Η Ομηλία μου για το Μακεδονικό στις 25/5/18 στο 4ήμερο διεθνές Συνέδριο της Θεσσαλονίκης: «Οδύσσεια της γνώσεως – Η τεκμηριωμένη αλήθεια για την Μακεδονία», υπό την αιγίδα του Υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης.

 

ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ/ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ/ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ (16/44)

Μακεδονία, προδοσία...

και εθνικοί θεματοφύλακες

Αγαπητοί φίλοι και σεβαστοί σύνεδροι...

Δεν θα σας κουράσω με επαναλήψεις για την ιστορική αλήθεια του μακεδονικού ζητήματος, μιας και ήδη τοποθετήθηκαν σπουδαίοι ομιλητές, και στο τετραήμερο αυτό διεθνές συνέδριο, θα ακολουθήσουν πολλοί ακόμα σοφοί αναλυτές, απ' τον διεθνή περίγυρο, που θα το εξαντλήσουν διεξοδικά.

Εγώ, θα σταθώ περισσότερο με σκεπτικισμό στο μέγα ζήτημα της βαριάς εθνικής μας παθητικότητας, και σε μια πιθανή απάντηση στην ερώτηση: τι ενδεχομένως πρέπει να πράξουμε, αντιδρώντας στις σοβαρότατες αυτές προκλήσεις.

Ομολογουμένως ζούμε σε θλιβερούς καιρούς.

Η Μακεδονία μας, με το ρεσιτάλ πολιτικής ανοησίας της εθνικής μας αντιπροσωπίας, κινδυνεύει να ακολουθήσει την τύχη της Κύπρου, που σχετικά πρόσφατα, η μισή έκτασή της χτυπήθηκε με βάρβαρη κατοχή.

Όλοι γνωρίζουν πλέον, ότι αν υπονομευθεί η Μακεδονία, θα ακολουθήσει η Θράκη, το ανατολικό Αιγαίο, θα αναφλέγουν οι αλυτρωτισμοί των συνοριακών γειτόνων και ο διαμελισμός της Ελλάδος θα καταλήξει μονόδρομος.

Για το πόσο κρίσιμη είναι σήμερα η κατάσταση...

Ο Γεώργιος Κασιμάτης ο γνωστός συνταγματολόγος ήταν κατηγορηματικός λέγοντας: «Στη χώρα (μας) έχει γίνει πραξικόπημα, με πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο και με εναλλαγές στην θέση του κατ' επίφαση πρωθυπουργού. Στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα και οι πραξικοπηματίες κυβερνούν, ενώ ταυτόχρονα μετέχουν σε σχέδιο ολικής απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησία». Ναι... Δεν τους αποκαλεί προδότες, αλλά το υπαινίσσεται ξεκάθαρα.

Ζούμε πράγματι σε καιρούς συγκομιδής τραγικών λαθών και παραλήψεων... όχι μόνο στο Μακεδονικό αλλά στο σύνολο των εθνικών μας θεμάτων.

Ερωτήσεις λοιπόν όπως «τι έφταιξε;», «τι δεν κάναμε σωστά;», «γιατί περνούν όλοι από πάνω μας με τόση ευκολία;» είναι θλιβερά επίκαιρες παρά ποτέ!

Θα ήθελα λοιπόν να κάνω κάποιες γενικότερες τοποθετήσεις σκεπτικισμού, σχετικά με τα πιθανά αίτια της θλιβερής κατάστασης μας, όχι μόνο σαν ιδιαίτερο έθνος, αλλά... γιατί όχι και σαν ανθρώπινο είδος γενικότερα.

Είναι γεγονός πλέον ιστορικά βεβαιωμένο, πως η ανθρωπότητα από τις πρωταρχικές καταγεγραμμένες καταβολές της, παλινδρομεί απελπιστικά και ακατάσχετα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Αλλεπάλληλα κύματα δυστυχίας χτυπούν αδιαλείπτως τους λαούς, χωρίς κανείς να μπορεί να δώσει ουσιαστικές ερμηνείες στις αιτίες της αθλιότητας που ανελέητα γκρεμίζει τα όνειρά μας για μια ευτυχέστερη ζωή.

Η ζωή μας ήταν είναι και παραμένει συγκρουσιακή!

