logo

fb youtube rss

Σύνδεση

Ο ευκατάστατος ιερομόναχος Γεράσιμος (1763-1844), κτήτορας της μονής Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Καλαμάτα και ιδιοκτήτης δεκάδων εργαστηρίων επεξεργασίας μεταξιού ήταν ένας από τους ορκισμένους εχθρούς της Εθνεγερσίας. Ως ευσεβής Ρωμηός αποστρέφοταν την ηχηρή επαναφορά του ονόματος "Ελλην" που καλλιεργούσε στην Πελοπόννησο ο δις αφορισμένος Κολοκοτρώνης (είναι εμφανές το ειρωνικό και καταδικαστικό πνεύμα στο "αὕτη ἡ ἑλληνικὴ ἐπανάστασις") και προπαγάνδιζε με θεολογικά επιχειρήματα την υποταγή στους Οθωμανούς. Μετά την απελευθέρωση της Καλαμάτας από τους Έλληνες, εγκατέλειψε την πόλη μαζί με τις καλόγριές του "μὴ ὑποφέρων νὰ βλέπω τὴν ἐπανάστασιν ἐνεργουμένην", ενώ πριν την άλωση της Τριπολιτσάς συνεννοείται με τους Τούρκους για να ειρηνεύσουν με τους "Ρωμαίους". Ενδιαφέρον έχει, επίσης, ότι αποκαλούσε τον Παπαφλέσσα "ψευδόπαπα" και "κατοικητήριον του Διαβόλου" κατά τον ίδιο τρόπο που ο πολύς Παλαιών Πατρών Γερμανός τον αποκαλούσε "απατεώνα και εξωλέστατο". Στα χρόνια του Όθωνα, έρχεται σε συγκρούση μαζί του λόγω της πολιτικής του προς περιορισμό των μοναστηριών - από τα οποία είχε πλημμυρίσει ο ελλαδικός χώρος κατα την τουρκοκρατία αφαιμάζοντας τους υπόδουλους - και δηλώνει την επιθυμία του να φύγει από την Ελλάδα (Διαβατήριον νὰ μοί δοθῆ νὰ φύγω ἀπὸ τὸ κράτος τῆς Ἑλλάδος· τοσαύτην ἀγανάκτησιν εἶχεν ἡ ψυχή μου). Τελικά η αντιβασιλεία επέτρεψε την επαναλειτουργία της μονής στην οποία παρέμεινε ηγούμενος μέχρι το θάνατό του.

________________

«Γίγνεται εκ συνέργειας του Διαβόλου και ουχί του Θεού αύτη η ελληνική επανάστασις· εκ του Διαβόλου εκινήθησαν και εκινούντο είς τοιαύτην φρικτήν και αφρονεστάτην μεγάλην επανάστασιν»

«ο Θεός θέλει και μας προστάζει να έχωμεν πάσαν υποταγήν εις τας εξουσίας, ως υπ’ αυτού τεταγμένας. ο Θεός θέλει να υποτασσώμεθα και είς τους αλλοπίστους βασιλείς και εξουσιαστάς και να τους αγαπώμεν, ώστε και να προσευχώμεθα υπέρ αυτών». (Παύλος Προς Ρωμαίους 13:1-)

«Γιγνώσκοντες πάντες την μεγαλωτάτην αγανάκτησιν, όπου είχα διά αυτήν την επανάστασιν, και με παρακάλεσαν, να υπάγω είς την Μάνην προς τον Μαυρομιχάλην, να τον εμποδίσω από την επανάστασιν... μη υποφέρων δε εγώ να βλέπω την επανάστασιν ενεργουμένην έφυγον την άλλην ημέραν»

«Οι μανιάται δεν εξήλθον ινα πολεμώσι με τους τούρκους, διότι οι τούρκοι δεν τους έβλαπταν ποτέ· αλλ’ εξήλθον, ινα αρπάζωσι των χριστιανών τα πράγματα»

«Έγώ γαρ επρόβαλα αυτοίς, ινά ειρηνεύσωμεν οι μωραΐται τούρκοι και ρωμαίοι ως γείτονες, παραβλέψαντες τα παρελθόντα, να έχωμεν υποταγήν εις τον βασιλέα μας, και εις τους πεμπομένους παρ’ αυτού εξουσιαστάς, να πληρώνωμεν τον χαζαριέ του πασά κατά την βασιλική προσταγήν».

«Εγώ απεκρίθην, ότι μήτε είς ταύτην την πόλιν θέλω να μείνω, μήτε εις άλλην της Ελλάδος, μήτε εις μοναστήριον υπάγω, αλλά διαβατήριον να μοί δοθή να φύγω από το κράτος της Ελλάδος· τοσαύτην αγανάκτησιν είχεν η ψυχή μου».

______________

Πηγή: "Πνευματική Τράπεζα, ή τα ευρεθέντα Εκκλησιαστικά και λοιπά συγγράμματα του διδασκάλου ιερομονάχου Γεράσιμου Παπαδοπούλου ιδρυτού της εν Καλάμαις Ιεράς των Γυναικών Μονής, βιβλίον ψυχωφελέστατον", Εν Αθήναις, Εκ του τυπογραφείου Καλαράκη, 1897