Οι πληγές του Φαραώ: «Πάσχα», μια σωτήρια δίαιτα!!! (2/4)
Του Μ. Καλόπουλου

   «Εκκάλεσε δε ο Μωυσής την γερουσία των υιών Ισραήλ και είπε... Προς κάθε συναγωγή των Ισραηλιτών να πείτε. Την δεκάτη μέρα αυτού του μηνός, καθένας θα πάρει ένα πρόβατο (Ο΄ ή κατσίκι) για την οικογένειά του. Για κάθε οικογένεια ένα αρνί. Αν όμως η οικογένεια είναι μικρή για να φάει ολόκληρο το αρνί, ας συνεννοηθεί με τον πιο κοντινό του (Ισραηλίτη) γείτονα και αφού υπολογίσουν πόσο μπορεί να φάει ο καθένας, ας συναπαριθμηθούν, ώστε να διαλέξουν το κατάλληλο αρνί» Έξ.12.3-5 &21.
   Στη σειρά των ατέλειωτων ακόμα όπως θα δούμε οδηγιών, για να μην υπάρχουν ασάφειες προσθέτει: «Αυτός είναι ο νόμος του Πάσχα. Κανένας ξένος δεν θα φάει απ’ αυτό» Έξ.12.43.

   Καθίστε για λίγο και σκεφθείτε τη χρησιμότητα όλων αυτών των οδηγιών! Κανένα άλλο "θαύμα" στη βιβλική αφήγηση, δεν απαιτεί όπως θα δούμε τόσες πολλές και λεπτομερείς διαιτητικές ενέργειες, πριν απ’ την εκδήλωσή του. Βέβαια και καμιά "δίαιτα" δεν στοίχισε τη ζωή τόσων πολλών ανθρώπων. Κοιτάξτε όλες αυτές τις οδηγίες και πολλές ακόμα που θα ακολουθήσουν. Μετά από όσα είδαμε γύρω απ’ τη δράση των πατριαρχών, δε σας λένε σαφώς ότι εδώ κυριολεκτικά κάτι "μαγειρεύεται";

   Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν ετοιμάζει κάτι ο Μωυσής, αλλά τι ακριβώς ετοιμάζει. Γιατί λοιπόν άραγε πάση θυσία, όλοι ανεξαιρέτως οι ομόφυλοι, ακόμα και οι μοναχικοί και οι πάμφτωχοι, οι γέροι και οι ανήμποροι, όλοι πρέπει να φάνε ένα συγκεκριμένο γεύμα την νύχτα της φυγής; Γιατί πρέπει όλοι να "συναπαριθμηθούν" μη τύχει και κάποιοι φάνε κάτι άλλο. Προς τούτο ο Μωυσής αναλώνεται κυριολεκτικά σ’ ένα ολόκληρο πλήθος πρόσθετων οδηγιών: «το δε αρνί σας να είναι τέλειο αρσενικό ενιαύσιον (γάλακτος χρονιάρικο) και θέλετε φυλάττει αυτό μέχρι της δεκάτης τετάρτη (14ης ημέρας) του μηνός» Έξ.12.5-6.

   Πέντε μέρες παρακολούθηση, (από 10η έως 14η) θα μας βεβαιώσουν, ότι το αρνάκι δεν έχει συμπτώματα ακούσιου δηλητηριασμού (απ' τις "πληγές" δηλητηριασμού των κτηνών που προηγηθήκαν) και επί πλέον, η εντολή «θέλετε φυλάττει αυτό», ξεκάθαρα απαγορεύει να ξεστρατίσει το αρνάκι στην επικίνδυνη αυλή του Αιγύπτιου γείτονα.
   Και τώρα δώστε όλη σας την προσοχή, σ’ αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε μαγειρική συνταγή σωτηρίας: «και εκείνη τη νύχτα θα φάτε το αρνί ψητό στη πυρά, (Ο΄ οπτόν πυρί) μαζί με άζυμα και με πικρά χόρτα. Μη φάτε απ’ αυτό ωμό (θυμηθείτε αυτή την λεπτομέρεια!) μηδέ βραστό εν ύδατι, (τίποτε δεν πρέπει να μπει σε κατσαρόλα δηλαδή και θα δούμε γιατί) αλλά οπτόν (ψητό) στην πυρά, την κεφαλήν αυτού, μετά των ποδών αυτού, (δηλαδή ολόκληρο, προφανώς σουβλιστό στην ανθρακιά) και μετά των εντοσθίων αυτού (εννοεί όλα τα βρώσιμα εντόσθια του, ραμμένα προφανώς στο εσωτερικό του, για να μην ξεγελαστεί κανείς και τα βάλει σε κατσαρόλα) και μην αφήσετε υπόλοιπον απ’ αυτού έως το πρωί, ό,τι περισσεύσει απ’ αυτού (του αρνιού) έως το πρωί, καύσατε στην πυρά». Έξ.12. 5-10.
   Το σωτήριο γεύμα, όχι μόνο πρέπει να είναι από το δικό μας κοπάδι και να φυλάγεται ξεχωριστά, αλλά πρέπει να ψηθεί στην αθρακιά, ολόκληρο, μαζί με όλα του τα (βρώσιμα) εντόσθια, χωρίς να διαμελιστεί ή να του αφαιρεθεί το παραμικρό! Γιατί άραγε; Μα το λέει ξεκάθαρα. Αυτή τη νύχτα, το κρέας δεν πρέπει να μπει σε κατσαρόλα! Κανείς δεν πρέπει να φάει βραστό, (ή ωμό!) αλλά μόνο ψητό στην θράκα! Μετά το ολονύχτιο δείπνο, υπομονετικά μέχρι το πρωί, πρέπει να κάψουν τα υπολείμματα του ζώου!
«Και έτσι θα το φάτε, ζωσμένοι την ζώνη σας και φορώντας τα σανδάλια σας και κρατώντας την ράβδο σας στο χέρι, με σπουδή θα το φάτε γιατί είναι Πάσχα του Κυρίου... και τη νύκτα εκείνη, θα περάσω μέσα απ’ την Αίγυπτο και θα θανατώσω κάθε πρωτότοκο στην χώρα» Έξ.12.11.
   Η μετονομασία της τελευταίας αυτής πληγής, αποκλειστικά σε θάνατο πρωτοτόκων, είναι κατά τη γνώμη μας και η κυριότερη απόπειρα απόκρυψης των αληθινών μηχανισμών της πληγής, αφού κανένας γήινος (άνθρωποκίνητος) μηχανισμός δεν θα μπορούσε να σκοτώσει με ακρίβεια επιλεκτικά μόνο τα πρωτότοκα των Αιγυπτίων... ή τουλάχιστον αυτή η μελέτη δεν κατάφερε να εντοπίσει κάτι τέτοιο!
   Όπως είπαμε και προηγουμένως, η πληγή αυτή όταν πρωτοεξαγγέλθη ήταν γενική κατά της ζωής των Αιγυπτίων, χωρίς κανέναν ιδιαίτερο προσδιορισμό πρωτοτόκων. Η αρχική γενική απειλή: «τώρα θέλω πατάξει σε (Φαραώ) και τον λαό σου με θανατικό» Ο΄Έξ.9.15 μόνο πολύ αργότερα το κείμενο σημειώνει στροφή της πληγής προς τα πρωτότοκα.
Το γεγονός μάλιστα, ότι κανένας βιβλικός υπαινιγμός δεν υπάρχει για τον θάνατο οποιονδήποτε μέλους την βασιλικής οικογένειας, είναι και η καλύτερη απόδειξη της αποτυχίας της απειλής πρωτοτόκων! Κάτι που επιπροσθέτως επιβεβαιώνει, την αδυναμία άμεση πρόσβαση ειδικά στα τρόφιμα του άρχοντα Φαραώ!
   Όπως άλλωστε είδαμε απ’ την περίοδο ακόμα του Ιωσήφ, ο βασιλιάς έχει προσωπικό αρτοποιό, που οπωσδήποτε μέσα στο γενικότερο πια κλίμα δυσμένειας, δεν δε θα μπορούσε να είναι Εβραίος. Οι φρουροί και η αυλική προετοιμασία των γευμάτων, ήταν ένας αδιαπέραστος συνδυασμός αποτροπής χαλδαιικών πληγών. Ενδέχεται όμως η απειλή πρωτοτόκων που ο Μωυσης ξεστομίζει μπροστά στον βασιλιά, να υπαινίσσεται, πως τελικά βρέθηκε τρόπος προσέγγισης του πρωτότοκου γιου του Φαραώ, που αν και άμεσα υποψήφιος του θρόνου, είχε κατά τη θέληση των συμπτώσεων ένα "τρωτό" σημείο επαφής και προσέγγισης με τη θεϊκή κατάρα. Ενδεχομένως, κάποια αδυναμία του πρωτότοκου πρίγκιπα, σε κουλουράκια ή γλυκίσματα, εκτός του αυλικού φούρνου, έξω δηλαδή απ’ την τυπική ελεγχόμενη διατροφή του, απειλούσε να του στοιχίσει τη ζωή.
   Ο Μωυσής, που κατά την υπόθεση αυτή το πληροφορείται έγκαιρα, μετατρέπει μόνο για το βασιλικό περιβάλλον το αρχικό: «θέλω πατάξει σε και τον λαό σου με θανατικό» στο πολύ πιο εξειδικευμένο «Στην γη της Αιγύπτου, θα πεθάνει από του πρωτοτόκου του Φαραώ, που κάθεται στον θρόνο, έως του πρωτοτόκου τη δούλης, που δουλεύει στο μύλο έως και τα πρωτότοκα των ζωών» Έξ. ΙΑ΄ 5.
   Το μόνο διάσημο θύμα στην οικογένεια του Φαραώ, μπορούσε λοιπόν να είναι ο διατροφικά "άτακτος", πρωτότοκος γιος του Φαραώ, με τις εξωαυλικές του προτιμήσεις. Για τα άλλα θύματα, τα ανώνυμα, κανείς δε νοιάζεται αν θα ήταν πράγματι πρωτότοκα ή όχι. Όσο για τα πρωτότοκα των ζωών; ε, αυτά προ πολλού (απ' την πληγή των κτηνών) δεν έπρεπε καν να υπάρχουν!

