξύ άλλων, συνειδητοποιούσα πως δεν με γνώριζα πραγματικά. Τόσα χρόνια, συγκατοικούσα δυσαρμονικά με το σώμα μου. Δεν το άγγιζα, δεν τόλμησα να το εξερευνήσω ποτέ. Τα συναισθήματά μου ήταν τόσο άχρωμα γιατί δεν το αγαπούσα. Δέσμια κανόνων και παραβολών, φτωχή κι ανούσια ζωή. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μπορώ να παρουσιάσω τον εαυτό μου, με όλα τα προβλήματα και να με βοηθήσει κατανοώντας με.
Τότε ένας γοητευτικός, πράος και με κατανόηση άντρας, βρέθηκε στη ζωή μου. Ένιωθα υπέροχα δίπλα του και κατακτούσαμε τις ώρες, τις μέρες, μέσα από πολύχρωμες λέξεις και βαθυστόχαστα μηνύματα. Ήμουν ξετρελαμένη. Ο καιρός περνούσε, ένιωθα πως τον ερωτεύομαι και θέλω να προχωρήσω μαζί του. Μου φαινόταν μεγαλειώδες το ότι είχε καταφέρει να ελέγξει τις ορμές του. Πέρασαν τρεις μήνες όταν μου είπε πως είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά. Ήθελα να έρθω όσο πιο κοντά γίνεται, τίποτα να μην σταθεί εμπόδιο σ' αυτή τη γνωριμία κι όλα να πάνε καλά. Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά. Έτσι, επέστρεψα στην ομάδα των άθεων για ν' αναρτήσω δημόσια τις απορίες μου, αναζητώντας ένα δείγμα της νοοτροπίας του για να σκεφτώ πως θα προχωρήσω.
Τους τελευταίους τέσσερις μήνες, έχω σχέση με έναν άντρα που γνώρισα ενώ περνούσα μια δύσκολη κατάσταση στη ζωή μου. Από την αρχή, έδειξε να συμμερίζεται και να συμπάσχει με τους προβληματισμούς μου που δημιουργήθηκαν από τον οικογενειακό κύκλο επειδή δήλωσα άθεη. Τους πρώτους δύο μήνες δεν ανέφερε τίποτα για τις δικές του πεποιθήσεις μα πάντα ήταν παρηγορητικός έτσι ώστε να καταφέρνει να μου διώχνει τις ανασφάλειες και τις ψυχολογικές ενέδρες που είχα ν' αντιμετωπίσω. Ωστόσο όλα αυτά, εκτός από Τετάρτες και Κυριακές. Η περιέργεια νίκησε την διακριτικότητά μου κι αποφάσισα να τον ρωτήσω. Έτσι λοιπόν έμαθα πως είναι μάρτυρας του Ιεχωβά. Συμφώνησα να επισκεφτώ τον χώρο προσευχής του, αποσπώντας του την υπόσχεση πως δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ προσηλυτισμό για να με απορροφήσει και θα κρατήσει όλο αυτό μακριά από τη σχέση μας. Έχω παρευρεθεί ήδη τρεις φορές ενώ η έκπληξή μου ήταν ανεκδιήγητη όταν τον είδα στο βήμα να μιλάει! Με έχει συστήσει σε όλους και όλοι με αγκαλιάζουν με τρυφερότητα κι αγάπη. Στα ενδιάμεσα των ομιλιών, κοιτούν στα tablet και τραγουδούν όρθιοι ενώ στο τέλος κάθε συνεδρίας λένε προσευχή με σκυφτά κεφάλια. Στέκομαι όρθια χωρίς tablet, χωρίς να σκύβω το κεφάλι, χωρίς να τραγουδώ. Δεν μου έγινε ποτέ παρατήρηση. Νομίζετε απ' όσα γνωρίζετε ότι αυτή η σχέση θα καταφέρει να κρατήσει; Μπορεί ένας μάρτυρας του Ιεχωβά να συνυπάρξει με μια άθεη; Σας ευχαριστώ για οποιαδήποτε πληροφορία.
Ευχόμουν να πάρω απαντήσεις που θα με γεμίσουν αισιοδοξία. Ένα "γιατί όχι;" θα ήταν αρκετό για ν' ανοίξω την καρδιά μου και να περπατήσω σταθερά κι αποφασιστικά. Οι θρησκείες δεν χωρίζουν, δεν υπάρχει καμία τέτοια πρόθεση, όλες μιλούν γι' αγάπη, αγνή κι ανιδιοτελή. Αυτά ήθελα ν' ακούσω και να τον αγαπήσω με όλα μου τ' αποθέματα, με πάθος και να του χαρίσω όλα όσα μπορεί να δώσει μια γυναίκα ερωτευμένη.
Μα, οι πληροφορίες ήρθαν εντελώς διαφορετικές από τις προσδοκώμενες.
