logo

fb youtube rss

Σύνδεση

Αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννά η κότα!
 Γράφει ο Αρείων Κυριάκος Ν Χιώτης.
 
Πριν χρόνια διάβασα μια φράση πολύ σημαντική από κείμενο του αείμνηστου, μεγάλου ιστορικού, δασκάλου και συμπατριώτη Σαράντου Καργάκου. «Πρέπει να καταλάβουμε τι θέλουμε…. Τον Λυκούργο της Σπάρτης ή την Σπάρτη του Λυκούργου»;

Με αφορμή λοιπόν αυτόν τον προβληματισμό που έθεσε ο «Δάσκαλος» είναι εύλογο να ρωτήσω: Ρόλο έχει ο τίτλος του δόγματος και της θρησκείας ή τα βαθύτερα νοήματα που μεταφέρουν μέσα από τα γραπτά και τους κανόνες τους; Και αυτό, για να δούμε τι κοινωνία θέλουμε τελικά;

Μήπως άλλα μας λένε και άλλα διαβάζουμε στα ιερά γραπτά κείμενα;

Μήπως η έλλειψη διαλόγου και η καθιέρωση μονόλογων από παπάδες και θεολόγους εξάλειψαν την αλήθεια;

Μήπως το εκ του ασφαλούς ποίμνιο τους αποχαύνωσε με τις στερεοτύπες αφηγήσεις που τελικά δεν πατάνε ούτε στα θρησκευτικά τους κείμενα;

Ακλουθούν δυο ιερά κείμενα, το ένα χριστιανικό και το άλλο της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας.

Ποιο τελικά μπορεί να μας αντιπροσωπεύσει καλύτερα και ποιος ύμνος είναι αυτός που μας ωθεί άμεσα να κινήσουμε προς την ΑΡΕΤΗ;

Για αρχή δεν θα χρειαστεί να γράψω ποιο είναι ποιου και τι…….

«Ιερό Κείμενο» πρώτο 1ο 
Άκουσε με, συ ο βοηθός των ανθρώπων,
πού δίδεις την τολμηράν νεότητα,
λάμπρυνε από υψηλά τον ιδικόν μας βίον με λαμπρό γλυκύ φως,
και δώσε μου δύναμιν πολεμικήν
δια να ήμπορώ να αποτρέψω την πικρήν κακία
από το δικό μου κεφάλι
και να παρακάμψω την απατηλήν ορμήν της ψυχής
και να συγκρατώ αφ’ ετέρου την ορμητικήν μανίαν του θυμού,
ο οποίος με εξοργίζει διά να επεμβαίνω εις την παγεράν βοήν της μάχης.
Αλλά συ, ώ μακάριε, δώσε μου θάρρος,
δια να παραμένω σταθερός εις τους αβλαβείς θεσμούς της ειρήνης
και να αποφεύγω την μάχην των εχθρών και τον βίαιον θάνατον.

«Ιερό Κείμενο» δεύτερο 2ο 

….μη με κρίνεις τον δούλο σου, γιατί, αν θελήσεις να μας κρίνεις, δεν θα δικαιωθεί κανένας από τους ζωντανούς. Διότι κυνήγησε ο εχθρός (διάβολος) την ύπαρξή μου, ταπείνωσε και εξευτέλισε στην γη την ζωή μου. Και με κάθισε στα σκοτεινά μέρη του Άδη και κινδυνεύω να πάθω τα όσα παθαίνουν όσοι πέφτουνε στον Άδη. Γέμισε από αθυμία το πνεύμα μου, γέμισε από ταραχή μέσα μου η καρδιά μου………. Χάρης του ονόματός σου θα μου δώσεις ζωή. Με τη δικαιοσύνη Σου θα βγάλεις από τη θλίψη την ψυχή μου. Και με το έλεός Σου θα αφανίσεις τους εχθρούς μου. Και θα καταστρέψεις όλους εκείνους που θλίβουν την ψυχή μου, γιατί εγώ είμαι δούλος Σου.

   Το πρώτο κείμενο είναι Ομηρικός Ύμνος του ΑΡΕΩΣ (κατά τα άλλα όπως μας μάθαιναν ο αιμοσταγής ΑΡΗΣ)  όπου ο προσευχόμενος ευελπιστεί και ζητά από τον θεό να…. «παραμένω σταθερός εις τους αβλαβείς θεσμούς της ειρήνης και να αποφεύγω την μάχην των εχθρών και τον βίαιο θάνατον».
 
 Το δεύτερο κείμενο είναι η Παράκληση της Παναγίας όπου ο προσευχόμενος ζητά από την Παναγία.. «θα αφανίσεις τους εχθρούς μου. Και θα καταστρέψεις όλους εκείνους που θλίβουν την ψυχή μου»,(δηλαδή να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα) αρκεί να σκεφτούμε ότι εχθρός ή εκείνος που θλίβει την ψυχή του ίσως να είμαι εγώ ή εσύ ή το παιδί σου…… 

   Οι τίτλοι των θρησκειών και των δογμάτων, όπως ακόμα τα αξιώματα και ο προσηλυτισμός δεν έφτιαξαν ποτέ σωστές ανθρώπινες κοινωνίες αλλά σκοταδισμό και ραγιαδισμό . 


    Πίστεψε ότι θες ……ψάξε όμως τι σου προσφέρουν και αν αυτά που σου λένε τα πρεσβεύουν ή τα λένε κατά περίπτωση ενώ τα κείμενα τους γράφουν άλλα!

Αν δεν ψάξεις μόνος τις πηγές…. εύκολα θα πέσεις θύμα θρησκευτικών εμπόρων που δεν ξέρουν τι πωλούν αλλά ξέρουν πολύ καλά, πίστεψε με εδώ και αιώνες…. πώς να πωλούν!