Κύριον Μιχάλη Καλόπουλο

Αγαπητέ Μιχάλη,

Σήμερα επισκέφθηκα το Ίδρυμα Ευγενίδου στην Αθήνα (Πλανητάριο) και παρακολούθησα και τις τρεις παραστάσεις/προβολές του, οι οποίες είναι :

1. «Ο θάνατος των άστρων», Μια ενδιαφέρουσα, εντυπωσιακή επιστημονική παρουσίαση για τα άστρα, που σύμφωνα με το πρόγραμμα της παρουσίασης, «τα άστρα, όπως και κάθε τι άλλο στο Σύμπαν, γεννιούνται, εξελίσσονται και κάποια στιγμή πεθαίνουν… Ο εκρηκτικός, όμως, θάνατος ενός άστρου είναι ταυτόχρονα ένα τέλος και μία αρχή. Γιατί χωρίς τις αστρικές εκρήξεις δεν θα υπήρχε η Γη, δεν θα υπήρχαν βράχια και βότσαλα, δεν θα υπήρχαν φυτά και ζώα, δεν θα υπήρχε ο άνθρωπος». 

2. «Κοράλλια και Ύφαλοι». Μια βουτιά ευαίσθητων οικολογικά ανθρώπων στα υπέροχα νερά των κοραλλιογενών υφάλων, σε θάλασσες που ήδη κινδυνεύουν και σε οικοσυστήματα που προσπαθούν να μας θυμίσουν: "Δεν κληρονομούμε τον πλανήτη από τους γονείς μας... Αντίθετα τον δανειζόμαστε από τα παιδιά μας". Μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, άξια συγχαρητηρίων.

3. «Το άστρο των Χριστουγέννων». Μια θρησκευτική, για παιδιά του κατηχητικού, παρουσίαση των περιγραφών της Βίβλου για τη γέννηση του Ιησού και το αστέρι της Βηθλεέμ  Ιδού πως παρουσιάζει στο πρόγραμμά του το επιστημονικό αυτό ίδρυμα το συγκεκριμένο θέμα: «Κοιτάζοντας πίσω στους αιώνες που πέρασαν από τη γέννηση του Χριστού στη φτωχική φάτνη της Βηθλεέμ, δεν είναι δυνατόν παρά να αισθανόμαστε έναν απέραντο θαυμασμό για τη βαθιά και ριζική επίδραση που είχε η γέννησή Του στον κόσμο μας. Η γέννηση αυτή γνωστοποιήθηκε στους ταπεινούς βοσκούς από «πλήθος στρατιάς ουρανίου» και στο λαό του Ισραήλ από την άφιξη των Σοφών Μάγων της Ανατολής. Με οδηγό τους το φως «αστέρος ον είδον εν τη Ανατολή», διέσχισαν έρημους και όρη για να έρθουν να προσκυνήσουν «το άγνωστο αυτό παιδίον». Τι ήταν όμως το φως που τους οδήγησε μακριά από τη χώρα τους; Τι είδους άστρο τους οδήγησε στο μέρος όπου ήταν σπαργανωμένο το Βρέφος της Βηθλεέμ; Τι ήταν άραγε το μυστηριώδες και υπέροχο αυτό άστρο, του οποίου το ακτινοβόλο φως φωτίζει και εμπνέει τους ανθρώπους εδώ και 2.000 χρόνια;»

(Παραγωγή:Ίδρυμα Ευγενίδου, 2007, Σενάριο-Σκηνοθεσία Παναγιώτης Σιμόπουλος, επιμέλεια παραγωγής και  υπεύθυνος της ψηφιακής παράστασης  Διονύσης Π. Σιμόπουλος,  Διευθυντής του Πλανηταρίου).

Στην παρουσίαση του τελευταίου θέματος («Το άστρο των Χριστουγέννων»), πλέκεται το δήθεν επιστημονικό με το μυθικό, το πραγματικό με το φαντασιακό, το όποιο  ιστορικό γεγονός με την εβραϊκή μυθολογία και κατά συνέπεια ο καθένας καταλαβαίνει και συμπεραίνει ό,τι του αρέσει, σύμφωνα με τις γνώσεις του, τον ορθολογισμό του, το σκεπτικισμό του, αλλά και την πίστη του! Και δυστυχώς η επιστήμη και η λογική νοιώθουν… συνεσταλμένες μπροστά «στην άφιξη των Σοφών Μάγων, με οδηγό τους το φως αστέρος ον είδον εν τη Ανατολή»!

Επειδή λοιπόν με την παράσταση αυτή ο κ. Σιμόπουλος κατάντησε το σπουδαίο μέχρι σήμερα για τις άρτιες επιστημονικές του παρουσιάσεις Πλανητάριο παράρτημα της εκκλησίας και των κατηχητικών της, αναπαράγοντας και παρουσιάζοντας τους εβραιοχριστιανικούς μύθους και τις θρησκευτικές περιγραφές εντυπωσιασμού σαν δυσεξήγητα επιστημονικά φαινόμενα, θα ήθελα να του προτείνω:

