 | Σήμερα | 3 |
 | Yesterday | 52 |
 | Αυτή την εβδομάδα | 3 |
 | Αυτό το μήνα | 723 |
 | Σύνολο | 5406009 |
Ιστορία
Επιστολή – Ντοκουμέντο του Καθ. Stephen G. Miller για τη Μακεδονία στον τότε Πρόεδρο Ομπάμα
Η Επιστολή τοῦ Prof.Stephen G.Miller – Univ.of Berkeley California, προς τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ Ομπάμα, δημοσιεύθηκε στό ἐπίσημο περιοδικό τοῦ Ἀρχαιολογικοῦ Ἰνστιντούτου Ἀμερικῆς, ένα ἀπό τά σημαντικότερα περιοδικά τοῦ κόσμου στόν τομέα τῆς Ἀρχαιολογίας.
Ὁ διάσημος Ἀμερικανὸς Καθηγητὴς Ἀρχαιολογίας στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Μπέρκλευ Stefen G. Miller, μὲ μνημειώδη ἐπιστολή του, πρὸς τὸ ἐπίσημο Περιοδικὸ τοῦ Ἀμερικανικοῦ Ἀρχαιολογικοῦ Ἰνστιτούτου «Archaeology Magazine», ξεσκεπάζει τοὺς σφετεριστὲς τῆς Ἱστορικῆς Ἀλήθειας καὶ μὲ ἀδιαμφισβήτητα ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα, καταρρίπτει ἀπόλυτα τοὺς ἰσχυρισμοὺς τῶν Σκοπῖων, περὶ τοῦ δῆθεν δικαιώματός τους νὰ ἀποκαλοῦνται «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» καὶ «ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ»!
Εἰδικότερα, ὁ διάσημος Καθηγητής, μὲ ἀφορμὴ προκλητικὸ ἄρθρο τοῦ Δημοσιογράφου Matthew Brunwasser γιά τὰ Σκόπια, ὑπὸ τὸν τίτλο «Letter From Macedonia: Owning Alexander», πού δημοσιεύθηκε στὸ προηγούμενο τεῦχος Ἰανουαρίου – Φεβρουαρίου τοῦ καταξιωμένου ἀμερικανικοῦ περιοδικοῦ «Archaeology», ἀνατρέπει μὲ γραπτὴ ἐπιστολὴ του τὸ «θεμελιῶδες ἰδεολόγημα» τῶν Σκοπῖων, τεκμηριώνοντας πὼς ἡ περιοχὴ ἐκείνη ἦταν ἡ Παιονία καὶ πὼς δὲν ἔχουν δικαίωμα ἄρα οἱ σημερινοὶ Σκοπιανοὶ κάτοικοί της, νὰ ἀποκαλοῦν τὸ κράτος τους «Μακεδονία», ἀλλὰ οὔτε καὶ τοὺς ἑαυτοὺς τους «Μακεδόνες», ὅπως δὲν μποροῦν νὰ τὸ κάνουν λόγου χάρη καὶ «οἱ Αἰγύπτιοι»!
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ – ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ
ΠΑΙΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ …;«ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»!
Συγκεκριμένα, γράφει κατὰ λέξη ὁ διάσημος Ἀμερικανὸς Καθηγητὴς πρὸς τὸν Ἐκδότη του Archaeology:
«Ἀνοίγοντας σήμερα τὸ τεύχος Ἰανουαριου/Φεβρουαρίου τοῦ περιοδικοῦ Archaeology, ἀνέτρεξα μὲ ἐνδιαφέρον στό «Γράμμα ἀπὸ τὴ Μακεδονία», καί διαπίστωσα ὅτι στὴν πραγματικότητα ἦταν ἕνα γράμμα ἀπὸ τὴν Παιονία – περιοχὴ βόρεια τοῦ ὅρους Βαρνοὺς καὶ τοῦ ὅρους Ὄρβηλος. Ἡ περιγραφὴ τοῦ Livy γιὰ τὴ δημιουργία τῆς ρωμαϊκῆς ἐπαρχίας τῆς Μακεδονίας (45.29.7 καὶ 12) κάνει σαφὲς ὄτι οἱ Παίονες ζοῦσαν βόρεια τῶν ἐν λόγῳ βουνῶν, (τὰ ὁποία σήμερα ἀποτελοῦν γεωγραφικὰ τὰ φυσικὰ ὅρια τῆς Ἑλλάδας) καὶ νότια τῆς Δαρδανίας, ποὺ σήμερα βρίσκεται τὸ Κόσοβο.
Κατὰ τό Στράβωνα (7.τμ.4) εἶναι ἀκόμη περισσότερο σαφὲς νὰ λεχθεῖ, ὅτι ἡ Παιονία βρισκόταν βόρεια τῆς Μακεδονίας καὶ ἡ μόνη δίοδος ἀπὸ τὴν μία στὴν ἄλλη περιοχὴ ἦταν (καὶ παραμένει σήμερα) ἡ διάβαση μέσῳ τοῦ στενοῦ περάσματος τοῦ Ἀξιοῦ ποταμοῦ (ἢ Βαρδάρη). Μέ ἄλλα λόγια ἡ περιοχὴ τὴν ὁποία περιγράφει ὁ Matthew Brunwasser στὸ ἄρθρο του «Owning Alexander», ἦταν στὴν ἀρχαιότητα ἡ Παιονία.
Ἂν καὶ εἶναι γεγονὸς ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι ὑποτάχτηκαν στὸν Φίλιππο τὸν Β΄, πατέρα τοῦ Ἀλεξάνδρου τὸ 359 π.Χ. (Διόδωρος Σικελὸς 16.4.2), δὲν ἦταν ποτὲ Μακεδόνες καί ποτέ δὲν ἔζησαν στὴ Μακεδονία. Πραγματικά, ὁ Δημοσθένης (Ὀλυνθιακὸς 1.230), μᾶς λέγει ὅτι εἶχαν σκλαβωθεῖ ἀπὸ τὸν Μακεδόνα Φίλιππο καὶ σαφῶς κατὰ συνέπεια δὲν ἦταν Μακεδόνες. Ὁ Ἰσοκράτης (5.23) σημειώνει τὰ ἴδια. Ὁμοίως, γιὰ παράδειγμα, οἱ Αἰγύπτιοι, οἱ ὁποῖοι ὑποτάχτηκαν ἀπὸ τὸν Ἀλέξανδρο, ἦταν ὑπὸ μακεδονικὴ μὲν διοίκηση, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς Κλεοπάτρας, ἀλλά ποτέ δὲν ὑπῆρξαν οἱ ἴδιοι Μακεδόνες καὶ ἡ Αἴγυπτος ποτὲ δὲν ὀνομαζόταν Μακεδονία (καὶ ἀπὸ ὅσα γνωρίζω δὲν ἐπιζητεῖ αὐτὴ τὴν ὀνομασία σήμερα).
ΠΑΙΟΝΕΣ ΕΣΤΩ, «ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ» ΠΟΤΕ!
Βεβαίως (συνεχίζει ὁ Καθηγητής), ὅπως μᾶς λέει ὁ Θουκυδίδης (2.99), οἱ Μακεδόνες εἶχαν καταλάβει «μία στενὴ λωρίδα τῆς Παιονίας, ποὺ ἐκτείνεται ἀπὸ τὸ ἐσωτερικὸ μέχρι τὴν Πέλλα καὶ τὴ θάλασσα, κατὰ μῆκος τοῦ Ἀξιοῦ ποταμοῦ. Θά ἦταν ἴσως κατανοητὸ ἐὰν οἱ σημερινοὶ κάτοικοι τῆς δημοκρατίας τῶν Σκοπίων ὀνόμαζαν τοὺς ἑαυτοὺς τους Παίονες καὶ θεωροῦσαν ὅτι τοὺς ἀνήκει ἡ περιοχὴ ποὺ περιγράφει ὁ Θουκυδίδης. Ἀλλά γιατί, ἀντίθετα, προσπαθοῦν οἱ σημερινοὶ κάτοικοι τῆς ἀρχαίας Παιονίας νὰ ὀνομάζονται Μακεδόνες καὶ ἡ περιοχὴ τους Μακεδονία;
ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ!
O κ. Brunwasser, (Σ.55) ἀναφέρεται στοὺς Ἑλληνικοὺς ἰσχυρισμούς, ὅτι ἡ στάση αὐτὴ ἀποτελεῖ «ἔνδειξη διεκδικήσεων Ἑλληνικῶν ἐδαφῶν» καὶ ἐπισημαίνει ὅτι «ἡ βόρεια περιοχὴ τῆς Ἑλλάδας, ὀνομάζεται ἐπίσης Μακεδονία». Ἀφήνοντας κατὰ μέρος ὅτι αὐτή ἡ βόρεια περιοχὴ τῆς Ἑλλάδας ὀνομάζεται συνεχῶς Μακεδονία γιὰ περισσότερα ἀπὸ 2500 χρόνια,(βλέπε μεταξὺ ἄλλων καί Ἠρόδοτος 5.17 – 7.128 καὶ ἀλλοῦ) ἡ πλέον σύγχρονη Ἱστορία καταδεικνύει ὄτι οἱ Ἑλληνικὲς ἀνησυχίες εἶναι νόμιμες.
Ἐνδεικτικὰ σημειώνεται ὅτι Χαρτης ποὺ ἐκτύπωσαν τὰ Σκόπια τὸ 1992 δείχνει καθαρὰ τὴν διεκδίκηση, ὅτι ἡ Μακεδονία ἐκτείνεται ἀπὸ ἐκεῖ, μέχρι τὸ ὄρος Ὄλυμπος, πρὸς νότον, συγχωνεύοντας ἔτσι τὶς περιοχὲς τῆς ἀρχαίας Παιονίας καὶ Μακεδονίας σὲ μία ἑνότητα.
Ἡ ἴδια διεκδίκηση εἶναι διακριτὴ καὶ σὲ χαρτονόμισμα τράπεζας τῆς «Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας», ποὺ δείχνει ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ Μνημεῖα της τὸν Λευκὸ Πύργο τῆς Θεσσαλονίκης, ποὺ βρίσκεται στὴν Ἑλλάδα. Ὑπάρχουν πολλα ἀκόμη παραδείγματα ἡμερολογίων, χριστουγεννιάτικων καρτῶν, αὐτοκόλλητων γιὰ αὐτοκίνητα κτλ, μὲ τὶς ἴδιες διεκδικήσεις.
ΣΕ ΠΟΙΑ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ΠΗΓΕ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ;
Ὁ κ. Brunwasser ἔχει ἐπὶ πλέον ἀναδείξει συμφωνώντας, (International Herald Tribune 10-1-200/, ἐργασία τοῦ «Μακεδονικοῦ Ἰνστιτούτου Στρατηγικῶν Ἐρευνῶν 16:9» πού αναφέρεται στὴν Καινὴ Διαθήκη (16:9), κατὰ τὴν ὁποία ἕνας Μακεδόνας παρουσιάστηκε στὸν Ἀπόστολο Παῦλο, παρακαλώντας τον «Ἔλα στὴ Μακεδονία νὰ μᾶς βοηθήσεις». Σέ ποιές περιοχὲς τῆς Μακεδονίας πῆγε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος; Πήγε στὴ Νεάπολη (Καβάλα), στούς Φιλίππους, στήν Αμφίπολη, στήν Ἀπολλωνία, στή Θεσσαλονίκη καὶ στή Βέροια (Πράξεις 16:11-17:10). Ὅλες αὐτὲς οἱ περιοχὲς ἀποτελοῦν τὴν ἱστορικὴ Μακεδονία καὶ καμία δὲν βρίσκεται στὴν Παιονία. Τί εἴδους ἀπαίτηση ἐγείρεται ἀπὸ ἕνα Ἰνστιτοῦτο τῶν Σκοπίων, ποὺ ἀναφέρεται σὲ περιγραφὴ τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας καὶ στὴ σημερινὴ περιοχὴ τῆς σημερινῆς βόρειας Ἑλλάδας;
«Η ΜΕΓΑΛΗ …;ΦΛΩΡΙΔΑ»
Δὲν ξέρω τί θὰ συμπεραίναμε, ἐὰν ἕνα μεγάλο νησὶ κοντὰ στὶς νοτιοδυτικὲς ἀκτὲς τῶν ΗΠΑ ἄρχιζε νὰ αὐτοαποκαλεῖται Φλωριδα καὶ ἐμφάνιζε σὲ χαρτονομίσματά του εἰκόνες της ἀπὸ τὸ Disney World, ἐνῷ παράλληλα κυκλοφοροῦσε χάρτες ποὺ θὰ παρουσίαζαν τή «Μεγάλη Φλώριδα»!
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΤΕΤΤΙΝΙΟΥΣ,1944
Σίγουρα δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία γιὰ τὸ τί εἶχε στὸ μυαλὸ του ὁ Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ Edward Stettinious, ὅταν στὶς 26 Δεκεμβρίου 1944 ἔγραφε [Πηγή: U.S. State Department, Foreign Relations vol viii, Washington, D.C., Circular Airgram (868.014/26Dec.1944)]:
«Τὸ Ὑπουργεῖο (Ἐξωτερικῶν) σημείωσε μὲ σημαντικὸ ἐνδιαφέρον αὐξανομενες προπαγανδιστικὲς διαδόσεις καὶ ἡμιεπίσημες δηλώσεις ὑπὲρ μιᾶς αὐτόνομης Μακεδονίας, ποὺ προέρχονται κυρίως ἀπὸ τή Βουλγαρία, ἀλλὰ ἐπίσης καὶ ἀπό Γιουγκοσλαβικές πηγές παρτιζάνων καὶ ἄλλων, μὲ τὴν πρόθεση νὰ συμπεριληφθοῦν καὶ ἑλληνικὲς περιοχὲς στὸ ὑπὸ διαμόρφωση κράτος. Ἡ Κυβέρνηση τῶν ΗΠΑ θεωρεῖ τὶς συζητήσεις περὶ μακεδονικοῦ «κράτους», Μακεδονικῆς «πατρίδας» ἢ Μακεδονικῆς «ἐθνικῆς συνειδήσεως» ἀδικαιολόγητη δημαγωγία πού δέν αντιπροσωπεύει ἐθνικὴ ἢ πολιτικὴ πραγματικότητα καὶ διαβλέπει μὲ τὴ σημερινή της ἐπανεμφάνιση σὲ μία πιθανὴ συγκάλυψη ἐπιθετικῶν προθέσεων κατὰ τῆς Ἑλλάδας».
ΕΛΛΗΝΑΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ!
Ὁ κάτοικος Βουλγαρίας κ. Brunwasser ἀναφέρει στὴ συνέχεια (συνεχίζει πάντα στὴν Ἐπιστολὴ του ὁ Καθηγητής), μὲ ἔκδηλη καταφρόνηση, ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἰσχυρίζεται πὼς ὁ «Ἀλέξανδρος Γ΄, ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος εἶναι …;..Ἕλληνας». Αὐτή ἡ στάση μὲ περιπλέκει. Τί «διεκδίκηση» ὑπάρχει;
Ὁ πρό-πρό-πάππος τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὁ Ἀλέξανδρος Α΄ εἶχε πιστοποιηθεῖ ὡς Ἕλληνας στὴν Ὀλυμπία καί συμφωνα μὲ τὰ λεγόμενα τοῦ πατέρα τῆς ἱστορίας:«Συμβαίνει νὰ γνωρίζω ὄτι [οἱ πρόγονοι τοῦ Ἀλεξάνδρου] εἶναι Ἕλληνες». (Ἡρόδοτος 5.22)
Ὁ πατέρας τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὁ Φίλιππος, εἶχε νικήσει σὲ διάφορα ἱππευτικὰ ἀθλήματα στὴν Ὀλυμπία καὶ τοὺς Δελφούς (Πλούταρχος, Ἀλέξανδρος 4.9; Ἠθικὰ 105A), ποὺ ἀποτελοῦν τὰ πλέον Ἑλληνικὰ ἀπὸ ὅλα τὰ Ἱερὰ τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας.
Γραμμένα μέ ἑλληνικὰ γράμματα, 2.300 χρόνια πρίν, πιστοποιοῦν ἀδιαμφισβήτητα τὴν ἑλληνικότητα τῶν Μακεδόνων καὶ τῆς Μακεδονίας, ποὺ μὲ τὸν Ἀλέξανδρο τὸν Α΄ ἔσωσε στὶς Πλαταιὲς τὴν Ἑλλάδα, μὲ τὸν Φίλιππο ἑτοίμασε τὸ ὅραμα καὶ τὸ στράτευμα καὶ μὲ τὸν Ἀλέξανδρο Γ΄ τὸν Μέγα, πέτυχε τὴν κατάλυση τῆς ἀπέραντης καὶ πανίσχυρης Περσικῆς Αὐτοκρατορίας, στὸ ὄνομα ὅλων τῶν Ἑλλήνων δέν ἦταν ἐπιτρεπτὴ ἡ συμμετοχὴ μὴ Ἑλλήνων σὲ ἀγῶνες. Ἐάν ὁ Φίλιππος ἦταν Ἕλληνας, δὲν ἦταν ἐπίσης καὶ ὁ γιὸς τοῦ Ἀλέξανδρος Ἕλληνας;
ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ
Ὁ Εὐριπίδης, ὁ ὁποίος πέθανε καὶ ἐτάφη στὴ Μακεδονία (Θουκυδίδης apud Pal. Anth. 7.45; Παυσανίας 1.2.2; Διόδωρος ὁ Σικελὸς 13.103), ἔγραψε τὸ ἔργο Ἀρχέλαος, πρὸς τιμὴ τοῦ προγόνου τοῦ Ἀλεξάνδρου, στὴ Σλαβικὴ γλῶσσα;
Ὅταν ἔγραψε τίς Βάκχες, εὑρισκόμενος στὴν Αὐλὴ τοῦ Ἀρχέλαου, δὲν τὸ ἔγραψε στὰ Ἑλληνικά, ὅπως ἔχει διασωθεῖ μέχρι τὶς ἡμέρες μας;
Μήπως πρέπει νὰ ὑποθέσουμε ὅτι ὁ Εὐριπίδης ἦταν «Μακεδόνας», ποὺ ἔγραφε στὰ Σλαβικὰ (σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ αὐτὴ ἡ γλῶσσα δὲν ὑπῆρχε) καὶ μετὰ τὰ ἔργα τοῦ μεταφράστηκαν στὰ Ἑλληνικά;
ΣΕ ΠΟΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΔΑΣΚΕ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ;
Ποιὰ ἦταν ἡ γλῶσσα στὴν ὁποία ὁ Ἀριστοτέλης δίδασκε τὸν Ἀλέξανδρο;
Ποιά γλῶσσα μετέφερε ὁ Ἀλέξανδρος στὶς ἐκστρατεῖες του στὴν Ἀνατολή;
Γιατί ἔχουμε σήμερα ἀρχαῖες ἐπιγραφὲς στὴν Ἑλληνική, σὲ πόλεις ποὺ ἵδρυσε ὁ Ἀλέξανδρος, φθάνοντας μέχρι τὸ Ἀφγανιστάν, καὶ ὄχι στὴ Σλαβική;
Γιατί ἡ Ἑλληνικὴ ἐπικράτησε παντοῦ στὴν Αὐτοκρατορία τοῦ Ἀλεξάνδρου, ἐὰν αὐτὸς ἦταν πραγματικὰ ὄχι Ἕλληνας ἀλλὰ «Μακεδόνας»; (σ.σ. ἐν. ἐθνικά «Μακεδόνας»)
Γιατί ἡ Καινὴ Διαθήκη γράφτηκε στὴν Ἑλληνικὴ καὶ ὄχι στὴ Σλαβική;
Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΛΑΒΙΚΑ
Στὴ σελίδα 57 τῆς ἀποκαλούμενης «Ἐπιστολῆς ἀπὸ τὴ Μακεδονία», ὑπάρχει φωτογραφία
τοῦ συγγραφέα, ποὺ στέκεται μπροστὰ ἀπὸ «μπρούτζινο ἄγαλμα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου στὴν πόλη Πριλέπ». Το ἄγαλμα εἶναι ἔκδηλα σύγχρονης κατασκευῆς, ἀλλά τό ἐρώτημα εἶναι ἐὰν Ἀλέξανδρος θὰ μποροῦσε νὰ διαβάσει τὴν ἐπιγραφὴ ποὺ φέρει στὴ Σλαβικὴ γλῶσσα, κάτω ἀπὸ τὰ πόδια του. Μὲ τὴν δεδομένη ἱστορικὰ μεταγενέστερη ἀνάπτυξη τῆς Σλαβικῆς σὲ σχέση μὲ τὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἡ ἀπάντηση εἶναι προφανής.
«ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ» ΤΟΥ MATTHEW BRUNWASSER
Παρὰ τὸ ὅτι εἶναι καλοδεχούμενη ἡ ἀναφορὰ τοῦ κ. Brunwasser σὲ ἀρχαιολογικὰ θέματα τῆς Παιονίας, ἡ ἐκ μέρους του υἱοθέτηση καὶ ἡ προβολὴ συγχρόνων πολιτικῶν ἐπιδιώξεων τῶν κατοίκων της ὡς πρὸς τὴν χρήση τῆς ὀνομασίας Μακεδονία, δὲν εἶναι μόνο μή καλοδεχούμενη, ἀλλά αποτελει παροχὴ κακῶν ὑπηρεσιῶν πρὸς τοὺς ἀναγνῶστες τοῦ περιοδικού Archaeology, οἱ ὁποῖοι φαντάζομαι ὅτι ἐνδιαφέρονται γιὰ ἱστορικὲς ἀλήθειες. Ἀλλὰ τότε, ἡ ἀπόφαση ἐκ μέρους τοῦ περιοδικοῦ Archaeology – ἑνός ἐντύπου τοῦ Ἀρχαιολογικοῦ Ἰνστιτούτου τῶν ΗΠΑ – γιὰ τὴν διάδοση αὐτῆς τῆς ιστορικῆς ἀνοησίας, ἀποτελεῖ ἐγχείρημα σὲ βάρος τῆς ἀξιοπιστίας του.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΑΧΑ ΜΙΑ
Ἂς λεχθεῖ ἀκόμη μία φορά: Ἡ περιοχὴ τῆς ἀρχαίας Παιονίας, ἦταν μέρος τῆς Μακεδονικῆς Αὐτοκρατορίας, ὅπως ἦταν ἐπίσης ἡ Ἔφεσος, ἡ Τύρος, ἡ Παλαιστίνη, ἡ Μέμφις, ἡ Βαβυλῶνα καὶ δωδεκάδες ἀκόμη. Ὅλες αὐτὲς εἶχαν γίνει «Μακεδονικές» γιὰ μία περίοδο, ἀλλὰ καμία ἀπὸ αὐτὲς δὲν ἦταν ποτὲ ἡ «Μακεδονία».
«ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ
Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νὰ περατώσω αὐτὴ τὴ ἐπεξήγηση κάνοντας μία πρόταση, γιὰ τὴν ἐπίλυση τοῦ ἐρωτήματος τῆς σύγχρονης χρήσεως τῆς ὀνομασίας «Μακεδονία». Ἡ Ἑλλάδα πρέπει νὰ προσαρτήσει τὴν Παιονία, ὅπως ἔκανε ὁ Φίλιππος Β΄ τὸ 359 π.Χ. Αὐτὸ θὰ φαινόταν ἀποδεκτὸ ἀπὸ τοὺς σύγχρονους κατοίκους τῆς ἐν λόγω περιοχῆς, δεδομένου ὄτι ἰσχυρίζονται πὼς εἶναι Ἑλληνική, ἐνστερνιζόμενοι τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας καὶ τοῦ πλέον διάσημου τέκνου της. Τότε οἱ σύγχρονοι κάτοικοι αὐτῆς τῆς νέας Ἑλληνικῆς περιοχῆς, θὰ μποροῦσαν νὰ ἀσχοληθοῦν νὰ μάθουν, νὰ μιλοῦν καὶ νὰ γράφουν Ἑλληνικά, ἄς ἐλπίσουμε τόσο καλά, ὅσο τὰ ἤξερε καὶ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος.
Εἰλικρινῶς,
Stephen G. Miller, Ἐπίτιμος Καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Berkley, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
Υ.Γ. Γιὰ μία πληρέστερη ἐξέταση ἀρχαίων ἀποδείξεων περὶ τῆς Παιoνίας, βλέπε I. L. Merker, «The Ancient Kingdom of Paionia,» Balkan Studies 6 (1965) 35-54
Πηγή:imkifissias
ΠΩΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΑΝ ΟΙ ΙΑΠΩΝΕΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟ
Το έτος 1551, προσηλυτίστηκαν οι πρώτοι Ιάπωνες από τον Ιησουΐτη κληρικό Φραγκίσκο Ξαβέριος (1506-1552) με το κινέζικο όνομα Φανγκ Χιγκέ, που εκμεταλλεύθηκε την ανάγκη για άσυλο ενός καταζητούμενου για φόνο, του Γιαχίρο. Με πυρήνα την οικογένεια και το υπηρετικό προσωπικό του τελευταίου, δημιουργήθηκε η πρώτη χριστιανική κοινότητα στην Καγκοσίμα της Ιαπωνίας. Το 1552 προσπάθησε ο Ξαβέριος να εισέλθει κρυφά στην Κίνα, όπου απαγορευόταν ο προσηλυτισμός σε άλλες θρησκείες, αλλά πέθανε, μάλλον από τις κακουχίες της εποχής και της περιοχής.
Στα έτη 1558-1570 και παρ’ ότι στην Ιαπωνία έχει ήδη νομοθετηθεί η απαγόρευση του χριστιανικού προσηλυτισμού, οι Πορτογάλοι ιεροκήρυκες διείσδυσαν στην χώρα, εκμεταλλευόμενοι την προσπάθεια του πολέμαρχου ηγεμόνα Όντα Νομπουνάγκα, από το 1568 υποστηρικτή του Γιοσιάκι, τελευταίου Σογκούν, δηλαδή αρχιστράτηγου, της γραμμής των Ασικάγκα, να εξουδετερώσει τη μεγάλη επιρροή εκείνης της εποχής των πολεμιστών βουδιστών μοναχών στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Από τα ιεραποστολικά κέντρα τους στο Γιαμαγκούτσι, το Χιράντο και το Μπούνγκο, οι Ιησουΐτες συντόνιζαν μεγάλη δυσφημιστική εκστρατεία κατά του Βουδισμού Ζεν, κυρίως ανάμεσα στους ανθρώπους των κατωτέρων τάξεων και γύρω στο 1562, πέτυχαν τη βάπτιση πολλών ευγενών πολεμιστών του Κιότο, πρωτεύουσας του σογκουνάτου Ασικάγκα.
Το έτος 1563, οι Ιησουΐτες βάπτισαν χριστιανό το διοικητή της Ομούρα, Ομούρα Σουμιτάδα, ο οποίος τους παραχώρησε τη διαχείριση του εμπορικού λιμανιού στο Ναγκασάκι και πλήρη ελευθερία προσηλυτιστικής δράσης ανάμεσα στους υπηκόους του, ενώ τον Απρίλιο του 1569 ο Πορτογάλος Ιησουΐτης ιεραπόστολος Λουίς Φρόις (1532-1597) εγκαταστάθηκε κανονικά στο Κιότο. Το έτος 1583 είχαν προσηλυτιστεί στον Χριστιανισμό ένας ναύαρχος, ένας από τους δύο στρατηγούς της ιαπωνικής εκστρατείας κατά της Κορέας, ένας ανιψιός, καθώς και ο προσωπικός ιατρός του κυβερνήτη Τογιοτόμι Χιντεγιόσι. Όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι Ιάπωνες ευγενείς, είχαν βαπτισθεί χριστιανοί, ενώ ο τοπικός διοικητής της Αρίμα όχι απλώς ασπάσθηκε τη νέα θρησκεία αλλά και διέταξε επιπλέον την υποχρεωτική βάπτιση όλων των κατοίκων τριών πόλεων της δικαιοδοσίας του, συνολικά 3.000 άτομα.
Εκείνη την εποχή άρχισε όμως μια αντισυσπείρωση Ιαπώνων γύρω από την παραδοσιακή θρησκεία του Σίντο (Shintoism, εκ του shin tao, δηλαδή «ο Τρόπος των Θεών») και τον Βουδισμό Ζεν. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1587, κυκλοφόρησαν στην κοινωνία της Ιαπωνίας πληροφορίες για την καταστροφή πολιτισμών που είχαν προκαλέσει οι Ιησουΐτες σε άλλες χώρες. Τον Ιούλιο αυτού του έτους ενημέρωσε ο γιατρός Σεϊγιακόν Χόιν τον κυβερνήτη για τους στόχους και τις δραστηριότητες των ιεραποστόλων χριστιανών σε παλαιότερες και σύγχρονες εποχές. Λέγεται ότι στην αναφορά του απαρίθμησε ο γιατρός καταστροφές σιντοϊστικών και βουδιστικών ναών από χριστιανούς, τον αναγκαστικό προσηλυτισμό των υποτελών λαών στον Χριστιανισμό και τη συμμετοχή των καθολικών κληρικών σε εμπόριο δούλων -περίπου αυτά που έγιναν και κατά την επιβολή του Χριστιανισμού στους λαούς της Μικράς Ασίας και της Ευρώπης.
Σίγουρα θα είχε ο Χιντεγιόσι υπόψην του και διάφορες υπονομευτικές δραστηριότητες των Ιησουϊτών ιεραποστόλων στην Ιαπωνία, οπότε κάλεσε τον επικεφαλής της χριστιανικής ιεραποστολής, Γκασπάρ Κοέλιο (1531-1590) και του έθεσε τέσσερα συγκεκριμένα ερωτήματα, τα οποία έχουν καταγραφεί:
1. Γιατί οι χριστιανοί ιερωμένοι επιζητούν επίμονα τον προσηλυτισμό;
2. Γιατί καταστρέφουν τους εθνικούς ναούς και εκδιώκουν τους ιερείς τους;
3. Γιατί διδάσκουν περί νηστείας αλλά τρώνε κρέας;
4. Γιατί οι Πορτογάλοι «αγοράζουν» Ιάπωνες πολίτες και τους μεταπωλούν σε άλλες χώρες ως σκλάβους;
Οι απαντήσεις του Κοέλιο δεν πρέπει να ήταν επαρκείς, οπότε ο κυβερνήτης εξέδωσε τον Ιούλιο του ίδιου έτους ένα νόμο κατά της «ξένης θρησκείας». Με αυτό το νόμο ανακηρύχθηκε η Ιαπωνία χώρα αγαπητή στους θεούς («γινκόκου»), η οποία δεν ήταν δυνατόν να ανέχεται όσους καθύβριζαν και συκοφαντούσαν την εθνική θρησκεία των Ιαπώνων ως «ειδωλολατρική». Οι ιεραπόστολοι διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα εντός 20 ημερών και ταυτόχρονα απαγορεύθηκε η άφιξη νέων Πορτογάλων εμπόρων, εφόσον συνοδεύονταν από κληρικούς.
Συγκεκριμένα το διάταγμα προέβλεπε, όπως κατέγραψε ο Ιησουΐτης Φρόις, στου οποίου τα ωραιοποιημένα γραπτά προς την ιεραποστολή, στηρίζονται έκτοτε όλοι οι Ιστορικοί: - Η Ιαπωνία είναι χώρα σιντοϊστικών θεοτήτων («κάμι») και κάκιστα έρχονται εδώ χριστιανοί ιεραπόστολοι, - Η καταστροφή σιντοϊστικών και βουδιστικών ναών είναι πράγμα ανήκουστο και οι δράστες αξίζουν κάθε τιμωρία, - Οι ιεραπόστολοι δεν επιτρέπεται να παραμείνουν στο ιαπωνικό έδαφος και πρέπει να αποχωρήσουν μέσα σε 20 ημέρες, - Οι Πορτογάλοι έμποροι μπορούν να συνεχίσουν ανενόχλητοι τις δοσοληψίες τους.
Είναι αυτονόητο ότι τα αίτια της ρήξης ήταν αμιγώς εθνικά και θρησκευτικά και δεν υπήρχαν εμπορικές υστεροβουλίες, όπως διέδιδαν αργότερα οι Ιησουΐτες και αναφέρεται μέχρι σήμερα σε διάφορα βιβλία. Ο Κοέλιο αντέδρασε με τον τρόπου που συνηθίζουν οι κατακτητές: Ξεσήκωσε τους βαφτισμένους Ιάπωνες εναντίον της εξουσίας, έκανε δηλαδή αυτό εκριβώς που κατηγορούσε τους χριστιανούς ο Χιντεγιόσι και ταυτόχρονα ζήτησε στρατιωτική βοήθεια από τους αποικιακούς στρατούς στις Φιλιππίνες, τη Γκόα και το Μακάο. Και οι δύο αυτές ενέργειες δεν οδήγησαν όμως σε στρατιωτική επιβολή του Χριστιανισμού, όπως ήλπιζε ο Κοέλιο. Ωστόσο, ο Ιάπωνας κυβερνήτης δεν επέμενε πολύ στην αυστηρή εφαρμογή του νόμου, δεχόμενος συνεχείς παρατάσεις ως προς την ημερομηνία που όφειλαν οι ιεραπόστολοι να εγκαταλείψουν τη χώρα, πράγμα που σήμαινε ουσιαστικά ακύρωση του νόμου. Μια εξήγηση γι’ αυτή την ήπια στάση του έχει να κάνει με τον κίνδυνο διχασμού του λαού και τις αναπόφευκτες εκδικητικές διώξεις ενάντια στη χριστιανική μειοψηφία των χριστιανών. Η ήπια στάση του Χιντεγιόσι είχε όμως ως αποτέλεσμα να δεχθεί η Ιαπωνία σύντομα ένα νέο κύμα προσηλυτιστών, αυτή την φορά δομινικανών και φραγκισκανών, οι οποίοι θεώρησαν ότι το πεδίο ήταν ελεύθερο για τις δραστηριότητές τους. Σημειωτέον ότι στους διαβόητους δομινικανούς μοναχούς είχε ανατεθεί στην Ευρώπη και αλλού η συγκρότηση της «Ιεράς Εξέτασης» και το εγκληματικό «κυνήγι των μαγισσών», που κόστισε τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανύποπτους ανθρώπους.
Για μία περίπου δεκαετία, με ανενεργό τον νόμο του Χιντεγιόσι, οι ιεραπόστολοι έδρασαν στην «γινκόκου» Ιαπωνία ουσιαστικά ελεύθερα. Εκείνη ακριβώς την εποχή άλλωστε οι χριστιανοί αλώνουν και την Κίνα και παράλληλα εντατικοποιούν το αφρικανικό δουλεμπόριο. Ενώ οι Πορτογάλοι καταλύουν με την βία των όπλων το βασίλειο της Χάφνα και αρχίζουν συστηματική καταστροφή των ινδουϊστικών ιερών και μωαμεθανικών τεμενών, καθώς και κατασχέσεις περιουσιών, τις οποίες ακολούθως αποδίδουν στους Φραγκισκανούς μοναχούς. Παράλληλα έγιναν στην Καντόνα της Κίνας σφαγές βουδιστών ιερέων και υποχρεωτικές μαζικές βαπτίσεις του πληθυσμού -ολόκληρα χωριά βαπτίζονταν μέσα σε λίγες ώρες υπό την απειλή των πορτογαλικών όπλων. Ο κληρικός Ματέο Ρίτσι (1552-1610), προσπαθεί να πετύχει εισοδισμό στην κινεζική κοινωνία. Οι Ιησουΐτες συνεργάτες του παρουσιάζονται στους εκεί αξιωματούχους ως εξωτικοί μαθηματικοί και αστρονόμοι και κερδίζουν την εμπιστοσύνη τους, ο δε Ρίτσι περιφέρεται αρχικά ντυμένος ως βουδιστής μοναχός και, αργότερα, όταν αντιλαμβάνεται ότι οι βουδιστές μοναχοί δεν απολαμβάνουν ιδιαίτερα προνόμια, ως κομφουκιανός διδάσκαλος. Η πληροφόρηση που απέκτησε σταδιακά ο Χιντεγιόσι για τους στόχους και το παρελθόν του Χριστιανισμού ως θρησκεία και ως εξουσία, σηματοδότησε το τέλος του προσηλυτισμού το έτος 1596. Ο Χιντεγιόσι, που από το 1590 είχε ενώσει υπό την εξουσία του όλη την Ιαπωνία, διέταξε τώρα την αυστηρή εφαρμογή του νόμου από το έτος 1587.
Αφορμή στάθηκε ένα τυχαίο επεισόδιο με το εμπορικό πλοίο «Άγιος Φίλιππος», το οποίο μετέφερε προϊόντα από τις Φιλιππίνες στο Μεξικό. Ένας τυφώνας έρριξε όμως το πλοίο στις ιαπωνικές ακτές και οι Ιάπωνες αμφιταλαντεύονταν μεταξύ κατάσχεσης του πλοίου και προσφοράς βοήθειας στους Ισπανούς ναυτικούς. Πάνω εκεί έβγαλε ο καπετάνιος του πλοίου Φραντσίσκο ντε Ολάντια έναν εκφοβιστικό λόγο στους Ιάπωνες, αναφέροντας ότι ο πολύ ισχυρός βασιλιάς της Ισπανίας, στέλνει μεν αρχικά ιεραποστόλους, αλλά πίσω τους ακολουθούν πάντα στρατιωτικοί, οι οποίοι και θα τιμωρήσουν οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια των Ιαπώνων προς το πλήρωμα του πλοίου. Και για να τεκμηριώσει τις απειλές του, ανέφερε ο ντε Ολάντια τα παραδείγματα της κεντρικής και νότιας Αμερικής, των Φιλιππίνων κ.ά. Ο πλοίαρχος, του οποίου η μοίρα έμεινε έκτοτε στο σκοτάδι, επιβεβαίωνε αυτά που κυκλοφορούσαν από ετών στην ιαπωνική κοινωνία για τους απώτερους στόχους των ιεραποστόλων. Η αντίδραση της ιαπωνικής εξουσίας ήταν λοιπόν ακαριαία! Είκοσι έξι πρωτεργάτες των χριστιανικών ιεραποστολών συνελήφθησαν, καταδικάσθηκαν σε θάνατο και σταυρώθηκαν δημόσια στο Ναγκασάκι, ενώ διατάχθηκε επίσης η άμεση απέλαση όλων των προσηλυτιστών και το γκρέμισμα των εκκλησιών που είχαν δημιουργήσει. Απαγορεύθηκε δε στους κρατικούς αξιωματούχους να ασπάζονται την «ξένη θρησκεία». Ο Χιντεγιόσι πέθανε το έτος 1598 και για τη διαδοχή του ακολούθησε μία μικρή περίοδος αναρχίας, στη διάρκεια της οποίας η αντίσταση στον εκχριστιανισμό σταματά εντελώς και οι ιεραπόστολοι βρίσκουν ευκαιρία να αναπτύξουν ξανά τις δραστηριότητές τους.
