Πολλοί όμως θα ρωτήσουν: Πως παρ’ όλα αυτά συμβιβάζεται ο Ι. Χρυσόστομος να είναι απ’ αυτούς που έγραψαν ευθέως «κατά Ιουδαίων»;

Πόσο «κατά Ιουδαίων» είναι όμως το συγκεκριμένο σύγγραμμά του ;

Εξ όσων ο ίδιος γράφει, είναι προφανές ότι επί των ημερών του, κάποιοι χριστιανοί (δικαιολογημένα) θεωρούσαν την εβραϊκή συναγωγή και την χριστιανική εκκλησία, χώρους εξαιρετικά συγγενείς (!) μια και οι ιεροί προφήτες αναγιγνώσκοντο (στα Ελληνικά) και στα δυο αυτά ιερά μέρη! Έτσι πολλοί Εβραιο-χριστιανοί επισκεπτόμενοι εναλλάξ την συναγωγή και την χριστιανική σύναξη, αποπειράθησαν να ενώσουν έστω και χαλαρά τους δυο ομοιογενείς χώρους!¹

Ο Ιωάννης κατάλαβε τον κίνδυνο: «Και εγώ λέγω. Αν κάποιος δει εσένα (τον εβραίο) τον έχοντα γνώσιν, εις συναγωγήν απερχόμενον, δεν θα οικοδομηθεί εις του ασθενούς (του εθνικού) τη συνείδηση ο θαυμασμός για τα Ιουδαϊκά πράγματα;... Φεύγετε τους τόπους αυτών και μηδείς αιδείσθω² (μην υπολήπτεσθε) την συναγωγήν δια τα (προφητικά) βιβλία» Ι. Χρυσόστομος λογοσ κατα ιουδαιων 48.851.30-40

Ο φόβος λοιπόν ήταν, μήποτε και ο εξ εθνών Χριστιανισμός αποκτήσει φανερούς δίαυλους επικοινωνίας με τον καθαρόαιμο Ιουδαϊσμό, ώστε η ταυτότητα του εθνικοχριστιανισμού γίνει επί το ιουδαϊκότερον φανερή!

Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε, ότι ο Χριστιανισμός ήταν κατεξοχήν διεκδικητική θρησκεία κατά παντός! Αν και φυσικό τέκνο του παλαιοδιαθηκικού Ιουδαϊσμού, απαριθμούσε και κατέγραφε με λογιστική επιμέλεια και ισοπέδωνε μεθοδικά κάθε αντιγνωμία.

Μεγάλο πλήθος επίσης φανατικών και απληροφόρητων Ιουδαίων, αντιμάχετο τον Χριστιανισμό εκλαμβάνοντάς τον ως αντίπαλη θρησκεία! Ο Μέγας όμως Ιωάννης, γράφοντας «κατά ιουδαίων» ουσιαστικά σωφρονίζει και προσκαλεί τους μυαλωμένους Ιουδαίους στον Χριστιανισμό, εξηγώντας τους ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι παρά η καλύτερη εκπλήρωση του παλαιοδιαθηκικού Ιουδαϊσμού: «Όταν η Παλαιά Διαθήκη φαίνεται κηρύττουσα τον Χριστόν... ποιοι είναι οι Ιουδαίοι τον υπό των προφητών μη δεχόμενοι;» Ι. Χρυσόστομος συμφωνοσ η νεα τησ παλαιασ (διαθηκησ)(Λόγος ΙΑ΄) 48.798.7

Ο χριστιανισμός είχε έναντι των εθνώντην πολυσυλλεκτικότητα που ο Γιαχβικός Ιουδαϊσμός δεν διέθετε. Ο επιφανειακός αλλά και ενίοτε ουσιαστικός αντιεβραϊσμός λοιπόν του Χριστιανισμού, για ολοφάνερες και ευνόητες σκοπιμότητες, είχε κάθε λόγο ύπαρξης.

Τελικά, το δήθεν "κατά" Ιουδαίων σύγγραμμα του είναι τόσο... ανθελληνικό (!) που περιέχει την αφετηριακή σκέψη (έμμεση εντολή) πυρπόλησης του Σεράπειου και της Αλεξανδρινής βιβλιοθήκης! Το μεγαλόπρεπο πανεπιστημιακό συγκρότημα, που μόνο με το Καπιτώλιο της Ρώμης μπορούσαν να το συγκρίνουν, έκλεινε επί των ημερών του Ιωάννου, επτά περίπου αιώνες πνευματικής αποθησαύρισης, ιστορίας, τέχνης, φιλολογίας, θεάτρου, έρευνας, διδαχής, και πολιτισμού!

«Ο δε ναός... παμμεγέθης και υπό κιόνων πολυτιμήτων και μαρμάρων ένδοθεν και έξωθεν πάνυ λαμπρώς κεκαλλωπισμένος... οι δε τοίχοι του ενδοτάτου ναού από χρυσών πετάλων και αργυρών ήσαν ενδεδυμένοι.» Γ. Μοναχός χρονικησ ιστοριασ 584.10

Εικονα του Καπιτώλειου Δρανδάκης? Καπιτώλιο ή απεικόνιση του Σεράπειου

Λεζάντα: το Καπιτώλιο ως εχει σημερον, με το οποίο παρομοίαζαν το Σαράπειο

Το μεγάλο και πολυτελέστατο αυτό θεραπευτήριο ψυχών και πνεύματος, ήταν η ακρόπολη και η ιστορική καρδιά της ελληνικής σοφίας!

