Η Λιλή Ζωγράφου… για τον Απόστολο Παύλο

Απ’ το βιβλίο της ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

ΑΝΤΙΓΝΩΣΗ ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Ο χριστιανισμός έπαιξε το ρόλο του εκτελεστικού αποσπάσματος που
κονιορτοποίησε τον ελληνικό πολιτισμό και τον ανθρώπινο
στοχασμό… Εδώ, εδώ σταματά η Ιστορία και αρχίζει ο εκβαρβαρισμός της
ανθρωπότητας. Ολοταχώς όπισθεν… μέσα από την παροιμιώδη ανηθικότητα του Παύλου.

Ιησούς: Αλίμονό σας όταν όλοι οι άνθρωποι μιλούν καλά για σας.

Παύλος: Με τους πάντες έγινα τα πάντα. Συμπεριφέρεσθε όπως και
γω, ο όποιος καθ' όλα αρέσω σε όλους. 153
Αυτό το μακάβριο, εξοντωτικό σχέδιο δεν έγινε από έναν άνθρωπο.
Πρόκειται για τη σύλληψη ενός Συστήματος που επιδιώκει να σπάσει
το φράγμα της εκλεκτικότητας του πολιτισμού που κρατά τους
Εβραίους απομονωμένους σαν λεπρούς η «ακάθαρτους». Όχι βέβαια
για να αφομοιωθούν οι Εβραίοι στους κόλπους του πολιτισμού. «Μη
γένοιτο», πού 'λεγε και ο Παύλος. αλλά για να ενταχθεί η
ανθρωπότητα στην εβραϊκή ιδεολογία.

…………………

Όχι! ο Παύλος δεν ήταν θρησκευόμενος
από πίστη, Αλλά από ιδεολογία. Μια ιδεολογία κατοχύρωσης
συμφερόντων μασκαρεμένη σε θρησκεία! Και η ιδεολογία αυτή
κινδύνευε από τη Γνώση που απλωνόταν στη Γη. Αυτός θα φτιάσει
έναν θεό που θα καταποντίσει τη γνώση. Και θ' αποκαταστήσει την
ταπεινωμένη εβραϊκή του υπόσταση, αυτή την περιφρονημένη από
τους πολιτισμένους, αλλά και τους ομόφυλούς του επαναστάτες,
υποχρεώνοντας όλους να προσκυνήσουν τον ένα, τον μοναδικό θεό
του Ισραήλ.

«Όσο μεγαλύτερο φτιάχνω το θεό, τόσο μεγαλύτερος και
σπουδαιότερος είμαι 'γω ο ίδιος»,έγραφε ο Γκαίμπελς στο μυθιστόρημα του Μιχαήλ.

Και ο Χόχουτ: «Όποιος δίδει τόσο μεγάλη σημασία στην πίστη καθαυτή, διατάζει ν' αποκεφαλίσουν τους άλλους όταν αμφιβάλλουν γι' αυτήν».

ΑΛΛΑΓΗ ΕΡΓΟΔΟΤΗ

Και μια και δεν πρόκειται να καταργήσουμε τους δούλους, θα
καταργήσουμε τ' αφεντικά. Όλοι θα γίνουμε ίσοι: όλοι δούλοι του
Θεού.

Την καιτονομία θα εισαγάγει ο Παύλος. «Γιατί εκείνος που
υπηρετείται είναι ο Κύριος Χριστός». (Κολοσ. γ', 22-24). Εργοδότης
τώρα είναι ο θεός. Οι καημένοι οι αφεντάδες δεν ευθύνονται πια για
τίποτα. Αντίθετα δέχονται και κείνοι την ισότητα που επιβάλλεται από
ψηλά, κι όλοι είμαστε αδελφοί. Γι' αυτό «όσοι έχουν χριστιανούς γι'
αφεντικά θα γίνουν ακόμη εργατικότεροι, γιατί θα δουλεύουν για
αδελφούς (...) να δουλεύετε με καλή διάθεση σαν να πρόκειται για
τον Κύριο κι όχι για ανθρώπους (...) Γνωρίζοντας ότι από τον Κύριο
θα πάρετε την ανταπόδοση (...) Γιατί δουλεύετε για τον Κύριο Χριστό
(...) είτε δούλος (είσαι), είτε ελεύθερος».112
Και να πως αποκτήσαμε αυτό το μεγάλο πλεονέκτημα:
«Έλευθερωθέντες δε από την αμαρτία, γίνατε δούλοι εις την
δικαιοσύνη... έτσι τώρα να προσφέρετε τα μέλη σας δούλα... γιατί
τώρα ελευθερωθέντες από τις αμαρτίες υποδουλωθήκατε στο Θεό...»
(Ρωμ., στ', 18-22).

Όχι, ο άνθρωπος δεν αστειεύεται. Εμείς μόνο να πάψουμε ν'
απορούμε για το πως πιάστηκε ο χριστιανισμός στον κόσμο. Για το
πως επιβλήθηκε. Για το ποιες ήταν οι σχέσεις του Παύλου με τον
Σενέκα. Για το πως ένας Εβραίος βρίζει μέσα στη Ρώμη την επίσημη
κρατική θρησκεία - την ειδωλολατρία - και τον συνοδεύει ένα
σύνταγμα πεζών και ιππέων για να τον σώσει. Εμείς να πάψουμε ν'
αναρωτιόμαστε πώς ένας κόσμος με τόσο ψηλό πνευματικό επίπεδο
αποδέχτηκε το χριστιανισμό. Ο κόσμος αυτός κινδύνευε. Το νά 'σαι
δούλος ανθρώπων είχε γίνει λίγο επικίνδυνο για τ' αφεντικά. Αλλά
δούλος του Θεού! Κι όλοι οι δούλοι αδέρφια. Ενάντια σε ποιόν θα
πολεμήσεις; Αλλά και ποιό αφεντικό δε θα αγαλλίαζε από παρόμοια
ισότητα; Καιρός να καταλάβουμε πόσο ανεπανάληπτο πολιτικό
εύρημα στάθηκε ο μονοθεϊσμός με βάση το φόβο, για τις μελλοντικές
κοινωνίες (βλ. σελ. 141).

Απ’ το βιβλίο της ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

ΑΝΤΙΓΝΩΣΗ ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

σελ.156-157