Εκείνη ακριβώς την εποχή θανατώνει η «Ιερά Εξέταση» στην Ινδία περισσότερα από 5.000 άτομα, ενώ στην Άπω Ανατολή καίγονται αμέτρητα τεμένη και δολοφονούνται συστηματικά οι ιερείς των εθνικών θρησκειών. Στον αγώνα για κατάκτηση της εξουσίας της Ιαπωνίας επικράτησε ως Σογκούν με πρωτεύουσά του το Έντο ή Γιέντο, ο Τοκουγιάβα Ιγεγιάσου, του οποίου το γένος (Τοκουγιάβα), θα κυβερνήσει την «Αυτοκρατορία του Ηλίου» περί τα 260 χρόνια, έως το έτος 1867. Ο νέος ηγεμόνας καθοδηγήθηκε στην πολιτική του από τον παραδοσιακό ηθικό κώδικα τιμής και συμπεριφοράς του Μπουσίντο («Ο Τρόπος του Πολεμιστή») και των πολεμιστών Σαμουράι. Στα πρώτα έτη της εξουσίας του κήρυξε ο Ιγεγιάσου τον αυτοκράτορα (μικάδο) «απόγονο των Θεών», αθέατο έκτοτε στα ανάκτορά του στο Κιότο και έδειξε ανοχή προς τους Ιησουΐτες που άρχισαν να εισέρχονται πάλι στη χώρα, με αποτέλεσμα να προσχωρήσουν στον Χριστιανισμό σε μερικά χρόνια δεκάδες χιλιάδες Ιάπωνες.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1600 κτίσθηκαν εκατοντάδες χριστιανικές εκκλησίες, πολύ συχνά με οικονομική βοήθεια από τον ίδιο τον Σογκούν, ακόμη και στην πρωτεύουσα Έντο, το μετέπειτα ονομαζόμενο Τόκιο, και οικοδομήθηκαν δεκάδες κτήρια για ιεραποστολές, όχι μόνον από τους Ιησουΐτες αλλά και από αυγουστινιανούς, φραγκισκανούς και δομινικανούς, στο δε Ναγκασάκι η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων ήσαν πλέον βαπτισμένοι χριστιανοί. Χριστιανικά βιβλία άρχισαν να εκδίδονται στην ιαπωνική γλώσσα, ενώ ιδρύθηκαν αρκετά χριστιανικά σχολεία με σκοπό να δημιουργήσουν αντίβαρο στη βουδιστική παιδεία, καθώς και ειδικά κέντρα εκπαιδεύσεως Ιαπώνων προσηλυτιστών στην Μανίλα των Φιλιππίνων. Εντός μόνον δύο ετών, από το 1603 έως το 1605, υπερτετραπλασιάστηκαν οι χριστιανοί της Ιαπωνίας. Το 1612, έχοντας ήδη επαρκή αριθμό πιστών για ένα τέτοιο εγχείρημα, προσπάθησαν οι χριστιανοί να ανατρέψουν τον Ιγεγιάσου και να κάνουν ανοικτές επιθέσεις κατά των εθνικών παραδόσεων της χώρας.
Ο Ιγεγιάσου, αντιλαμβανόμενος πλέον το σφάλμα της ανοχής του απέναντι στους ιεραποστόλους που απέβλεπαν ουσιαστικά στην καταστροφή του ιαπωνικού πολιτισμού, αρχίζει απηνή διωγμό εναντίον τους. Οι προσηλυτιστές συνελήφθησαν και, όσοι δεν εκτελέστηκαν, απελάθηκαν, απαγορεύθηκε το εμπόριο με χριστιανικές χώρες, ισοπεδώθηκαν όλες οι χριστιανικές εκκλησίες και η ιδιότητα του χριστιανού εξισώθηκε πλέον με προδοσία κατά της χώρας. Όπως είναι αναμενόμενο σε τέτοιες περιπτώσεις, οι βαπτισμένοι Ιάπωνες, είτε αποστατούσαν και επανέρχονταν στην παραδοσιακή θρησκεία, είτε εγκατέλειπαν τη χώρα αναζητώντας καταφύγιο κυρίως στις Φιλιππίνες. Μέσα σε δύο μόνον έτη οι εναπομείναντες βαπτισμένοι Ιάπωνες αποστάτησαν για να γλιτώσουν τη θανατική καταδίκη, δεδομένου ότι οι περισσότεροι εξ αυτών είχαν προσχωρήσει στη νέα θρησκεία κατ’ απαίτηση κάποιων χριστιανών αρχόντων τους. Μετά από την Ιαπωνία, αντίστοιχα γεγονότα εξελίχθηκαν και στην Κίνα. Εγκατεστημένος στο Πεκίνο, ο διάδοχος του Ρίτσι Γερμανός προσηλυτιστής Γιόχαν Άνταμ Σαλ φον Μπελ (1592-1666), χρηματοδοτημένος δεόντως από τον Δούκα της Βαυαρίας, συνεργάσθηκε με αντικαθεστωτικά στοιχεία στην Κίνα αλλά και χριστιανούς του Μακάο για την ανατροπή της δυναστείας των Μινγκ. Οι ηγεμόνες του μεγάλου έθνους δεν φαίνονταν διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν την εθνική τους παράδοση και θρησκεία. Με νόμο του έτους αυτού, απαγορεύθηκε εφεξής σε Κινέζους να βαπτίζονται χριστιανοί και απελάθηκαν στο Μακάο όλοι οι προσηλυτιστές.
Στις ασιατικές υποχωρήσεις απάντησαν οι ιεραπόστολοι με ένταση της προσηλυτιστικής δράσης τους. Το έτος 1622 ίδρυσε ο Πάπας τη λεγόμενη «Sacra Congregatio de Propaganda Fide» (Ιερά Σύναξη για τη Διάδοση της Πίστης ή απλά «Προπαγάνδα»). Πρόκειται για έναν άρτιο μηχανισμό εκπαιδεύσεως στελεχών του προσηλυτισμού. Στην Κίνα ωστόσο, νέος νόμος κατά του Χριστιανισμού επέβαλε την απέλαση όλων των ξένων προσηλυτιστών που είχαν εισέλθει ξανά και εγκατασταθεί στη χώρα, μετά τα χαλαρά μέτρα εναντίον τους του έτους 1616. Οι εκχριστιανισμένοι Κινέζοι είχαν φθάσει σε 7 επαρχίες της Κίνας τους 13.000, ενώ στην Ιαπωνία, καίγονται στην πυρά οι προσηλυτιστές Σνίγκα και Φλόρες, που επεχείρησαν να εισέλθουν στη χώρα μεταμφιεσμένοι ως έμποροι. Αποκεφαλίσθηκαν επίσης τα 12 μέλη πληρώματος του πλοίου που τους μετέφερε, ενώ ο Σογκούν Χιντετάντα διέταξε ως αντίποινα την εκτέλεση 50 περίπου φυλακισμένων χριστιανών στο Ναγκασάκι και την Σουζούτα. Το επόμενο έτος, ο Σογκούν Ιγιεμίτσου, διάδοχος του Χιντετάντα, εξάρθρωσε πολλούς παράνομους μηχανισμούς των χριστιανών και οι Ιησουΐτες προσηλυτιστές Αντζέλις και Μόντο Χάρα, θανατώθηκαν μαζί με περίπου είκοσι οπαδούς τους. Δέκα έτη αργότερα, το 1633, ο Ιγιεμίτσου εξέδωσε νόμο με τον οποίο απαγορεύτηκαν τα ταξίδια των Ιαπώνων στο εξωτερικό, όπως και η ανάγνωση ξένων βιβλίων, για να αποφευχθεί η «μόλυνση» του ιαπωνικού έθνους από τα «καταστροφικά χριστιανικά ήθη».
Ο πόλεμος κατά των ξένων ιεραποστόλων είχε πάρει πλέον άγριες μορφές, δεδομένου ότι πίσω από τους «αγνούς» προσηλυτιστές καραδοκούσαν στρατιωτικοί επιδρομείς και έμποροι υφασμάτων, μπαχαρικών και ναρκωτικών ουσιών, αλλά και δουλέμποροι. Το έτος 1637, με αφορμή τη βαριά φορολογία του τοπικού κυβερνήτη της πόλης Αρίμα, η οποία από το 1583 αποτελούσε κέντρο της χριστιανικής δράσης, κατόρθωσαν οι μυστικές οργανώσεις των χριστιανών, αξιοποιώντας τώρα τη λαϊκή δυσφορία, να εξεγείρουν τον πληθυσμό της περιοχής. Μεγάλος αριθμός από επαναβαπτισμένους χριστιανούς που είχαν «αποστατήσει» και τους οποίους οι προσηλυτιστές είχαν «συγχωρήσει» για το «θανάσιμο αμάρτημα» της αποστασίας, πήραν μέρος σε επανάσταση με ωμότητες και μεγάλες καταστροφές σε κτίρια και μνημεία. Αυτή η εξέγερση που εξελίχθηκε υπό το λάβαρο με χριστιανικά σύμβολα (Άγιο Δισκοπότηρο) έμεινε στην ιστορία της Ιαπωνίας ως «Επανάσταση Σιμαμπάρα». Για την καταστολή της απαιτήθηκε περίπου ένα έτος και οι τελευταίοι απελπισμένοι οπαδοί της κλείστηκαν στον, εκείνη την εποχή, εγκαταλελειμμένο πύργο Σιμαμπάρα, όπου εξοντώθηκαν όλοι μετά από πολιορκία περίπου ενός μηνός. Οι διαπραχθείσες από τους επαναστάτες ωμότητες, προκάλεσαν νέους σκληρούς διωγμούς σ’ όλη την Ιαπωνία κατά των χριστιανών ή των «εχθρών του ανθρώπινου πολιτισμού», όπως τους αποκαλούσαν οι Ιάπωνες, ενώ ταυτόχρονα ιδρύθηκαν ειδικά αστυνομικά σώματα για τον εντοπισμό και την εξάρθρωση των παράνομων μηχανισμών των προσηλυτιστών.
Στα περίπου 250 χρόνια της αυτοαπομόνωσης από κάθε ξένη επιρροή αναπτύχθηκε η Ιαπωνία ειρηνικά, παρά τις σκληρές φεουδαρχικές συνθήκες που επικρατούσαν στη χώρα. Παράλληλα αναπτύχθηκαν τέχνες και γράμματα και, γενικότερα, ένας εντυπωσιακός πολιτισμός. Με αυτή την ευκαιρία είναι ενδιαφέρον να αναφερθεί ότι ο όρος «απομόνωση» προέρχεται από το Γερμανό γιατρό Ένγκελμπερτ Κέμπφερ (1651-1716), ο οποίος έζησε στο Ναγκασάκι για κάποιο χρονικό διάστημα και περιέγραψε σε βιβλίο του με τίτλο «Ιστορία και περιγραφή της Ιαπωνίας» που εκδόθηκε μετά θάνατον στα χρόνια 1777-1779, πόσο ειρηνικά και πολιτισμένα ζούσε ο ιαπωνικός λαός χωρίς καμιά επαφή και εξάρτηση από την ευρωπαϊκή Δύση. Ο Καίμπφερ είχε υπόψη του την κατεστραμμένη Ευρώπη του τριακονταετούς πολέμου και η σύγκριση είχε προφανή κατάληξη. Αυτόν ακριβώς τον όρο της απομόνωσης μετέφεραν το έτος 1801 οι Ιάπωνες ως «Σακόκου» στην ιστορία τους.
Το 1639, ο Χριστιανισμός έχει πλέον ξεριζωθεί εντελώς στην Ιαπωνία. Από τον Σογκούν Ιγιεμίτσου διατάχθηκε, στα πλαίσια του «Σακόκου», η άμεση καταστροφή όλων των ξένων πλοίων που εισέρχονταν στα χωρικά ύδατα και η εξόντωση όλων ανεξαιρέτως των επιβατών που θεωρούντο φορείς της ξένης θρησκείας. Τα λίγα ολλανδικά πλοία που γίνονταν δεκτά για εμπορικές συναλλαγές, επειδή εκτιμάτο ότι οι Ολλανδοί ήσαν μάλλον αδιάφοροι για προσηλυτισμούς, οδηγούνταν σε ένα μόνο λιμάνι, το Ναγκασάκι, και τα πληρώματά τους παρακολουθούνταν στενά. Οτιδήποτε από τα προσωπικά είδη των ναυτικών θύμιζε Χριστιανισμό, κλειδωνόταν σε κιβώτια και επιστρεφόταν πάλι μόνο κατά την αναχώρηση του πλοίου. Το πρώτο πορτογαλικό πλοίο που προσπάθησε το 1640 να εισδύσει στην Ιαπωνία χωρίς άδεια, μετά την απαγόρευση, αιχμαλωτίσθηκε και πυρπολήθηκε, ενώ εξοντώθηκαν πλήρωμα και επιβάτες. Η τελευταία γνωστή «αποστολή αυτοκτονίας» χριστιανών ιεραποστόλων σημειώνεται ιστορικά το έτος 1642, όταν Ιησουΐτες προσηλυτιστές από την πορτογαλική αποικία του Μακάο που εισήλθαν κρυφά στη χώρα, συνελήφθησαν, φυλακίσθηκαν και στη συνέχεια θανατώθηκαν δημόσια για παραδειγματισμό, μετά από φρικτά βασανιστήρια. Ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης θα βρει στον πίνακα των καθολικών «μαρτύρων» και «αγίων» αρκετά ονόματα από αυτούς τους προσηλυτιστές, αλλά και γιαπωνέζικα ονόματα χριστιανών που εκτελέστηκαν από την εξουσία στα πλαίσια της απόκρουσης της ξένης θρησκείας. Το «Σακόκου» άντεξε σε όλη την διάρκεια του 18ου αιώνα και το πρώτο μισό του 19ου. Δύο νεότερες απόπειρες χριστιανών ιεραποστόλων να διεισδύσουν στο Ναγκασάκι, η πρώτη το έτος 1797 και η δεύτερη το έτος 1799, απέτυχαν οικτρά, ενώ το 1837 βομβαρδίστηκε το αμερικανικό πλοίο «Μόρισον» που επιχείρησε να αποβιβάσει εμπόρους και χριστιανούς προσηλυτιστές χωρίς την απαραίτητη άδεια. Στις 2 Ιουλίου του 1853 ωστόσο, ο Αμερικανός ναύαρχος Μάθιου Πέρι (1794-1858) με 4 μεγάλα πολεμικά πλοία («μαύρα πλοία» κατά του Ιάπωνες) και 61 κανόνια, θα φθάσει κατευθείαν στην Ουράγκα της Ιαπωνίας, κοντά στην πρωτεύουσα Έντο, και θα επιδώσει στον 13ο Σογκούν Ιεσάντα, μια λίστα με απαιτήσεις, μεταξύ άλλων, να ανοίξει η χώρα δύο λιμάνια της και να παρέχει σωστική βοήθεια σε αμερικανικά ναυάγια. Μετά από διαπραγματεύσεις, οι Ιάπωνες αποδέχθηκαν αυτούς τους δύο όρους που έθεσε ο Πέρι. Λίγο αργότερα, το έτος 1858, πιέζοντας οι χριστιανοί τους επιτρόπους του ανήλικου, μόλις 12χρονου, Σογκούν Ιεμόχι, πέτυχαν την κατάργηση του προσβλητικού για τους Ευρωπαίους, ετήσιου «φουμιέ» του Ναγκασάκι και τη χαλάρωση των απαγορευτικών μέτρων για τη δράση μελών των ιεραποστολών.
Ένας εκ των Ιησουϊτών, με το χριστιανικό όνoμα Κριστοφάο Φερέιρα (1580-1650), όχι απλώς αποστάτησε, αλλά επιπροσθέτως άρχισε να πρωτοστατεί στο διωγμό των πρώην ομοθρήσκων του και συνέγραψε έκτοτε ολόκληρη σειρά βιβλίων, στα οποία κατέρριπτε τις χριστιανικές μυθοπλασίες και αποκάλυπτε τους πραγματικούς σκοπούς των επιδρομέων που ήταν, με πρόσχημα τη θρησκεία, η «καταστροφή του ιαπωνικού έθνους, η υποδούλωση των ανθρώπων του και η δημιουργία αποικιών στην Ιαπωνία», όπως είχε συμβεί και σε άλλες χώρες εξ άλλου. Πέρα από αυτά, ο Φερέιρα κατέδειξε με θεολογική επιχειρηματολογία το ασυμβίβαστο της θρησκείας από τη μεσανατολική έρημο με τις παραδοσιακές θρησκείες της ανατολικής Ασίας. Από το έτος αυτό άρχισε το λεγόμενο «Σακόκου», η απομόνωση δηλαδή της Ιαπωνίας από όλον τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς απαγορεύθηκε επί ποινή θανάτου πλέον στους Ιάπωνες να ταξιδεύουν σε άλλες χώρες και παράλληλα διακόπηκε κάθε εμπορική συναλλαγή όχι μόνον με τους Ευρωπαίους αλλά και την εκχριστιανισμένη ισπανική αποικία των Φιλιππίνων που θεωρείτο πηγή πολιτισμικής μολύνσεως. Ο Σογκούν Ιγιεμίτσου παρίστατο αυτοπροσώπως σε όλες τις δίκες των ανατρεπτικών, ενώ όλοι οι ύποπτοι υποχρεώνονταν να τσαλαπατήσουν εικόνες, σταυρούς και ομοιώματα του Εσταυρωμένου, το λεγόμενο «φουμιέ», για να αποδειχτεί η αθωότητά τους. Είναι γνωστό δε ότι ακόμη και στα μέσα του 19ου αιώνα οι κάτοικοι του Ναγκασάκι, της πόλης που είχε φιλοξενήσει το αρχηγείο των προσηλυτιστών, έπρεπε μια φορά κάθε χρόνο να αποδεικνύουν με το «φουμιέ», ότι δεν έχουν μολυνθεί από την «καταστροφική ξένη θρησκεία». Ακολούθησαν διάφορες εξεγέρσεις των Σαμουράι ενάντια στην «έκκληση ηθών» της ιαπωνικής κοινωνίας και στον αυξανόμενο εξευρωπαϊσμό της. Στα μάτια αυτών των συντηρητικών εκπροσώπων της ιαπωνικής παράδοσης είχαν τοποθετηθεί όλες οι ιδέες από τη Δύση στο ίδιο «καλάθι», ο χριστιανικός μυστικισμός και ο ορθολογικός Διαφωτισμός, η εξουσιομανία και φιλαργυρία των κληρικών και η φιλελεύθερη κοινωνία. Η συγκροτημένη παιδεία του γιαπωνέζικου λαού εξασφάλισε όμως σταδιακά στην κοινωνία μια ισορροπία, κατά καιρούς με διάφορες αποκλίσεις, μεταξύ των ίδιων παραδόσεων της χώρας και των τεχνολογικών αλλαγών. Κατά τη δημιουργική πορεία τους στηρίζονται οι Ιάπωνες, αφενός στον παμπάλαιο, συγκροτημένο πολιτισμό τους και αφετέρου στα υψηλά διανοητικά προσόντα τους, χωρίς να δείχνουν ανάγκη οποιουδήποτε δανείου φιλοσοφίας και θεολογίας από την καθ’ ημάς Μέση Ανατολή.
