Τι συμβολίζει ο "δράκοντας" (όφις) παρά τους πόδας της θεάς Αθηνάς; Του Μ. Καλόπουλου

Από το βιβλίο του «Μήτις – Αθηνά και οδυσσειακό πνεύμα»

Αποκλειστική προστάτιδα του ελληνισμού η «Δράκαινα» Αθηνά!

Η σημαντική λοιπόν ερώτηση είναι: Ποιον προστατεύει η θεά με όλον αυτόν τον απίστευτα άρτιο οπλισμό της και σε ποιον ακριβώς θέλει να δώσει την νίκη, που κρατά στο δεξί της χέρι;

Μεταξύ των αναρίθμητων προσωνυμίων της, η θεά έχει και το παράξενο όνομα "Δράκαινα"! Περί του σκοτεινού αυτού ονόματός της διαβάζουμε: «Παλλάς μονογενή… πολεμοτόκε, μήτι, αιολόμορφε, δράκαινα». Orphica Αθηνάς θυμίαμα αρώματα 32.11.«Η Αθηνά δε Δράκων ονομάζεται εκ του δέρκω ήτοι βλέπω... όπως η γλαυξ ενεργός παραμένει στο σκότος».EustathiusPhilol. etScr. (001) 1.139.1-6.(001) 471-. «Δράκων: Το ζώον, παρά το δέρκω και έδρακον». PhiloxenusGramm. Επίσης:«Δράκων: Διά το δράσσασθαι». OrionGramm. 177.22.

Πέραν όλων αυτών όμως, το προσωνύμιο "δράκαινα", παραπέμπει και στην προστασία που αυτή παρέχει σ’ έναν παράξενο τεράστιο "δράκοντα", που προστατευμένος πίσω απ’ την ασπίδα της ησυχάζει στα πόδια της: «Στο στέρνο (της Αθηνάς) κεφαλή μέδουσας… και πλησίον του δόρατος (αυτής) δράκων εστιν».PausaniasPerieg. 1.24.7.5.Βέβαια γι’ αυτόν τον δράκοντα στα πόδια της Αθηνάς, δυστυχώς λίγα είναι γνωστά. Υπάρχει όμως μια συγκλονιστική μαρτυρία, που εκτινάσσει στα ύψη το ενδιαφέρον μας:«Φίλοι της Αθηνάς οι Έλληνες και ιερός της Αθηνάς ο δράκων που τους Έλληνες εσήμανεν (συμβόλιζε)». Porphyrius Phil. Quaestionum Homericarum ad Iliadem 2.305-329.34. Εδώ έχουμε πράγματι έναν συγκλονιστικό και γόνιμο συμβολισμό! Ο "δράκος" (ο γιγάντιος ελισσόμενος όφις) παρά τους πόδας της θεάς στον Παρθενώνα, δεν συμβόλιζε άλλους παρά τους φίλους της θεάς… Έλληνες!

Τον συμβολισμό αυτό ξεκίνησε ο Όμηρος (Ιλ.2.308-329) όταν περιγράφει ένα φίδι (δράκοντα) να καταβροχθίζει εννέα συνολικά σπουργίτια, που ο μάντης Κάλχας ερμηνεύει, σαν τα χρόνια που θα χρειαστούν οι Έλληνες, για να καταλάβουν την Τροία.

Και ιδού η γενέθλιος ομηρική περιγραφή του συμβολισμού: «Αφού τα μικρά του σπουργιτιού κατάπιε μαζί με τη μητέρα, τον δράκοντα αυτόν πασίγνωστο τον έκανε ο θεός, αυτός ο ίδιος που τον έφερε στο φως… Αυτό το μεγάλο σημείο μας το φανέρωσε ο γνωστικός Ζευς, που η δόξα του ποτέ δεν θα χαθεί… καθώς ο δράκος αυτός, που ξερόφαγε τα μικρά της σπουργίταινας κι αυτή την ίδια, που ήσαν οκτώ κι ενάτη η μάνα που τα γέννησε, έτσι κι εμείς (δηλαδή οι Έλληνες) τόσα χρόνια εκεί θα πολεμήσουμε και τον δέκατο χρόνο θα κυριεύσουμε την πόλη με τους φαρδιούς της δρόμους». Ιλιάδα.Β.317-329.

Άρα δύο είναι τα κατεξοχήν αντιπροσωπευτικά ζώα της Αθηνάς: Πρώτον η "γλαύκα" που την πολυμήχανο θηρευτική σοφία της συμβολίζει και δεύτερον, ο αγαπημένος της "δράκων", δηλαδή οι Έλληνες! Ο Πλούταρχος μάλιστα συμπληρώνει κατηγορηματικά, πως αυτός ο "Δράκος", ήταν το αντιπροσωπευτικότερο της θεάς ζώο: «Λένε λοιπόν πολύ ορθά οι Έλληνες, πως ιερό της Αφροδίτης ζώο είναι η περιστέρα, ενώ ο δράκοντας (το ιερό ζώο) της Αθηνάς και ο κόρακας του Απόλλωνος». Plutarchus Biogr. Phil. De Iside et Osiride (351c-384c) 379.D,6. Περισσότερα στο προσωνύμιο της θεάς "Δράκαινα".

Εκπληκτικό λοιπόν συμπέρασμα: Ο γιγάντιος δράκοντας που στέκει δίπλα της, προστατευμένος απ’ την ασπίδα της θεάς, είναι ο ελληνισμός! Ανερμήνευτος λοιπόν και εν πολλοίς άγνωστος παρέμεινε κι αυτός ο κομβικός συμβολισμός της πανώριας θεάς! Η περίλαμπρη αυτή πολεμική θεότητα, δεν είναι πάνοπλη για οποιαδήποτε μεμονωμένη πόλη, αλλά κρατά τη Νίκη… προστατεύοντας τον προσφιλή της "δράκοντα"… ελληνισμό!