Ένας ξεκάθαρος διαρκείς πόλεμος συμφερόντων, στον οποίο οι λαοί χάνουν συστηματικά, ξανά και ξανά όλα όσα κατά καιρούς φαίνεται με μόχθο να έχουν κερδίσει. Δυστυχώς, ο καβαλάρης της ιστορίας ήταν, είναι και παραμένει το ψεύδος και τα παράγωγά του.

Φαίνεται λοιπόν πως υπάρχουν δυο διαφορετικές φυλές σε αιώνια σύγκρουση. Αυτοί που παράγουν ψεύδη κι αυτοί που τα καταναλώνουν!

Ποιοι παράγουν ψεύδος; Κατά κανόνα αυτοί που μας εξουσιάζουν, για ίδιον όφελος. Και το ψεύδος, αγαπητοί φίλοι, έχει ένα τρομακτικό πλεονέκτημα. Είναι γλυκύτατο!... υποσχεσιακό... ελπιδοφόρο... καθησυχαστικό... και φαίνεται λυσιτελές...! Ναι φαίνεται πως θα λύσει όλα τα καυτά μας προβλήματα...

Το μόνο που αιώνες τώρα δεν αντιλαμβάνονται οι ταλαίπωροι λαοί, είναι πως τα προβλήματα υπόσχονται να τα λύσουν... οι ίδιοι που τα δημιούργησαν.

Μάλιστα... πολλές φορές λύνουν κάποια προβλήματα, αλλά μόνο για να δημιουργήσουν νέα. Και το φαύλο εμπόριο πωλήσεων, των ψευδο-ιαματικών αυτών "φαρμάκων" συνεχίζεται απ' αυτούς που ξέρουν να δημιουργούν "ασθένειες"!

"Ασθένειες" λοιπόν και "θεραπείες"... απ' την ίδια πηγή. Ασθενοποιός και θεραπευτής το ίδιο "άτομο"... ή ίδια παράταξη... αυτή των ανάλγητων εξουσιαστών.

Αν δεν αλλάξουμε λοιπόν αυτούς τους συσχετισμούς, όλα δείχνουν πως το σενάριο της απόλυτης υποτέλειας των λαών, με ότι αυτό συνεπάγεται, θα ολοκληρωθεί εγκλωβίζοντας οριστικά τους λαούς σε πανάθλιες φάρμες ζώων, για άλωση και φθορά.

Μα, (θα πει κάποιος), αυτοί, εδώ και αιώνες είναι πανίσχυροι, τι μπορούμε να κάνουμε εμείς ενάντιων τους; Υπάρχει κάτι που μπορεί να φοβούνται;

Ναι υπάρχει... οι πραγματικοί εξουσιαστές ουσιαστικά είναι λίγοι. Θυμηθείτε πως μόνο 16 οικογένειες ελέγχουν τον συνολικό πλούτο της Γης!

Υπάρχει λοιπόν μόνο ένα πράγμα που φοβούνται... είμαστε πολλοί... αναρίθμητοι... και φοβούνται μόνο την ένωσή μας! Γι αυτό μας διαιρούν και μας διχάζουν ακατάπαυστα... σε πολιτικούς, αθλητικούς, πολιτισμικούς, θεολογικούς, και άλλους αναρίθμητους σκληρούς, φανατισμένους αλλά πάντα μεμονωμένους πυρήνες.

Μέγιστος εχθρός τους η ομογνωμία μας!

Απ' την άλλη... πρέπει να αναγνωρίσουμε πως οι διαφοροποιήσεις είναι στη φύση του ανθρώπου... δεν μπορούμε όλοι μας να διαλέξουμε μια ποδοσφαιρική ομάδα, ούτε ένα πολιτικό κόμμα μια ιδεολογία... ή μια θρησκευτική ή πολιτισμική πρόταση!