Πηγή:pare-dose
Αυτή είναι η περιβόητη επιστολή που έστειλε ο Μέγας Αλέξανδρος στον Δαρείο. Την παραθέτω αμετάφραστη και θα σας πω μετά γιατί...
«Οἱ ὑμέτεροι πρόγονοι ἐλθόντες εἰς Μακεδονίαν καὶ εἰς τὴν ἄλλην Ἑλλάδα κακῶς ἐποίησαν ἡμᾶς οὐδὲν προηδικημένοι· ἐγὼ δὲ τῶν Ἑλλήνων ἡγεμὼν κατασταθεὶς καὶ τιμωρήσασθαι βουλόμενος Πέρσας διέβην ἐς τὴν Ἀσίαν, ὑπαρξάντων ὑμῶν. καὶ γὰρ Περινθίοις ἐβοηθήσατε, οἳ τὸν ἐμὸν πατέρα ἠδίκουν, καὶ εἰς Θρᾴκην, ἧς ἡμεῖς ἤρχομεν, δύναμιν ἔπεμψεν Ὦχος. τοῦ δὲ πατρὸς ἀποθανόντος ὑπὸ τῶν ἐπιβουλευσάντων, οὓς ὑμεῖς συνετάξατε, ὡς αὐτοὶ ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς πρὸς ἅπαντας ἐκομπάσατε, καὶ Ἀρσῆν ἀποκτείναντός σου μετὰ Βαγώου, καὶ τὴν ἀρχὴν κατασχόντος οὐ δικαίως οὐδὲ κατὰ τὸν Περσῶν νόμον, ἀλλὰ ἀδικοῦντος Πέρσας, καὶ ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τοὺς Ἕλληνας γράμματα οὐκ ἐπιτήδεια διαπέμποντος, ὅπως πρός με πολεμῶσι, καὶ χρήματα ἀποστέλλοντος πρὸς Λακεδαιμονίους καὶ ἄλλους τινὰς τῶν Ἑλλήνων, καὶ τῶν μὲν ἄλλων πόλεων οὐδεμιᾶς δεχομένης, Λακεδαιμονίων δὲ λαβόντων, καὶ τῶν παρὰ σοῦ πεμφθέντων τοὺς ἐμοὺς φίλους διαφθειράντων καὶ τὴν εἰρήνην, ἣν τοῖς Ἕλλησι κατεσκεύασα, διαλύειν ἐπιχειρούντων — ἐστράτευσα ἐπὶ σὲ ὑπάρξαντος σοῦ τῆς ἔχθρας. ἐπεὶ δὲ μάχῃ νενίκηκα πρότερον μὲν τοὺς σοὺς στρατηγοὺς καὶ σατράπας, νῦν δὲ σὲ καὶ τὴν μετὰ σοῦ δύναμιν, καὶ τὴν χώραν ἔχω τῶν θεῶν μοι δόντων, ὅσοι τῶν μετὰ σοῦ παραταξαμένων μὴ ἐν τῇ μάχῃ ἀπέθανον, ἀλλὰ παρ᾽ ἐμὲ κατέφυγον, τούτων ἐπιμέλομαι καὶ οὐκ ἄκοντες παρ᾽ ἐμοί εἰσιν, ἀλλὰ αὐτοὶ ἑκόντες ξυστρατεύονται μετ᾽ ἐμοῦ. ὡς οὖν ἐμοῦ τῆς Ἀσίας ἁπάσης κυρίου ὄντος ἧκε πρὸς ἐμέ. εἰ δὲ φοβῇ μὴ ἐλθὼν πάθῃς τι ἐξ ἐμοῦ ἄχαρι, πέμπε τινὰς τῶν φίλων τὰ πιστὰ ληψομένους. ἐλθὼν δὲ πρός με τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τοὺς παῖδας καὶ εἰ ἄλλο τι θέλεις αἴτει καὶ λάμβανε. ὅ τι γὰρ ἂν πείθῃς ἐμὲ ἔσται σοι. καὶ τοῦ λοιποῦ ὅταν πέμπῃς παρ᾽ ἐμὲ, ὡς πρὸς βασιλέα τῆς Ἀσίας πέμπε, μηδὲ [ἃ] ἐξ ἴσου ἐπίστελλε, ἀλλ᾽ ὡς κυρίῳ ὄντι πάντων τῶν σῶν φράζε εἴ του δέῃ· εἰ δὲ μή, ἐγὼ βουλεύσομαι περὶ σοῦ ὡς ἀδικοῦντος. εἰ δ᾽ ἀντιλέγεις περὶ τῆς βασιλείας, ὑπομείνας ἔτι ἀγώνισαι περὶ αὐτῆς καὶ μὴ φεῦγε, ὡς ἐγὼ ἐπὶ σὲ πορεύσομαι οὗ ἂν ᾖς».
Μπορώ να την αποδώσω στα νεοελληνικά. Δεν θα το κάνω όμως! α) για μάθετε κι εσείς να διαβάζετε –αλλά και να μιλάτε- την γλώσσα που μιλούσε ο Αλέξανδρος, β) για να την τρίψω στα μούτρα του Τσίπρα και του Κοτζιά και γ) για να δώσω μια ιδέα σε όλους εκείνους που θέλουν να διδάσκεται η «Μακεδονική» γλώσσα στην Ελλάδα.
Αυτή είναι λοιπόν, η μακεδονική! Διδάξτε την!!!
Κυνικό ιστορικό ψέμα οι "τρεις Μακεδονίες"
Γράφει ο ιστορικός ερυενητής και συγγραφέας Γιώργος Ρωμανός
Συγγραφέας, ιστορικός ερευνητής
(που είναι ο πρώτος άνθρωπος που συμφωνεί με τον όρο "συνθηκολόγηση" που καθιέρωσε το makpress, για την ταπεινωτική "συμφωνία")
Το Β. μέρος, το περί «Ενδιάμεσης Συμφωνίας» η οποία δήθεν σήμερα καταργείται με τη «Συμφωνία των Πρεσπών» αποτελεί διεθνή ατιμία. Γιατί, η «Ενδιάμεση Συμφωνία» καταπατήθηκε και στα 40 σημεία της και ακυρώθηκε στην πράξη από τις σκοπιανές κυβερνήσεις, όπως και τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Κυρίως από την κυβέρνηση Γκρουέφσκι, όταν προέβη σε κατάφορη κλοπή της εθνικής κληρονομιάς που ανήκει στη μοναδική ελληνική Μακεδονία, με ανέγερση ψευδο-αρχαϊκών κτηρίων, αγαλμάτων του Μ. Αλεξάνδρου, του Φιλίππου, των Μακεδόνων με σάρισες, και ειδικότερα με κλοπή συμβόλων, όπως το αστέρι της Βεργίνας, κ.α. Σημειώνεται, ότι η «Ενδιάμεση Συμφωνία» ουδέποτε κυρώθηκε από την ελληνική βουλή. Έτσι σε συνάρτηση με την απόλυτη καταπάτησή της από τα Σκόπια βρισκόταν ήδη σε ουσιαστική ακυρότητα. Κι όμως στήθηκε μια διεθνής απάτη, με συνεργασία ελληνώνυμων, ώστε να πρωτοκολληθεί στον ΟΗΕ, ως «Συμφωνία απλοποιημένης μορφής». Αλλά, ποια Διεθνής ή ελληνική νομολογία καλύπτει αυτή την ατιμία; Ότι, δηλαδή, ισχύει μια συμφωνία που ο ένας συμβαλλόμενος την καταπατά, δείχνει συνεχόμενα κακή πίστη και χρησιμοποιεί στοιχεία διεθνούς ιστορικής απάτης; Το Γ. μέρος του τίτλου επιβάλει την «εδραίωση στρατηγικής και εταιρικής σχέσης», μεταξύ Ελλάδος και Σκοπίων. Και εδώ είναι ο πυρήνας όλου του προβλήματος. Γιατί αυτό που νοιάζει τις ξένες πολιτικές, στρατοβιομηχανικές ελίτ και τους ντόπιους συνεργάτες τους που τους «δίνουν λόγο» είναι να βάλλουν όπως όπως τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε, καταπατώντας την ιστορία, εξευτελίζοντας το διεθνές δίκαιο και κάθε επιστημονική αλήθεια, με πρόσχημα μια «Συμφωνία» η οποία γίνεται δήθεν για το «Όνομα». Ενώ, επιδιώκουν να εδραιώσουν τα διασπαστικά σχέδιά τους στα Βαλκάνια, με επαναχάραξη συνόρων· άμεσα ή τα επόμενα χρόνια.Έτσι το απολύτως απαράδεκτο όνομα «Βόρεια Μακεδονία» ήταν το δόλωμα. Γιατί η «Συμφωνία» αυτή είναι τελικά μία θανάσιμη παγίδα για ολόκληρη την Ελλάδα και όχι μόνο για τη μοναδική Μακεδονία των Ελλήνων. Γιατί θανάσιμη παγίδα αποτελούν οι καταναγκαστικοί, επαχθείς, δυσβάστακτοι όροι και δουλείες οι οποίες περιέχονται στη «Συμφωνία», σαν να είχε νικηθεί η χώρα μας σε πόλεμο. Δουλείες που δημιουργούν κινδύνους διάλυσης του ελληνικού κράτους και αποσκοπούν στη μετατροπή του σε μικρότερες οντότητες με μορφή μιας απόλυτα ελεγχόμενης, χαλαρής ομοσπονδίας στη θέση της σημερινής Ελλάδος. Εάν κυρωθεί η «Συμφωνία των Πρεσπών» δρομολογούνται αυτά τα μακροχρόνια, όπως θα αποδείξω, σχέδια κατά της κρατικής υπόστασης της χώρας μας. Κι αυτό γίνεται με συγκεκριμένα άρθρα της «Συμφωνίας», γραμμένα με τρόπο ιταμού τελεσιγράφου τα οποία επιβάλλουν, θα το ξαναπώ, δουλείες και επαχθείς μονομερείς υποχρεώσεις σαν να είχαν νικηθεί οι Έλληνες σε πόλεμο από τους Σκοπιανούς. Και για όσους, δικαίως, απαιτούν αποδείξεις θα τις παραθέσω αμέσως μιας και βρίσκονται διατυπωμένες με κυνική σαφήνεια μέσα στη «Συμφωνία των Πρεσπών». Αυτήν, θα το επαναλάβω, που έγινε δήθεν για να διευθετηθεί το «Όνομα»: ΑΡΘΡΟ 1,3,ε: «Οι κωδικοί χώρας για τις πινακίδες αυτοκινήτων (Σκοπίων) θα είναι ΝΜ και ΝΜΚ. Για όλους τους άλλους σκοπούς, (δηλαδή και στο εμπόριο), παραμένουν οι ΜΚ και MKD», και άρα σκέτο Μακεδονία. Κι αυτό είναι τελεσίδικο. Στο ίδιο ΑΡΘΡΟ γράφεται το εξωφρενικό: «Τίποτα στο ΑΡΘΡΟ 1,3,θ δεν θα επηρεάσει την παρούσα εμπορική χρήση μέχρις ότου εξευρεθεί αμοιβαία συμφωνία όπως προβλέπεται σε αυτό το υπο-τμήμα.» Άρα, όσο διαφωνούν τα Σκόπια θα μπορούν στο μέλλον να κλέβουν τα ελληνικά εμπορικά σήματα και ονόματα. Καταλυτική ρήτρα σε αυτή την κλοπή δεν υπάρχει. Έτσι, η Ελλάδα, θα πρέπει κάθε φορά να προσφεύγει δικαστικά βάσει των κωδίκων της ισπανικής πόλης Αλικάντε, όπου εδρεύει το «Γραφείο Εναρμόνισης για την Εσωτερική Αγορά» (ΟΗΙΜ), (θεσμός για την ΕΕ), και όπου καταχωρούνται εμπορικά Σήματα, Βιομηχανικά Σχέδια, ή Υποδείγματα. Και θα πρέπει η Ελλάδα να αποδεικνύει, ότι «δεν είναι ελέφαντας». Δηλαδή, ότι οποιοδήποτε κλεμμένο όνομα «Μακεδονία», «μακεδονικό», κ.ο.κ, κατ’ αρχάς έχει κλαπεί, και κατόπιν ότι όντως είναι ελληνικό. Αλλά ακόμη κι ένας καλοπροαίρετος διεθνής δικαστής ποιον θα υποστηρίξει μεταξύ του κράτους των Σκοπίων (δήθεν Μακεδονίας) και της ελληνικής «επαρχίας Μακεδονίας»; ΑΡΘΡΟ 6, 1,2,3: «με στόχο την ενίσχυση των φιλικών διμερών σχέσεων […]έκαστο Μέρος θα λάβει ΑΜΕΣΩΣ όλα τα αποτελεσματικά μέτρα που του παρέχει ο νόμος για να αποθαρρύνει και να αποτρέπει την εκδήλωση πράξεων από ιδιωτικούς φορείς, κ.λπ.». Κι αυτό σημαίνει, ότι όποιος από την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν δέχεται αυτή τη «Συμφωνία» και καταφέρεται εναντίον της ΘΑ ΔΙΏΚΕΤΑΙ. ΑΡΘΡΟ 9: Η Ελλάδα υποχρεώνεται να συμφωνήσει ότι: «η στρατηγική της συνεργασία (με τα Σκόπια) θα επεκταθεί σε όλους τους τομείς όπως η γεωργία, η πολιτική προστασία, η άμυνα, η οικονομία, η ενέργεια, το περιβάλλον, η βιομηχανία, οι υποδομές, οι επενδύσεις, οι πολιτικές σχέσεις, ο τουρισμός, το εμπόριο, η διασυνοριακή συνεργασία και οι μεταφορές.» Φυσικά αυτή η πλήρης κρατική ταύτιση Ελλάδος–Σκοπίων αποδεικνύει, ότι το πράγμα πάει αλλού… Αλλά, πώς είναι σίγουρο, ότι όλα αυτά θα επιτευχθούν αυτόματα με μία και μόνο «Συμφωνία»; Γιατί, όλα αυτά προαπαιτούνται από τη χώρα μας σε διμερές επίπεδο και σε άμεσο χρόνο; Έχει υπογράψει η Ελλάδα άλλες τέτοιες διμερείς «Συμφωνίες» με χώρες της Ε.Ε, στην οποία μάλιστα ανήκει; Γιατί, λοιπόν; Σημειώνω, ότι και με την Τουρκία έχουμε «στρατηγική σχέση» στο ΝΑΤΟ, και εταιρικές-εμπορικές σχέσεις, αλλά επί δεκαετίες βρισκόμαστε σε ακήρυκτο πόλεμο, χωρίς το ΝΑΤΟ να επεμβαίνει, όπως έχει υποχρέωση βάσει του ΑΡΘΡΟΥ 1 του καταστατικού του. Άρα η δήθεν «στρατηγική και εταιρική σχέση» με τα Σκόπια σε τίποτε δεν εξασφαλίζει την Ελλάδα, ενώ αντίθετα εξασφαλίζει άλλους…ΑΡΘΡΟ 13: Στην Ελλάδα επιβάλλεται, επειδή τα Σκόπια είναι περίκλειστο κράτος, να ισχύσουν οι «προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας», αλλά και συμφωνίες που «θα εφαρμόζονται και όταν θα συνομολογούνται», δηλαδή στο μέλλον. Έτσι η χώρα μας υποχρεώνεται να παραδώσει προς «συνεργασία» τώρα τα λιμάνια Θεσσαλονίκης και Καβάλας, και στο μέλλον την ΑΟΖ της. Άρα, η Ελλάδα ΔΕΝ θα μπορεί να ξεφύγει από αυτή τη «Συμφωνία» ποτέ. Η πραγματικότητα του τερατώδους ΑΡΘΡΟΥ 13 φανερώθηκε κυνικά, όταν ο κ. Παπαδημούλης, αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έθεσε ανοιχτά, στις 24/9/2018, θέμα εκχώρησης στα Σκόπια των λιμανιών Θεσσαλονίκης και Καβάλας. Και ο κ. Ζάεφ, σε δήλωσή του την ίδια μέρα, είπε ότι: «οι πολίτες της χώρας μου θα χρησιμοποιούν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης για εμπορικούς και άλλους σκοπούς», κι αυτό φυσικά σημαίνει δικαίωμα και στην ελληνική ΑΟΖ. Γιατί αυτό δεν γίνεται στα λιμάνια της Αλβανίας ή της Βουλγαρίας; Γιατί αυτή εμμονή για σύνδεση αποκλειστικά με τη Θεσσαλονίκη και τη μοναδική Μακεδονία της Ελλάδος; Ποιοι είναι οι πραγματικοί σκοποί αυτής της καταναγκαστικής για τη χώρα μας, «Συμφωνίας»; ΑΡΘΡΟ 14: Επιβάλλεται στην Ελλάδα συνεργασία σε όλους τους τομείς: «οικονομία, επενδύσεις, ενέργεια, φωτοβολταϊκά, αιολική και υδρο-ηλεκτρική.» Και «Κατασκευή, συντήρηση και χρήση διασυνδεόμενων αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου (υφιστάμενων, υπό κατασκευή και σχεδιαζόμενων.» ΠΡΟΣΟΧΗ: αυτών που ΘΑ σχεδιαστούν! Πώς μπορεί η χώρα μας να δεσμευτεί για όσα θα γίνουν στο μέλλον; Στο ίδιο ΑΡΘΡΟ 14, επιβάλλεται: «Η Ελλάδα να μεταφέρει στα Σκόπια, τεχνογνωσία και εμπειρία. […] σε τομείς υποδομών, μεταφορών, οδικών, σιδηροδρομικών, θαλάσσιων, αεροπορικών και επικοινωνιακών διασυνδέσεων, […] περιλαμβανομένων των λιμένων και των αερολιμένων στο έδαφος.» Εδώ πλέον ξεδιπλώνεται όλο το σχέδιο υποταγής της χώρας μας στα Σκόπια. Να γιατί οι Γερμανοί διαρρέουν, ότι σχεδιάζουν φαραωνικά έργα ποταμίων οδών με τεράστιες διανοίξεις για σύνδεση των Αξιού, Μοράβα, Δούναβη, ώστε να εξυπηρετηθεί η γερμανική ενδοχώρα.