Τα θέματα πίστης διαχωρίζουν τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους. Ο μέσος Έλληνας διατηρεί κατά βάση εθιμοτυπικά τις θρησκευτικές παραδόσεις, κατά μία έννοια, το να νηστεύει κάποιος μια μέρα το χρόνο γιατί έτσι έμαθε και να πηγαίνει στην εκκλησία σε βαφτίσια ή γάμο, δεν είναι μια στάση ζωής που θα μπορούσε να σε προβληματίσει. Η προσήλωση ωστόσο σε ένα αυστηρό δόγμα, υποδεικνύει πως τα θέματα πίστης κυριαρχούν στη ζωή του ανθρώπου αυτού, γεγονός που ίσως να πρέπει να σε προβληματίσει. Αφήνω προς το παρόν κατά μέρος το να φτάσει η σχέση σε πιο σοβαρό στάδιο, όπου εκεί πραγματικά το θέμα της αιμοδοσίας / αιμοληψίας είναι ένα πρωταρχικό θέμα ιδίως όταν πρόκειται για την υγεία την δική μας και των παιδιών μας. Το δίλημμα είναι αν θα πρέπει να φτάσεις την σχέση σου τόσο μακριά, όταν υπάρχουν αποτρεπτικές, δογματικές αντιθέσεις. Τι σου δίνει αυτή η σχέση; Γιατί επέλεξες αυτόν και όχι άλλον; Είναι σημαντικό ν' απαντήσεις στον εαυτό σου.
Τα περισσότερα δόγματα (ίσως και όλα) θεωρούν καθήκον το γάμο με ομόδοξους. Η διαφορά των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι το πόσο σοβαρά παίρνουν αυτά που πιστεύουν. Τι εννοώ; Η Καινή Διαθήκη (μην πάω στην Παλιά) έχει πολλές οδηγίες που οι περισσότεροι Χριστιανοί στη Δύση δεν εφαρμόζουν, είτε πολύ απλά επειδή δεν τις ξέρουν είτε επειδή επιλέγουν μόνο τα κομμάτια που τους φαίνονται νορμάλ. Επιπλέον, μπορούν να συνεχίζουν να αυτοπροσδιορίζονται ως Χριστιανοί ακόμα και αν δεν συμφωνούν με τα λόγια των ιδρυτών της Εκκλησίας τους. Όπως το είχε θέσει πολύ σωστά ένας θεολόγος, οι σημερινοί Χριστιανοί δεν ξέρουν τι πιστεύουν. Αντιθέτως, οι μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζουν πολύ καλά τι πιστεύουν. Για αυτούς η θρησκεία δεν είναι ένα παραδοσιακό στοιχείο, αλλά το κέντρο της ύπαρξής τους. Σε αυτούς το επιχείρημα "αυτό γράφτηκε πριν 2 χιλιάδες χρόνια που οι συνθήκες ήταν διαφορετικές" δεν πιάνει. Πάμε λοιπόν στην Καινή Διαθήκη και το τι γράφει για τις σχέσεις των Χριστιανών με τους άλλους. Έχοντας διαβάσει 2 από τα 4 Ευαγγέλια, γνωρίζω ότι ένας Χριστιανός πρέπει να είναι πολύ καλός και βοηθητικός απέναντι σε Χριστιανούς και μη-Χριστιανούς, αρκεί οι τελευταίοι να μην έχουν επανειλημμένα απορρίψει τον Χριστό. Όσον αφορά λοιπόν την Εκκλησία του φίλου σου, θα παραμείνουν εξαιρετικά ευγενικοί απέναντί σου μέχρι να πειστούν ότι δεν «σώζεσαι». Δεν γνωρίζω πόσο μεγάλη υπομονή έχουν, οπότε μπορεί να περάσει πολύς καιρός μέχρι να γίνει αυτό. Στην τελική, το να πηγαίνεις στο χώρο τους αποτελεί για αυτούς μία ένδειξη ότι βρίσκεσαι στον «σωστό δρόμο». Όσον αφορά τον φίλο σου, υπάρχουν δύο πιθανότητες. Η μία είναι ότι είναι πράγματι διατεθειμένος να παραβεί τις αρχές του για εσένα και να μείνει μαζί σου ακόμα και αν η αλληλεπίδραση με το ποίμνιο δεν σου αλλάξει την άποψη. Σε αυτήν την περίπτωση, πολύ σύντομα θα πάψει και ο ίδιος να είναι μάρτυρας του Ιεχωβά. Η άλλη είναι ότι θα παραμείνει πιστός στις αρχές του και θα διακόψει ευγενικά τη σχέση σας αν/όταν διαπιστώσει ότι δεν πρόκειται να δεις το φως το αληθινό. Καθώς πιθανότατα έχει αισθήματα για εσένα, αυτό μπορεί να πάρει πολύ καιρό. Καλό είναι όμως να είμαστε προσγειωμένοι στην πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Σίγουρα έχεις ανάγκη από λόγια παρηγοριάς για αυτή την «επιλογή». Φαίνεται να ψάχνεις μέσα στις δεκάδες αρνητικές προτροπές όλης της ομάδας ένα μικρό φως ελπίδας ότι δε θα σε προδώσει, ότι θα σε αγαπήσει παραπάνω από ότι αγαπά την αίρεση του, ότι θα σε σεβαστεί και δε θα σε προσηλυτίσει, ούτε θα σε παρατήσει όταν θα βρει τοίχο, ή ότι θα τρέξει να δώσει μπουκάλια αίματος, όταν θα το χεις ανάγκη. Φαίνεται να χρειάζεσαι αυτή την ενδόμυχη ελπίδα. Ίσως ακόμα χειρότερα, φαίνεται να ελπίζεις ότι μπορεί και να αλλάξει, μπορεί και να ξυπνήσει και να γίνει ολόδικός σου... Τα δεδομένα που σου δίδονται όμως είναι διαφορετικά. Είναι πιστός αυστηρά, είναι και ομιλητής, ειδικός πιθανόν στη κατήχηση, ίσως να έχει και σημαίνουσα θέση, 100αδες πόρτες μπορεί να χει χτυπήσει για να προσηλυτίσει. Το ότι πήγες και στην εκκλησία καταδεικνύει την πρόθεση σου να σεβαστείς, να παραμερίσεις έστω και λίγο την κοσμοθεωρία σου για να γνωρίσεις ακόμα καλυτέρα αυτόν τον άνθρωπο από τον όποιο έχεις γοητευτεί. Πιθανόν αυτός να έχει προειδοποιήσει τους πάντες για σένα πριν πατήσεις το πόδι σου στην εκκλησία τους, ώστε να μην ξεκινήσουν άμεσα το τροπάρι τους, αλλά να δείξουν ζεστασιά, ανοχή και ευγένεια, ώσπου να τους εμπιστευτείς κι έπειτα να «πέσεις» πιο εύκολα. Ίσως ζει κι αυτός με αυτή την ελπίδα. Εφόσον όμως και οι δυο μείνετε σταθεροί στην κοσμοθεωρία σας, όταν θα γκρεμιστεί η υποθετική εικόνα που έχετε πλάσει ο ένας για τον άλλον, η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Μάλλον η ευγένεια και η ανεκτικότητα σε χαρακτηρίζει, χαρακτηριστικά δυστυχώς πολύ παρεξηγημένα και εκμεταλλεύσιμα.