Πως μπορεί λοιπόν αυτό το υποχρεωτικά πολύχρωμο λαϊκό πλίθος να ενωθεί;

Ε λοιπόν, για να ανατρέψουμε, έστω και την τελευταία στιγμή, την άθλια αυτή κατάντια, στον αφανιστικό λαβύρινθο που μας έχουν ρίξει, ανεξάρτητα απ' τις υπόλοιπες επιλογές μας, πρέπει να κάνουμε όλοι... ένα μόνο πράγματα, όχι κατ' ανάγκην να ενωθούμε χάνοντας την πολυαγαπημένη μας ιδιαιτερότητα... όχι να αποκτήσουμε βαθιά φρονιματική ομοιογένεια... (πράγμα άλλωστε ολοφάνερα αδύνατον)... αλλά... διατηρώντας όλες τις ιδιομορφίες μας, να χτίσουμε όλοι μαζί ένα ενιαίο συστηματικό τείχος δυσπιστίας και μεθοδικής ελεγκτικότητας, απέναντι στους πανούργους εξουσιαστές μας.

Για να γίνω πιο κατανοητός, θα σας θυμίσω ένα ρητό του σοφού προπάτορά μας Επίχαρμου: «Μέμνησο απιστείν...» ...( όποιος και να 'σαι ότι κι αν πρεσβεύεις... θυμήσου να δυσπιστείς...) ... και συνεχίζει (ο Λουκιανός) με κάτι εξαιρετικά διαφωτιστικό: «μὴ ραδίως πιστεύωντες, (μη βιάζεστε να πιστέψετε), ἀλλὰ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΣ ΑΚΟΥΟΝΤΕΣ, ΙΣΩΣ ΕΚΦΥΓΟΙΜΕΝ ΤΟΥΣ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥΣ».

Προσοχή λοιπόν... Η δυσπιστία μας πρέπει να μεταφραστεί σε δικαστική ακρόαση!

Τι είναι δίκη; «Δίκη είναι...η κρίσης, και η απόδοση ευθύνης αλλά και τιμωρίας, υπέρ τῶν ἰδίων και κοινών συμβολαίων».

Με τους άσπονδους φίλους μας τους εξουσιαστές, έχουμε πολλά τέτοια κοινά συμβόλαια. Ε λοιπόν η έγκριση και η τήρηση των συμβολαίων αυτών, πρέπει να περνά από δικαστική ακρόαση.  Όποιος και να σαι ότι κι αν πρεσβεύεις... ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ... έλεγχε εμβριθώς και λεπτομερώς... σαν δικαστής... κάθε παράπτωμά τους.

Υπάρχουν κρισιμότατες στιγμές όπως αυτές του μακεδονικού ζητήματος, όπου ένα έθνος πρέπει να σταθεί απέναντι στους πανούργους διλημματοποιούς και να λάβει δύσκολες, επώδυνες και επικίνδυνες αποφάσεις. Πρέπει να δώσει απαντήσεις ζωής ή θανάτου, σε πραγματικά θανατηφόρες ερωτήσεις ... όπως κάποτε ο Οιδίποδας.

Σε αρχαίο αγγείο, υπάρχει μια μνημειώδης απεικόνιση, όπου ο αξεπέραστος αυτός καλλιτέχνης, παρουσιάζει τον Οιδίποδα προβληματισμένο να κάθεται σταυροπόδισε ένα βράχο, μπροστά στην επιβλητική φτερωτή Σφίγγα, που εξουσιαστικά υπερκείμενη βρίσκεται πάνω σε έναν ελληνικό κίονα, (που μεθερμηνευόμενο σημαίνει κατοχή εξουσία), και στοχαστικά ετοιμάζεται να απαντήσει στην θανατηφόρο ερώτηση της.

Το κοφτερό του ξίφος, είναι παρατημένο ανάμεσα στα πόδια του, γιατί η Σφίγγα δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από σπαθιά και δόρατα! Κι όμως... στην συνάντηση αυτή... ένας απ' τους δυο θα πεθάνει! Είναι μια πνευματική μονομαχία θανάτου, την οποία ο Οιδίποδας κερδίζει, μιας και απαντά σωστά στην αινιγματική ερώτηση της Σφίγγας.

Αυτός ο υπέροχος μύθος, μας διδάσκει, πως δεν υπάρχουν μόνο θανατηφόρα όπλα, αλλά παραδόξως και θανατηφόρες ερωτήσεις, όπου η μόνη μας διαφυγή είναι... οι ορθές απαντήσεις!

Ποια ή τι είναι αυτή η «Σφίγγα»;

Τα αρχαία λεξικά μας ενημερώνουν: «Σφίγξ: παρά το σφίγγω, δια τα εσφιγμένα και δυσνόητα λέγειν ρήματα».