Όμως στο ΑΡΘΡΟ 15, ξεπερνιέται κάθε έννοια υποδούλωσης, καθώς η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να μεταφέρει: «πληροφορίες, επιστημονικά και τεχνικά αρχεία, περιλαμβανόμενης της ψηφιακής τεχνολογίας και της νανοτεχνολογίας.» Διότι, πώς να το κάνουμε, χωρίς νανοτεχνολογία δεν μπορούν να πορευτούν τα Σκόπια! Δεν γίνεται!Τεραστίας σημασίας γεγονός αποτελεί και το ότι ο Ειδικός Αντιπρόσωπος του γ.γ. του ΟΗΕ, κ. Μάθιου Νίμιτς, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε μία «Συμφωνία» διεθνούς απάτης. Γιατί η εντολή που είχε πάρει από τον ΟΗΕ περιοριζόταν ΜΟΝΟ στη διευθέτηση του «Ονόματος» των Σκοπίων, και απαγορευόταν να συμμετέχει σε συζητήσεις που αφορούσαν δεκάδες άλλα ζητήματα, όπως την «στρατηγική και εταιρική σχέση» αποσχιστικής συνένωσης του κράτους των Σκοπίων με την Μοναδική Μακεδονία των Ελλήνων. Κι όμως ξευτελίζοντας ο ίδιος την διεθνή νομιμότητα επικύρωσε την «Συμφωνία των Πρεσπών» αναγραφόμενος μάλιστα σε αυτήν ως «Μάρτυρας». Το ότι ο κ. Μάθιου Νίμιτς παρανόμησε βαρύτατα και υπερέβη τις αρμοδιότητές του σε βαθμό υπέρτατης κατάχρησης αποδεικνύεται από τα εξής 2 έγγραφα τα οποία βρίσκονται καταχωρημένα στα σχετικά αρχεία του ΟΗΕ με τους κωδικούς:
α. UN doc. S/RES/817, (1993), Preambulatory Clause (3), και
β. στην απολύτως σχετική επιστολή του τότε γ.γ. του ΟΗΕ Μπούτρος-Μπούτρος Γκάλι την οποία έστειλε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, κατά την συζήτηση του γνωστού Σχεδίου Βανς-Όουεν (1993), με κωδικό: UN Doc. S/RES/25855 (28 May 1993), «Letter Dated 26 May 1993 from the Secretary General Addressed to the President of the Security Council,» paras 12-13. Η μεγίστη αυτή παρανομία του κ. Μάθιου Νίμιτς που είναι απόλυτα συνδεδεμένη με το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, είναι κάτι που θα πρέπει να το έχουν υπόψη τους όσοι ετοιμάζονται για «περίπατο» στο θέμα του Σκοπιανού όταν, και αν αυτό φτάσει ποτέ στο εν λόγω «Συμβούλιο». Γιατί εκεί όλες… οι μεγάλες δυνάμεις έχουν δικαίωμα βέτο.Το σχέδιο διαμελισμού της Ελλάδος δια της «ΣτΠρ», και οι αποδείξειςΘυμίζω τα εξής ΓΕΓΟΝΟΤΑ:1ο Γεγονός: Το ευρύτερο πλαίσιο αυτού του σχεδίου έχει ήδη δημιουργηθεί μέσα στην Ε.Ε. Και είναι το σχέδιο «Ζωνών Ελεύθερου Εμπορίου» με ειδικό καθεστώς φτηνών εργατικών χεριών από παράνομους μετανάστες. Παράλληλα, η νέα ελληνική νομοθεσία, με άμεση παροχή ιθαγένειας, (η οποία δίνεται και με τη «Συμφωνία των Πρεσπών») σε παράνομους μετανάστες, θα παρέχει και εκλογικά δικαιώματα σε όσους εποικίζουν με τη βία τη χώρα μας. Με δεδομένη την επίκληση θρησκευτικών δικαιωμάτων τους, ή μέσω δημοτικών παρατάξεων, ή με τη δημιουργία αποσχιστικού κόμματος μιας δήθεν «Αλύτρωτης μεγάλης Μακεδονίας» τα χειρότερα έρχονται.
Ειδικά οι Αλβανοί που πρωτοστάτησαν υπέρ του δημοψηφίσματος στα Σκόπια, θα μπορούν ως δήθεν «Μακεδόνες»-Σκοπιανοί, να μεταναστεύουν και από αυτή την οδό στην Ελλάδα. Με δεδομένη την προπαγάνδα περί δήθεν «Τσαμουριάς», και τον πάγιο επεκτατισμό της ανυπόστατης «Μεγάλης Αλβανίας», με τη «Συμφωνία» αποκτούν πρόσθετα ερείσματα, για να ζητήσουν απόσχιση της μοναδικής ελληνικής Μακεδονίας. Το τι συμβαίνει επί δεκαετίες στη Θράκη αποτελεί κακό προηγούμενο… 2ο Γεγονός: Το σχέδιο τεμαχισμού της Ελλάδος σε «Ζώνες Ελεύθερου Εμπορίου» έγινε παγκοσμίως γνωστό από τη δημόσια πρόταση του προέδρου των Γερμανών Βιομηχάνων, συνεργάτη της καγκελαρίου κ. Μέρκελ, του κ. Χανς Πέτερ Κάιτελ, ο οποίος σε συνέντευξή του στο περιοδικό Spiegel, ζήτησε: «να κηρυχτεί όλη η Ελλάδα ‘‘Ειδική Οικονομική Ζώνη’’». Και, να αντιμετωπιστεί με το καθεστώς που διέπει τις θυγατρικές εταιρείες. Έτσι, θα δημιουργηθούν επτά «Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες» (ΕΟΖ) όπου θα εγκατασταθούν βιομηχανίες, βιοτεχνίες και μεταποιητικές επιχειρήσεις απ’ όλη την Βόρειο Ευρώπη, την Κίνα και άλλες χώρες της Ασίας, οι οποίες θα λειτουργήσουν με εκατομμύρια παράνομους μετανάστες, που θα εγκατασταθούν μόνιμα στην Ελλάδα.» Είναι πασίγνωστο ότι η κ. Μέρκελ εισήγαγε στην Γερμανία περισσότερο από ένα εκατομμύριο χαμηλότατα αμειβομένων εργατών και θέλει κι άλλους. 3ο Γεγονός: Η γερμανική πολιτική, για περισσότερο από 100 χρόνια, προσπαθεί να διαλύσει και να επανακαθορίσει φυλετικά την Ευρώπη. Σήμερα αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός η ύπαρξη του γερμανικού «Ευρωπαϊκού Κέντρου Μειονοτήτων», το οποίο ιδρύθηκε το 1996, με διευθυντή τον κ. Στέφαν Τραίμπστ. Τον μετέπειτα «γενικό πρόξενο» στο, μη αναγνωρισμένο ως κράτος, Κόσσοβο(!).
Αυτό και άλλα τέτοια δήθεν «Κέντρα Μελετών» είναι κατευθείαν ιδεολογικοί απόγονοι των Ναζί. Αυτοί απαιτούσαν πολυτεμαχισμό και διάλυση των Βαλκανίων, βάσει της δικής τους άρρωστης αντίληψης περί «Βιολογίας» και «DNA» κάποιων φανταστικών εθνοτήτων, 282 τον αριθμό, τις οποίες οι ίδιοι ανακάλυψαν σαν καταπιεζόμενες. Και, βάσει της λογικής τους, θα πρέπει να δημιουργηθούν πολλά κρατίδια στην Ευρώπη· αρκεί να τα ποδηγετεί η Γερμανία.4ο Γεγονός: Το σχέδιο καντονοποίησης αρχικά και κατόπιν απόσχισης της Μακεδονίας έχει την επίσημη, αδιαμφισβήτητη ιστορία του. Θυμίζω ότι η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε μεν από τον Ελληνικό στρατό το βράδυ της 26ης προς 27η Οκτωβρίου 1912, αλλά στα χαρτιά αποδόθηκε στην Ελλάδα μετά από δέκα μήνες, αφού μεσολάβησαν: η «Συνδιάσκεψη του Λονδίνου», 1912, το «Πρωτόκολλο Αθηνών», 1913, η «Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη», 1913, η «Συνθήκη του Λονδίνου», 30 Μάιου 1913, και τελικά η «Συνθήκη του Βουκουρεστίου», 28 Ιουλίου 1913. Γιατί δέκα μήνες κράτησε και ο λυσσώδης αγώνας του επίσημου σχεδίου του ΥΠΕΞ της Αυστρουγγαρίας, και άλλων δυνάμεων μέσα από τη Θεσσαλονίκη, οι οποίες ήθελαν την πόλη και μία ευρεία περιφέρεια γύρω της, ως αυτόνομη επαρχία, είτε υπό Αυστριακή επιρροή είτε ως Βουλγαρικό προτεκτοράτο. Ευτυχώς το σχέδιο απέτυχε. Αλλά, δεν ξεχάστηκε. Γι’ αυτό και ο καγκελάριος της Αυστρίας ήταν από τους πρώτους που έτρεξαν πρόσφατα στα Σκόπια και δήλωσαν τη θερμή υποστήριξή τους στη «Συμφωνία των Πρεσπών». 5ο Γεγονός: Σήμερα, υπάρχουν και άλλοι σοβαροί λόγοι, για τους οποίους κάποιοι θέλουν την απόσπαση της Μακεδονίας μας με τη Θεσσαλονίκη και την Καβάλα σε ένα κοινό κράτος με τα Σκόπια. Αναφέρω, για όσους δεν γνωρίζουν, ότι το 1986 εντοπίστηκε στον Θερμαϊκό αξιοποιήσιμο κοίτασμα πετρελαίου για το οποίο υπεβλήθη αρμοδίως στο ελληνικό κράτος σχετική μελέτη της Δημόσιας Εταιρείας Πετρελαίου (ΔΕΠ). Στην ίδια μελέτη βεβαιώνονται αξιοποιήσιμα κοιτάσματα, αρχικά φυσικού αερίου, στην Επανωμή κ.α. Ανάλογες μελέτες υπάρχουν για κοιτάσματα ουρανίου και ειδικών μέταλλων, όπως: ιρίδιο, όσμιο, κόκκινος υδράργυρος και άλλες σπάνιες γέες, χρήσιμες στη βιομηχανία των πυρηνικών. Ο χρυσός ήδη εξορύσσεται, ενώ επί δεκαετίες μας έλεγαν ότι «είχε στερέψει…». Ενδεικτικά αναφέρω, ότι ένα κιλό κόκκινος υδράργυρος, κοστίζει περί τις 300.000 λίρες Αγγλίας ή 400.000 δολάρια ΗΠΑ. Να λοιπόν, γιατί η Ελλάδα των Μνημονίων, η οποία έχει απολέσει την εθνική της κυριαρχία επί της κρατικής της περιουσίας για τα επόμενα σχεδόν 100 χρόνια, και έχει υπαχθεί παρανόμως στο Αγγλικό δίκαιο, ως χώρα παρίας οικονομικά εξαρτώμενη, δέχεται τώρα ολομέτωπη επίθεση μέσω της «Συμφωνίας των Πρεσπών».Ειδικότερα Προβλήματα και Επιπτώσεις της «Συμφωνίας των Πρεσπών»Είναι αυταπόδεικτα τα εξής: το «Βόρεια Μακεδονία», ως όνομα κράτους των Σκοπίων, δημιουργεί αυτόματα μια «Νότια Μακεδονία», ως επαρχία μέσα στην Ελλάδα. Η πλαστή «μακεδονική» εθνότητα αναγνωρίζεται σε εθνοτικά Σλαβοαλβανούς, και η δήθεν «Σλαβομακεδονική» γλώσσα σε ομιλούντες Βουλγαροσερβικά. Στο δημοψήφισμα της 30/9/2018 το 65% των Σκοπιανών που απείχαν απαιτούν, επιπλέον, σκέτο το όνομα Μακεδονία. Θυμίζω πως ο κ. Ζάεφ ψήφισε σε εκλογικό τμήμα με φόντο τον χάρτη της δήθεν «Μεγάλης Μακεδονίας». Έτσι, σήμερα, μήνες μετά τη «Συμφωνία», εντείνεται αντί να μειώνεται η ψευδο-αλυτρωτική πολιτική των Σκοπίων για δημιουργία μιας ανυπόστατης ιστορικά και επιστημονικά «Μεγάλης Μακεδονίας». Με όλα αυτά είναι σαφές, ότι η «Συμφωνία» θίγει τον πυρήνα του δημοσίου συμφέροντος, του ελληνικού κράτους, και, είναι αυταπόδεικτο, ότι χάνει την ιστορική και κοινωνική του αυτοτέλεια στη βόρεια Ελλάδα και τη μοναδική Μακεδονία. Ο ελληνικός λαός, που στη μεγίστη πλειοψηφία του θεωρεί τη «Συμφωνία των Πρεσπών» προδοτική, βλέπει να παραδίδεται η μοναδική μακεδονική ταυτότητά του και να χάνει όλα τα εθνοτικά, γλωσσικά, πολιτιστικά και εμπορικά-επαγγελματικά του κεκτημένα. Η παράδοση του «ονόματος» στους Σκοπιανούς σημαίνει κυνικό ξεπούλημα της Μακεδονίας μας και του απολύτως ελληνικού επιθέτου «μακεδονικός». Ήδη συζητείται από ελληνώνυμους ενδοτικούς, ότι πρέπει να αλλάξουν όνομα τα: «Πανεπιστήμιο Μακεδονίας», η «Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών», και το «Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα». Το «Αεροδρόμιο Μακεδονίας», κατά τον σημερινό δήμαρχο Θεσσαλονίκης, πρέπει να ονομαστεί «Αεροδρόμιο Μίκρας». Αλλά, και κάθε ιδιωτική επιχείρηση με την επωνυμία «Μακεδονία», «Μακεδονικό», θα πρέπει να αλλάξει όνομα, αφού βάσει της «Συμφωνίας» το περισσότερο που θα δικαιούνται οι Έλληνες, θα είναι το «Νοτιομακεδόνας» και «Νοτιομακεδονικό». Καταστροφικό θα είναι και το πρόβλημα φρονήματος και ηθικού στους νέους Αξιωματικούς, Υπαξιωματικούς και κληρωτούς μας, οι οποίοι θα ξέρουν, ότι δεν αξίζει να πολεμήσουν και να πεθαίνουν για την πατρίδα, αφού όλα κάποτε θα ξεπουληθούν. Εάν περάσει η «Συμφωνία», οι ήρωες πεσόντες Μακεδονομάχοι θα πρέπει να ονομαστούν αλλιώς, το ίδιο και ο Μακεδονικός Αγώνας. Ειδικά αυτός επειδή δόθηκε εναντίον των προγόνων των σημερινών Σκοπιανών και Βούλγαρων κομιτατζήδων. Σημειώνω, ότι η Σερβο-κομμουνιστική οργάνωση ΣΝΟΦ, μετέπειτα ΝΟΦ, είχε έδρα τα Σκόπια και πολεμούσε εναντίον της Ελλάδος, στο τέλος του Ανταρτοπολέμου 1944-1949. Όμως, μια τέτοια βαρύτατη προσβολή στους νεκρούς Μακεδονομάχους ήρωες μας θα σφραγίσει για πάντα την Ελλάδα, ως διαιώνια εθνική ντροπή. *Τμήματα ομιλιών του Γ. Ρ. στη Θεσσαλονίκη, στις 3/10/18 στο κινηματοθέατρο «Αλέξανδρος», και 15/10/18, στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης.
Συνέχεια στο Β΄ Μέρος, προσεχώς...
 |
|
Γκέγκηδες, Μαλισώροι, Μιρδίτες,
Τόσκηδες, Λιάπηδες και Τσάμηδες |
Κράτος, κατόρθωσαν να γίνουν μόλις το 1912. Μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και το οιονεί άνοιγμα των συνόρων, πολλές χιλιάδες Αλβανών κατέφυγαν στην Ελλάδα, όπου η πλειονότητά τους δημιούργησε σειρά προβλημάτων κοινωνικής μορφής (ροπή προς την εγκληματικότητα κ.λπ.) Αυτά βέβαια, δεν αφορούν την ιστορία, αλλά την κοινωνιολογία.
Αξίζει πάντως να γνωρίζουμε, ποιοι είναι αυτοί οι γείτονες που έχουν αναστατώσει τη χώρας μας ποικιλοτρόπως, αφού πέραν της καθημερινότητάς τους, που συνήθως κινείται στη σφαίρα του ποινικού νόμου ή τις παρυφές του, έχουμε και επίσημες εκδηλώσεις μεγαλοϊδεατισμού, που στρέφονται ευθέως κατά της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας.
Το Αλβανικό Έθνος λοιπόν, χωρίζεται σε ορισμένες «φυλές» με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά η κάθε μια. Οι «φυλές» αυτές είναι οι ακόλουθες:
* Οι Γ κ έ γ κ η δ ε ς: Ζουν στα βόρεια της χώρας, στην κοιλάδα του ποταμού Δρίνου (Μέλανος και Λευκού), κυρίως στην περιοχή της Σκόδρας. Κατά κανόνα είναι ανοιχτόχρωμοι με γαλανά μάτια. Σκληροί, βίαιοι και φιλοπόλεμοι. Οι Γκέγκηδες είναι ψηλοί και περισσότερο μεγαλόσωμοι από τους Τόσκηδες. Μιλούν την γκεκική διάλεκτο και είναι περισσότερο ατίθασοι και αυθόρμητοι απ` ό,τι οι Τόσκηδες. Μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Δημιουργούν ισχυρές οικογένειες (πατριές), και δείχνουν απόλυτη υποταγή στον αρχηγό. Ακολουθούν πιστά τα ήθη, έθιμα και τις παραδόσεις τους και δεν διστάζουν να έρθουν σε σύγκρουση με το κράτος και το νόμο. Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας οι Γκέγκηδες αποτελούσαν τάγματα ατάκτων του τουρκικού στρατού, που τον ακολουθούσαν με στόχο τη λαφυραγωγία.
* Οι Μ α λ ι σ ώ ρ ο ι: Είναι ορεσίβιοι Γκέγκηδες που κατοικούν στην περιοχή των Αλβανικών Άλπεων προς τα σύνορα με το Μαυροβούνιο και είναι χριστιανοί (ορθόδοξοι ή καθολικοί) ή μουσουλμάνοι.
Στη διάρκεια της Κατοχής συνεργάστηκαν με τους Ιταλούς αρχικά και τους Γερμανούς στο τέλος, διαπράττοντας σωρεία εγκλημάτων εις βάρος των Ελλήνων. Μάλιστα, με διάταγμα της Ιταλικής φασιστικής κυβέρνησης διορίστηκαν οι αδελφοί Νουρή Ντίνο και Ναζάρ Ντίνο από την Παραμυθιά, ο μεν πρώτος ύπατος αρμοστής Θεσπρωτίας, ο δε δεύτερος συνταγματάρχης της «Μιλίτσια», δηλαδή της Πολιτοφυλακής. Αργότερα, με έγκριση των Ιταλών, δημιούργησαν την οργάνωση «Κσίλι Νασιονάλ Σκιπετάρ» (Εθνική Αλβανική Επιτροπή), ένα είδος τοπικής κυβερνήσεως, που για λόγους συντομίας λεγόταν «Ξίλια» (K.S.I.L.I.A) . Η οργάνωση αυτή δημιούργησε 14 τάγματα που έκαναν φοβερά εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων κατοίκων της περιοχής. Ειδικότερα οι ηγέτες των Τσάμηδων, μπέηδες μεγαλοτσιφλικάδες από την εποχή της Τουρκοκρατίας, συνεργάστηκαν με τις κατοχικές αρχές και συμμετείχαν σε διώξεις, καταστροφές, και μαζικές εκτελέσεις. Γνωστότερη είναι η εκτέλεση 49 προκρίτων της Παραμυθιάς, τον Σεπτέμβριο 1943, που έκαναν οι Γερμανοί με υπόδειξη των Τσάμηδων.
