Περί δόλου, αντιδόλου, αυτογνωσίας και αντιπαλογνωσίας
 Του Μ. Καλόπουλου 

Ποσειδονας είπε: Όσοι δεν απομυθοποιούν τις ιστορίες της Αγίας Γραφής, είναι συνένοχοι!
.............
Μαίανδρος είπε: Πολύ όμορφες επισημάνσεις κ. Καλόπουλε, αν έχετε πρόχειρα κείμενα που προάγουν το οδυσσειακό πνεύμα που συνεχώς τονίζετε παρακαλώ ανεβάστε τα.
Θα μου πείτε, θα πρέπει να ανεβάσω όλο τον Όμηρο!!!
Πολύ περιεκτικά και επιλεγμένα όπως πράξατε και στο παρελθόν.
.............

Ο Καλόπουλος απάντησε:

Όπως πολύ σωστά επισημαίνετε φίλοι μου Μαίανδρε και Ποσειδώνα, ο Όμηρος είναι στην αφετηρία των αναζητήσεων μας, αλλά ίσως και η αιτία της ταλαιπωρίας μας. Για κάποιο λόγω η φιλοσοφημένη ανθρωπότητα υιοθέτησε τις ηρωικές εξάρσεις του Αχιλλέα, αλλά όχι και το βαθυστόχαστο πολυμήχανο φυλακτήριο και διεκδικητικό νου του Οδυσσέα.

Σημαντικό είναι να κατανοηθεί πως το αχίλλεια μοντέλο χρησιμοποιεί αρετές και ικανότητες για να υπηρετήσει προσωπικές φιλοδοξίες όπως συναισθηματισμούς και υστεροφημία, ενώ το οδυσσειακό υπηρετεί περά απ αυτά και μια μεγάλη ιδέα, όπως η νίκη της παράταξης την απελευθέρωση της οικογενείας και της πατρίδος.

Στα δυο μεγάλα έργα του, το ηρωικό στοιχειό (αχιλλειακό και το οδυσσειακό) πρωταγωνιστεί σε δυο άκρως ενδιαφέρουσες παραλλαγές. Όμως και στην πλέον επιφανειακή σύγκριση των δυο έργων του, (Ιλιάδα και Οδύσσεια), γίνεται φανερό πως η πρόταση ζωής του φωτισμένου Ομήρου, γέρνει αισθητά προς το οδυσσειακό μοντέλο. Το δίδαγμα του ολοφάνερο, και η υπεροχή του οδυσσειακού τρόπου ζωής και μάχης, έχει ενδιαφέρουσες πτυχές που δυστυχώς ποτέ δεν μελετηθήκαν, και το χειρότερο ποτέ δεν ενσωματώθηκαν ικανοποιητικά στον τρόπο σκέψης και ζωής των ανυπεράσπιστων παραγωγών πολιτισμού.

Δεν ξέρω γιατί (ίσως και να είναι εντελώς αναμενόμενο) ο πολιτισμός έχει την τάση να ξεχνιέται σε δημιουργικά έργα ειρήνης. Απ’ την άλλη μεριά, υπάρχουν όλοι εκείνοι οι υπερδραστήριοι, εμπνευσμένοι κατασκευαστές δόλου, όλα εκείνα τα συνωμοτικά, πολεμόχαρα, επιδρομικά άτομα του κόσμου μας, που η μόνη τους έγνοια και απασχόληση, είναι η θυματοποίηση, η υποδούλωση, η αρπαγή και η εκμετάλλευση, των εκλεκτών προϊόντων που παράγει ο πολιτισμένος κόσμος γύρο τους. Έτσι μοιραία η συγκρουσιακή βάση είναι ανισοβαρής.
Αυτοί οι δόλιοι άνθρωποι, εξελιχθήκαν από απλοί τυχοδιώκτες, στους σημαντικότερους εκτιμητές των πολιτισμικών προϊόντων, και κατ’ επέκταση στους πλέον αετονύχιδες δημιουργούς ευκαιριών για ίδιον όφελος. Σε δόλιους έμπορους πολιτισμού, που παριστάνουν τους ευγενείς προστάτες του.
Απ’ τη μια λοιπόν υπάρχει η ελεύθερη χωρίς σκοπό και στόχο, ακατάσχετη παραγωγή πολιτισμού, και απ’ την άλλη, οι πανούργοι διαχειριστές όλης αυτής της ακηδεμόνευτης πανίσχυρης δύναμης, που λέγεται πολιτισμός. Έτσι, τη βοηθεία του πολιτισμού, ο ΔΟΛΟΣ κατέστη, όχι μόνο ο κορυφαίος εργοδότης του κηδεμονευόμενου πλέον πολιτισμού, αλλά και ο φυσικός ηγέτης του κόσμου! Στην κυριολεξία ο αφρούρητος πολιτισμός έκανε πανίσχυρους τους καταδολίευτες του!