Ναι, αυτό το σφίξιμο... αυτή τη Σφίγγα, που με τα πυκνά και δυσνόητα λόγια της, έχει γεμίσει την καθημερινότητά μας την έχουμε βιώσει.

Βέβαια, ο ίδιος μύθος μας πληροφορεί, πως άλλοι, πριν τον Οιδίποδα δεν είχαν την ίδια τύχη, αλλά πέθαναν δίνοντας λάθος απαντήσεις.

Μπορούμε άραγε όλοι εμείς, όση καλή θέληση και να έχουμε, όσο δύσπιστοι και δικαστικοί ακροατές και να γίνουμε απέναντι στα διλήμματα της εξουσίας, να γίνουμε πετυχημένοι αντίπαλοι της Σφίγγας; Προφανώς ΌΧΙ!

Ένας λαός με τέτοια υποχρεωτική πνευματική ποικιλία, θα μπορούσε ίσως αν προσπαθήσει να γίνει δύσπιστος και σε έναν καλό βαθμό δικαστικός ακροατής, άλλα χρειάζονται πλίθος γνώσεων, πραγματική σοφία και εξειδίκευση για να δώσει κάνειςτην σωστέςαπαντήσεις σε τόσες λεπτές και κρίσιμες εθνικές ερωτήσεις... Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν, αφού εμείς, και ο καθένας ξεχωριστά, δεν έχουμε την σοφία του Οιδίποδα;

Στο σημείο αυτό, εντείνετε παρακαλώ την προσοχή σας, γιατί ολοκληρώνεται η σκιαγράφηση της εισήγησης που επιχειρώ: Φαίνεται λοιπόν απολύτως αναγκαίο να χρησιμοποιήσουμε το δημοκρατικό μας δικαίωμα της ΑΥΤΟΘΈΣΜΙΣΗΣ και να συγκροτήσουμε εκ νέου και επειγόντως, εμείς, ο λαός, τον δικό μας "Οιδίποδα".

Υπάρχουν πολυτιμότατα αναξιοποίητα εθνικά κεφάλαια... άνθρωποι σοφοί θαρραλέοι και αποδεδειγμένα απολύτως εθνοφελείς, που θα μπορούσαν να γίνουν καθοδηγητές μας. Κάποιοι εξ αυτών μάλιστα, συμμετέχουν στο συνέδριο μας αυτό, και είναι ανάμεσα μας όπως ο σεβαστός σε όλους μας και εμβριθέστατος ιστορικός Σαράντος Καργάκος... που θα μας τιμήσει με την ομιλία του σε λίγο, αλλά καιο προαναφερθείς θαρραλέος σοφός συνταγματολόγος Γεώργιος Κασιμάτης, που θα μας τιμήσει μιλώντας στο τέλος του τετραήμερου αυτού συνεδρίου, και που θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι ένας εξ αυτών.

Αυτούς... και τόσους άλλους ανάλογου μεγέθους θαρραλέους σοφούς ανθρώπους... αφού τους ανακηρύξουμε επισήμως,ως ολοσέβαστους εθνικούς θεματοφύλακες, πρέπει να ζητούμε και να ακούμε προσεκτικά την γνώμη τους, πριν καταθέσουμε ομαδικά την δική μας απάντηση στην αποτρελαμένη Σφίγγα της εξουσίας.

Οι εξουσίες μας έχουν τρελάνει στα ψέματα! Το θέατρο του παραλόγου δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερους εκφραστές, από τις κυβερνήσεις μας. Ότι μας έχουν δώσει είναι κούφιο. Ακόμα και εκείνα τα λαϊκά συμβόλαια που εξακολουθούν να έχουν κάποιο νόημα, απλά παραβιάζονται ατιμωρητί.

Το ίδιο το Σύνταγμα, ο υποθετικός αυτός έστω και ελλειμματικός θεματοφύλακα της εύρυθμης εθνικής μας τάξης, έγινε ατιμωρητί κουρελόχαρτο. Αποκαλώ το σύνταγμα μας ελλειμματικό θεματοφύλακα γιατί υπάρχει ολόκληρο βιβλίο με τίτλο: «Αντισυνταγματικαί διατάξεις του Συντάγματος» του Αναστασίου Ζολώτας! Θεσ/νίκη, εκδ. Ερωδιός, 2006.