Πηγή https://sitalkisking.blogspot.com/2012/12/blog-post_8.html
(Όπως βλέπετε ανωτέρω, σε άλλο παλαιότερο χάρτη, τοποθετούνται ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΣΠΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ!)Πραγματικά οι Αλβανοί «πάγωσαν» με την είδηση από την Βιέννη, που όπως υπογραμμίζει η σκοπιανή εφημερίδα, ήταν κυριολεκτικώς ένα …’κρύο ντούς’ για τους σωβινιστές και παθιασμένους αλβανο-φασίστες
Οι δύο Αυστριακοί ακαδημαϊκοί Στέφεν Σουμάκερ και Γιόακιμ Μάτσιγκερ, βάσει αρχαίων Ιλλυρικών κειμένων που εντόπισαν στα Βαλκάνια, προσπάθησαν να ανακαλύψουν την αληθινή προέλευση και την γλώσσα των Αλβανών…Ναι μέν οι Ιλλυριοί ήταν ένας λαός που έζησε στο δυτικό μέρος της Χερσονήσου του Αίμου, ΑΛΛΑ ο απειροελάχιστος αριθμός κοινών λέξεων, κατά πλειονότητα ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ προελεύσεως με τους σημερινούς Αλβανούς, ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΕΙ τις χονδροειδέστατες ανοησίες των σωβινιστών των Τιράνων, ότι είχαν ΤΑΧΑ την παραμικρή σχέση με τους αρχαίους Ιλλυριούς!Άρα, συμπεραίνουν άπαντες πώς οι μεγαλοπρεπείς …σ α χ λ α μ ά ρ ε ς που γράφονται στα αλβανικά σχολικά εγχειρίδια και στον Τύπο των Τιράνων εδώ και αρκετά χρόνια, ευρίσκονται ΜΟΝΟ στην ΧΟΝΤΡΟΚΟΜΜΕΝΗ …φαντασία των εθνικιστικών τους κύκλων και ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ...ΑΣ ΨΑΞΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥΣ... Πηγή: eleysis-ellinwn.gr
ΑΠΑΝΤΗΣΗ στους ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ πολιτικούς μας: Η ιστορία και η γεωγραφία της Αρχαίας Μακεδονίας… (ΒΙΝΤΕΟ)
Σε μια εποχή που η ιστορία μας γίνεται αντικείμενο του πόθου για κάποιους λαούς, καλό είναι να έχουμε όσο καλύτερη γνώση αυτής. Αυτό ισχύει ειδικά για τη Μακεδονία.Η ιστορία των Μακεδόνων είναι μακρά, και έχει γίνει σήμερα από πολλούς βαλκανικούς λαούς ποθούμενη. Οι Βούλγαροι και οι Σλάβοι των Σκοπίων τη διεκδικούν κυρίως από τους Έλληνες.
Στο παρακάτω βίντεο γίνεται μια προσπάθεια να αναλυθεί η ιστορία του αρχαίου αυτού φύλου, και να αναδειχθεί το γιατί η Μακεδονία ανήκει αδιαμφισβήτητα στην Ελληνική ιστορία.
Συγκεκριμένα, αναλύεται το πως αναπτύχθηκε το βασίλειο από τον 7ο αιώνα π.Χ. μέχρι και τη βασιλεία του Φίλιππου του Β’ και την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα βάθη της Ασίας.
Δείτε το βίντεο:
Οι δύο χάρτες που μπορούν να πείσουν και τους πιο δύσπιστους
Μετά τόν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στήν αἱματόβρεχτη Μέση Ἀνατολή, σχηματίστηκε ἕνα κράτος ὑπό τήν ἐποπτεία τῶν Ἄγγλων καί τήν Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν (Κ&F), πού ὀνομάστηκε Ὑπεριορδανία (Transjordania). Ἐπρόκειτο γιά τήν ἀρχαία Περσία. Πρωτεύουσα τοῦ κράτους αὐτοῦ τό Ἀμάν, ἡ κάποτε ἑλληνική Φιλαδέλφεια. Ὡστόσο, δέν βρέθηκε κανείς, τότε καί μετά, νά ὀνομάσει τούς κατοίκους τοῦ μικροῦ κρατιδίου Ὑπεριορδανούς. Ὅλοι, ἐκτός ἀπό Ἄραβες, τούς ἔλεγαν Ἰορδανούς καί ὑπό τό ὄνομα Ἰορδανία, ὡς ἐπίσημο πλέον, εἶναι γνωστή ἀνά τή γῆ. Πρίν ἀπό τήν μπολσεβικική ἐπανάσταση, ὅλος σχεδόν ὁ Καύκασος, πλήν συγκεκριμένων περιοχῶν, λεγόταν Ὑπερκαυκασία. Οἱ μπολσεβίκοι μάλιστα, μετά τήν ἐπικράτηση, σχημάτισαν ἐκεῖ τήν Ὑπερκαυκασιανή Δημοκρατία. Ἀλλά, παρά τήν ἐπισημότητα αὐτή, οἱ ἐκεῖ κάτοικοι διεθνῶς δέν ἔγιναν ποτέ γνωστοί σάν Ὑπερκαυκάσιοι. Στήν Ἀφρική ὑπάρχει κράτος πού φέρει τήν ὀνομασία Ἄνω Βόλτα.
Πρόκειται γιά τήν πρώην γαλλική ἀποικία Μπουρκίνα Φάσο, πού εἶχε πρωτεύουσα τήν εὐπρόφερτη πόλη Οὐαγκαντουγκού. Ἀπ’ ὅ,τι ἔχω ὑπ’ ὄψιν μου, κανείς ἀνά τή γῆ δέν χρησιμοποιεῖ τόν ὅρο Ἄνω-Βολτιανοί. Τό τί θέλω νά πῶ ὁ νοήμων ἀναγνώστης τό συλλαμβάνει στό λεπτό. Ἄν ἀναγνωρίσουμε κι ἐμεῖς τούς Σκοπιανούς σάν Μακεδόνες, ὑπό τό κάλυμμα κάποιου λεκτικοῦ φερετζέ, ὅπως τό Transjordania,τελικά μέ ἕνα ἐλαφρό φύσημα κάποιας πολιτικῆς ἀναταραχῆς θά μείνει στούς Σκοπιανούς τό ὄνομα Μακεδονία καί σέ μᾶς θά ἀπομείνει τό στίγμα ὅτι, ἐφαρμόζοντας τάχα μεγαλοϊδεατική πολιτική, κατακτήσαμε (τό γράφει σχολικό μας βιβλίο) τίς ἀρχαῖες κοιτίδες καί τά ἐδάφη τῆς πραγματικῆς Μακεδονίας. Μοιραῖα καί ὡς ἱστορική καί πολιτιστική παρουσία, ἡ Μακεδονία θά ἀφελληνισθεῖ. Πάμπολλοι ἀρχαιολόγοι μας καί ἐπίσημοι ἱστορικοί ἀναφέρουν τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μέ ἕναν τρόπο ψυχρό σάν νά ὁμιλοῦν γιά κάποια ἰνδιάνικη φυλή.
Σέ διεθνῆ συνέδρια ἀκοῦνε σκοπιανόφρονες συναδέλφους τους νά ὀνομάζουν τά Σκόπια Μακεδονία καί δέν τολμοῦν νά ἀντιδράσουν, φοβούμενοι μήπως τούς ποῦν ἐθνικιστές ἤ κυρίως μήπως δέν τούς καλέσουν στό ἑξῆς στά διεθνῆ ἐπιστημονικά συνέδρια, ὅπου γίνονται σπουδαῖες ἀνακοινώσεις, ὅπως, γιά παράδειγμα, πόσα «δέ» καί πόσα «καί» χρησιμοποιεῖ ὁ Ἰωάννης τῶν Εὐαγγελίων καί πόσα ὁ Ἰωάννης τῆς Ἀποκαλύψεως καί ἔτσι, λόγω ἀριθμητικῆς διαφορᾶς, νά ἀποδειχθεῖ ὅτι εἶναι τό ἴδιο πρόσωπο πού ἔγραψε τά δύο ἱερά βιβλία. Ἀλλά τά ἴδια καί χειρότερα ὑφίσταται καί ὁ γερο-Ὅμηρος.
Δυστυχῶς, μετά ἀπό μιά ἔξαρση τόν πρῶτο καιρό, ὁ ἐπιστημονικός καί εὐρύτερα ὁ πνευματικός κόσμος μας ἔχει βουλιάξει ἕνα μέτρο πιό κάτω ἀπό τήν ἀποστολή του. Κάποιοι συγγραφεῖς μοῦ λένε ὅτι φοβοῦνται νά ἐκφραστοῦν μήπως καί τούς ποῦν… ἐθνικιστές. Οἱ Τοῦρκοι, οἱ Σκοπιανοί, οἱ Ἀλβανοί δικαιοῦνται νά κάνουν ἐθνικισμό, νά διεκδικοῦν μέρος τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας καί τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας καί μόνον ἐμεῖς δέν ἔχουμε δικαίωμα νά μιλήσουμε γιά τά ἐθνικά μας δικαιώματα, ὑπό τό κράτος μιᾶς ἐκφοβιστικῆς Γκεστάπο, πού κυριαρχεῖ σέ πολλά κανάλια, στόν Τύπο καί στό διαδίκτυο. Μετά τά θριαμβικά συλλαλητήρια, γιά λίγο ἐσιώπησαν. Τώρα ἐπανέρχονται μέ τή μάσκα τοῦ ρεαλιστῆ. « Καί τί ἔγινε, ἄν τά Σκόπια ὀνομασθοῦν Μακεδονία; Θά ἔχουμε καλύτερη ἐπικοινωνία καί περισσότερα τουριστικά ὀφέλη». Ὡραῖος ρεαλισμός! Μέ τήν ἀτελῆ ἐνδιάμεση συμφωνία, περισσότερα κέρδη εἶχαν οἱ Σκοπιανοί, πού ἀπορρόφησαν μεγάλο μέρος ἑλληνικῶν ἐπιχειρήσεων καί μάδησαν τοῦ κόσμου τά λεφτά τά καζῖνα τους καί ή διακίνηση ναρκωτικῶν.
Ἔχω ἄπειρες φορές καί μέ τά βιβλία μου «Τό ἀγκάθι τῶν Σκοπίων» καί «Ἡ ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας» ἀναφερθεῖ στό γεωγραφικό στίγμα τῆς Μακεδονίας ἀλλά καί τῆς περιοχῆς τῶν Σκοπίων. Δέν θά ἤθελα νά ἐπανέλθω σ’ αὐτό. Ἀλλά πρό καιροῦ ἔλαβα ἀπό τόν ὁμότιμο καθηγητή τῆς Βυζαντινῆς Ἀρχαιολογίας κ. Σωτ. Καδᾶ δύο φωτοτυπίες ἀθωνικῶν χαρτῶν καί χειρογράφων (οἱ φωτοτυπίες ἀπό τίς ἐκδόσεις Μίλητος), ὅπου στό ἕνα χειρόγραφο εἰκονίζεται ὁ χάρτης τῆς Δακίας ἤ Ἄνω Μοισίας, ἐντός τοῦ ὁποίου περιλαμβάνεται καί ἡ πόλη Σκοῦποι (τά νῦν Σκόπια). Πρόκειται γιά χειρόγραφο πού ἀπόκειται στή Μονή Βατοπεδίου (655, φφ.39β-40ο) καί χρονολογεῖται ἀπό τά τέλη τοῦ 13ου μέχρι τίς ἀρχές τοῦ 14ου αἰῶνα. Προφανῶς, πρόκειται γιά μεταγραφή ἀπό τή γεωγραφία τοῦ Κλαύδιου Πτολεμαίου. Ὁ ἄλλος χειρόγραφος χάρτης τῆς ἴδιας περίπου ἐποχῆς (ἀπόκειται καί αὐτός στή Μονή Βατοπεδίου, 655, φ. 40β) περιέχει τόν χάρτη τῆς Μακεδονίας καί ἐντός αὐτῆς ὅλα τά πολίσματα καί τίς πόλεις τῆς περιοχῆς. Ὅμως, ὁ χάρτης ἐκτείνεται καί σέ ἄλλες ἑλληνικές περιοχές καί φθάνει μέχρι τήν Κρήτη. Ὅπως μοῦ σημειώνει ὁ κ. Σωτ.Καδᾶς, σχετικά μέ τήν πόλη Σκοῦποι ( Σκόπια), «δέν ὑπάρχει πουθενά στή Μακεδονία ἡ παραπάνω πόλη». Δίνουμε πρός δημοσίευση τούς χάρτες αὐτούς γιά νά ἔχουν καί οἱ ἀναγνῶστες μας γνώση καί εὐελπιστῶ καί οἱ πλέον δύσπιστοι νά πειστοῦν ὅτι τά Σκόπια δέν ἦταν ποτέ Μακεδονία.
Ο Μακριάννης,ένας απίθανος άνθρωπος ,ακραία θεομανής αλλα και μπλεγμένος επίσης σε όλες τις μηχανορραφίες της Ρωμιοσύνης της εποχής του,για τον οποίο θα γράψουμε παρακάτω,ήταν εκείνος ,που ως βουλευτής , ειχε ανερυθρίαστα εκστομίσει στις 13 Ιανουαρίου 1844 από το βήμα της "Εθνικής Συνέλευσεως" , το ανατριχιαστικό "αν ήναι να μείνωμεν ημείς νηστικοί, ας πάγη στον διάβολον η ελευθερία. Έφαγον αυτοί, ας φάμεν και ημείς τώρα"
(εφημερίδα "Ο φίλος του Λαού" φυλλο 231, 14 Φεβρουαρίου 1844).
Ο παρουσιαζόμενος από τους ορθόδοξους και ιδίως τους νεοορθόδοξους αγιοποιητές του, ως τάχα "πατριδοφύλακας" και πολλά άλλα Ιωάννης (Μακρυγιάννης) Τριανταφύλλου του Δημητρίου και της Βασιλικής , γεννημένος το 1796 .Ηταν μόλις 25 ετών όταν κυρήχθηκε η Επανάσταση του 1821 ,ομως παρ'όλο το νεαρό της ηλιίας του , είχε ήδη , οχι βεβαιως από την εργασία του ,μια τεράστια περιουσία ασύλληπτη για τα δεδομένα της εποχής. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε, πως η αξία της ανερχόταν στο ένα τρίτο του όλου ποσού που είχε πληρώσει το λεγόμενο "Αγιο Όρος " όταν εξαγόρσε την πληρη ανεξαρτησία του από τον Σουλτάνο Σελίμ τον Β. Ο πλούτος του είχε αποκτηθεί με άγρια τοκογλυφία με επιτόκιο 300%,και βεβαίως ,αρχαιοκαπηλία .
(...)
Πάντα με γνώμονα το υλικό όφελος,έγινε αργότερα όργανο των καραβοκύρηδων της Ύδρας, εισέπραξε από αγγλικό δάνειο, συνωμότησε για ν' ανατρέψει τον Καποδίστρια ,συμμετείχε στις επιχειρήσεις των Κολοκοτρωναίων για τον έλεγχο της Τριπολιτσάς και την ίδια ώρα διαπραγματευόταν την προσχώρησή του στο αντίπαλο στρατόπεδο και γενικότερα άλλαζε συνέχεια στρατόπεδα, περνώντας κάποτε και στο στρατόπεδο των "δυτικόφρονων" Κωλέττη και Μαυροκορδάτου. ..
(...)
"Ο Μακρυγιάννης είναι η σπουδαιότερη κοινωνιολογική περίπτωση του νεοελληνικού κράτους: μας δείχνει ότι η μόνη νοητή έννοια του "έθνους " ειίναι εκείνη της παντί τρόπω εξαργυρωσίμου εργολαβίας" τονίζει ο Γεράσιμος Κακλαμάνης.
Φιλοχρήματος μέχρι το τέλος ωστόσο,παρά τα θρησκευτικά του παραληρήματα , ο Μακρυγιάννης , αυτή η τάχα "φωνή της εθνικής ψυχής", προσπάθησε ακόμα και λίγο πριν τον θάνατό του με δικαστικά μέτρα κατά του Ελληνικού Δημοσίου να σταματήσει τις ανασκαφές που εκείνη την εποχή απεκάλυπταν "στα δικά του" εδάφη, το Θέατρο του Διονύσου , κάτω ακριβώς από την Ακρόπολη.
Ευτυχώς το Ειρηνοδικείο απέρριψε τα μέτρα του "πατριδοφύλακα" και διέταξε την συνέχιση των ανασκαφών ,από τον αρχαιολόγο Θ. Ρουσόπουλο και το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Ένα μεγάλο ποσοστό της έχθρας του για τους Βαυαρούς ,οφειλόταν τελικα στα ρυμοτομικά τους σχέδια, που μοιραία προέβλεπαν απαλλοτριώσεις των απέραντων περιξ της Ακροπόλεως κτημάτων του .
Μισαλλοδοξος (αναθεματισμοί αλλόθρησκοι ) ,παιδιόθεν θρησκόληπτος ) από ενού χρονού με εσυνήθισαν οι γονέοι να κάνω μετάνοιες", έκανε κάθε μέρα 1300 μετανοιες κι άλλες 100 με το κομποσκοίνι, και διώκτης όσων δεν ταίριαζαν στα δικά του πιστεύομενα λ.χ του "αρχίθρησκου" δηλ,.ιδρυτή άλλης θρησκείας , Θεόφιλου Καϊρη , "εις τα 1839 μάθαμεν κι ο περίφημος δάσκαλος Καγίρης δεν πιστύει στην Αγίαν Τριάδα κι άλλα τέτοια" , .
Ο Μακρυγιάννης πουλούσε σε όλη τη ζωή , μια καλογερίστικου τύπου ηθική "φθάσατε και το θέατρο για να μας μάθει την παραλυσία", "γίναμε σόδομα και γόμορα " , αλλα δεν ειχε κανέναν απολύτως ενδοιασμό να βρίζει "πουτάνες" τις θυγατέρες του και να δέρνει την μητέρα των 12 παιδιών του σύζυγο του Κατίγκω Σκουζέ, όποτε εκεινη τολμούσε να διαμαρτυρηθεί για τις πολύωρες και εξαντλητικές μετάνοιες και νηστείες στις οποίες υποχρέωνε όλη την οικογένεια :" ξέρασε "ξέρασε ( η γυναίκα μου ), καμόσα .
Τότε εγώ θυμωμένος κόντεψα να τη στείλω εις την άλλη ζωή.. Αφου δεν την τελείωσα, την έδιωξα κάτω εις τον πάτο, να κάτσει και να μην την βλέπω". Κι όμως αυτόν τον αγράμματο, φαύλο και πνευματικά κατεστραμμένο άνθρωπο , η βυζαντινή "λαϊκή" προπαγάνδα, τον ανέβασε στον προθάλαμο της αγιότητας .