Τα αποδεικτικά στοιχεία αυτής της κατάντιας τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά. Χιλιάδες επί χιλιάδων μορφωμένοι, βαθυστόχαστοι καθηγητές και υποψιασμένοι και ενδεχομένως πάμπλουτοι σε υλικές και λοιπές ικανότητες άνθρωποι (ακριβώς όπως ο Αχιλλέας) νοιάζονται μεν για τις αδικίες που γίνονται εις βάρος τους (και απεργούν "θυμώνουν" όπως ο Αχιλλέας) αλλά ποτέ δεν έχουν κατά νου την γενικότερη νίκη της πνευματικότητας που υποτίθεται πως υπηρετούν. Βλέπεις, ο "δούρειος ίππος" θέλει όραμα, ομαδικότητα και διοικητική επάρκεια που μόνο ένας πολυμήχανος (οδυσσειακός) νους μπορεί να διαθέτει. 

Δυστυχώς αυτό ακριβώς το σημαντικότερο "περί δόλου" κεφάλαιο της ανθρώπινης ιστορίας, δεν γράφτηκε ακόμα. Σ’ έναν πολιτισμό με στοιχειώδεις προϋποθέσεις εδραίωσης και επιβίωσης, οι πραγματείες περί ιστορικού δόλου, θα έπρεπε να γεμίζουν ολόκληρες βιβλιοθήκες. Στον δικό μας, στον ολοφάνερα θνησιγενή και φρικτά υπόδουλο πολιτισμό όμως, υπάρχουν ελάχιστες ικανοποιητικές "περί δόλου" προσεγγίσεις, και το χειρότερο, ακόμα λιγότερες ευκαιρίες κοινοποίησης αυτών των σωτήριων υποψιασμών, έτσι η πανάρχαια μηχανή του σωτηριακού δόλου, η «άγκυρα της ελπίδας», ή αλλιώς η τυφλή θρησκευτική πίστη (υποτέλεια), μεσουρανεί ακόμα ανενόχλητη. Ο κόσμος μας είναι ανυπεράσπιστος, ακριβώς στο βαθμό που αγνοεί την ιστορία και τις παραλλαγές του καλού και του κακού δόλου.

Γεννιέται λοιπόν η σημαντική ερώτηση, γιατί οι σοφοί όλων των εποχών δεν ανέδειξαν τον έντεχνο δόλο ως το σημαντικότερο όπλο, και στην περίπτωσή μας, ως την μεγαλύτερη απειλή όλων των εποχών; Μια πρόχειρη απάντηση είναι, επειδή πολύ απλά δεν τον εγνώριζαν σε βάθος. Οι τελευταίοι είκοσι αιώνες, μας βύθισαν πράγματι σε μια εποχή πρωτόγνωρου εξουσιαστικού δόλου απίστευτων διαστάσεων.

Απ’ την άλλη δεν είμαι καθόλου σίγουρος, πως η φωτισμένη αρχαιότητα αγνοούσε την συγκεκριμένη απειλή. Ο Όμηρος, με κεντρικό του ήρωα τον πολυμήχανο κατασκευαστή δόλων Οδυσσέα, είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα επ’ αυτού. Ενδεχομένως διάσπαρτα στα ελληνικά κείμενα να υπάρχουν πολλές ακόμα υπέροχες συνταγές πολύτιμης αντιπαλογνωσίας, και αφυπνιστικές περιγραφές δόλου, ή αν θέλετε αντι-δόλου, που δεν έχουν αναδειχθεί ακόμα από την μονομερή αρχαιολατρική προσέγγιση αυτών των κειμένων!

Η επιστήμη της κοινωνικής παθολογίας, έχει επειγόντως ανάγκη από επαναστατικές λεπτομερείς αναθεωρήσεις σ’ αυτή ακριβώς την κατεύθυνση. Δυστυχώς τον ιστορικό δόλο, τον αντιλαμβάνεται μόνο οποίος γνωρίζει άριστα την γέννηση, την ιστορία, την δομή, της παραλλαγές και την λειτουργία του, και τέτοιος κλάδος επιστήμης δεν έχει ακόμα εμφανιστεί.