Εσχάτως με το μακεδονικό έχουν εντελώς αποθρασυνθεί, γνωρίζοντας ότι δεν έχουν απολύτως τίποτα να φοβηθούν από έναν απελπιστικά άοπλο και ζαλισμένο λαό!

Μας θέλουν αδρανείς και ηλίθιους κι εμείς το δεχθήκαμε. Κύριοι οι εξουσίες μας κοροϊδεύουν. Μας δίνουν άφθονα δικαιώματα αλλά καμιά δυνατότητα εξάσκησης αυτών των δικαιωμάτων.

Πάρτε παράδειγμα το περίφημο ακροτελεύτιο άρθρο 120 του Συντάγματος, που ορίζει πως: «Η τήρηση τους συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων».

Ναι κύριοι, δεν υπάρχει αμφιβολία μας κοροϊδεύουν... ποιον πατριωτισμό των Ελλήνων;

Πότε διδάχθηκε ο Έλληνας τι είναι πατριωτισμός;

Η λαϊκή παιδεία, δηλαδή η σημερινή θρησκεία των Ελλήνων... υμνεί μονίμως την ουράνια Ιερουσαλήμ! Στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας πνέει σφοδρός άνεμος διεθνισμού και πολυπολιτισμού. Στη μέση και κατώτερη εκπαίδευση, η έννοια της πατρίδας και οι πατριωτικές εκδηλώσεις είναι υπό διωγμών.

Το ίδιο το Σύνταγμα... δεν ορίζει πουθενά (ως όφειλε), την έννοια του πατριωτισμού, και δεν προβλέπει τίποτε για την φιλοπατρίαστην εκπαίδευση οποιουδήποτε δημοσίου λειτουργού ή φύλακα της Πατρίδας: Στο ελληνικό Σύνταγμα η λέξη «πατριωτισμός», αναφέρεται μια και μοναδική φορά... στο γνωστό άρθρο 120, μόνο και μόνο για να φόρτωση στον ανύπαρκτο αυτόν θεσμικά πατριωτισμό των Ελλήνων, το βαρύτατο καθήκον της διασφάλισης του Συντάγματος!

Και η κραυγαλέα ερώτηση είναι: ΓΙΑΤΊ;

Γιατί η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται σε μένα... σε σένα... στον οποιονδήποτε τυχαίο πατριώτη, που πρέπει μόνος και ανίσχυρος, να κάνει τι; Να βγει στις πλατείες και να κόψει τις φλέβες του, χωρίς ασφαλώς να πετύχει απολύτως τίποτε;

Γιατί η τήρηση του Συντάγματος δεν επαφίεται σε έναν πανίσχυρο θεσμό ειδικά διαμορφωμένο, πατριωτικά εκπαιδευμένο και άρτια επανδρωμένο (όπως πχ. σε ένα ειδικό πανίσχυρο σώμα στρατού Συνταγματοφυλάκων), που να μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανακόψει δυναμικά τις παραβιάσεις του Συντάγματος, από οποιαδήποτε παρανοϊκή κυβέρνηση και να ορίσει νέες εκλογές; Ακούσατε ποτέ κάτι ανάλογο; Ούτε και θα ακούσετε ποτέ. Διότι τους αφήνουμε και κάνουν ότι θέλουν, χωρίς να παρεμβαίνουμε ποτέ! Πρέπει να μπει ένα τέλος στην τρέλα της απόλυτης διαχείρισης του έθνους επί τετραετία, χωρίς καμία δυνατότητα δημοκρατικής λαϊκής παρέμβασης. Απέναντι σ' αυτή την τη Σφίγγα λοιπόν, χρειαζόμαστε έναν... τον εθνικό μας Οιδίποδα. Ένα ιερατείο σοφών!

Θυμηθείτε πως κάθε φορά που οι εθνικές μας απαντήσεις στις κρίσιμες ερωτήσεις της Σφίγγας ήταν ανεπαρκείς, κάποιο κομμάτι του έθνους μας πέθαινε!