Κυριότεροι αυτουργοί αυτής της ύβρεως, ήταν η λεγόμενη "Γενιά του 30 " οι "ελληνοχριστιανοί" εκπρόσωποι της οποίας, Σεφέρης Θεοτοκάς και Λορεντζάτος , μετέτρεψαν τα προϊόντα της αγραμματοσύνης του, σε παιδαγωγικό μνημείο του λεγόμενου "λαϊκου πολιτισμού" αλλα και η ιδιότυπη βυζαντινη εως το μεδούλι και συνειδητή υπηρέτρια του δημοτικιστικού και της νεοορθοδοξίας ελλαδική "Αριστερα" .
Μερος Α
Ποτέ δεν ξημέρωσε πραγματικά στην Νεοελλάδα
Ιστορική πραγματεία για τον "Παπουλάκο"
Βλασης Γ. Ρασσιάς
Το Κρύβουν Αιώνες!! Ελάχιστοι το Γνώριζαν, Αλλά δεν Μίλαγαν!!
ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΚΡΥΒΟΥΝ ΑΙΩΝΕΣ, ΙΔΟΥ Η ΓΥΜΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ: ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ…ΚΑΥΚΑΣΟ!!!
ΑΛΒΑΝΩΝ! ΤΕΛΕΙΑ & ΠΑΥΛΑ! ΑΠΟ ΤΟΝ
ΚΑΥΚΑΣΟ!!!
(ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΝ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΙΛΑΓΑΝ! ΙΔΟΥ Ο ΧΑΡΤΗΣ! ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ ΜΑΦΙΑΣ ΤΕΛΟΣ!!!) Δεν τα λέμε εμείς, οι ΔΗΘΕΝ «ακραίοι», αλλά τα γράφει λίαν προσφάτως, η σκοπιανή εφημερίδα ‘Ρεπούμπλικα’, επικαλουμένη πληροφορίες από τα Τίρανα, που μιλούν για ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ τοποθετήσεις δύο Αυστριακών Ακαδημαϊκών!
(Όπως βλέπετε ανωτέρω, σε άλλο παλαιότερο χάρτη, τοποθετούνται ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΣΠΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ! Οπότε μπορούν πλέον να …ΒΓΑΛΛΟΥΝ ΤΟΝ ΣΚΑΣΜΟ οι αλβανοπίθηκοι!)
Πραγματικά οι Αλβανοί «πάγωσαν» με την είδηση από την Βιέννη, που όπως υπογραμμίζει η σκοπιανή εφημερίδα, ήταν κυριολεκτικώς ένα …’κρύο ντούς’ για τους σωβινιστές και παθιασμένους αλβανο-φασίστες!
[Η ΑΠΟΡΙΑ ΠΟΛΛΩΝ ΕΙΝΑΙ, Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ(;) ΤΥΠΟΣ, πότε ΑΡΑ ΓΕ ΘΑ …»ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ» ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ;
ΠΩΣ ΤΑΧΑ ΤΟΥ «ΞΕΦΕΥΓΟΥΝ» ΑΥΤΑ;
ΑΝ ΗΤΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΜΕ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΜΜΙΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑΡΑΣ ΤΡΙΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ, ΘΑ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΙ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ… ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΙΓΗ ΟΙ ΠΑΛΙΟΦΥΛΛΑΔΕΣ! Οι εξαιρέσεις μετρώνται
ΔΕΙΤΕ ΚΑΤΩΤΕΡΩ ΑΛΛΟΝ ΧΑΡΤΗ, ΠΕΡΙΠΟΥ 4 ΑΙΩΝΩΝ !!!
Οι δύο Αυστριακοί ακαδημαϊκοί Στέφεν Σουμάκερ και Γιόακιμ Μάτσιγκερ, βάσει αρχαίων Ιλλυρικών κειμένων που εντόπισαν στα Βαλκάνια, προσπάθησαν να ανακαλύψουν την αληθινή προέλευση και την γλώσσα των Αλβανών…
Ναι μέν οι Ιλλυριοί ήταν ένας λαός που έζησε στο δυτικό μέρος της Χερσονήσου του Αίμου, ΑΛΛΑ ο απειροελάχιστος αριθμός κοινών λέξεων, κατά πλειονότητα ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ προελεύσεως με τους σημερινούς Αλβανούς, ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΕΙ τις χονδροειδέστατες ανοησίες των σωβινιστών των Τιράνων, ότι είχαν ΤΑΧΑ την παραμικρή σχέση με τους αρχαίους Ιλλυριούς!
Άρα, συμπεραίνουν άπαντες πώς οι μεγαλοπρεπείς …σ α χ λ α μ ά ρ ε ς που γράφονται στα αλβανικά σχολικά εγχειρίδια και στον Τύπο των Τιράνων εδώ και αρκετά χρόνια, ευρίσκονται ΜΟΝΟ στην ΧΟΝΤΡΟΚΟΜΜΕΝΗ …φαντασία των εθνικιστικών τους κύκλων και ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ…
ΑΣ ΨΑΞΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥΣ…
Πότε και πώς καθιερώθηκε η προ και μετά Χριστόν χρονολόγηση;
γράφει ο Σωτήρης Αθηναίος
Ερώτηση : Ποιο έτος γεννήθηκε, κάποιος που πρωτοείδε το φως, πριν 2000 χρόνια; Απάντηση: Μα, φυσικά, το 759 Και αυτό γιατί μέχρι το 527μ.Χ. η χρονολογική αρίθμηση (στη Ρωμαική Αυτοκρατορία)* δεν άρχιζε από τη γέννηση
του Χριστού, αλλά από την ίδρυση της Ρώμης (753 a.u. c. anno urbis conditae , μτφ: από την ίδρυση της Ρώμης).
Μικρός (Dionysius Exiguus), υπολογίζει για πρώτη φορά το χρόνο της γέννησης του Χριστού και προσδιορίζει το 753 a.u.c. Ο Διονύσιος αποφασίζει να ορίσει το έτος της γέννησης του Χριστού ως έτος 1μ.Χ. Απ΄ εδώ και πέρα όλες οι χρονολογίες, πριν και μετά τη γέννηση του Χριστού, είναι αποτέλεσμα της (αυθαίρετης) καταμέτρησης που έκανε ο Διονύσιος. 'Ομως, ο υπολογισμός που έκανε ο Διονύσιος για τη γέννηση του Χριστού, αποδείχτηκε λανθασμένος.
Ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα... ΤΟ ΜΕΓΆΛΟ ΨΈΜΑ!
HOMOSEXUALITY IN ANCIENT GREECE
THE TRUTH!!!!!!! PLEAE READ IN FULL
"This homosexual theory started by a German psychologist, Karoly Maria Benkert in the late 19th century. "
Greek vase painting has been a favorite source for the distorters of Greek culture and civilization. Had overt homosexual behavior been considered acceptable, it would most definitely have been shown -- because the Greeks were prone to "letting everything hang out" but this is hardly ever the case.
Don`t you find it interesting that, of the tens of thousands of vases unearthed so far (the count for just the province of Attica, where Athens is located, is over 80,000), only 30 or so have an overtly homosexual theme represented ? In other words, just .01% of the total .
Make no mistake of course homosexuality existed in Greece, just as it has existed, and will continue to exist, everywhere and at all times in human history.
However, while it did exist, it was never legally sanctioned, thought to be a cultural norm, or engaged in without risk of serious punishment, including exile and death.
Unless, of course, he had previously "gone public" with his homosexual lifestyle. In that case, though he would have been permitted to live, he would, under Athenian law (grafí etairísios), not be permitted to
become one of the nine archons, nor to discharge the office of priest, nor to
act as an advocate for the state, nor shall he hold any office whatsoever, at home or abroad, whether filled by lot or by election; he shall not be sent as a herald; he shall not take part in debate, nor be present at the public sacrifices; when the citizens are wearing garlands, he shall wear none; and he shall not enter within the limits of the place that has been purified for the assembling of the people. Any man who has been convicted of defying these prohibitions pertaining to sexual conduct shall be put to death (Aeschines. "Contra Timarchus," ( so basicaly he didn`t even exist, easy to understand if you`ve read anything about ancient Athens )
Should someone spend some time to read the ancients he will learn that Athens had the strictest laws pertaining to homosexuality of any democracy that has ever existed. In non-democratic Sparta, as well as in democratic Crete and the rest of democratic Hellas, there were similar prohibitions with similar punishments as that meted out in Athens.
At no time, and in no place, was this practice considered normal behavior, or those engaged in it allowed to go unpunished" (passim). In order to remove any doubt whatsoever, please read any of the following Aeschylus, Aristophanes, Diodorus Seculus, Euripides, Homer, Lysias, Plato, Plutarch and Xenophon, all of whom have left a written record as to what the prevailing norms were concerning this type of behaviour.
So in conclusion, what has caused all these misconceptions of homosexuality in Greece, is a very very simple fact:
Greeks were not homosexuals, Greeks were simply CIVILISED ENOUGH, to portray homosexuality in their cups, paintings, etc. as something existing inside the framework of society, as well as portraying all other existing aspects of their life, (heterosexual) sex, battles, Gods, Godesses and heroes, historical events, monsters, etc, etc..
This is just proof of civilisation, with all the "side-effects" in unimportant minorities, not proof of this ridiculously claimed "generalised" homosexuality.
Remember, the Greeks fought the Trojans for 10 years, for the sake of a single WOMAN, the Beautiful Helen, if they were homosexuals, they would have fought the war for a male homosexual and NOT a woman, LOL
Ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα
Η αλήθεια!!!!!!! Η παρακαλω διάβασε στο ακέραιο.
" αυτή η ομοφυλοφιλική θεωρία ξεκίνησε από μια γερμανίδα ψυχολόγο, την karoly Μαρία Benkert στα τέλη του 19 ου αιώνα. " "
Ο πίνακας του ελληνικού βάζο ήταν μια αγαπημένη πηγή για την παραμόρφωσης της ελληνικής κουλτούρας και πολιτισμού. Αν η απροκάλυπτη ομοφυλοφιλική συμπεριφορά θεωρούνταν αποδεκτή, θα είχε σίγουρα αποδειχθεί -- επειδή οι Έλληνες ήταν επιρρεπείς στο να "αφήνουν τα πάντα να κάνουν παρέα" αλλά αυτό δεν είναι ποτέ το θέμα.
Δεν το βρίσκεις ενδιαφέρον ότι, από τα δεκάδες χιλιάδες βάζα που ανακαλύφθηκαν μέχρι τώρα (ο κόμης για την επαρχία της Αττικής, όπου βρίσκεται η Αθήνα, έχει τελειώσει 80,000), μόνο 30 ή έτσι έχουν ένα απροκάλυπτα ομοφυλοφιλικό θέμα που αντιπροσωπεύει - Ναι. Με άλλα λόγια, μόνο το 01 % του συνόλου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ομοφυλοφιλία υπήρχε στην Ελλάδα, όπως ακριβώς υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει, παντού και πάντα στην ανθρώπινη ιστορία.
Ωστόσο, ενώ υπήρχε, δεν ήταν ποτέ νομικά εγκεκριμένο, θεωρείτο πολιτιστικό πρότυπο, ή αρραβωνιασμένοι χωρίς κίνδυνο σοβαρής τιμωρίας, συμπεριλαμβανομένης της εξορίας και του θανάτου.
Εκτός αν, φυσικά, είχε προηγουμένως "δημοσιοποιηθεί" με τον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής του. Σ ' αυτή την περίπτωση, αν και θα του είχε επιτραπεί να ζήσει, θα μπορούσε, σύμφωνα με την αθηναϊκή νομοθεσία (grafii etairísios), να μην επιτραπεί σε
Να γίνει ένας από τους εννέα άρχοντες, ούτε να απαλλάξει το γραφείο του ιερέα, ούτε
Ο Γενικός εισαγγελέας p. Οι δημόσιες θυσίες · Όταν οι πολίτες φορούν γιρλάντες, δεν φοράει καμία · και δεν πρέπει να εισέλθει εντός των ορίων του τόπου που έχει καθαριστεί για τη συναρμολόγηση του λαού. Κάθε άνθρωπος που έχει καταδικαστεί για να αψηφά αυτές τις απαγορεύσεις που αφορούν τη σεξουαλική συμπεριφορά θα τεθεί σε θάνατο (αισχίνης. " κόντρα τίμαρχος," (τόσο βασικά που δεν υπήρχε καν, εύκολο να καταλάβει αν έχετε διαβάσει τίποτα για την αρχαία Αθήνα)
Αν κάποιος περάσει λίγο χρόνο για να διαβάσει τους αρχαίους θα μάθει ότι η Αθήνα είχε τους πιο αυστηρούς νόμους σχετικά με την ομοφυλοφιλία κάθε δημοκρατίας που υπήρξε ποτέ. Στη μη δημοκρατική Σπάρτη, καθώς και στη δημοκρατική Κρήτη και την υπόλοιπη δημοκρατική Ελλάδα, υπήρχαν παρόμοιες απαγορεύσεις με παρόμοιες ποινές όπως αυτή που επιφυλάχθηκε στην Αθήνα.
Σε καμία περίπτωση, και σε καμία περίπτωση, αυτή η πρακτική θεωρείται φυσιολογική συμπεριφορά, ή όσοι εμπλέκονται σε αυτό επιτρέπεται να μένουν ατιμώρητοι " (passim). Για να άρει οποιαδήποτε αμφιβολία, παρακαλείσθε να διαβάσετε οποιονδήποτε από τους παρακάτω αισχύλος, τον αριστοφάνης, τον διόδωρος seculus, τον Ευριπίδης, τον χόμερ, τον λυσίας, τον Πλάτωνα, τον Πλούταρχος και τον Ξενοφών, όλοι οι οποίοι έχουν αφήσει ένα γραπτό αρχείο σχετικά με το τι ήταν οι ισχύουσες προδιαγραφές σχετικά με αυτό το θέμα. Είδος συμπεριφοράς.
Έτσι, εν κατακλείδι, αυτό που προκάλεσε όλες αυτές τις παρανοήσεις της ομοφυλοφιλίας στην Ελλάδα, είναι ένα πολύ απλό γεγονός:
Οι Έλληνες δεν ήταν ομοφυλόφιλοι, οι Έλληνες ήταν απλά αρκετά πολιτισμένοι, για να παρουσιάσουν την ομοφυλοφιλία στα φλιτζάνια τους, τους πίνακες ζωγραφικής κλπ. Ως κάτι που υπάρχει μέσα στο πλαίσιο της κοινωνίας, καθώς και να απεικονίζει όλες τις άλλες υπάρχουσες πτυχές της ζωής τους, (ετεροφυλόφιλος) σεξ, μάχες, θεοί, θεές και ήρωες, ιστορικά γεγονότα, τέρατα κ. λπ..
Αυτή είναι απλώς η απόδειξη του Πολιτισμού, με όλες τις " παρενέργειες " στις ασήμαντες μειονότητες, όχι απόδειξη αυτής της γελοία " γενικευμένης " Ομοφυλοφιλίας.
Θυμηθείτε, οι Έλληνες πολέμησαν τους τρώες για 10 χρόνια, για χάρη μιας μόνο γυναίκας, η όμορφη Ελένη, αν ήταν ομοφυλόφιλοι, θα πολεμούσαν τον πόλεμο για έναν άντρα ομοφυλόφιλο και όχι μια γυναίκα, LOL
Τα πρώτα ΟΥΚ; Η κατάδυση στην αρχαία Ελλάδα
Η κατάδυση στην αρχαία Ελλάδα κατά την ύστερη αρχαϊκή και κλασσική περίοδο (6ος-4ος αιώνας π.Χ.)
Η λέξη κατάδυση και δύτης προέρχονται από το αρχαίο ρήμα «δύω» το οποίο απαντάται από τα ομηρικά έπη, ενώ ο όρος δύτης, ως αυτούσιος, μεταγενέστερα. Έκτοτε δημιουργήθηκαν ποικίλες ονομασίες για όσους ασχολούνταν με την κατάδυση, ανάλογα με τις ικανότητες που διέθεταν οι δύτες ή τα βάθη καταδύσεως που έφταναν.
Συμπεραίνοντας από τις ονομασίες τους, οι «κολυμβητές ὕφαλοι», ή «κολυμβητές ὕφυδροι», οι «βύθιοι», και οι «ὑπονηχόμενοι» [1] εργάζονταν «ὑπὸ τῆς ἁλός» δηλ. κάτω από τη θαλασσία επιφάνεια. Αντιθέτως οι «ἐπιπολάζοντες» κινούντο πιο κοντά στην επιφάνεια, ενδεχομένως προς παρατήρηση του βυθού ενώ οι «ἀρνευτήρες» ήταν οι βουτηχτές, εκείνοι που καταδύονταν από κάποιο ψηλό σημείο με το κεφάλι προς τα κάτω [2].
Στις καλλιτεχνικές παραστάσεις δύσκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει εάν κάποιος που κολυμβά αποδίδεται ως απλός κολυμβητής ή κάποιος που είναι έτοιμος να καταδυθεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα δύναται να αποτελέσει γνωστό αττικό αγγείο (570 π.Χ.) ζωγραφισμένο από τον Κλειτία πάνω στο οποίο μπορούμε να ξεχωρίσουμε ανάμεσα σε πολλές σκηνές, λεπτομέρεια από το ταξίδι του Θησέως στην Κρήτη. Σε αυτήν εικονίζεται το πλοίο του Θησέως να προσεγγίζει την ακτή και ένα άτομο να κολυμβά δίπλα σε αυτό.
Έχοντας αντιληφθεί ότι οι περισσότεροι από τους νέους αποβιβάστηκαν στην ακτή πλανάται το ερώτημα γιατί ο συγκεκριμένος άνδρας κολυμβά; Δεδομένου ότι στις περισσότερες εικονογραφήσεις οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνδρες αποδίδονται γενειοφόροι τότε σαφέστατα ο συγκεκριμένος δεν ανήκει στην ομάδα των νέων που αποβιβάστηκαν στην ακτή. Ενδεχομένως να είναι κάποιος από το πλήρωμα, και πιθανών να είναι έτοιμος να καταδυθεί προκειμένου να βοηθήσει στη πρόσδεση/αγκυροβολία του πλοίου.
Σχέδιο του Minto 1960 από τον αθηναϊκό κρατήρα γνωστό
ως ‘Vase Françoise’ (570 BC), στο Basch, 1987, σ. 205.
Μεγάλο ποσοστό δυτών αποτελούσαν οι αλιείς [3]. Αλίευαν οστρακοειδή, σπόγγους (οι καλούμενοι «σπογγοθήρες»), κοράλια κλπ χρησιμοποιώντας συνήθως ένα μικρό στρογγυλό δίχτυ, το οποίο αποκαλούσαν «γαγγάμη» ή «γάγγαμον» [4].
Εκτός από τους δύτες-αλιείς και τους «σπογγοθήρες», υπήρχαν κι εκείνοι οι οποίοι απασχολούνταν αμιγώς στο τομέα της ναυτιλίας. Έλεγχαν την κατάσταση του βυθού, της γάστρας, την αγκυροβολία κ.ά.