Ο σημερινός πολιτισμένος κόσμος, είναι τόσο ευάλωτος και ανυπεράσπιστος, που θυμίζει παιδική χαρά. Στα μάτια των διαχρονικών μάγων του δόλου, είναι ένα απέραντο αφύλακτο θησαυροφυλάκιο. Αυτοί οι κουρσάροι της ανθρωπότητας, πάνοπλοι και πανευτυχείς, δικαιολογημένα γελούν με την καρδιά τους εις βάρος μας. Γι’ αυτούς, λαοί ολόκληροι δεν προβάλουν παρά αστείες άμυνες, αόπλων προβάτων και άφωνων ψαριών!
Το οπλοστάσιό τους, ούτε τεράστιο ούτε ακατανόητο είναι, απλά τα όπλα (άγκιστρα) του δόλου, είναι ντυμένα με ολόγλυκο σωτηριακό περίβλημα, όπως πρέπει να είναι κάθε σωστό δόλωμα, και στοχεύουν χαμηλότερα απ’ των ορίζοντα κατανόησης του μέσου ανθρώπου. Έτσι με κορυφαίο δόλωμα την εύγευστη ψυχοσωτήρια θεολογία, αιώνες τώρα, σιτίζουν λαούς ολοκλήρους με χαμηλές δόσεις δηλητηρίων, που προκαλούν τον ισόβιο λήθαργο της λογικής! Θλιβερό αποτέλεσμα: διαχειριστής και εργοδότης του πολιτισμού ο πανέξυπνος δόλος!

Οι περισσότεροι γύρω μας βλέπουν αστοχίες των πολιτικών, οικονομικών και πολιτισμικών συστημάτων και μια σειρά από επίμονες συμπωματικές αποτυχίες! Εμείς όμως γνωρίζουμε, ότι βρισκόμαστε στο μέσον ενός ακατασίγαστου πολέμου ολοκληρωτικής σκλαβιάς και υποτελείας των λαών, και οι πάσης φύσεως φυτευτοί μας ηγέτες, κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους, υπακούοντας πειθήνια στα νεύματα της δόλιας υπερκείμενης εξουσίας τους.

Ο απανταχού παρόν αναβλύζων παιδισμός που μας περιβάλει λοιπόν, έχει την εξήγησή του. Ταΐζοντας μας με υπερβολικές δόσεις σωτηριακών φαντασιώσεων, αλλοιώνουν την εγκεφαλική μας χημεία. Ένα έγκλημα απίστευτων διαστάσεων συντελείτε μπροστά στα ματιά μας, στα πολυεπίπεδα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα! Με χρόνια, μαζικά εγκεφαλικά εμφυτεύματα στα ανίσχυρα μικρά παιδιά μας, προκαλούν την σταδιακή εγκεφαλική δηλητηρίαση τους και την οριστική αποχαύνωση τους.

Αυτονόητο χρέος μας λοιπόν, οι ελάχιστοι που κατανοούμε τους ορούς της δόλια αυτής κυριολεκτικής σφαγής, να συμβάλουμε με οδυσσειακή φρόνηση και μεθοδικότητα, στην αφύπνιση των ικανών γύρο μας, χτυπώντας με αντιδόλια βέλη την αχίλλειο πτέρνα του θηρίου, και αναχαιτίζοντας με συστηματικές απομυθοποιήσεις το ανθρωποβόρο αυτό πανάρχαιο τέρας του κακόβουλου δόλου.

Με τον νοσηρό, αδιατάρακτο βαθύ ύπνο των λαών, και την υπόδουλη πνευματική τους ηγεσία, η ήττα στην συγκρουσιακή ιστορία, (η τουλάχιστον η οριακή υποτέλεια) του πολιτισμού, ήταν μάλλον αναμενομένη. Ταυτόχρονα είναι προφανές, πως μόνο ένας αντι-δόλιος τύπος άμυνας, ή επίθεσης, όπως μας διδάσκει ο μεγάλος Όμηρος με τον ικανό στις "πανουργίες" (επι-πάν-έργο) ήρωά του, τον Οδυσσέα, θα μπορούσε να μας προσφέρει μια τελευταία ευκαιρία μνηστηροκτονίας και απελευθέρωσης.