Θυμηθείτε πως χάθηκαν: ο ελληνισμός της Παλαιστίνης, Ιωνίας, Αλεξάνδρειας, Πόντου, Μεγάλης Ελλάδος, Κύπρου… αλλά και μαζί τους ιδέες, ιδανικά, πολιτισμός, επιστήμες, και πολυτιμότατα προγονικά σεβάσματα..!

Όλες αυτές οι τραγωδίες απλά αγνοήθηκαν! Κανένα "ιερατείο" σοφών (όπως εδώ και χρόνια το αποκαλώ εγώ στα βιβλία μου), δεν δημιουργήθηκε, για να απαντά σωστά στις μελλοντικές θανατηφόρες ερωτήσεις της Σφίγγας! Τώρα δυστυχώς είναι η σειρά του μακεδονικού ελληνισμού… αλλά... ο εθνικός μας "Οιδίποδας", αυτοί οι ιεροί θεματοφύλακες του ελληνισμού δεν φαίνονται πουθενά…!

Και δυστυχώς μας κυβερνούν άνθρωποι που απαξιώνουν και περιφρονούν επιδεικτικά την ξεκάθαρη αντίρρηση των Ελλήνων στους χειρισμούς του μακεδονικού ζητήματος. Δυο γιγαντιαία συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα δεν τους είπαν απολύτως τίποτε... κι ας ήταν το βροντερότερο λαϊκό δημοψήφισμα.

Υποτεθείτε πως οι κυβερνήσεις είναι η εκτελεστική εξουσία της λαϊκής θέλησης. Λοιπόν; Ουδέν ψευδέστερον πλέον. Αν είχαν τον παραμικρό σεβασμό στην γνώμη του λάου μας, θα μπορούσαν να την έχουν σε χρόνο μηδέν. Σήμερα με την γενικευμένη κατοχή των κινητών τηλεφώνων και με ελάχιστες επιπλέον διευθετήσεις ταυτοποιήσεων, η γνώμη του λάου θα μπορούσε να εκφρασθεί σε όλα τα καυτά εθνικά θέματα, χωρίς κανέναν κόστος, αδιάβλητα, και σε ελάχιστο χρόνο. Ακούσατε πότε κάτι σ' αυτή την κατεύθυνση;

Είναι απλό... δεν θέλουν τη γνώμη μας γιατί απλούστατα δεν εκπροσωπούν εμάς... υπηρετούν γνώμες και εντολές αλλότριες.

Κι αυτό δεν το λέω μόνο εγώ, το λένε με καυστικότερους τρόπους όλοι οι εχέφρονες άνθρωποι της χώρας: ο γνωστός για τις δημόσιες τοποθετήσεις του Καθηγητής φιλοσοφίας Χρήστος Γιανναράς έγραψε πρόσφατα: «Η κυβέρνηση (μας) δεν κυβερνάει, απλώς διεκπεραιώνει τις αποφάσεις των αλλότριων εντολέων, καρυκευμένες με ολίγη σάλτσα "διαπραγματεύσεων", για να συντηρείται το κουκλοθέατρο της τάχα δημοκρατίας. Το κράτος (μας) επιτροπεύεται πανομοιότυπα με τον τρόπο που θα το έκανε ένας (οποιοσδήποτε) ξένος στρατός κατοχής». Ναι... Δεν τους αποκαλεί προδότες αλλά το υπαινίσσεται ξεκάθαρα.

Μάλιστα τώρα με την παράλογη και παράνομη αθρόα διανομή όχι υπηκοότητας αλλά ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ παρακαλώ, δημιουργούν υβριδικούς πολίτες και πλαστό εκλογικό σώμα που θα νομιμοποιεί την αντεθνική τους δράση, και θα γίνουν ισχυρό διαχρονικό δεκανίκι, των πλέον περίεργων μελλοντικών διαμελιστικών τους προθέσεων.

