<< ΉΡΑ : Εγώ θα ντρεπόμουν, Ζευ , εάν μου ήτο τέτοιος υιος , τόσο θηλυπρεπής και διεφθαρμένος από την μέθη , ο οποίος έχει δέσει την κόμη με την κορδέλα και συνεβρίσκεται αρκετά με πολλές μανιασμένες γυναίκες , πιο λουσάτος και από εκείνες τις ίδιες , χορεύοντας υπό τον ήχο των τυμπάνων και αυλών και κυμβάλων ...και γενικά, έχοντας ομοιάσει σε όλους εκτός από σένα...
ΖΕΥΣ : Και όμως , αυτός ο φορών γυναικείες κορδέλες και πιο λουσάτος από τις γυναίκες , Ήρα ,όχι μόνον έβαλε στο χέρι την Λυδία και τους κατοικούντες τον Τμώλο , υπέταξε τας Θράκας και αφού εξεστράτευσε εναντίων των ΙΝΔΏΝ με αυτό το ΓΥΝΑΙΚΕΊΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΌ ΣΏΜΑ και τους ΕΛΈΦΑΝΤΑΣ
ενίκησε και την χώραν και την έβαλεν υπό κατοχήν του ! Εάν κάποιος εσκέπτετο πώς θα ήτο αυτός ΝΗΦΆΛΙΟΣ ...ΌΠΟΥ ΤΈΤΟΙΑ ΚΆΝΕΙ ΜΕΘΙΣΜΈΝΟΣ !!! >>

ΘΕΏΝ ΔΙΆΛΟΓΟΙ και σήμερα, λοιπόν, φίλοι μου!
Με την γνωστή χιουμοριστική διάθεση , που χαρακτηρίζει όλα τα έργα του Λουκιανού...Περιπαικτική διάθεση, θα έλεγα. 'Ωστόσο , στις γεμάτες κάπως "σατιρικούς" μεταξύ των θεών διαλόγους σελίδες των έργων του, μας χαρίζει πάντοτε σπάνιες και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες...
Στην προκειμένη περίπτωση, απ'ότι καταλάβατε , φίλοι μου, ο λόγος γίνεται για την εκστρατεία του Διονύσου στις Ινδίες!

<<Την εκστρατεία του Διονύσου , την οποία διαδέχτηκε μετά από δεκαπέντε γενιές ο Ηρακλής>>...βάζω τώρα στην διήγηση τον Αρριανό. Ο οποίος στην “Ινδική” του μας μεταφέρει αποσπάσματα από το έργο του Μεγασθένη, του Νεάρχου, του Ονησίκριτου και άλλων συγγραφέων που έγραψαν για την Ινδία.

<<Πρεσβύτερόν τε Διόνυσον Ηρακλέους δέκα και πέντε γενεήσιν ινδοί λέγουσιν>> Αρριανός , (Ινδική ΙΧ,10).

Πολλοί ήταν οι συγγραφείς, που διηγούνταν στα έργα τους τους θρύλους των Ελλήνων στην Ινδία...Θα αναφερθώ μόνο σε μερικούς από αυτούς...αρχίζοντας συγκεκριμένα με τον Λουκιανό, με τον ασχολούμαι τώρα τελευταία...

Δύο είναι τα σημεία στον Διάλογο της Ήρας και του Δία, που τράβηξαν αμέσως την προσοχή μου...Ελπίζω και την δική σας!

<<...με αυτό το ΓΥΝΑΙΚΕΊΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΌ ΣΏΜΑ και τους ΕΛΈΦΑΝΤΑΣ
ενίκησε και την χώραν (Ινδία) και την έβαλεν υπό κατοχήν του >> , διαβάσατε στην αρχή του άρθρου.
Για να δούμε, ποιες ήταν αυτές οι γυναίκες , που αποτελούσαν (και αυτές) τον στρατό του Διονύσου...

Στους ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ θα έρθουμε αμέσως μετά...
Ποιές , λοιπόν, ήταν αυτές οι "μανιασμένες γυναίκες";
Μα οι πιστές Μαινάδες , φυσικά ! Οι οποίες έχουν καταγραφεί ως γυναίκες πολεμίστριες για πρώτη φορά στην Ιστορία.

Στο έργο "Προλαλία ή Διόνυσος" ο Λουκιανός γράφει τα εξής:
<<Ο Διόνυσος όταν εξεστράτευσε εναντίων των Ινδών , οι εκεί άνθρωποι τον κορόιδευαν , καθώς άκουγαν αλλόκοτα περί της στρατιάς του. Οι λόχοι αποτελούντο από μαινόμενες γυναίκες...οι οποίες κρατούσαν ράβδους , τυλιγμένες με κισσό (θύρσους, δηλαδή) , άνευ αιχμής ...και μικρές κούφιες ασπίδες , οι οποίες βομβούσαν εάν κάποιος τις άγγιζε . Οι Ινδοί μάλλον τα τύμπανα τα θεώρησαν ασπίδες. Οι ΜΑΙΝΆΔΕΣ όμως ...εντός των φαινομενικώς αθώων θύρσων , είχαν κρυμμένα λογχίδια και με αιφνιδιαστικές επιθέσεις έτρεπον τους πολεμίους σε φυγή>>...

Ο Διόνυσος , λοιπόν, ήταν ο πρώτος , που χρησιμοποίησε τις γυναίκες στο στράτευμά του....Και όχι μόνο γυναίκες !

Τι εννοεί ο Λουκιανός , αναφέροντας μαζί με τις γυναίκες - πολεμίστριες και τους ...ΕΛΈΦΑΝΤΕΣ;;; Συμμετείχαν και αυτοί στην εκστρατεία ;