Βέβαια, δικαίως γέννιονται πολλές αμφιβολίες για την επαναστατική αυτή πρόταση. Πριν από πολλά χρονιά μάλιστα, κάποιοι αθηναίοι φίλοι, σε μια ταβέρνα με ρώτησαν, αν ο δόλος και η αντιδόλια συμπεριφορά είναι το ίδιο. Η μοναδική διέξοδος στη δύσκολη αυτή ερώτηση που γνωρίζω μέχρι σήμερα είναι και η απάντηση που τους έδωσα τότε: «Τα όπλα του πολέμου δυστυχώς… τα ορίζει ο αντίπαλος. Ο δόλιος κυνηγάει αθώους και ανυπεράσπιστους, ενώ ο αντιδόλιος… τους δόλιους, σας φαίνεται να μοιάζουν καθόλου αυτά τα δυο;»

Το μόνο που θα μπορούσα ίσως να προσθέσω είναι πως: η αντιδόλιος ικανότητα, μόνο με το σωτήριο ανοσοποιητικό σύστημα ενός οργανισμού μπορεί να συγκριθεί. Σήμερα λοιπόν, δεν είναι καιρός για υπερβολικούς αρχαιοελληνικού ναρκισσισμούς. Οι μεγάλες δόσει μεγαλείου, δεν είναι πάντοτε ότι καλύτερο. Σε εμπόλεμη περίοδο η πολιτισμική καύχηση είναι καλή και αναζωογονητική μέχρι ενός ορίου, πολύ καλύτερη είναι η μεθοδική αναζήτηση η μελέτη και συλλογή οδυσσειακών όπλων και σκέψεων από τα σοφά κείμενα της αρχαιότητας.

Κάποτε ελέχθη σοφά, πως "η μεγαλύτερη απώλεια σήμερα, είναι η έλλειψη γόνιμης επαφής ταλαντούχων ανθρώπων με την ελληνική γραμματεία", που θα αναγεννούσε το μεσογειακό ταλέντο του στοχασμού. Εγώ συμπληρώνω πως ακόμα και ανάμεσα στους αναρίθμητους εκείνους ανθρώπου, που έχουν επαφή με την ελληνική γραμματεία, η τραγικότερη έλλειψη είναι, πως δεν αναζητούν σ’ αυτήν οδυσσειακά ιδανικά όπλα και σκέψεις.

Αξιοσημείωτο θεωρώ επίσης, ότι σε μια εποχή ακατάσχετης μυθοφαγίας, το οδυσσειακό πνεύμα, δεν απομυθοποιεί μόνο τους αντίπαλους μύθους, αλλά έχω την αίσθηση, ότι πρέπει να παράγει, να προάγει και να εμπορεύεται οδυσσειακά και το δικό του μυθολογικό πλούτο… αλλά αυτό, είναι μάλλον ένα άλλο δύσκολο ταξίδι αναζητήσεων, στο οποίο ή θα επανέλθουμε κάποτε με περισσότερες ιδέες… ή αν εγώ δεν το καταφέρω, θα το αναλάβει η νεότερη και ελπίζουμε ευφυέστερη γενιά.

 Μ. Καλόπουλος
 

....................................................

Αρχίλοχος και οδυσσειακό πνεύμα.

Του Ποσειδώνα

"Είμαι στη δούλεψη εγώ του Ενυάλιου τ' αφέντη,

μα ακόμα και των Μουσών τ' ακριβό δώρο το ξέρω καλά". (Μετάφραση: Θρ. Σταύρου)

"Τον Άρη εγώ ξέρω ρηγάρχη μου σ' αυτόν δουλεύω,
Ωστόσο με το γλυκό τους χάρισμα με προίκισαν οι μούσες". (Μετάφραση: Ι. Θ. Κακρίδης)

Με αυτoύς τους στοίχους μας αυτοπαρουσιάζεται ο Αρχίλοχος, δηλώνοντας ότι έχει δύο επαγγέλματα, αυτό του μισθοφόρου πολεμιστή, αλλά και αυτό του ποιητή.

Γεννήθηκε στη Πάρο και γνώρισε τη μεγαλύτερη του ακμή περίπου το 650 π.Χ. Ο πατέρας του, Τελεσικλής, καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια και υπήρξε αρχηγός της αποικιστικής εκστρατείας στη Θάσο. Μητέρα του ήταν η δούλα Ενιπώ, η οποία τον προίκισε με τη γνώση της λαϊκής γλώσσας και την ευαισθησία της ταπεινής της καταγωγής.