Ο Αφθόνιος περιγράφων το Σαράπειο το οποίον επεσκέφθη λέει: «Η βιβλιοθήκη αυτή ανοικτή εις το δημόσιον είναι δια την πόλην ολόκληρον μόνιμος πρόσκλησις εις θεραπείαν σοφίας» !!!

Ένα ίδρυμα γνωσιοθεραπείας, σπουδών, ανάλυσης και φιλοσοφίας, ανοιχτό εις πασαν ώραν για τις πνευματικές ανάγκες και του τελευταίου πολίτη! Ταυτόχρονα ένα μουσείο κατασκευής και παρουσίασης εκθεμάτων προχωρημένης τεχνολογίας, που μόνο οι υπερνοήμονες θεολόγοι θεωρούσαν προκλητική επίδειξη ειδωλολατρίας!

Γράφει σχετικά ο Σουΐδας: «Μαγνήτης λίθος καλείται ο έχων την φυσικήν ενέργειαν προς εαυτόν να έλκει τον σίδηρον. Εις δε την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου εν το Σεράπειο, πλάνης και κακουργίας τοιούτον τι μηχάνημα³ ξόανον κατασκευάσαντες εκ χαλκού και εις την κεφαλήν σίδηρον ένδοθεν έθεσαν, τον δε λίθον τούτον (τον μαγνήτη) στις υποδοχές άνωθεν της στέγης έθεσαν. Το δε (άγαλμα) υπό της φυσικής βίας (μαγνητισμού) ελκόμενον του λίθου, μετέωρον γαρ εκρέματο, δια πολλήν μηχανήν και τέχνην, εκρατείτο μέσον εδάφους και ορόφου, θαυμαζόμενον και μη παντελώς κατασπόμενον»⁴ Σουΐδας «Μαγνήτης»

Βρε τι τρομεροί... ειδωλολάτρες αυτοί οι Έλληνες !!!

Κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει κατά του μεγαλύτερου πνευματικού κέντρου στον κόσμου! Τον ναό των βιβλίων! Ο Ιωάννης το τόλμησε γράφοντας...«κατά Ιουδαίων»!

Να τι λέει ο "ιερός" Χρυσόστομος για την Αλεξάνδρεια την γνώση και τα βιβλία: «Ιστορίαν θα σας διηγηθώ παλαιάν. Πτολεμαίος (Β΄) ο Φιλάδελφος πανταχόθεν βίβλους συνάγων και μαθών ότι και παρά Ιουδαίων υπάρχουσι γραφαί περί θεού φιλοσοφούσαι, ... ερμήνευσε αυτάς και εις το Σεράπιδος ιερόν απέθεσεν, ήτο δε ο ανήρ Έλλην, και μέχρι τώρα εκεί των προφητών αι ερμηνευθείσαι βίβλοι⁵ μένουν.Τι λοιπόν, άγιος έσται ο ναός του Σεράπιδος δια τα βιβλία; Μη γένοιτο! Αλλ’ εκείνα μεν (τα ιουδαϊκά βιβλία) έχουν την δική τους αγιότητα, στον τόπο όμως (στο Σεράπειο) δεν την μεταδίδουν... αλλά δαίμονες οικούσι τον τόπον... μάλλον δε και αυτών (των Ελλήνων) όντων δαιμόνων... και παρ’ αυτών βωμός στέκει απάτης αόρατος εις τον οποίον ψυχάς ανθρώπων θυσιάζουσι... κατάλαβε λοιπόν και φανέρωσε (διαδώστε!) ότι δαίμονες κατοικούν εκεί!» Ι. Χρυσόστομος λογοι κατά ιουδαιων 48.851.38 έως 852.35

Αυτός είναι ο "ιερός" Χρυσόστομος...!

Αυτόν τον τόπο (την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας δηλαδή) τον κατοικούσαν πραγματικοί δαίμονες! Εφτακόσιες χιλιάδες (700.000) έως δυο εκατομμύρια (2.000.000!!!) επικίνδυνοι θρησκειοφάγοι "δαίμονες" (τόμοι βιβλίων) της ελληνικής θρησκειοβόρου γνώσης. Αυτούς πυρπόλησε το "σωτήριον έτος" 391μ.Χ. ο «λιθομανής και χρυσολάτρης Θεόφιλος» (όπως τον αποκαλούσε ο Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης) ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος! Ο θείος του Κύριλλου Αλεξάνδρειας, που με τη σειρά του από την θέση του Πατριάρχη Αλεξανδρείας, κατέσφαξε το 415 μ.Χ. την ελληνόψυχη Υπατία, γιατί δεν έλεγε να σταματήσει τις δημόσιες παρουσιάσεις των επιτευγμάτων της ελληνο-αλεξανδρινής επιστήμης!

Αν αυτοί... όλοι... δεν είναι αληθινοί προπάτορες του χριστιανο-ελληνοφανούς έθους τότε ποιοι;