1. Να παρακολουθήσει την εξαιρετική ταινία «Ένας προφήτης, μα τι προφήτης!» (γνωστό και ως: Monty Python`s: Life of Brian. Η Ζωή του Μπράιαν), με την οποία θα του λυθούν οι απορίες που αφήνει η παρουσίαση του Πλανητάριου για το αστέρι της Βηθλεέμ, ώστε να μην διατυπώνεται η άποψη ότι η επιστήμη δεν μπορεί με βεβαιότητα να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό.
2. Να μελετήσει τα έργα του "Οδυσσέα" της ιστορίας και "Ανταίου" της δημοσιογραφίας, του Κυριάκου Σιμόπουλου (δεν ξέρω αν είναι συγγενείς), που, «στόχος του, στόχος των βιβλίων του, ήταν η επισήμανση των πλαστογραφιών, των παραχαράξεων και των διαστρεβλώσεων της ιστορικής αλήθειας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα...», όπως ο ίδιος έλεγε. Ιδιαίτερα το έργο του «Η λεηλασία και καταστροφή των ελληνικών αρχαιοτήτων». Δεν ξέρω βέβαια αν μετά από μια τέτοια μελέτη ο κ. Σιμόπουλος (Διευθυντής του Πλανηταρίου) θα συνεχίσει να αισθάνεται «έναν απέραντο θαυμασμό για τη βαθιά και ριζική επίδραση που είχε η γέννηση του Χριστού στον κόσμο μας», όπως γράφει το πρόγραμμα του Πλανηταρίου.
3. Αφού ασχολήθηκε με το θέμα της γέννησης του Ιησού (και έκανε αναφορά στον Ηρώδη), να μας εξηγήσει  γιατί η “θεϊκή υπόσταση” του Ιησού δεν απέτρεψε  τη σφαγή των 14.000 νηπίων της Βηθλεέμ και της ευρύτερης περιοχής κατά τη γέννησή του από τον Ηρώδη (όταν… «και παιδίον γέγονεν ο προ αιώνων υπάρχων Θεός»), παρά φυγαδεύτηκε από τους γονείς του, δηλ. την αειπάρθενο Μαρία – Παναγία και τον Ιωσήφ στην Αίγυπτο «μέχρι της τελευτής του Ηρώδη», φροντίζοντας δηλαδή, αν και «παντοδύναμος και πανάγαθος θεός», μόνο για τη δική του σωτηρία; (Ματθ. Β΄ 13-18). Τις χαροκαμένες μάνες όμως που εξ αιτίας του έχασαν τα βλαστάρια τους τις ρώτησε αν  αισθάνθηκαν το ίδιο δέος όταν γεννήθηκε «το άγνωστο αυτό παιδίον»;
4. Του προτείνω, αφού ασχολήθηκε με θέματα της εβραϊκής Βίβλου, να συνεχίσει και να μας παρουσιάσει σε υπερπαραγωγή του Ιδρύματος Ευγενίδου το παραμύθι που αναφέρεται στο βιβλίο «Ιησούς του Ναυή», τότε που  «ο ήλιος στάθηκε και το φεγγάρι ακινητοποιήθηκε» για να αποτελειώσει ο μεγάλος εξολοθρευτής Ιησούς του Ναυή το… «θεάρεστο» έργο του, δηλ. τον εξολοθρεμό των αντιπάλων πριν βραδιάσει! (Ιησούς Ναυή Ι΄11-13). Σίγουρα, σαν ειδικός επιστήμονας (φυσικός και αστρονόμος), θα έχει την εξήγηση, που μόνο οι παπάδες μέχρι σήμερα κατείχαν, πως δηλαδή στέκεται για ώρες ακίνητος ο ήλιος για να ολοκληρωθεί ένα μακελειό από τον «περιούσιο λαό» του Κυρίου Γιαχβέ ή Σαβαώθ!
5. Ακόμα του προτείνω να παρουσιάσει στο θόλο του Πλανηταρίου και να μας εξηγήσει μερικά ακόμα «θεϊκά θαύματα», δηλ. «σημεία και τέρατα» της εβραϊκής Βίβλου και της χριστιανοσύνης (δηλ. αντιεπιστημονικά και ενάντια στη λογική μυθεύματα), όπως για παράδειγμα η αναφορά ότι «ο ποταμός Ιορδάνης εστράφη προς τα οπίσω», φοβήθηκε δηλ. και πήρε την ανηφόρα, ή «λίθοι μεγάλοι έπιπτον εξ ουρανού» (προφανώς από την «κραταιά χείρα» του «πανάγαθου» Θεού των εβραίων) και σκοτώθηκαν οι εχθροί του Ισραήλ, ή ότι «έπεσε σκότος εν μέση ημέρας μόνον επί τοις Αιγυπτίοις» (οι εβραίοι δηλ. έβλεπαν κανονικότατα το πλήρες φως της ημέρας) κ.α. παρόμοια.
6. Και βέβαια το «μέγα θαύμα με το “σχίσιμο της ερυθράς θάλασσας”, τότε που  «η θάλασσα εσχίσθη εις τα δύο» (για να περάσουν μόνο ο Μωυσής με το λαό του Ισραήλ και να πνιγούν οι Αιγύπτιοι) [Εξ.ΙΕ΄1-11]. Αυτή η ταινία προτείνω να τελειώνει με τον εκκλησιαστικό ύμνο: «Άσωμεν τω κυρίω, ενδόξως γαρ δεδόξασται. ίππους και αναβάτας έρριψεν εις θάλασσαν…Κύριος συντρίβων εν πολέμοις…επιλέκτους αναβάτας κατεπόντισεν εν ερυθρά θαλάσση, πόντω εκάλυψεν αυτούς (τους σκέπασε η θάλασσα), κατέδυσαν εις βυθόν ως λίθος… η δεξιά σου, Κύριε, έθραυσεν εχθρούς και τω πλήθει της δόξης σου συνέτριψας τους υπεναντίους. Απέστειλας την οργήν σου και κατέφαγεν αυτούς ως καλάμην…τις όμοιός σοι εν θεοίς Κύριε; τις όμοιός σοι, δεδοξασμένος εν αγίοις, θαυμαστός εν δόξαις, ποιών τέρατα…».

      Τι λέτε, να περιμένουμε  τέτοιες εξηγήσεις;

      Με εκτίμηση

      Μιχάλης Χαραλαμπάκης


...........................................................

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΒΛΕΠΕ: