EΝΑΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ «ΚΟΠΡΩΝΥΜΟΣ», ΕΠΕΙΔΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΗΚΕ ME THN EKKΛΗΣΙΑ

Ο διασυρμός του Κωνσταντίνου Ε΄

και η ιστορική παραποίηση, ως «Εικονομαχία»

της εκκλησιαστικής και κοινωνικής του μεταρρύθμισης

  Το έτος 726 μ.Χ. στην παρακμάζουσα Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, στα χρόνια της βασιλείας του Λέοντος Γ΄ του Ίσαυρου, ξεσπά ένας ακόμη εμφύλιος θρησκευτικός πόλεμος, η γνωστή σε όλους «Εικονομαχία». Ο Χριστιανισμός, που καθιέρωσε ο «Μέγας» Κωνσταντίνος, έχει κυριαρχήσει ολοκληρωτικά στα εσωτερικά δρώμενα της αυτοκρατορίας με ανελέητες σφαγές εναντίον όλων των αντιπάλων του. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα οι ορθόδοξοι χριστιανοί κατάφεραν να εξοντώσουν όλες τις άλλες συνυπάρχουσες θρησκείες, λατρείες και αιρέσεις και να καταστρέψουν όλα τα λαμπρά πολιτιστικά μεγαλουργήματα του Ελληνισμού αλλά και των άλλων εθνών, ενώ παράλληλα εγκαθίδρυσαν ένα σκοταδιστικό θεοκρατικό καθεστώς. Ο Ελληνορρωμαϊκός κόσμος μεταλλάχθηκε σε Χριστιανορρωμαϊκό και σαν οδοστρωτήρας θα ισοπεδώσει όλες τις πολιτιστικές κατακτήσεις χιλιετιών, εξαπλώνοντας τον τρόμο, το σκότος και τον Μεσαίωνα στην οικουμένη. 

«Εικονομαχία»: Η Κοινωνική και θρησκευτική μεταρρύθμιση

  Με την τεράστια αύξηση της γαιοκατοχής, των κερδών και των αμυθήτων θησαυρών, που λήστευσαν απʼ τους αρχαιοελληνικούς ναούς και τους πολίτες του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους, οι κληρικοί δημιούργησαν ένα πάμπλουτο παρακράτος, που υποστηριζόταν από ένα μεγάλο άτακτο στρατό καλογήρων και μοναχών και απειλούσε την επιβίωση της Αυτοκρατορίας. Οι δύο Ίσαυροι αυτοκράτορες, Λέων ο Γ΄ και ο γιός του Κωνσταντίνος ο Ε΄, με την θρησκευτική και την κοινωνική μεταρρύθμιση, που θα πραγματοποιήσουν θα επιφέρουν την υποταγή της Εκκλησίας στο κράτος, καθώς θα περιορίσουν την δύναμή της, θα κοινωνικοποιήσουν (κοίνωσις) τμήματα της περιουσίας μονών και επισκοπών και θα κατασχέσουν μεγάλες ποσότητες χρυσού και χρημάτων.

     Η ορθολογική αυτή μεταρρύθμιση καταγράφηκε απʼ τους ιστορικούς των εικονοφίλων με τον αρνητικό όρο «Εικονομαχία». Η Ορθόδοξη Εκκλησία θα επανέλθει δριμύτερη λίγο αργότερα με την αντιμεταρρύθμιση της αυτοκράτειρας Ειρήνης και την πρώτη «αναστύλωση των εικόνων». Κατά την διάρκεια της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου στην Νίκαια της Βιθυνίας το 787 μ.Χ. η Εκκλησία θα επανακτήσει στο ακέραιο την περιουσία, αλλά και την πολιτική δύναμη που απώλεσε κατά την διάρκεια της «Εικονομαχίας».

      Η «Εικονομαχία» θα περάσει σε δεύτερη φάση από το 813 μ.Χ. έως το 843 μ.Χ. Η δεύτερη και οριστική «αναστύλωσις των εικόνων» θα γίνει από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα (σύζυγο του αυτοκράτορα Θεόφιλου), που επανέφερε τα ισχύοντα της Ζ΄  Οικουμενικής Συνόδου, με την Εκκλησία να γίνεται δυνατότερη από ποτέ. Η αντιμεταρρύθμιση αυτή, που εορτάζεται μέχρι και σήμερα ως η «Κυριακή της Ορθοδοξίας», υπήρξε η οριστική ταφόπλακα του Ελληνικού Πολιτισμού, αλλά και η απαρχή της μεγάλης παρακμής της Χριστιανικής Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Nova Roma).

H συκοφάντηση του Κωνσταντίνου Ε΄

  Το έτος 741 μ.Χ. αυτοκράτορας της Νέας Ρώμης στέφεται ο Κωνσταντίνος ο Ε΄, γιός του Λέοντος του Γ΄, ο επονομαζόμενος απʼ την ψευδοιστορία μας ως «Κοπρώνυμος» και «Καβαλλίνος», διότι «αφώδευσε μέσα στην κολυμβήθρα κατά την διάρκεια της βαπτίσεώς του» και ότι «ευχαριστιόταν με την μυρωδιά της κοπριάς και των ούρων των αλόγων»! 

     Γεννήθηκε το 718 μ.Χ. και ανακηρύχθηκε από τον πατέρα του συμβασιλέας απʼ την ηλικία των δύο ετών. Η σταδιοδρομία του στον θρόνο της Νέας Ρώμης (Κωνσταντινούπολης) υπήρξε λαμπρή. Ο Κωνσταντίνος ακολούθησε και πραγματοποίησε κατά γράμμα το σχέδιο της θρησκευτικής και κοινωνικής μεταρρύθμισης, που ενεπνεύστηκε ο πατέρας του με σκοπό την αναγέννηση και την ακμή της Αυτοκρατορίας.

     Το 742 μ.Χ. ο γαμπρός του Αρτάβαζος, υποκινούμενος απʼ το ορθόδοξο ιερατείο των εικονοφίλων με αρχηγούς τον επίσκοπο Γαγγρηνών, Μαρκελλίνο, και τον πατριάρχη Κωνσταντινούπολης, Αναστάσιο, στασιάζει εναντίον του κατά την διάρκεια εκστρατείας του τελευταίου εναντίον των Αράβων και καταλαμβάνει την Κωνσταντινούπολη. Εκεί ο Αναστάσιος θα χρίσει τον Αρτάβαζο αυτοκράτορα. Η σφοδρή εμφύλια σύγκρουση θα επέλθει τον Μάιο του 743 μ.Χ. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους και ύστερα από πολιορκία της πρωτεύουσας, ο Κωνσταντίνος θα εισέλθει νικητής στην Κωνσταντινούπολη  τιμωρώντας τους αντιπάλους του παραδειγματικά με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

     Ο Κωνσταντίνος υπήρξε δίκαιος ηγεμόνας και κοινωνικός μεταρρυθμιστής, που κατάφερε να επιβάλει την τάξη στα εσωτερικά του κράτους του περιορίζοντας την χαοτική παρα-εξουσία, που ασκούσε η Ορθόδοξη Εκκλησία στην μέχρι τότε πολιτική ζωή της Αυτοκρατορίας. Ο Κ. Παπαρρηγόπουλος (ο υμνητής και ιδρυτής συγγραφέας του ελληνοχριστιανικού υβριδίου) στο έργο του «Ιστορία του Ελληνικού έθνους» (τομ. 3ος, σελ. 331-332, «Από του Ιουστινιανού μέχρι του Βασιλείου του Α΄», κεφ. Γ΄ - Κωνσταντίνος Ε΄) χαρακτηρίζει τον Κωνσταντίνο Ε΄ ως έναν εκ των μεγαλοφυεστέρων Βυζαντινών αυτοκρατόρων· και μας εξηγεί για τις ύβρεις, που συνοδεύουν έως και σήμερα το όνομά του: «Ο υιός και διάδοχος του Λέοντος Κωνσταντίνος Ε΄ όχι μόνον έμεινε πιστός εις τας αρχάς του πατρός αυτού, αλλʼ ως προς το εκκλησιαστικόν ζήτημα ανεδείχθη πολύ τολμηρότερος. Τούτου ένεκα προσεκάλεσε κατά του εαυτού του ύβρεις και συκοφαντίας των αντιπάλων του, πολύ δεινοτέρας των όσων κατά του Λέοντος επενοήθησαν. Ήρχισαν δε λοιδορούντες αυτόν εξ αυτής της στιγμής καθʼ ην εδέχθη το άγιον βάπτισμα, διότι ερρήθη ότι ενώ εβαπτίζετο εμόλυνε την αγίαν κολυμβήθραν δια της κόπρου αυτού, εκ τούτου δε επωνομάσθη Κοπρώνυμος. Αν και ο Θεοφάνης όστις πρώτος ανέφερε το διηγημάτιον τούτον, υποδεικνύει εν άλλω τινί χωρίω, ότι απεδόθη αυτώ η ειρημένη επωνυμία, ως και η του Καβαλλίνου, εκ του ότι ετέρπετο οσφραινόμενος την κοπριά και τα ούρα των ίππων, επειδή κοινώς καβαλλίνα ονομάζεται η κοπριά[…].  Αναφέρομεν τας αηδείς και ανυποστάτους και συγκεχυμένας ταύτας ειδήσεις μόνον και μόνον δια να καταδείξωμεν μέχρι τίνος βαθμού μανίας έφθασαν περί τας ύβρεις αυτών οι πολέμιοι της μεταρρυθμίσεως χρονογράφοι[…]. Και όμως παρέμεινεν εν τη ιστορία το ελεεινόν τούτο επώνυμον προσηρτημένον εις ένα εκ των μεγαλοφυεστέρων βασιλέων του μέσου αιώνος».  Και φυσικά το «ελεεινόν τούτο επώνυμον» διδάσκεται στους νέους μας μέχρι και σήμερα απʼ την ελληνοχριστιανική μας παραϊστορία, για αυτόν τον αυτοκράτορα. 
 
Ο εικονολάτρης πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρος ο Α΄ πατά επί του πτώματος μεταρρυθμιστή εικονομάχου. Στο επάνω μέρος της εικόνας και άλλος ιερωμένος σκοτώνει το θύμα του. Η θρησκεία της «αγάπης» σε όλο της το μεγαλείο. 
  
     Ο χριστιανός χρονογράφος Θεοφάνης, ο δημιουργός των επωνύμων «Κοπρώνυμος» και «Καβαλλίνος», στο έργο του «Χρονογραφία» γράφει για τον Κωνσταντίνο Ε΄ και τον πιστό του στρατηγό Μιχαήλ Λαχανοδράκοντα: «Ο στρατηγός των Θρακησίων Μιχαήλ Λαχανοδράκων με εντολή του αυτοκράτορα πούλησε όλα τα μοναστήρια, ανδρικά και γυναικεία και όλα τα ιερά σκεύη και τα βιβλία και τα κτήνη και όλα τα υποτακτικά τους και την τιμή τους. Όσα επίσης βιβλία μοναχικά και πατερικά βρήκε τα έκαψε στην φωτιά. Κι αν κάπου ανεκάλυπτε να έχη κάποιος στην φυλακή του λείψανο αγίου κι αυτό το έρριχνε στην φωτιά και τον κάτοχό του τιμωρούσε ως ασεβή. Τελικά δεν άφησε ούτε έναν άνθρωπο με το σχήμα του μοναχού».

Ο Παπαρρηγόπουλος όμως αναφέρει για τον Θεοφάνη ότι «ο χρονογράφος ούτος ψεύδεται ασυστόλως» (σελ. 344). Η πραγματικότητα είναι, ότι η κοινωνική μεταρρύθμιση με την κατάσχεση της εκκλησιαστικής περιουσίας, την κατάργηση του μοναχισμού και τον περιορισμό του πλουτισμού των εικονολατρών κληρικών, δυσαρέστησε σε τέτοιο βαθμό την Εκκλησία, που οι ιστορικοί της κακοποίησαν με χυδαίο τρόπο τους δύο μεταρρυθμιστές Ισαύρους, αλλά και τους μετέπειτα απογόνους τους.
 Η κοινωνική μεταρρύθμιση με την κατάσχεση της εκκλησιαστικής περιουσίας, την κατάργηση του μοναχισμού και τον περιορισμό του πλουτισμού των εικονολατρών κληρικών, δυσαρέστησε σε τέτοιο βαθμό την Εκκλησία, που οι ιστορικοί της κακοποίησαν με χυδαίο τρόπο όλους τους μεταρρυθμιστές αυτοκράτορες της δυναστείας των Ισαύρων.

     Στις σελ. 349-350 αναφέρει ο Παπαρρηγόπουλος: «Εάν πιστεύσωμεν τους χρονογράφους, τους συναξαριστάς και τινας των νεότερων ιστορικών, ο Κωνσταντίνος εξετράπη εν ταις χώραις ταύταις ευθύς εξ αρχής, προς εκτέλεσιν των αποφασισθέντων, εις φοβεράς βασάνους, μαστιγώσεις, τυφλώσεις, γλωττοκοπίας και άλλους ακρωτηριασμούς. Αλλά ταύτα πάντα είναι πρόδηλοι υπερβολαί[…] πάλιν δεν κατήντησε ποτέ εις τα τερατώδη εκείνα κακουργήματα, όσα απεδόθησαν εις αυτόν υπό πολεμίων ασπόνδων». Κατά τον συγγραφέα τα έργα άλλων χρονογράφων, όπως του Γεωργίου του Αμαρτωλού (ονομάστηκε έτσι απʼ τους εικονοφίλους λόγω της αληθινής παρουσίασης του βίου του Κωνσταντίνου Ε΄), του Νικηφόρου κ.ά., «εξηφανίσθησαν ως μη ώφειλεν υπό της θρησκομανίας της μετέπειτα θριαμβευσάσης αντιπάλου μερίδος, υπό του Θ΄ κανόνος της εν Νικαία εβδόμης οικουμενικής συνόδου» (σελ. 371).

     Ας φανταστούμε στην σημερινή εποχή ένα πρωθυπουργό ή άλλο πολιτικόν άνδρα, νʼ αποφασίζει να χωρίσει την Εκκλησία από το Κράτος, να κατασχέσει και να φορολογήσει την αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία, αλλά και να περιορίσει τις ασύδοτες εξουσίες της, όπως επιχείρησε ο Αντ. Τρίτσης, ή όπως παλαιότερα έπραξε ο Βαυαρός βασιλέας της χώρας μας, Όθων, όταν έκλεινε τα μοναστήρια και χώριζε το Κράτος από την Εκκλησία. «Τρελλός» χαρακτηρίσθηκε ο πρώτος και πέθανε κάτω από περίεργες και αδιευκρίνιστες συνθήκες από ανεύρυσμα εγκεφάλου, «σκληρός δυνάστης» ο δεύτερος και εκδιώχθηκε απʼ το χριστιανικό ποίμνιο και το παρακράτος με επανάσταση! Ας μην ξεχνάμε τί «χαλασμός Κυρίου» έγινε προ ολίγων ετών, όταν η τότε κυβέρνηση Σημίτη, αποφάσισε ορθώς νʼ απαγορεύσει την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες των πολιτών της και να περιορίσει τον αντισυνταγματικό προσηλυτισμό των μαθητών στα σχολεία μέσω του μαθήματος των Θρησκευτικών.

      «Ο Κωνσταντίνος Ε΄ διατάσσει τους στρατιώτες του την καταστροφή μοναστηρίου.» Η εικόνα είναι εμπνευσμένη απʼ τον εικονολάτρη χρονογράφο Μανασσή και σύμφωνα με τον Κ. Παπαρρηγόπουλο ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Ιστορική διαστρέβλωση μέσω της εικονογραφίας λόγω θρησκευτικού μίσους.

      Οι νικηφόροι πόλεμοι του Κωνσταντίνου του Ε΄ εναντίον των Αράβων, των Συρίων, των Σλάβων και των Βουλγάρων εξασφάλισαν τα σύνορα, το έδαφος και το κύρος της Αυτοκρατορίας. Ο Κωνσταντίνος Ε΄ υπήρξε ο πρώτος πολιτικός άνδρας, που έσπασε το απόστημα του μοναχισμού. Έκλεισε πολλά μοναστήρια και τα μετέτρεψε σε στρατώνες ή δημόσια κτίρια και ανάγκασε τους μοναχούς να επανέλθουν στους κόλπους της κοινωνίας. Πολλούς απʼ αυτούς τους ανάγκασε να νυμφευθούν, για να δώσουν παιδιά στην κοινωνία και στο κράτος. Κατάργησε την ειδωλολατρική λατρεία των εικόνων (τοτεμισμός) και τον πλουτισμό των ιερωμένων από αυτές, γιʼ αυτόν τον λόγο λοιδορήθηκε η σπουδαία μεταρρύθμισή του ως «Εικονομαχία». (Η μάστιγα της ειδωλολατρίας των εικόνων απʼ το ποίμνιο, η βιομηχανία θαυμάτων, η λειψανολατρεία, το «άγιο» εμπόριο και ο άκρατος πλουτισμός των κληρικών απʼ όλα αυτά, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση μέχρι σήμερα). Περιόρισε τις λειτουργίες, τις αγρυπνίες, τις νηστείες, τις εξομολογήσεις και μείωσε στο ελάχιστο τον αριθμό των παπάδων και των μοναχών. 
 