Εύχομαι ειλικρινώς αίσια έκβαση.
Χρειάστηκαν δύο εβδομάδες ακόμα για να ξεκαθαρίσει το ομιχλώδες τοπίο και ήταν τόσο απογοητευτική η διαπίστωση πως ένα από τα κύρια συστατικά της θρησκείας είναι η καταπίεση των συναισθημάτων, των ενεργειών, της σκέψης και της ανθρώπινης θέλησης.
Υποσχέθηκα να ενημερώσω για την έκβαση του θέματος γι' αυτό κι επιστρέφω στην αρχική ανάρτηση. Δυστυχώς ή ευτυχώς η «ιστορία αγάπης» έλαβε τέλος αφού όπως καλά γράψατε, η θρησκεία είναι το κέντρο της ύπαρξής του. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες ο χρόνος που διέθετε για τη σχέση μας, μέρα με την μέρα περιοριζόταν στο ελάχιστο. Ένας μάρτυρας όπως μου ξεκαθάρισε, αφιερώνει όλη του την ύπαρξη στα του θεού του και στη διακήρυξη της αλήθειας. Έτσι λοιπόν ο «αγαπημένος» μου, επέλεξε να χτυπάει σε καθημερινή βάση ξένες πόρτες κι όχι να μοιράζεται τον ελεύθερο χρόνο του μαζί μου. Νομίζω πως θεωρεί ότι είναι σωτήρας ψυχών και διαπιστώνω πως έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Τις ελάχιστες φορές που βρεθήκαμε αυτό το διάστημα, μου μίλησε για την θεϊκή αρετή της υπομονής, ξεκινώντας από αρχαιοτάτων χρόνων, για τον Αβραάμ και πάει λέγοντας. Λες κι έχω δέκα ζωές μπροστά μου για να εκπληρώσω τις επιθυμίες και τους στόχους μου. Για να ζήσω μια ζωή που μου ανήκει. Μεταξύ άλλων πήρα και τις απαντήσεις που χρειαζόμουν. Περιμένει τον Αρμαγεδδών, που έχει ήδη ξεκινήσει. Όμως εγώ είμαι μόνο στα πρώτα μου βήματα μετά τον αποχαιρετισμό στην θρησκευτική πίστη κι αυτή η άποψη με γεμίζει το λιγότερο, θλίψη κι απαισιοδοξία. Δεν δέχεται μετάγγιση αίματος και όχι μόνο θα παντρευτεί ομόδοξη αλλά δεν επιτρέπεται να κάνει (έστω) παρέα με μη Ιεχωβάδες (τουλάχιστον όχι για πολύ καιρό). Δεν χρειάζονται περισσότερα για να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του.
Ήμουν πληγωμένη. Η αγάπη είχε γυρίσει την πλάτη της επιλέγοντας τις φανταστικές εμμονές της κι εγώ είχα ξοδέψει τη ζωή μου προσπαθώντας να ερμηνεύσω ασυναρτησίες. Τον τελευταίο καιρό η σκέψη του θανάτου είχε επιστρέψει. Δεν έβρισκα νόημα πουθενά, δεν άντεχα τον εαυτό μου, ήμουν ανάξια κι είχα πάλι ενοχές για ψέματα που κατάπια αμάσητα κι έγινε αυτό το έκτρωμα που είμαι εγώ. Ένιωθα αφόρητο πόνο σε όλο μου το σώμα και μια καλή λύση, σκέφτηκα, είναι ένα ψυχοθεραπευτικό φάρμακο που μειώνει τις αναστολές. Ήταν εύκολο να βρω χάπια (έκσταση) για ένα πρόσκαιρο ανέβασμα. Ένα «κουμπί» με την παραίσθηση της αγάπης για όλο τον κόσμο. Είχα σταματήσει να γράφω λεπτομέρειες της ζωής μου στον παλιό, έμπιστο φίλο μου. Δεν ήθελα να τον απογοητεύσω με την κατάντια μου. Ίσως και να μετάνιωνε για τον καιρό που ξόδεψε μαζί μου. Μπορεί να στεναχωριόταν και δεν ήθελα να γίνω η αιτία σ' αυτό. Κατά βάθος αντιλαμβανόμουν ότι ζω έναν άκαρπο έρωτα χωρίς αντίκρισμα. Με μια σκιά. Απερίγραπτη μέσα στο χώρο και ουσιαστική μέσα στο χρόνο.