Δεν θα έπρεπε να ανεχόμαστε από κανέναν, πόσο μάλλον στον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης να μας αποκαλεί απληροφόρητους, υστερικούς, σαχλούς, χαζούς και αμόρφωτους, επειδή δεν θέλουμε να παραχωρήσουμε το όνομα της Μακεδονίας σε μια νεοσύστατη χώρα, της οποίας οι κάτοικοι δεν μπορούν να διαβάσουν ούτεκαν την λέξει ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στην γλώσσα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Φίλοι μου... αγαπητοί συνέλληνες, είμαστε άοπλοι σε έναν λυσσαλέο ντροπιαστικό πόλεμο οριστικού εθνικού αφανισμού. Κάτι πρέπει να βάλουμε στο χέρι μας. Είναι προτιμότερο να πεθάνουμε με μια πέτρα στο χέρι κι ας μην προλάβουμε να την ρίξουμε... απ' το να κοιτούμε άπραγοι τον ατιμωτικό μας αφανισμό!

Ζούμε στον δικό τους Λαβύρινθο και είμαστε αποσδήποτε καταδικαζμένοι. Το πρόβλημα μας δεν είναι ο Μινώταυρος, αυτός με κάποιον τρόπο μπορεί να εξοντωθεί... άλλα εμείς ακόμα και τότε, θα εξακολουθούμε να γυροφέρνουμε μέχρις εξαντλήσεως και θανάτου στα αδιέξοδα μονοπάτια του, αν δεν βρεθεί κάποιος να βάλει στο χέρι μας το σωτήριο νήμα της Αριάδνης.

Ένας καθοδηγητικός θεσμός λοιπόν με δικούς μας ανθρώπους γενικής αποδοχής και υπεράνω κάθε υποψίας... μια δική μας "Αριάδνη", ένας δικός μας "Οιδίποδας" ένας δικός μας επίσημος ιερότατος θεσμός εθνικών θεματοφυλάκων... τώρα είναι αναγκαίος παρά ποτέ.

Έχοντας καθήκον να διαφυλάξουμε μια ιερή Πατρίδα, ας το τολμήσουμε, ενθυμούμενοι τα ιεράπρογονικά μας λόγια: «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων, τιμιώτερόν εστίν πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσι». Plato Phil. Crito 51.b,1.

Ας πούμε, μιας και μας δίνεται έξτρα χρόνος, και λίγα λόγια για τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου όπως υπόσχεται ο τίτλος της ομιλίας μου. Όποιος βέβαια ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερες λεπτομέρειεςγια την μελέτη μου αυτή, μπορεί να βρει ολόκληρη την ενδιαφέρουσα αυτή εκδοχή, για την δολοφονία του Μεγάλου αυτού Μακεδόνα στο διαδίκτυο με τον τίτλο: Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΟΝΤΆΡΙ ΑΝΤΆΜΩΣΑΝ ΣΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΊΑ ή ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΚΔΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

ΤΕΛΟΣ

 

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (Του Μ. Καλόπουλου - Απαγγελία: Ιοκάστη Κυρίτση)

Χρόνε μου, μην βαρυγκωμάς,

για μένα τάχα πως με χτύπησαν οι πόνοι.

Γιατί εγώ, Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, έχω μέλλον, κι αντέχω,

κι ας φαίνεται πως όλοι τους, μ' αφήσαν τώρα μόνη.

 

Μόνη μου ήμουν κι άλλοτε,

μα σε δόξα τρανή μου βγήκε,

όταν ο ΜΈΓΑΣ γιος μου ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΣ,

στα πέρατα της γης, την δύναμη του βρήκε.

 

Λαούς, έθνη, και φυλές εφώτισε,

κι όλοι τους το γνωρίζουνε, στη γη που κατοικούνε

πως Μ Η Τ E Ρ Α ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟY,

έγινε και γι' ΑΥΤΟΥΣ... η μάνα μου Ελλάδα!

 

Ε λ λ ά δ α είμαι λοιπόν εγώ,

π ι ό τ ε ρ ο απ' τον καθένα.

Kαι απειλές δε δέχομαι,

και ούτε τις φοβάμαι.

 

Κι ας ήρθαν δύσκολοι καιροί,

εμείς, θ' αντισταθούμε.

Όσα τυχών ξεχάσαμε,

πίσω θα ξαναρθούνε...

 

ξανά, την δόξα μας, εμείς, οι Έ λ λ η ν ε ς,

Ο Λ Ο Ι   Μ Α Ζ Ι  ΘΑ  ΞΑΝΑΒΡΟΥΜΕ...!!!

ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ: ΙΟΚΑΣΤΗ ΚΥΡΙΤΣΗ