Εκείνο όμως που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις ναυτικές επιχειρήσεις ήταν μικρές ομάδες δυτών, ένα άτυπο «σώμα υποβρυχίων καταστροφών», το οποίο ενεργούσε υποβρύχιες επιχειρήσεις με σκοπό τη δολιοφθορά των εχθρικών πλοίων [5]. Οι αναφορές για αυτές τις καταδυτικές ομάδες, δεν είναι επαρκείς, είναι αποσπασματικές και δεν είναι τίποτε γνωστό σχετικά με την εκπαίδευσή τους ή αν πράγματι αποτελούσαν μέλος πληρώματος. Ενδέχεται σε ορισμένες περιπτώσεις κάποια από τα πληρώματα να γνώριζαν κατάδυση και να βοηθούσαν είτε σε ναυτικές ή αλιευτικές εργασίες είτε και σε δολιοφθορές. Ωστόσο υπήρχαν και επαγγελματίες δύτες, οι οποίοι θα πρέπει να ήταν «εξωτερικοί συνεργάτες», που όμως αμείβονταν για την συγκεκριμένη αποστολή:
«…ἀλλὰ καὶ τούτους (σ.σ. τους πασσάλους) κολυμβηταὶ δυόμενοι ἐξέπριον μισθοῦ» [6].
Πρώτη καταγεγραμμένη πληροφορία για υποβρύχιες ενέργειες με σκοπό τη δολιοφθορά του αντιπάλου στόλου αντλούμε από τον 5ο αιώνα π.Χ. για τον περίφημο δύτη Σκύλλι ή Σκυλλία, από την Σκιώνη της Μακεδονίας. Ο Σκυλλίας, ενώ υπηρετούσε στον στόλο του Ξέρξου, δραπέτευσε και κολύμπησε καλύπτοντας απόσταση 80 σταδίων, με ανάδυση και κατάδυση, για να φτάσει στο Αρτεμίσιο και να καταγγείλει στους Έλληνες τις προθέσεις του Ξέρξου. Επίσης όταν τα περσικά σκάφη εν ώρα σφοδρής τρικυμίας παρέπλεαν το Πήλιο, εκείνος καταδυόμενος, έλυσε τις άγκυρές τους [7]. Κατά τον Πλίνιο, ο Ρωμαίος ζωγράφος Androbius τον είχε ζωγραφίσει να κόβει τις άγκυρες:
[Ο Androbius ζωγράφισε τον Σκύλλι να κόπτει τις άγκυρες των περσικών τάξεων (του στόλου)]
«Androbius pinxit Scyllum, ancoras praecidentem Persicae classis» [8].
Κατά τη μάχη της Σφακτηρίας (425 π.Χ.) «κολυμβητές ὕφυδροι» καθώς προχωρούσαν υποβρυχίως μετέφεραν, με τη βοήθεια σχοινιών, ασκούς γεμάτους τροφές [9].
Κατά τη διάρκεια της αθηναϊκής εκστρατείας στη Σικελία (415-413 π.Χ.), αμφότεροι αντιμαχόμενοι χρησιμοποίησαν επαγγελματίες δύτες. Οι μεν Συρακούσιοι τοποθετούσαν πασσάλους κάτω από τη θαλάσσια επιφάνεια προκειμένου να προκαλέσουν ζημιές στα πλοία του Αθηναϊκού Στόλου, οι δε Αθηναίοι απαντούσαν με το πριόνισμα των πασσάλων [10].
[προς το μέρος του λιμένος, εξ’ άλλου, κολυμπούσαν δύτες κάτω από την θαλασσία επιφάνεια]
«εσένεον δε και κατά τον λιμένα κολυμβηταί ὕφυδροι» [11].
Παρόμοια σώματα βατραχανθρώπων συναντούμε και κατά την Πολιορκία της Τύρου από τον Μ. Αλέξανδρο (334 π.Χ.):
[…δύτες τους έκοβαν τα σχοινιά (από τις άγκυρες)]
«…ὕφαλοι κολυμβηταί τας σχοίνους αυτοίς υπέτεμνον» [12]
Μια άλλη παράσταση αγγείου χρονολογείται στα 510 π.Χ. κι ενδεχομένως να προσφέρει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των όσων μέχρι τώρα αναπτύξαμε. Πρόκειται για μια μελανόμορφη οινοχόη από την Αττική [13] πάνω στην οποία εικονίζεται παράσταση πλοίου και τρείς άνδρες οι οποίοι επιβαίνουν σε αυτό.
British Museum, London. Current Collection: B 508.
Previous Collection: 1867.5-8.964.
Photo from Basch, 1987, σ. 225.
Παρότι ο τύπος του πλοίου δεν διακρίνεται εντούτοις δείχνει ότι πρόκειται για πολεμικό πλοίο. Οι φιγούρες των τριών ανδρών δεν είναι συμμετρικές σύμφωνα με τις διαστάσεις του πλοίου. Αυτή η δυσαρμονία μπορεί να μεταφραστεί σαν τη προσπάθεια του καλλιτέχνου να αποδώσει έμφαση σε αυτούς τους άνδρες ή στο έργο τους. Δεν θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε πολεμιστές μιας που παρουσιάζονται γυμνοί δίχως οπλισμό αλλά ούτε και αλιείς εφ όσον απουσιάζουν εξαρτήματα κι εξοπλισμός αλιείας επάνω τους καθώς και στο πλοίο.
Ο πρώτος άνδρας από δεξιά, είναι νέος και στέκεται στο έμβολο του πλοίου έτοιμος να κάνει μια κίνηση ενώ ο τρίτος, που δείχνει μεγαλύτερος σε ηλικία, κάνει μια χειραψία. Δίνει ευλογίες, συμβουλές ή πληροφορίες… δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς. Πολλά ερωτήματα γεννιούνται. Εάν ο πρώτος άνδρας ήθελε απλώς να αποβιβαστεί γιατί το πράττει από το έμβολο και γιατί είναι γυμνός; Μια πρώτη σκέψη οδηγεί στην υπόθεση ότι αυτοί οι άνδρες είναι δύτες και ότι ο πρώτος είναι έτοιμος να καταδυθεί από το χαμηλότερο σημείο του σκάφους.
Ωστόσο απορίες παραμένουν για τον άνδρα που εικονίζεται στο μέσον. Τι κρατά ανά χείρας; Δόρυ, γάντζο ή κάλαμο; Κατά την άποψη της γράφουσας οι άνδρες αυτοί είναι δύτες οι οποίοι ενδέχεται να ασχολούνται στον τομέα της ναυτιλίας ή να ανήκουν σε κάποια ομάδα υποβρυχίων καταστροφών. Σε κάθε περίπτωση δείχνουν να είναι έτοιμοι να αναλάβουν μια υποβρύχια αποστολή. Θα μπορούσε κάλλιστα να πρόκειται για υποβρύχια άσκηση ανιχνεύσεως-εντοπισμού ή για τοποθέτηση πασσάλων, άσκηση με σκοπό την επιτήρηση του εχθρού ή για μεταφορά πληροφοριών/μηνυμάτων.
Περί καταδυτικού εξοπλισμού
Ο καταδυτικός εξοπλισμός στους αρχαίους Έλληνες ήταν ακόμα στο στάδιο του πειραματισμού. Κάθε δύτης, ανάλογα με το είδος της καταδύσεως που ασχολείτο, φρόντιζε να μελετά τις ανάγκες συμπληρωματικών ειδών που θα διευκόλυναν το έργο του. Κάποια εργαλεία όπως για παράδειγμα, μαχαίρια, σχοινιά, δίκτυα, κλπ. αποθηκεύονταν σε έναν σάκο ή δένονταν επάνω σε μια ειδική ζώνη ώστε να αφήνουν απόλυτη ελευθερία στα χέρια και στις κινήσεις του δύτη. Έχει αναφερθεί σε αρχαία κείμενα ότι επίσης έδεναν σπόγγους στα αυτιά τους για να εμποδίσουν την βίαιη εισροή ύδατος και την επικείμενη ζημιά στα τύμπανα [14].
Αυτό όμως που πραγματικά αναζητούσαν, με σκοπό την αναβάθμιση του εξοπλισμού τους, ήταν το μέσο εκείνο που θα τους εξασφάλιζε περισσότερη διάρκεια παραμονής στο βυθό. Η παραμονή στο βυθό μπορούσε να πραγματοποιηθεί με κράτημα της αναπνοής. Το κράτημα της αναπνοής στην καταδυτική ορολογία έχει καθιερωθεί ως apnea [15], όρος προερχόμενος από την αρχαία ελληνική λέξη «ἄπνοια» η οποία όμως σημαίνει την έλλειψη πνοής ανέμου και δεν έχει σχέση με την ανθρώπινη αναπνευστική λειτουργία. Η αρχαία λέξη που αντιστοιχεί στην ακούσια/εκούσια διακοπή του αναπνευστικού κύκλου είναι η «ἀπνευστία» [16].
Η εκούσια «ἀπνευστία» δεν υπερβαίνει, κατά μέσο όρο, τα 2 – 2,5 λεπτά. Φανταζόμαστε πως αυτά τα όρια, κατά προσέγγιση, διατηρούνταν από τους αρχαίους δύτες. Αξιοσημείωτη είναι η πρώτη καταγραφή στην ιστορία όπου τα παραπάνω όρια ξεπεράστηκαν. Αναφέρεται με έντονο θαυμασμό από τον ελληνικό και ιταλικό Τύπο της εποχής η αντοχή του Συμιακού σφουγγαρά Γεωργίου Στάθη Χατζή, ο οποίος στις 16 Ιουλίου του 1913 καταδύθηκε στα 88 μ. (κατ’ άλλες πηγές στα 75) και παρέμεινε στο βυθό 3 λεπτά και 58 δευτερόλεπτα για να βροχίσει (να περάσει θηλιά) την άγκυρα του ιταλικού θωρηκτού «Regina Margherita» [17].
Μια αναπνευστική συσκευή, η οποία αποτελούσε επινόηση των ιδίων των δυτών και όχι από κάποιους που έχουν ασχοληθεί με την επιστήμη της φυσικής, αναφέρεται από τον Αριστοτέλη:
[Όπως, λοιπόν, μερικοί κολυμβητές επινοούν κάποια αναπνευστική συσκευή προκειμένου να μπορούν να μένουν πολλή ώρα στη θάλασσα παίρνοντας μέσω αυτής της συσκευής αέρα έξω από την επιφάνεια του νερού,…]
««Οἷον οὖν τοῖς κολυμβηταῖς ἔνιοι πρὸς τὴν ἀναπνοὴν ὄργανα πορίζονται, ἵνα πολὺν χρόνον ἐν τῇ θαλάττῃ μένοντες ἕλκωσιν ἔξωθεν τοῦ ὑγροῦ διὰ τοῦ ὀργάνου τὸν ἀέρα,…» [18].
Δυστυχώς δεν υπάρχουν επαρκείς πληροφορίες για τη συσκευή αυτή γεγονός που μας αναγκάζει να προσεγγίσουμε την άποψη ότι ίσως πρόκειται για την περίφημη χύτρα, ή τον λέβητα, όπου αναφέρεται σε άλλο έργο του:
[…διότι μπορούν να επιτρέψουν στους δύτες να αναπνεύσουν κατεβάζοντας κάτω λέβητα. Ο λέβητας δεν γεμίζει νερό, αλλά διατηρεί τον αέρα. Πράγματι, πρέπει να βάλει κανείς δύναμη για να το βυθίσει, διότι κάθε όρθιο σκεύος γεμίζει νερό αν γείρει].
«…ὁμοίως γὰρ ἀναπνοὴν ποιοῦσι τοῖς κολυμβηταῖς λέβητα καταφέντες. οὐ πίμπλαται γὰρ οὗτος τοῦ ὕδατος ἀλλὰ τηρεῖ τὸν ἀέρα. μετὰ βίας γὰρ ἡ κάθεσις, ὀρθὸν γὰρ ὁτιοῦν παρεγκλιθὲν εἰσρεῖ» [19].
Όμως ούτε σε αυτό το σημείο υπάρχουν διαφωτιστικά στοιχεία ώστε να οδηγηθούμε σε ασφαλή συμπεράσματα αλλά και να κατανοήσουμε τη χρηστικότητα της συσκευής αυτής, όπως, για παράδειγμα, αν υπήρχε κάποιο άνοιγμα καλυμμένο αεροστεγώς με γυαλί ώστε ο δύτης να μπορεί να βλέπει. Αν όχι τότε ίσως θα πρέπει να περιοριστούμε στην υπόθεση ότι η χρήση της συγκεκριμένης συσκευής κάτω από το νερό λειτουργούσε ως ένα σύντομο διάλειμμα από την «απνευστία».
Συμπεράσματα
Η ύπαρξη κατηγοριών των δυτών και η προσπάθεια ανακαλύψεως αναπνευστικής συσκευής αφήνει να εννοηθεί ότι το θέμα της καταδύσεως ήταν αρκετά μελετημένο κατά τους κλασικούς χρόνους. Ελλείψει στοιχείων δεν είναι εύκολη η έρευνα για τον τρόπο με τον οποίον οι αρχαίοι δύτες καταδύονταν, την συμπεριφορά τους εν καταδύσει ή τον πλήρη εξοπλισμό που διέθεταν.
Η κατάδυση στους κλασσικούς χρόνους είναι ένα θέμα που ασκεί γοητεία στους ερευνητές και χρίζει ανάγκης για περαιτέρω μελέτη.
Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου
Συγγραφεύς – Ερευνήτρια Ναυτικής Ιστορίας
Περί Αλός
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ναυτική Ελλάς», τ.994 (ΑΥΓ), Αθήνα, Έκδοση της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Ναυτικού/ΓΕΝ, 2016, σσ. 52-54.
Το παρόν αποτελεί μέρος από τη μελέτη της συγγραφέως στην αγγλική: C.E. Ioannidou, ‘Divers in ancient Greece during the late archaic and classical period (6th-4th century BC)’, ARCHAEOLOGY AND SCIENCE, issue 10, Archaeological Institute Belgrade , 2016, pp 111-119.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Πολυδεύκους, Ονομαστικόν, A’ 97-98/ Λεξικόν Ησυχίου Αλεξανδρέως.
[2] Από το ρήμα «αρνεύω» = πηδώ, χοροπηδώ, Λεξικόν Ησυχίου Αλεξανδρέως, όρα και Κ. Ε. Ιωαννίδου, Λεξικό Αρχαίων Ελληνικών Ναυτικών Όρων, Εκδόσεις Historical Quest, 2014.
[3] Κ. Ε. Ιωαννίδου, «Αλιευτικά σκάφη και αλιείς στην αρχαία Ελλάδα», Ναυτική Ελλάς, Αθήνα: Ελληνική Θαλάσσια Ένωση/ΓΕΝ, 2012, τεύχος 946 (Ιούλιος), σελ. 38.
[4] όπ. παρ. Επίσης: Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου, Λεξικό Αρχαίων Ελληνικών Ναυτικών Όρων, Αθήνα, Historical Quest, 2014».
[5] Κ. Ε. Ιωαννίδου, Τριήρης, Τακτικές και Επιχειρησιακό Περιβάλλον, Αθήνα, Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού, 2016.
[6] Θουκυδίδου, Ιστοριών, Ζ, 25.
[7] Ηροδότου, Ιστορίαι, Η’ 8 & Απολλωνίδης, Ελληνική Ανθολογία, ΙΧ, 296.
[8] Πλίνιος, Φυσική Ιστορία, 35, 11.
[9] Θουκυδίδου, Ιστοριών, Δ 26.
[10] Θουκυδίδου, Ιστοριών, Ζ 25.
[11] Θουκυδίδου, Ιστορία, Δ 26.
[12] Αρριανού, Αλεξάνδρου Ανάβασις, Β, 2.21.
[13] British Museum, London. Current Collection: B 508. Previous Collection: 1867.5-8.964. Photo from Basch, L. Le muse imaginaire de la marine antique, Athens: Institute Hellenique pour la Préservation de la Tradition Nautique, 1987, 225.
[14] Αριστοτέλους, Προβλήματα, 33, 962a, 3.
[15] Chrisholm, Hug. Ed. 1911 Apnoea, Encyclopedia Britannica (11th ed.) Cambridge University Press.
[16] Αριστοτέλους, Προβλήματα, 33, 962a, 4, Ιωάννου Σταματάκου «Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης» (Αθήνα: Βιβλιοπρομηθευτική, 1999).
[17] Συμαϊκό Βήμα, 1974, σελ. 5, αρ. φύλλου 133. Εξαιτίας της αναγραφής του ονόματός του στην ιταλική ως Georgios Haggi Statti από τις ιταλικές εφημερίδες, δημιουργήθηκαν παραλλαγές στο όνομα του δύτη κατά τις αναδημοσιεύσεις. Στην εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου αναφέρεται λανθασμένα ως Γεώργιος Κάγγης (τ. 6) αλλά και σε νεότερες διατριβές όπως π.χ.: Αικατερίνη Πάϊκου, « Διερεύνηση της σχέσης τουρισμού και προστατευομένων περιοχών. Δυνατότητα δημιουργίας θαλασσίων-καταδυτικών πάρκων σε συστάδες νήσων της Λέσβου», Μυτιλήνη, Φεβ. 2005, σελ. 62.
[18] Αριστοτέλους, Περί Ζώων Μορίων, Β 16, / 659a 9.
[19] Αριστοτέλους, Προβλήματα, ΛΒ, 960b, 30.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Αρριανός, Αλεξάνδρου Ανάβασις, Γιώργος Αθ. Ράπτης (μτφρ.), (Θεσσαλονίκη: Ζήτρος, 2004).
Ηρόδοτος, Ιστοριών, Κ. Θ. Αραπόπουλου (μτφρ.), Αθήνα, Πάπυρος, 1975.
Θουκυδίδης, Ιστοριών, Ελευθέριος Βενιζέλος (μτφρ.), Αθήνα, Γεωργιάδης, 2001.
Avramidis, S., ‘World Art on Swimming’, International Journal of Aacquatic Research and Education, 5, 2005, 325-360.
Basch, L., Le muse imaginaire de la marine antique, Athens, Institute Hellenique pour la Préservation de la Tradition Nautique, 1987.
Frost, F.J., ‘Scyllias: Diving in antiquity’, Greece and Rome, 1968, 15,180-185.
Ιωαννίδου, Κ.Ε., Λεξικό Αρχαίων Ελληνικών Ναυτικών Όρων, Αθήνα, Historical Quest, 2014.
Ιωαννίδου, K.E., Τριήρης, Τακτικές και Επιχειρησιακό Περιβάλλον, Αθήνα, Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού, 2016.
Σταματάκος, Ι., Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης, Αθήνα, Βιβλιοπρομηθευτική, 1999.
R. Ross Holloway, ‘The Tomb of the Diver’, American Journal of Archaeology, 110, 3, 2006, 365–388.
Voutsiadou, E., ‘Sponges: an historical survey of their knowledge in Greek antiquity’, Journal of the Marine Biological Association of the United Kingdom, 87, 2007, 1757-1763.
Περισσότερα Άρθρα...
- Γιατί μας κρύβουν ότι Μινωίτες ανακάλυψαν την Αμερική; Στο φως οι αποδείξεις (video)
- Πότε και πώς καθιερώθηκε η προ και μετά Χριστόν χρονολόγηση;
- Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΟΥ ΕΚΛΕΨΕ 6.960 ΤΟΝΟΥΣ ΧΡΥΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΙΝΗΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ (ΣΠΙΤΙΑ – ΑΚΙΝΗΤΑ – ΧΩΡΑΦΙΑ – ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ).
- Οι Σωματοφύλακες σύμβουλοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου Δρ. Μπίλλης Λεωνίδας