Εκείνος κι εκείνες, ήταν τρεις καινούργιοι φίλοι που ήρθαν να προστεθούν στις επαφές του ψηφιακού μου κόσμου. Ένας νέος άντρας που είχε παρακολουθήσει όλο αυτό το διάστημα την μεταμόρφωση του «εγώ» μου. Αισθανόμουν πως με φλερτάρει όταν θέλησε ν' αποσυνδέσει την γνωριμία από τα καλώδια. Δεν ήμουν ποτέ θαρραλέα για να συμφωνήσω και νομίζω πως κατά βάθος το γνώριζε από την αρχή της συνομιλίας μας. Ήταν όμως ένα γερό ενισχυτικό της αυτοπεποίθησής μου. Ακόμα, δύο αξιαγάπητες γυναίκες, η κάθε μια με τον χαρακτήρα της. Με τα κορίτσια, μιλήσαμε μέσα από στίχους, νότες και ποιήματα. Ήταν θεαματική η ευστοχία των επιλογών. Όλα μιλούσαν με τον τρόπο τους για τη ζωή μου, για τον συναισθηματικό μου κόσμο, για τους λόγους των βαθύτερων επιλογών μου. Για ό,τι βαθιά στην καρδιά μου αγαπώ. Εκπληκτική σύμπτωση για καινούργιες γνωριμίες! Τα βράδια που πέρασα συντροφιά με τις διαδικτυακές μου φίλες ήταν σαν εσωτερική κάθαρση, σαν εξαγνισμός συναισθημάτων και θεραπεία νοσηρής ψυχολογικής κατάστασης. Όμως πως να γνωρίζεις πότε θα συμβούν τυχαία γεγονότα. Απαίδευτος κι απροετοίμαστος άνθρωπος, είναι πολύ εύκολο να κολλήσεις στις λάσπες. Όταν πέθανε η αγαπημένη μου Αλίν, η σκυλίτσα που ζούσε μαζί μου χρόνια, ήμουν απαρηγόρητη. Τα πιο κοντινά χαμόγελα, οι πιο προσιτές καρδιές, είναι χαραγμένες πάνω σε χάπια που ο συνδυασμός τους με αλκοόλ, χειροτερεύει την κατάσταση. Όμως δείχνει πολύ δελεαστικό για κάποιον που δεν σκοπεύει να ζήσει για πολύ. Δεν άργησα να βρεθώ σε απελπιστική κατάσταση και να νοσηλευτώ στο νοσοκομείο. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου, αυτό να μην το ξανακάνω ποτέ.
Προχωρώντας στο χρόνο, κερδίζοντας και χάνοντας μάχες, κατανοώ πως δεν είναι αυτονόητη η διαχείριση των ψυχολογικών τραυμάτων που συσσωρεύονται από την (δήθεν) ηθική της θρησκείας. Κάποια τα υπερπηδούμε με μια καλά ισορροπημένη χορευτική φιγούρα και τα υπερνικούμε. Άλλα καραδοκούν να κατασπαράξουν κάθε πρωτοβουλία, σε κάθε αναποδιά. Είναι σαν βιασμός, καταπάτηση δικαιωμάτων, υποβίβαση, εξευτελισμός, αδικία και χαζομάρα. Είναι κρίμα. Ζω ακόμα σαν να είμαι καλά κουρδισμένη περιμένοντας το έλεος από τον ανύπαρκτο θεό. Το ξέρω πως δεν υπάρχει. Έτσι έχω μάθει, όμως έτσι έμαθαν γενιές και γενιές πίσω από εμένα. Άβουλοι προσκυνητές με μόνη χρήση την προσφορά της προσευχής μας και της οικονομικής μας ενίσχυσης. Οι δράκοι που κουβαλώ άθελά μου τόσα χρόνια, ξυπνούν και θεριεύουν, ξερνούν πύρινη λάβα που καψαλίζει το μυαλό που ψάχνει για έξοδο. Ποτέ δεν έγινε σαφές αν η έξοδος υπάρχει ή είναι μια ουτοπία. Ακόμα προσπαθώ. Και κάπως, τώρα τελευταία, έχω καταλάβει πως δεν αξίζει να εγκαταλείψω. Ακόμα κι αν ίσως, περιστρέφοντας το βλέμμα μου, αντικρίζω χαλάσματα και φαντάσματα του παρελθόντος.