Πριν την γέννησή του ο πατέρας του επισκέφτηκε το μαντείο των Δελφών όπου και πήρε από τον Απόλλωνα τον εξής χρησμό:

Τελεσικλή, θα γίνει αθάνατος και πολυξακουσμένος
στον κόσμο ο γιός σου αυτός που απ' τ' άρμενο καθώς θα βγαίνεις έξω
φτασμένος πίσω στην πατρίδα σου θα σου μιλήσει πρώτος. (Μετάφραση: Ι. Θ. Κακριδής)

Σε ηλικία 15 χρονών, ο Αρχίλοχος εστάλθει από τον πατέρα του στην αγορά με μια αγελάδα για να την πουλήσει. Στον δρόμο συνάντησε ΕΝΝΕΑ γυναίκες οι οποίες προθυμοποιήθηκαν να αγοράσουν την αγελάδα σε καλή τιμή. Όταν ο Αρχίλοχος συμφώνησε αυτές και η αγελάδα εξαφανίστηκαν και του άφησαν μία λύρα. Κατά αυτόν τον τρόπο τον επέλεξαν οι Μούσες, πιστοποιώντας τον χρησμό του Απόλλωνος.

Ποίηση Αρχίλοχου:

Δεν θέλω εγώ το στρατηγό ψηλό κορδάτο
με μπούκλες μυρωμένες, καλοξυρισμένο
κοντός ας είναι με στραβά κανιά, μονάχα καρδιά γεμάτος. (Μετάφραση: Ι. Θ. Κακρίδης)

Απο τους Σάιους χαίρεται κάποιος με την ασπίδα
που άρμα αψεγάδιαστο σιμά σ' ένα δεντρί άθελά μου
την άφησα. Εγώ ξέφυγα τη μοίρα του θανάτου.
Η ασπίδα ας πάει στ' ανάθεμα. Πάλι θε ν' αποχτήσω όχι χειρότερή της.
(Μετάφραση: Ηλ. Βουτιερίδης)

"Από τα συγγράμματα του αναβλύζει ένα φως το οποίο μέχρι τις μέρες μας φωτίζε".
O Αρχίλοχος βρίσκεται δίπλα στον Όμηρο, παρέα με την Σαπφώ.

........................................................................................

Η αντιπαλογνωσία το οδυσσειακό πνεύμα και ο Αρχίλοχος

Του Μ. Καλόπουλου

Εύγε, Ποσειδώνα!!!
Η επιστήμη της αντιπαλογνωσίας μάλλον σου πάει πολύ.

Οι 9 μούσες (όλες μαζί οι εκφράσεις της έμπνευσης) έκαναν τον Αρχίλοχο αθάνατο στη μνήμη της στρατιωτικής σωφροσύνης.

Χωρίς να δηλώνει δειλία αλλά περιστασιακή οδυσσειακή σκέψη, έκρινε πως καλυτέρα να αποκτήσει νέα όπλα (πολύ καλύτερά τους) παρά με κίνδυνο θανάτου να διεκδικήσει τα παλαιά.
Όταν μάλιστα τονίζει πως θα αποκτήσει καλύτερά τους αυτό πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις εκσυγχρονισμού όχι μόνο την μαχητικότητας (τακτικής) αλλά και των εξοπλισμών μας.
Ε, λοιπόν το αντι-δόλιο οδυσσειακό πνεύμα, είναι νομίζω ένας εκσυγχρονισμός στην συγκρουσιακή μας περιπέτεια, απέναντι σε έναν αντίπαλο πολύ ανώτερο μας σε θέματα δόλιας τακτικής μαχών.

Κάτι αντίστοιχο είναι και η αναβάθμιση του «γνώθι σαυτόν» που ενώ αναδύεται μεγαλόπρεπα απ’ την αρχαιοελληνική σοφία και είναι μέγα αγαθό και ζητούμενο... μόνο του δεν λέει και πολλά για το πως θα επιτευχθεί.
Υπενθυμίζω την μαχητική δήλωση του Σπαρτιάτη Ξεναγού (επαγγελματία στρατιώτη, μισθοφόρου) που έλεγε: «σε πολλά δεν είναι καλό το γνώθι σαυτόν αφού χρησιμότερο είναι το «γνώθι τους άλλους». Μένανδρος (038) 240.2

«κατά πολλ’ αρ εστίν ου καλλώς ειρημένον το γνώθι σαυτόν: χρησιμώτερον γαρ ην το γνώθι τους (αντιπ)άλλους» Menander Comic. #038 240.2

Προσθέστε και το περίφημο "Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρις"!

