Η ιστορία της Ασσυρίας χωρίζεται σε τρεις περιόδους: Η πρώτη φθάνει μέχρι και τον 13ο π.Χ. αιώνα. Πρωτεύουσα της χώρας τότε ήταν η πόλη Ασσούρ. Άλλες μεγάλες πόλεις ήταν η Νινευή και η Αγάδη. Πολλές δυναστείες κυβέρνησαν το βασίλειο της Ασσυρίας. Κατά τη 2η χιλιετηρίδα π.Χ. η Ασσυρία υποτάχτηκε στους Αμορραίους, και κάποια στιγμή πέρασε στα χέρια των Χετταίων.

Β) ΜΕΣΟ-ΑΣΣΥΡΙΑΚΗ ΕΠΟΧΗ

Η δεύτερη περίοδος φτάνει ως τον 8ο π.Χ. αιώνα. Στην περίοδο αυτή γίνονταν σκληροί πόλεμοι με τους Βαβυλωνίους. Οι Ασσύριοι και οι Βαβυλώνιοι βασιλείς διεκδικούσαν τον τίτλο του «βασιλέα του Κόσμου».

Η άνοδος του Τιγλάθ Πελέσερ Α΄ (1112 - 1074 π.Χ. ) στο θρόνο, οδήγησε στην εξάπλωση της Ασσυριακής αυτοκρατορίας. Έτσι το 1100 π.Χ., οι Ασσύριοι κατέλαβαν τη Βαβυλώνα και έφτασαν μέχρι τον Εύξεινο Πόντο και τη Μεσόγειο θάλασσα.

Άλλοι βασιλείς την περίοδο αυτή ήταν ο Σαλμανασσάρ ο Α' και ο Ασσουρνασιρπάλ. Η αυτοκρατορία έφτασε σε μεγάλη ακμή τον καιρό του Σαλμανασάρ Γ΄ που έζησε στα μέσα του 9ου π.Χ. αιώνα. Οι εκστρατείες του επέκτειναν το κράτος και οι άφθονοι φόροι το πλούτισαν. Οι Ασσύριοι επεκτάθηκαν μέχρι την Κασπία θάλασσα, τα σύνορα της Αιγύπτου και την Ερυθρά θάλασσα. Ο Τιγλάθ Πελέσερ Γ΄ υπόταξε τη Συρία, τη Βαβυλωνία και άλλες γειτονικές χώρες. Αλλεπάλληλες επιδρομές εναντίον των Αιγυπτίων, των Χετταίων και των Κιμμερίων οδήγησαν το κράτος άλλοτε σε εξασθένηση και άλλοτε σε αύξηση της δύναμής του.

Κατά την περίοδο των Κριτών υποδούλωσαν το Ισραήλ. Πρώτα ο βασιλιάς Φαλώχ και μετά το 733 π.Χ. ο βασιλιάς Θαγλαθφαλλασάρ (Τιγλάθ-Πελέσερ), 745 - 728 π.Χ.) ή Φουλ (Δ' Βασιλειών 15,19. Α' Παραλειπομένων 5,26), κατέλαβαν τη Γαλιλαία, τη πεδιάδα Σαρών και τη Γαλαάδ, και έκανε τα βασίλεια του Ισραήλ και του Ιούδα υποτελείς σε φόρο (Δ' Βασιλειών 15,19-29). Τότε έπιασε αιχμάλωτο και τον Βεήλ, που υπήρξε ένας από τους αρχηγούς της φυλής του Ρουβήν και οδήγησαν τους Ισραηλίτες στη Χαλάχ (Χελάχ), στη Χαβώρ και στον ποταμό Γωζάν (Α' Παραλειπομένων 5,6. 5,25-26).

Ο βασιλιάς Σαλμανασάρ επιτέθηκε επίσης εναντίον του Ισραήλ, και εξανάγκασε τον βασιλιά του Ωσηέ να πληρώνει ετήσιο φόρο (Δ' Βασιλειών 18,9). Αργότερα ο Ωσηέ συμμάχησε με τον Αιγύπτιο βασιλιά Σω, για να απαλλαγεί από τους φόρους, όμως ο Σαλμανασάρ επιτέθηκε ξανά κατά του Ισραήλ, κατέλαβε τη Σαμάρεια, συνέλαβε και φυλάκισε τον Ωσηέ, και μετέφερε το λαό στην Ασσυρία (Δ' Βασιλειών 17,6-14). Το 701 π.Χ. ο βασιλιάς Σενναχειρείμ (Σενναχηρίμ, 704-681 π.Χ.) επιτέθηκε στις πόλεις του Ιούδα και τις κατέλαβε (Ησαΐας κεφ. 36,37), ενώ μετέφερε την πρωτεύουσα στη Νινευή. Στη συνέχεια όμως, οι Ασσύριοι έχασαν 185.000 στρατιώτες (Δ' Βασιλειών 19,35), και φονεύτηκε ο βασιλιάς από τους δύο γιους του (Δ' Βασιλειών 19,37). Τον διαδέχθηκε ο γιος του Εσαραδδών (Δ' Βασιλειών 19,37), ο οποίος επιτέθηκε κι αυτός στο βασίλειο του Ιούδα (Β' Παραλειπομένων 33,11-13), συλλαμβάνοντας το βασιλιά Μανασσή και μεταφέροντάς τους στη Βαβυλώνα.

Μετά από όλα αυτά άρχισε η εκπλήρωση της προφητείας του Ησαΐα, για την πτώση και τη καταστροφή της Ασσυρίας (Ησαΐας 10,12-15). Προς το τέλος του 7ου π.Χ. αιώνα η Ασσυρία έχασε τη δύναμή της. Η πόλη Ασσούρ κατελήφθη στα 614 π.Χ.. Δύο χρόνια αργότερα, το 612 π.Χ., κατελήφθη και η πρωτεύουσα Νινευή μετά από πολιορκία τριών ετών, και καταστράφηκε ολοσχερώς, ενώ όλη η Ασσυριακή αυτοκρατορία υποδουλώθηκε στη Βαβυλώνα.

Οι εκστρατείες των Ασσυρίων περιγράφονται στα βιβλία Δ' Βασιλειών (κεφ. 15,19 - κεφ. 19), Β' Παραλειπομένων (κεφ. 32), και Ησαΐας (κεφ. 36-39). Αρκετές αναφορές υπάρχουν και στους προφήτες (Μιχαίας κεφ. 1-3, Αμώς, Σοφονίας, Ωσηέ και Ναούμ).

 Το υπουργείο Τουρισμού και Αρχαιοτήτων του Ιράκ ανακοίνωσε μέσω του επίσημου λογαριασμού του στο Facebook ότι οι τζιχαντιστές εξαπέλυσαν επίθεση στην ιστορική πόλη Νιμρούντ (πρόκειται για την αρχαία Χαλάχ) αρχίζοντας να καταστρέφουν μνημεία με μπουλντόζες.

https://www.youtube.com/watch?v=1Qc6xuVMrO4