Έφτασα 29 για να κάνω πρώτη φορά έρωτα και να νιώσω το αυτονόητο. Γυναίκα! Από τότε έχει αλλάξει ο τρόπος που περπατώ, ο τρόπος που σκέφτομαι κι αντιλαμβάνομαι, ο τρόπος που επικοινωνώ. Θέλησα να μιλήσω για όσα έζησα κι όσα ένιωσα επειδή μπορεί να είναι κι άλλοι σαν εμένα που η πίστη σε φανταστικούς φίλους έκλεψε τη ζωή τους. Είμαι ένας άνθρωπος που ζει ανάμεσά σας, περνάει απαρατήρητος και είναι ακόμα φοβισμένος σαν λαγός. Για την εξιστόρηση των γεγονότων έχω ακόμα ένα κίνητρο. Την αγάπη που έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και δεν χρειάζεται θεούς. Δίνει στον έρωτα άλλη γεύση και κάνει τη σκέψη να καρποφορεί. Ο διαδικτυακός μου φίλος, εκείνος που ένιωθα τόσο οικεία και καλά μαζί του, που μοιράστηκα όλο αυτόν τον καιρό τα κακώς κείμενα της ζωής μου, που ένιωσα τόσο τρυφερά κι ίσως ερωτευμένη, οι φίλες μου και ο γοητευμένος νεαρός, ήταν όλα ένα πρόσωπο. Μια εύστροφη και καλλιεργημένη γυναίκα. Ένας άνθρωπος που πραγματικά ήθελε να βοηθήσει.
Αν είσαι καλός για να πας στο Παράδεισο αυτό λέγεται αντάλλαγμα, όχι καλοσύνη.
Αφιερωμένο στον Υπνοβάτη Άνθρωπο
(*) Απαντήσεις από συνομιλητές στο Internet, όταν έθεσα το ερώτημα, γιατί αθεΐα;
Το σύνδρομο της αγέλης είναι μια λογική πλάνη όπου επιχειρείται να αποδειχθεί το αληθινό ενός ισχυρισμού στο γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι το αποδέχονται ήδη ως αληθινό. Αυτού του είδους η πλάνη είναι επίσης γνωστή ως «προσφυγή στις μάζες», «προσφυγή στην πλειοψηφία», «προσφυγή στην ομοφωνία» και στα λατινικά «argumentumadpopulum» (επιχείρημα εκ του πλήθους). Ο μηχανισμός πίσω της είναι παρόμοιος με τον μηχανισμό της «προσφυγής στην αυθεντία». Είναι επίσης η βάση μιας σειράς κοινωνικών φαινομένων όπως η διασπορά διαφόρων θρησκευτικών πεποιθήσεων, πολιτικών ή οικονομικών θέσεων. Στην Αμερική βρίσκεται πίσω από το «φαινόμενο της αγέλης» (αγγλικά: bandwagon effect) και στην Κίνα είναι η βάση της παροιμίας «τρεις άνθρωποι φτιάχνουν μια τίγρη» (αγγλικά: three men make a tiger). Η απλή ερώτηση που πρέπει να κάνει κανείς στον εαυτό του είναι: όσοι αποδέχονται την πλάνη ως αληθινή είναι ειδικοί επί του θέματος; Έχουν κάνει κάποια αναζήτηση με επιστημονικά κριτήρια και έχουν βγάλει κάποια συμπεράσματα τα οποία εμείς μπορούμε να εξετάσουμε; Ξέρουμε όλοι, ότι όσοι αποδέχονται την θρησκεία το κάνουν επειδή από μωρά έχουν προσηλυτιστεί σε αυτήν, ενώ τους προσδίδει και την αίσθηση ότι ανήκουν σε συγκεκριμένη ομάδα, οπότε δεν υπάρχει λόγος να τους προσδίδουμε κύρος επειδή απλώς αριθμητικά φαίνονται πολλοί. Αν υπάρχει Θεός γιατί περιμένει χιλιετίες να κάνει την εμφάνιση του, γιατί υπάρχουν τρία ιερά βιβλία που μιλούν για τον ίδιο Θεό αλλά με διαφορετικά γεγονότα γύρω από Αυτόν, γιατί δεν υπάρχει ούτε μια τόσο δα ένδειξη της ύπαρξης του; Μεγάλη ευθύνη φέρει η ομαδική κατήχηση και η πλύση εγκεφάλου από την βρεφική ηλικία. Απενεργοποιείται και
καταστέλλεται η κριτική σκέψη, έτσι ώστε, ελάχιστοι/ες να καταφέρνουν να απομάθουν τις ασυναρτησίες σε μεγαλύτερη ηλικία. Και δεν περιλαμβάνονται μόνο οι θρησκευτικές ανοησίες, το ίδιο ισχύει και για τις ψευδοεπιστήμες, τις πολιτικοοικονομικές πεποιθήσεις, τα δόγματα. Η κατασκευή μας σαν είδος είναι να εμπιστευόμαστε τους γονείς μας και τους γεροντότερους της φυλής στην οποία γεννηθήκαμε. Αν ο γεροντότερος της φυλής πει στα παιδιά, το βλέπετε αυτό το πράγμα που σέρνεται; Λέγεται φίδι κι αν σας δαγκώσει θα πεθάνετε, όποιο δεν ακούσει θα πεθάνει. Τα άλλα παιδιά καταλαβαίνουν ότι ξέρει πολλά πράγματα και πρέπει να τον ακούνε. Αν ο ίδιος τους πει ότι την Πανσέληνο πρέπει να σφάξουν μια κατσίκα, αλλιώς δεν θα έρθουν οι βροχές, πάλι θα τον πιστέψουν (παράδειγμα από τον Ντώκινς). Στη συνέχεια, υπάρχει ένα μηχανισμός αυτοτύφλωσης του εγκεφάλου που εμποδίζει τη λογική επεξεργασία γεγονότων που αντιβαίνουν στην οποιαδήποτε βαθειά ριζωμένη πίστη του ατόμου. Λέγεται γνωστική ασυμφωνία. Και