Καθώς και το: «Πολυδάμα... δεν με νοιάζει προς τα που πετάνε τα πουλιά κι' ούτε που γυρνώ να τα κοιτάξω... (για μένα) ένας είναι ο καλύτερος οιωνός, να μάχεσαι για την πατρίδα... κι εσύ αν από την μάχη τραβηχτής ή με τα λόγια σου κανένα άλλον καταφέρεις, την ίδια στιγμή απ' το δικό μου δόρυ θα χάσης την ζωή σου». Homerus Iliada 12.243. Τι υπέροχα λόγια!

Σε ένα συγκρουσιακό μοντέλο ιστορίας... έχω την εντύπωση πως δεν μπορεί να υπάρξει αυτογνωσία... χωρίς αντιπαλογνωσία.
Φαντασθείτε μια γαζέλα, πόση αυτογνωσία μπορεί να έχει όταν απ' αυτήν απουσιάζει η λιονταρο-γνωσία!
Ουσιαστικά η αντιπαλογνωσία πρέπει να είναι η δεύτερη όψη του ιδίου νομίσματος της υψιπετούς αναζήτησης ιδανικών. Η μεγαλύτερη πύλη της αυτογνωσίας προφανώς είναι η παραμελημένη αντιπαλογνωσία.

Μ. Καλόπουλος

.........................................................