     Ο Θεοφάνης και οι λοιποί διώκτες του τον κατηγορούν, ότι λάτρευε κρυφά Έλληνες θεούς και την θεά Αφροδίτη «θύων αυτή εν νυκτί ανθρώπινα θύματα»! Έκανε πολλά δημόσια έργα, όπως η ανακατασκευή των τειχών και του υδραγωγείου της Κωνσταντινούπολης και αναδιοργάνωσε πλήρως τον στρατό. Γράφει ο Παπαρηγόπουλος στην σελ. 372: «Η στρατιωτική ικανότης του Κωνσταντίνου Ε΄ είναι αναμφισβήτητος. Ο στρατός του ανατολικού κράτους ωργανώθη υπʼ αυτού επιτηδειότατα και πολλάκις ενίκησε νίκας λαμπράς». Αλλά και η δίκαιη νομοθεσία του, όπως η κατάργηση της διάκρισης στην επιβολή ποινών, ο νόμος που προνοούσε για τα ορφανά και τις χήρες μητέρες, η μείωση των φόρων στους φτωχούς, η στήριξη του οικογενειακού θεσμού και των πολυτέκνων, η κατάργηση του θεσμού της δουλοπαροικίας στους υπηκόους του, τα κίνητρα για την ανάπτυξη της γεωργίας, θα περάσουν στα “ψιλά” της παραϊστορίας, που τον θέλει “Κοπρώνυμο” και “Καβαλλίνο”». Ο Κωνσταντίνος ο Ε΄ υπήρξε ο πρώτος αυτοκράτορας, που εισήγαγε την ελληνική γλώσσα στα νομίσματα της Nova Roma, καθώς και σε δημόσια έγγραφά της. Το γεγονός αυτό έδωσε αργότερα την αφορμή στους ελληνοχριστιανούς ιστορικούς του Νεορωμαίικου κράτους μας, να υποστηρίξουν ψευδώς τον δήθεν «εξελληνισμό» της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή Nova Roma, σε Βυζάντιο.

     Ακόμη και σήμερα τα ελεγχόμενα βιβλία ιστορίας των Γυμνασίων και των Λυκείων του τριτοκοσμικού Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων παραποιούν την ιστορική αλήθεια και διαπομπεύουν το όνομά του. Στην «Ιστορία Ρωμαϊκή και Βυζαντινή» της Β΄ Λυκείου (σελ. 244) διαβάζουμε: «Η εμφύλια κρίση έγινε οξύτερη στην βασιλεία του Κωνσταντίνου του Ε΄ του Κοπρώνυμου». Παρομοίως και στο βιβλίο της Β΄ Γυμνασίου του Λ. Τσακίρα και του Ζ. Ορφανουδάκη, υπάρχουν παρόμοιες υβριστικές αναφορές εναντίον του.

     Βέβαια, παρόμοιες ιστορικές παραμορφώσεις συμβαίνουν με τους Ρωμαίους αυτοκράτορες Νέρωνα, Δέκιο, Ιουλιανό τον «Παραβάτη», Λέοντα, Θεόφιλο και άλλους, για τον λόγο, ότι δεν συνέπλευσαν ή κοντραρίστηκαν με τα συμφέροντα της Εκκλησίας. Αντιστοίχως αλλά σε απόκρυψη των εγκληματικών πράξεών τους, συμβαίνει με τους Κωνσταντίνο «Μέγα», «άγιο» Ιουστινιανό, Θεοδόσιο «Μέγα» κ.ά. Βέβαια ο κατάλογος των προσώπων και των καταστάσεων που έχουν αλλοιωθεί και κυριολεκτικά παραμορφωθεί απʼ την χριστιανική ιστορία είναι πολύ μεγάλος. 
 

*  *  *

  Όπως ακριβώς συμβαίνει στην σημερινή εποχή, «ο Κωνσταντίνος επείθετο όπως και ο πατήρ του ότι η κοινωνία εκείνη νοσεί ένεκα των ημαρτημένων αυτής δοξασιών». Ο αυτοκράτορας είχε διαπιστώσει, ότι «το κύριον της νόσου ταύτης φάρμακόν εστι το όργανον της όσον ενδέχεται εκτενεστέρας διαδόσεως της παιδείας εις τον λαόν και ότι η εκκλησιαστική μεταρρύθμισις αρκεί να θεραπεύση την καχεξίαν ταύτην». Όμως, ο λαός (το ποίμνιο) υποκινούμενος από την Εκκλησία, «το πλείστον του έθνους απέκρουε την προτεινομένην αυτώ θεραπείαν» και τέλος «αν ο βασιλεύς ούτος ελάμβανε διάδοχον όμοιον εαυτού, το της μεταρρυθμίσεως έργον ήθελε πιθανώς τελεσφορήσει». (Κ. Παπαρρηγόπουλος, σελ. 372).

     Στην σημερινή τριτοκοσμική Ρωμιοσύνη πότε το της κοινωνικής και εκκλησιαστικής μεταρρύθμισης έργο επιτέλους θα τελεσφορήσει;

 Βασίλειος Μαυρομμάτης

 16.06.2009