η αυταπάτη μεταδίδεται από τη μάνα στα παιδιά της, γενιά με τη γενιά. Όταν σου εμφυτεύεται μια ιδέα από μικρή ηλικία είναι αρκετά δύσκολο να την διώξεις, ειδικά αν μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν μπορεί να το κάνει. Επίσης σημαντικό ρόλο παίζει και η έλλειψη εκπαίδευσης στις προηγούμενες γενιές γι' αυτό και βλέπουμε μείωση στα ποσοστά θρήσκων με τον καιρό. Από τη γέννησή του ακόμα ο άνθρωπος δέχεται καταιγισμό πληροφοριών για την ύπαρξη ενός ή και περισσοτέρων Θεών κι όταν περάσει όλα τα χρόνια ως την ενηλικίωσή του μαθαίνοντας πως πρέπει ν' αποδεχθεί την ύπαρξη αυτή αξιωματικά και πως οποιαδήποτε έρευνα περί του αντιθέτου είναι αμαρτία που θα τον οδηγήσει στα καζάνια της κόλασης, είναι λογικό να καμφθούν όλες του οι αντιστάσεις. Η Εκκλησία βασίζεται στις ενοχές που σου γεννά η θρησκεία. Όταν πιστεύεις μόνη σου ότι είσαι ο Ναπολέων, είναι τρελό και όλοι σε κοροϊδεύουν. Αν όμως βρεις άλλα χίλια άτομα που σε πιστεύουν, είσαι ευτυχισμένη. Η «προσωπική ευτυχία στην ομαδική παράκρουση» όμως δεν είναι επιστημονικό στοιχείο. Είναι απλά η «φιλοσοφία του όχλου». Είναι πολύ εύκολο να συμμορφωθείς με μια ομάδα και να παραδέχεσαι πως βλέπεις ακόμα και πράγματα που δεν υπάρχουν επειδή φοβάσαι την αντιπαράθεση με την ομάδα σου. Το πείραμα συμμόρφωσης που καταγράφηκε και υπάρχει στο διαδίκτυο, είναι ένα από τα πολλά βίντεο που στηρίζει τον ισχυρισμό. Ο χριστιανισμός, απέκτησε δύναμη μέσα από τα λαϊκά στρώματα. Στους αδύναμους φτωχούς, τους δούλους, ένας άντρας και οι μαθητές του αργότερα, έταζε μια καλύτερη τύχη στους ουρανούς. Αυτοί που δεν είχαν πρόσβαση στον πλούτο, οι αδικημένοι, θα είχαν πρόσβαση στα πάντα μετά θάνατον. Η ιδέα ρίζωσε, δυνάμωσε. Και μέσα στους αιώνες, οι λιγότερο τυχεροί διατήρησαν αυτή την προσδοκία. Ένας από τους μεγαλύτερους κοινωνιολόγους και ψυχολόγους ο Gustave Le Bon το είπε περιεκτικά «Οι μάζες δε διψούν για αλήθεια. Όποιος μπορεί να τις προμηθεύσει με ψευδαισθήσεις, γίνεται εύκολα ο κυρίαρχος τους, όποιος προσπαθήσει να διαλύσει τις ψευδαισθήσεις τους, γίνεται εύκολα θύμα τους». Οι θρησκείες πουλάνε φτηνά την ενοχή, για να εισπράξουν ακριβά την λύτρωση. Δεν χρειάζεται η θρησκεία για να δώσεις αγάπη, σεβασμό, συμπόνια κλπ. Χρειάζεται μόνο παιδεία. Όταν παραδοσιακά μεταφέρεται από γενιά σε γενιά ως πατρικό και πατερικό δόγμα που κανείς δε τολμά να αμφισβητήσει, γιατί να μη διαρκέσει σε βάθος χρόνου;
Αν εξαιρέσουμε την βίαιη επιβολή της θρησκείας, μαζικά, τους πρώτους αιώνες και μεμονωμένα για παραδειγματισμό αργότερα, αυτό που εξασφαλίζει, ακόμη και σήμερα, την διατήρηση της κυριαρχίας της, ονομάζεται πλύση εγκεφάλου, ξεκινάει από τη βρεφική ηλικία και συνεχίζεται για όλη τη ζωή του πιστού, μέσα από τις κοινωνικές επιρροές που δέχεται, προσευχή κάθε μέρα στα σχολεία και στα σπίτια, εορτές (σχεδόν όλες θρησκευτικές και οι ελάχιστες εθνικές έχουν καπελωθεί με μια θρησκευτική που γιορτάζεται παράλληλα), γάμοι, κηδείες, βαπτίσεις, μεταλήψεις, εκκλησιαστικές λειτουργίες κλπ. Η εγκεφαλική πλύση, λειτουργεί με συγκεκριμένο τρόπο, όλες οι επιρροές που δέχεται διαρκώς και για όλη του τη ζωή ο άνθρωπος, συνηγορούν στο να διαμορφώσει ασυνείδητα μια άποψη παγιωμένη και στη συνέχει να μπαίνει μόνος του σε μια κατάσταση δογματικής επανάληψης . Έτσι, όταν παρουσιαστούν ισχυρά επιχειρήματα για την αμφισβήτηση της βεβαιωμένης του πίστης, ακόμη και αν αναγνωρίσει τη λογικότητα των επιχειρημάτων, εν τούτοις, συναισθηματικά δεν μπορεί να απορρίψει το οικοδόμημα μιας ζωής καθώς νιώθει αδύναμος να επιβιώσει μετά από μια τέτοια προσωπική συντριβή και να ξεκινήσει από το μηδέν, αντίθετα, μπαίνει στη διαδικασία να υποστηρίξει με κάθε τρόπο αυτό που αδυνατεί να απορρίψει. Όσο πιο έντονα εισέρχεται σε τέτοιες αντιπαραθέσεις (μέσα από τις οποίες πολλές φορές δέχεται προσβολές και αισθάνεται εκτεθειμένος) τόσο πολύ οχυρώνεται πίσω από την θέση του.