Πότε παύει το ψέμα να είναι ψέμα;
Του Ποσειδώνα

Απόσπασμα απο τον Φιλοκτήτη/ Σοφοκλής
ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ
Τί θές νά πεῖς;
ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Θέλω νά πῶ πώς πρέπει νά εἰσβάλεις
μέ λόγια στήν ψυχή τοῦ Φιλοκτήτη·
κρυφά, κλεφτά. Ὅταν ἀρχίσει
τά ποιός, τά ποῦ καί τά γιατί,
πές του πώς εἶσαι γιός τοῦ Ἀχιλλέα
- αὐτό δέν εἶναι ἀνάγκη νά τό κρύψεις -
καί πώς γυρίζεις σπίτι σου.
Πές του πώς ἄφησες τό στόλο
τῶν Ἀχαιῶν καί μεταβλήθηκες σ’ ἐχθρό τους,
γιατί σέ παρακάλεσαν νά πᾶς
κι ἄφησες τήν πατρίδα σου καί πῆγες
- ἡ τελευταῖα ἐλπίδα τους νά μποῦν στό Ἴλιο -
κι ὕστερα δέ σοῦ ἐπέστρεφαν τά ὅπλα τοῦ πατέρα σου.
Τ’ ἀξίωσες, τάχα, ἀλλά πῆγαν καί τά ’δωσαν στόν Ὁδυσσέα.
Ἐδῶ, μπορεῖς νά μέ στολίσεις μέ τίς χειρότερες βρισιές.
Δέ μέ πειράζει. Οἱ Ἀχαιοί θά πειραχτοῦν ἄν δέν τό κάνεις.
Ἄν δέν τοῦ πάρουμε τό τόξο,
δέν πρόκειται νά πάρεις τοῦ Δάρδανου τόν τόπο.
Πρέπει νά ξέρεις πώς ἐσύ καί μόνο ἐσύ μπορεῖς
νά τοῦ φανεῖς ἀξιόπιστος. Ξέχνα με ἐμένα.
Ἐσύ οὔτε ὅρκο ἔδωσες, οὔτε ἀναγκάστηκες,
οὔτε ἦρθες μέ τούς πρῶτους.
Ἐγώ θά πρέπει νά τ’ ἀρνηθῶ ὅλα αὐτά· δέ θά μπορέσω.
Μέ τέτοιο τόξο πού κρατάει, ἄν καταλάβει
ποιός εἶμαι, πάω χαμένος καί σέ παίρνω στό λαιμό μου.
Ὅλο τό ζήτημα εἶναι νά σκεφτεῖς πῶς θ’ ἀποσπάσεις
τόν ἀναπόσπαστο ὁπλισμό του.
Γνωρίζω, βέβαια, πώς δέν εἶσαι
φτιαγμένος γιά τεχνάσματα κι ἀπάτες,
μά εἶναι γλυκός καρπός ἡ νίκη, ἀξίζει νά τολμήσεις.
Γρήγορα θά δικαιωθοῦμε.
Ἔλα τώρα, χάρισέ μου μιά παράνομη μέρα,
καί κράτα τήν ὑπόλοιπη ζωή σου, σάν ἔντιμος θνητός·
ὁ ἐντιμότερος, ἄν θέλεις!
ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ
Τί εἶναι αὐτά τά πράγματα, γιέ τοῦ Λαέρτη;
Καί πού τ’ ἀκούω, ταράζομαι· πόσο μάλλον νά τά κάνω.
Οὔτε ἐγώ γεννήθηκα, ὅπως εἶπες, γιά κόλπα καί ἀπάτες,
οὔτε - ὅπως λένε - ἐκεῖνος πού μέ γέννησε. Ἄν θέλεις,
μπορῶ νά σοῦ τόν φέρω μέ τή βία· μέ δόλο ὅμως ὄχι.
Δέ θά μπορέσει μᾶς βάλει ὅλους στό χέρι μ’ ἕνα πόδι.
Γιά βοηθός σου ἦρθα, συμφωνῶ·
ντρέπομαι ὅμως, ἄρχοντά μου, νά μέ φωνάζουνε προδότη.
Καλύτερα ἔντιμος καί νικημένος, παρά ἀνέντιμος καί νικητής.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Εἶσαι σπορά ἀνυπέρβλητου πατέρα, τελικά.
Ἄκου, κι ἐγώ στά νιάτα μου νόμιζα πώς ἡ γλώσσα
κάνει ἀργή καί πρόχειρη δουλειά·
στά χέρια μου ἀνέθετα τά πάντα.
Ὕστερα μπῆκα στό νόημα τῆς ζωῆς καί εἶδα
πῶς ὄχι ἀργή, ὄχι πρόχειρη,
δουλειά τεχνίτη κάνει ἡ γλώσσα στούς ἀνθρώπους.
ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ
Μοῦ λές νά γίνω ψεύτης;
ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Σοῦ λέω νά γίνεις πονηρός.
ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ
Καί γιατί ὄχι βίαιος ἤ λογικός;
ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Δέν θά τόν πείσεις. Ὅσο γιά τή βία,
δέν καταβάλλεται αὐτός.
ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ
Τόσο μεγάλη εἶναι λοιπόν ἡ δύναμή του;
ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Τόσο μεγάλα τά φονικά σημάδια της,
νά λές καλύτερα· βέλη ἀναπότρεπτα.
ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ
Αὐτό σημαίνει πώς κινδυνεύω
καί μόνο πού θά μέ ἀντικρίσει;
ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Ἐξαρτᾶται τί θ’ ἀντικρίσει.
Γι’ αὐτό σοῦ μίλησα γιά δόλο.
ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ
Παύει τό ψέμα νά βγαίνει ψέμα, δηλαδή;
ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Παύει ἄν σέ βγάζει ζωντανό.

.........................
Για να απαλλαγείτε οριστικά από τα εκβιαστικά θρησκευτικά διλήμματα.
Για να γνωρίσετε τις απαρχές της αντιπαλότητας, που κατατρώει τον πολιτισμό μας.
Για να κατανοήσετε τις απίστευτες μεθοδεύσεις και τα υλικά των βιβλικών θαυματοποιών!
Για να απαντήσετε σε όλες σχεδόν τις θεολογικές σας ενστάσεις και απορίες.
Η γνώση είναι... η καλύτερη εκδίκηση!

Αποκτήστε τα βιβλία του Μ. Καλόπουλου επί αντικαταβολή στο τηλ: 6976 906640 'Η 2310-770100
Ξεναγηθείτε με διασκεδαστικό και σαφή τρόπο, στα πλέον απίστευτα μυστήρια της θεολογικής μαγείας, και ανακαλύψτε την γέννηση της σημερινής αθλιότητας, στα χέρια εκείνων... που λατρεύτηκαν σαν άνθρωποι του θεού!
Επιτέλους… ένα έργο που ξεκλειδώνει μεθοδικά τα μυστήρια ολόκληρης της Βίβλου!
Μιλήστε με τον ίδιο τον Μ. Καλόπουλο στο 2310-770100