   Άλλωστε, πρέπει να το επαναλάβουμε αυτό, η αφήγηση δεν ικανοποιεί καθόλου την περιέργειά μας, για το αν πέθανε τελικώς ο πρωτότοκος γιος του βασιλιά. Έτσι, για να μένει αναπάντητο ένα τόσο κεφαλαιώδες ερώτημα, συμπεραίνουμε μάλλον εκ του ασφαλούς, ότι η τελική πληγή του εξολοθρευτή, παρά τις προφητικές μεγαλοστομίες, δεν έφτασε ποτέ μέχρι το πιάτο του πρωτότοκου πρίγκιπα.
   Μάλλον λοιπόν, η μετατροπή της γενικής ανθρωποκτόνου πληγής, σε ειδική πληγή πρωτοτόκων, εξυπηρέτησε θαυμάσια άλλες σκοπιμότητες, όπως την θεαματική ανάμιξη του ανεξήγητου θεϊκού στοιχείου και την ασφαλή απόκρυψη πίσω του, των αληθινών γήινων (ανθρωποκίνητων) μηχανισμών εφαρμογής της πληγής. Μετατρέποντας ένα ερμηνεύσημο έγκλημα μαζικής μαγγανείας, σε ανεξήγητη πληγή πρωτοτόκων, η αφήγηση σκεπάζει ικανοποιητικά τις ίδιες της δικές της ομολογίες, με ένα λαμπερό θεολογικό πέπλο μυστηρίου, προκαλώντας την απαραίτητη σύγχυση και εξοστρακίζοντας (με εκπληκτική δυστυχώς επιτυχία απ’ ότι ήμαστε πια σε θέση να βεβαιώσουμε) τους ενδεχόμενους κατοπινούς ερμηνευτικούς υποψιασμούς!