Η θρησκεία δημιουργήθηκε για να δώσει απαντήσεις σε υπαρκτές και σοβαρές απορίες του ανθρώπου: Να εξηγήσει τον κόσμο γύρω του, να βρει κάπου να ακουμπήσει, τον φόβο του για τον θάνατο. Οι πρώτες θρησκείες θεοποίησαν τον Ήλιο. Όσο περνούσε ο καιρός και ο άνθρωπος κατάφερνε να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματά του, τόσο εξελισσόταν μαζί του και η θρησκεία και σταμάτησε να θεοποιεί φυσικά φαινόμενα και πέρασε σε πιο ασαφείς έννοιες και εικόνες. Σε αυτή την ανάγκη βρήκαν πρόσφορο έδαφος διάφοροι επιτήδειοι, ορίζοντας τους εαυτούς τους ως εκπροσώπους και μοναδικούς ερμηνευτές του θεού και του θελήματός του. Και έτσι η απλή, βιολογική ανάγκη του ανθρώπου για απαντήσεις, έγινε ταυτόχρονα και η ανάγκη επιβίωσης κάποιου άλλου. Και έτσι, για κάθε λογική εξήγηση που έβρισκε ο άνθρωπος, ερχόταν ο ιερέας και πρόσθετε μια υπερφυσική παράμετρο. Για να μην τον αφήσει να απομακρυνθεί.
Η ανάγκη αυτή είναι αποτυπωμένη στο DNA μας και δεν θα αλλάξει εύκολα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μερικοί άθεοι που, ενώ κατάφεραν να «ξεφύγουν» από την θρησκεία, συνεχίζουν να πιστεύουν σε υπερφυσικά αναπόδεικτα δογματικά κινήματα, όπως τα ζώδια, οι αστρικές προβολές, η ομοιοπαθητική, ότι έρχονται εξωγήινοι και μας εξετάζουν κρυφά. Για κάποιον που είναι σκεπτικιστής και έχει μάθει πια να εξετάζει από όλες τις πλευρές μία άποψη, φαίνεται το ίδιο αστείο το να πιστεύεις στις απαγωγές εξωγήινων όσο και το να πιστεύεις σε έναν θεό.
Όσοι ισχυρίζεστε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύει είτε επειδή μας γίνεται πλύση εγκεφάλου από την παιδική ηλικία, είτε γιατί οι κοινωνίες μας είναι οργανωμένες έτσι ώστε να εξυπηρετούν την εκμετάλλευση της πλειοψηφίας από μια μειοψηφία, είτε γιατί η πλειοψηφία του κόσμου δεν διαθέτει τις δικές σας νοητικές ικανότητες για να αποτινάξει αυτό που θεωρείτε ομαδική παράκρουση, είτε γιατί η θρησκεία επιβάλλεται βίαια, νομίζω ότι κάνετε λάθος. Απλά κάνετε αδικαιολόγητη γενίκευση της προσωπικής σας εμπειρίας, σε αυτό που αντιλαμβάνεστε ότι συμβαίνει σήμερα. Ο κόσμος όμως και τα παραμύθια με τα οποία μεγάλωσε ανατρέπει (δεν γνωρίζω πολλούς ενήλικες να πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη), και την εκμετάλλευση προσπαθεί να αποτινάξει, και το ίδιο έξυπνος με εσάς είναι, και την βίαιη επιβολή αντιπαλεύει.
Άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε πάλι όχι. Στα πάνω από τις 4.000 χρόνια καταγεγραμμένης ανθρώπινης ιστορίας, και στον βαθμό που μπορούμε να γνωρίζουμε από τις ανασκαφές για την προϊστορία, έχουν έλθει τα πάνω-κάτω. Κοινωνικές δομές κατέρρευσαν, οικονομικά συστήματα άλλαξαν, κοσμοθεωρίες αντικαταστάθηκαν, η γνώση πλέον είναι σχετικά προσβάσιμη (τουλάχιστον στις δυτικές κοινωνίες), και η βίαιη επιβολή της θρησκείας τείνει να γίνει παρελθόν. Το μόνο που δεν ανατρέπεται είναι η θρησκευτική πίστη. Μάλιστα συμβαίνει το αντίθετο. Σε κοινωνίες (όπως π.χ. στις χώρες του πάλαι ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού) που οι θρησκείες κυνηγήθηκαν, μόλις κατέρρευσε το σύστημα που τις κυνήγησε αυτές άνθισαν ξανά. Επιπλέον η πίστη σε θεούς, είναι πανανθρώπινο χαρακτηριστικό. Πιστεύετε ότι σε όλο τον κόσμο, και σε όλη την ιστορική διαδρομή του ανθρώπου υπήρξαν πανομοιότυπες συνθήκες που δικαιολογούν την επιβολή της; Μην ψάχνετε να βρείτε τα αίτια έξω από τον άνθρωπο, αλλά μέσα στον άνθρωπο. Ο λόγος που η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύει, είναι γιατί είναι γενετικά προγραμματισμένοι για αυτό. Και εσείς μην θεωρείτε ότι καταφέρατε κάτι σπουδαίο που απαλλαχτήκατε από την πίστη σε θεούς. Το πιθανότερο είναι να είσαστε επίσης γενετικά προγραμματισμένοι γι' αυτό. Με λίγα λόγια όποιος επιθυμεί και έχει ανάγκη κάποιο θεό, θα τον βρει. Είτε με την μορφή της θρησκευτικής πίστης, είτε με την μορφή της πολιτικής ιδεοληψίας, είτε με την μορφή της διατροφικής εμμονής, είτε σε συστήματα εναλλακτικών θεραπειών, είτε οπουδήποτε αλλού τον βολεύει. Τρανή απόδειξη; Είναι πιο εύκολο για κάποιον να αποχωριστεί την πίστη σε θεούς, παρά την θρησκευτική πρακτική. Πρακτική που την αναπαράγει είτε σαν οπαδός πολιτικής ιδεολογίας, είτε σαν οπαδός ποδοσφαιρικής ομάδας, είτε σαν οπαδός της οποιασδήποτε ομάδας έχει την ανάγκη να ενταχθεί.
Αν λοιπόν σκεφτούμε λογικά, υπάρχουν τρεις και μόνο επιλογές.
1. Όλες οι θρησκείες λένε αλήθεια
2. Μία μόνο λέει αλήθεια.
3. Καμία δεν λέει την αλήθεια.
Η πρώτη επιλογή αποκλείεται, η δεύτερη είναι πολύ χλωμή επειδή δεν υπάρχουν πειστικά κριτήρια για την ορθότητα. Η πιο πιθανή είναι η τρίτη, όλες είναι προϊόντα φαντασίας όπως οι μονόκεροι, τα φτερωτά άλογα, οι καλικάντζαροι και τα ξωτικά.
Στίχοι και μουσική του γνωστού διασήμου μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου.
Οι παρακάτω δηλώσεις απ’ την ελληνική Γραμματεία, θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε, ότι πράγματι "Ζωή" και Ζήνας ταυτίζονται απολύτως: «Ζήνα δε αυτόν αποκαλούν, επειδή του ζήν (αυτός) αίτιος εστίν». EuripidesTrag. (020) Vit 7.147.7.«Ζήνα δε, το της ζωής αίτιον (αποκαλούν), τουτέστι τα προς ζωήν». JoannesGalenusGramm. (001) 330.25
«Ζεύς εστιν αιθήρ, Ζεύς δε γη, Ζεύς δ' ουρανός, Ζεύς τοι τα πάντα, κι ότι αυτών υπέρτερον».AeschylusTrag., Fragmenta105a,4.
«Το του Ζηνός όνομα ευφυώς ο ποιητής έπλασε προς αλληγορίαν, παρήκται (παράγεται) δε από της ζωής, ζωή δε και ταμίας (ταμιευτήρες) ζωής, ποιος μπορεί να είναι άλλος ή ο επί πάσι θεός;»!MichaelPsellusPolyhist. Opusculalogica, physica, allegorica 42.32.
Εκπληκτικό… σε θεοποιημένο Ζήνα λοιπόν μετονομάστηκαν… η Ζωή και οι ταμιευτήρες της! «Την ζωήν ονοματίζουν τω του Ζηνός και Διός ονόματα». Olympiodorus Phil., In Platonis Gorgiam commentaria 47.4.2.
«Έστιν πάντων δε των όντων Ζευς αίτιός τε και δημιουργός και διά τούτον πάντα γίγνεται, όσα τε ουράνια και όσα επίγεια, ώσπερ και το όνομα αυτό παραδηλοί... Ζευς μεν ζωής τε και ουσίας έκαστοις εστίν αίτιος». AeliusAristidesRhet. (002-Αθηνά) 6.25-30.
«Ει δε του Ζηνός όντος χρονοκράτορος». ApomasarAstrol. 63,25.
«Βλέπεις ψηλά τον άπειρο αιθέρα και την γην που υγρές έχει τις αγκάλες; Αυτόν να νομίζεις για Ζήνα δηλαδή θεόν». EuripidesTrag. (020) 941.
«Αρχή μεν απάντων Ζευς τε και εκ Διός πάντα». AeliusAristidesRhet. (002-Αθηνά) 3.14.
«Λένε λοιπόν οι παλαιοί: Ζευς είναι ο διοικών τα πάντα λόγος, (αιτία) ή το ηγεμονικόν του κόσμου και της ζωής. Τουζηνδεαυτόςαίτιος». EustathiusPhilol. Scr. Eccl. Commentarii ad Homeri Iliadem 3.718.20-719.5
Μ. Καλόπουλος