   Μάλιστα, σ’ όλα αυτά, τα τόσο ανατριχιαστικά, το περίεργο θα ήταν να μην υπήρχαν οι απαραίτητες απόπειρες αινιγματοποίησης και συγκάλυψης κι όχι το αντίθετο. Άλλωστε, στα περί πρωτοτόκων πρέπει να συμπληρώσουμε, ότι έκτοτε τα πρωτότοκα των Ισραηλιτών, εξηγοράζοντο με αξιόλογες προσφορές προς το εβραϊκό ιερατείο, είτε ζώο ήταν αυτό, είτε άνθρωπος. Υπήρχε λοιπόν κάθε λόγος όχι μόνο να παρεμβληθεί, αλλά και να συντηρηθεί στην Βίβλο η κερδοφόρος αυτή λεπτομέρεια.
   Επανερχόμαστε όμως στην αφήγηση, που παραδόξως ομολογεί, ότι στην ανθρωποκτόνο πληγή των Αιγυπτίων, μαζί με άλλους: «θα πεθάνει... και ο γιος της δούλας, που δουλεύει στο μύλο» Έξ.11.5, αλλά όχι μόνο αυτός, σύμφωνα με την αφήγηση, μαζί τους πεθαίνει και: «ο γιος του αιχμαλώτου στο δεσμωτήριο» Έξ.12.29. Βέβαια αν εδώ προσθέσουμε και τα αναρίθμητα εξ ορισμού αθώα μωρά, που πρέπει μαζικά να πεθάνουν, καταλαβαίνουμε πολύ καλά πως μπροστά μας έχουμε ένα αδίστακτο θανατηφόρο τυφλό χτύπημα της οργάνωσης του Μωυσή… και όχι κάποιου θεού.

     Και εδώ είμαστε αναγκασμένοι να ρωτήσουμε κάτι, που δεν μπορεί να απαντηθεί με καμιά βιβλική λογική. Τι απέγινε η βαρύγδουπη βιβλική δήλωση: «Κύριε, ποτέ δεν γίνεται, εσύ να συναπολέσεις τον δίκαιο μετά του ασεβούς» Γέν.18.25. Γιατί πεθαίνει λοιπόν ο γιος της δούλας και του φυλακισμένου αιχμαλώτου; Γενικότερα οι δούλοι κι οι αιχμάλωτοι, προφανώς αυτοί οι μη Αιγύπτιοι, γιατί πρέπει να πεθάνουν, για μια διένεξη που ολότελα δεν τους αφορά;

   Μα ακριβώς, επειδή δεν υπάρχει τρόπος να σωθούν. Γιατί λοιπόν αυτοί οι εντελώς αθώοι και μάλιστα όμοια ή και χειρότερα καταδυναστευόμενοι αλλοεθνείς δούλοι και αιχμάλωτοι, ίσως-ίσως και κάποιοι δικοί τους ομόφυλοι (Εβραίοι) έγκλειστοι στις φύλακες, βρίσκουν όμοιο θάνατο, με τους εξ ορισμού κακούς Αιγύπτιους, απ’ τον υποτιθέμενο "δίκαιο" και "φιλεύσπλαχνο" ασιάτη θεό των Εβραίων;!
   Δυστυχώς, η θεϊκή παράτρεξη, (πάσχα) δεν είναι γι αυτούς. Ο αλλοεθνής δούλος, δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στην σωτήρια διαδικασία χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο αποκάλυψης, το γιγάντιο σχέδιο εξόντωσης των θανάσιμα παγιδευμένων Αιγύπτιων! Αλλά και ο αιχμάλωτος στο δεσμωτήριο, αν και ολότελα αθώος και ίσως ομόφυλος, δεν μπορεί να σωθεί αφού βρίσκεται κάτω από διαφορετικό, ελεγχόμενο διατροφικό καθεστός.

   Η ερώτηση επανέρχεται. Υπάρχει άλλη ικανοποιητική εξήγηση, στο γιατί πεθαίνει ο κακομοίρης δούλος στο μύλο και ο δύστυχος αιχμάλωτος στα αιγυπτιακά δεσμωτήρια;
   Η ίδια λοιπόν η βιβλική αφήγηση, ομολογεί θρασύτατα την αδυναμία της χαλδαιικής θεότητας, να τηρήσει έστω και τα στοιχειώδη όρια δικαιοσύνης. Σκοτώνει αδιακρίτως εχθρούς, αλλοεθνείς, δούλους και κρατούμενους. Ποιος... θεός λοιπόν και ποια... πρωτότοκα! Εδώ έχουμε μια καθαρή ομολογία μαζικής εγκληματικής ενέργειας που στρέφεται χονδροειδώς και αδιακρίτως εναντίον όλων, όσων αγνοούν τα σωτήρια μαγειρέματα του αρχιμαγγανιστή Μωυσή!
   Γιατί λοιπόν, αν δεν επρόκειτο για παγίδα μαζικής μαγγανείας, η υποτιθέμενη θεότητα σώζει μόνο όσους μπορούν να συμμετάσχουν με κάθε λεπτομέρεια στο συγκεκριμένο σωτήριο δείπνο;

Μ. Καλόπουλος

Απ' το βιβλίο του Μ. Καλόπουλου:
Βιβλική θρησκεία το Μεγάλο Ψέμα.
Διαβάστε εδώ την υπόλοιπη μελέτη:
Οι πληγές του Φαραώ: "Πάσχα" και… τα άζυμα της σωτηρίας!!! (1/4)
Οι πληγές του Φαραώ: «Πάσχα», μια σωτήρια δίαιτα!!! (2/4)
Οι πληγές του Φαραώ: Πάσχα, η νύχτα του τρόμου!!! (3/4)
Οι πληγές του Φαραώ: «Πάσχα» η εκτέλεση!!! (4/4)

..................................
Για να απαλλαγείτε οριστικά από τα εκβιαστικά θρησκευτικά διλήμματα.
Για να γνωρίσετε τις απαρχές της αντιπαλότητας, που κατατρώει τον πολιτισμό μας.
Για να κατανοήσετε τις απίστευτες μεθοδεύσεις και τα υλικά των βιβλικών θαυματοποιών!
Για να απαντήσετε σε όλες σχεδόν τις θεολογικές σας ενστάσεις και απορίες.
Η γνώση είναι... η καλύτερη εκδίκηση!

Αποκτήστε τα βιβλία του Μ. Καλόπουλου επί αντικαταβολή στο τηλ: 2310/770100
Ξεναγηθείτε με διασκεδαστικό και σαφή τρόπο, στα πλέον απίστευτα μυστήρια της θεολογικής μαγείας, και ανακαλύψτε την γέννηση της σημερινής αθλιότητας, στα χέρια εκείνων... που λατρεύτηκαν σαν άνθρωποι του θεού!

Γνώμη αναγνώστου: «Μια απολαυστική ξενάγηση στα στημένα "θαύματα" των μεγάλων προφητών της Βίβλου, που  θα σας ενθουσιάσει με την απομυθοποιητική της σαφήνεια. Μια πρωτότυπη μελέτη που θα αποτελέσει σταθμό στις αναζητήσεις σας». A.M.